Aan alles komt een eind. En soms zijn de moeilijkste keuzes de beste die je kan maken.
In 2009 werd er een ontzettend knap veulentje geboren bij een goede bevriende fokker van Friese paarden. Vanaf de eerste keer dat ik hem zag was ik verliefd.
Na het afspenen kreeg ik hem in opvoeding en verzorging en vanaf zijn 2e was hij echt van mij.
In al die jaren hebben we veel meegemaakt en ook genoeg leerzame momenten.
Na het krijgen van een blessure van de tussenpees, welke weer volledig hersteld is, heeft hij een jaar heerlijk 24/7 in het land gestaan. Wat is hij daar van opgeknapt! Eerste half jaar met regelmaat een buitenrit en lekker wat mooie knuffel sessies.
Helaas gooide 1 ding roet in het eten en dat was mijn rug en verdere gezondheid. En wat doe je dan? Eerst op zoek geweest naar een bijrijder maar zonder succes. Toen uiteindelijk na maanden de plus en minpunten op een rij gezet te hebben de knoop door gehakt en hem te koop gezet. Hij was te gezond en te goed, wordt dit jaar 10, om in te slapen of als grasmaaier aan te houden en wist zeker dat hij iemand heel blij kan maken als recreatie/men paard. Dus mei vorig jaar is hij via een tussen persoon verhuisd naar zijn nieuwe plekje.
Voordat hij wegging zijn er nog hele mooie foto's gemaakt welke ik met jullie wil delen, dit stukje ITP heeft hij verdient!
Ook even wat lol tussendoor, paard moet nu eenmaal in zelfde tempo door lopen ook al gooi je de teugels los