Knelis (1 jaar en bijna 4 maanden) is hier nu een maandje, tijd voor hem om aan de bak te gaan. Zijn werk bestaat, naast het vele knuffelen en kusjes geven, ook uit leren dat nieuwe dingen niet per definitie eng zijn. Auto’s zijn van die dingen. Voor een jong paard is een auto misschien wel een paarden etend monster op wielen, maar onze auto’s zijn best lief, en vegetarisch, dus perfect om Knelis te leren dat hij niet bang hoeft te zijn.
We confronteren hem alleen in de weekendes met de monsters, zodat hij doordeweeks zijn indrukken kan verwerken. Vorige week was zn eerste sessie. De sessies duren niet langer dan 5-10 minuten. Waar hij vorige week nog wou vluchten voor mijn “Smurfin”, durfde hij haar gister (zaterdag) nog aan te raken.
Nog een stukje de oprit afgelopen, tot de rand van de weg
Brave man, trotse mama
Vandaag zijn we voor de 2e keer de weg op gegaan. We hebben 30 meter gewandeld en we zijn 2x een rijdende auto tegengekomen. We hebben in een inham gewacht tot ze voorbij waren en dat ging erg goed, Knelis schrok nauwelijks.
Op de terugweg kwamen we Zorro nog tegen, het scheurmonster van mijn vriend, een gevaarlijk uitziende bak, maar heel erg vriendelijk. Hij heeft niet bewogen tot we voorbij waren.
En gister ook nog even foto’s gemaakt om te zien hieveel hij al gegroeid is
Oeh ja, kriebel me daar!
Nu krijgt Knelis weer lekker de tijd om de indrukken van vandaag te verwerken... volgend weekend weer lekker oefenen.... of niet.. we hebben natuurlijk alle tijd