Ik wil hier eigenlijk geen welzijnsdiscussie van maken, maar ik wil er wel even op reageren. Over het algemeen kan je zeggen dat de welvaart in een land het dierenwelzijn ook optrekt. Bedenk dat Nederland (na b.v. Zweden) het zó goed heeft dat er urenlang discussie gevoerd kan worden of je wel of geen bit/ijzers/loopstal gebruikt.
Dit land heeft het welzijn voor de mens soms nog niet eens op orde, en de contrasten zijn groot. Datzelfde kan je zeggen voor de dieren, tel daarbij op dat mensen, maar ook bedrijven met dieren vaak geen idee hebben wat ze doen. Je komt als dierenliefhebber uit het 'westen' dan ook echt dingen tegen die je schrijnend kan noemen. Dan kan je moeilijk gaan doen over een stalondeugd, maar de prioriteiten liggen ergens anders kan ik je zeggen.
Ik besef me heel goed dat onze paarden (waarschijnlijk) nooit in hun leven in een weiland met gras zullen staan. Daarentegen hebben wij hier paarden staan die gered zijn van een vreselijke plek, mager, vol wonden, wormen en vreselijk bang voor mensen. Bovendien heeft mijn collega hier heel hard gevochten voor het stalmanagement zoals het nu is. Als zij of ik twee weken afwezig is loopt het al spaak met kleine maar belangrijke dingen. Nu komen de dieren dagelijks in de groep buiten, dat zal men al snel niet meer doen. Omdat je het directe nut ervan niet ziet. Waarom vier voerbeurten per dag als het er ook twee kunnen zijn? Waarom een beschimmeld stuk hooi weggooien als de paarden het gewoon opeten? Waarom een dik bed zaagsel als het ook met minder kan?
Bovendien zijn we ook 'gewoon' een manege, waar onze paarden soms best moeten afzien omdat het talent van de Chinese ruiter niet altijd ligt bij het paardrijden. Waar kinderen soms simpelweg de kracht niet hebben om te drijven en je van die klapperende schopbeentjes krijgt om überhaupt in draf te komen. Dat moet je ze dan later weer afleren... Als ik de bokt discussies lees kunnen we de boel wel opdoeken
Maar zo zit de wereld niet in elkaar. Je doet wat je kan en ik weet dat ik en alle andere westerse (paarden)collega's in dit land veel betekenen voor de dieren waarmee we werken. En er komen daarmee ook steeds meer Chinezen bij die meer weten, kennen en doen voor het dierenwelzijn.