Geplaatst voor het hele verhaal raad ik je aan om dit topic te lezen:
[PP] [VOLG] mijn gevecht tegen mijn angst
de laatste maanden zijn voor mijn persoonlijk best zwaar en emotioneel geweest omdat ik dolgraag met pep naar buiten wou maar de stap niet durfde te zetten door de angst.
in mei heb ik mijn angst toen weten om te zetten in motivatie en zijn we er met zijn tweeën voor gegaan. het is ook niet wat het moet wezen maar het belangrijkste is dat ik gewoon naar buiten kan zonder angst!
voor degene die pep nog niet kennen:
naam: peppie
ras: new-forest
leeftijd: 21
genoeg gekletst tijd om mijn proces te laten zien:
we begonnen gewoon weer van vooraf aan en rijden aan de longe. dit gaf vertrouwen.
al snel daarnaar durfde ik los te rijden en ging ik met pep aan de slag om weer op mijn oude niveau te komen.
ik besloot ook dat het handig was om lessen te gaan nemen zeker op het gebied van dressuur
maar ook met de angst.
door het vertrouwen durfde ik ook weer eens een sprongetje te maken met pep wat ik zeker al 1,5 niet meer had gedaan..
in juli vorig jaar kwam ik erachter dat ik niet meer angstig ben voor het paardrijden maar wel voor het buitenrijden. dit heeft ook de nodige energie en moeite gekost.
eerst zijn we gaan wandelen
daarna een keer erop met iemand erbij.
en toen was er veel minder angst en durfde ik ook alleen.
helaas was ik te snel wat resulteerde in een grote tegenslag en daardoor durfde ik niet goed meer naar buiten.
de afgelopen maanden ben ik veel met pep op buitenrit geweest zowel alleen als samen en er is geen angst meer.
dit is voor mijn het grootste geschenk wat ik ooit heb kunnen krijgen omdat ik nu weer heerlijk kan genieten van mijn verzorgponys en er totaal geen angst meer in de weg staat.
mijn avontuur met pep heeft mijn ook persoonlijke gebieden veranderd en was totaal niet nutteloos.
ik ben in ieder geval heel trots dat het mijn is gelukt om weer de angst de baas te zijn en weer kan gaan genieten van de paardjes en het rijden!
