Ik heb altijd twee pony's gehad bij mijn ouders. Maar in september 2016 heb ik mijn oude dravertje in moeten laten slapen nadat hij met zijn 30,5 jaar gewoon op was.
Na bijna twee jaar alleen Blue te hebben gehad, begon het heel erg te kriebelen om toch weer een tweede paardje, een maatje voor Blue, erbij te nemen. We hadden nog wel twee pony's in pension staan, maar dat werkte ook niet meer voor beide partijen en zij zouden van stal gaan verhuizen begin juli. Dus op zoek naar een tweede pony, want een paard alleen houden is ook geen optie. En zeker niet zo'n sociaal paardje als Blue.
Mijn eisen: geen merrie en geen haflingertype. Dus.... waar kom ik mee thuis? Juist... een haflingerkruising merrie... Soms lopen dingen zoals ze komen. De advertentie op marktplaats stond ineens op de homepage onder advertenties die ik wel interessant zou vinden (want ik had in de zoekresultaten de optie merrie uitgevinkt). En ik was eigenlijk gelijk erg nieuwsgierig. Ze leek helemaal perfect en precies wat ik zocht, behalve dat ze een merrie was en een halve haf... Toch maar gaan kijken. Ik was best nerveus, want ik had in 14 jaar tijd geen paard meer gekocht. Maar ik was verkocht... Wat een lief ding zeg. Wakker, alert, maar lief en rustig. Veel met kinderen gewerkt, verkeersmak, western geschoold, al wat ouder, dus gepokt en gemazeld... alles wat ik zocht.
Dus... sinds 27 juni 2018 in mijn paardenveestapel uitgebreid met een lieve 17-jarige vosmerrie: Kentucky Rain (Tuc). Haflinger x quarter / merrie / circa 1.45m
Ze is de perfecte gezinspony. Mijn dochter van 11 is helemaal verliefd.
... en ook Blue is helemaal verliefd.
Al vrij snel leek het alsof ze er altijd al geweest is.
Al helemaal gek met haar.
Eerste buitenritjes zijn ook al gemaakt. Het was vroeger zo vanzelfsprekend om met mijn twee mannen Blue en Duke naar buiten te gaan, maar wat heb ik dit gemist...
Ik hoop nog lang veel plezier van haar te hebben samen met mijn dochters.