Twee jaar geleden werd mijn leven op zijn kop gezet. Hierbij afgebeeld, mijn verhaal:

Alles was voor elkaar. Ik voelde mij rijk, niet in geld, maar wel in wat ik had, had bereikt en wie ik was

Samen gingen wij de strijd aan. Vol trots en moed

Eerst werden er kleine beetjes afgenomen

Ondanks dat, bleven wij samen de strijd aangaan

Soms moesten we even een en pas op de plaats maken en overleggen

Steeds meer werd er afgepakt of moesten wij inleveren

Toch bleven we doorgaan...

... want we hadden elkaar nog

Totdat er niks meer overbleef

En wij er alleen nog maar naar konden kijken

En nu.. Er is geen weg meer terug. We lopen en lopen maar, zonder nog te weten waarvoor
Voor nu loop ik nog voor jou, mijn zwarte lichtpuntje
