Floris en ik zijn nu 7 jaar samen en we hebben ongelooflijk veel plezier gehad samen.. Eerst voornamelijk aan het werk in de bak en later ook heerlijke buitenritten gemaakt..
Twee jaar geleden begon echter de ellende :-( Floris bij de smid gewoon voor de routine bekapbeurt, ik had al een vermoeden van rotstraal en besprak dit met de smid. Wat we ook deden om dit te behandelen het werd niet beter en heb er uiteindelijk een andere smid en dierenarts bijgehaald toen ik straalkanker ging vermoeden. Deze konden dat bevestigen.. Dan staat ineens je wereld op zijn kop en komt er zoveel informatie op je af.. heel bokt en andere websites afgespeurd, gesprekken met de dierenarts.. de kliniek de smid en uiteindelijk gezegd schouders eronder en op naar de kliniek! Dit gaan we verslaan..
En daar ga je dan..
Op de kliniek aangekomen zag het er allemaal wel positief uit ze hadden niet de verwachting dat het heel diep zou zitten en we zouden ipv compleet verwijderen gaan voor prednison en snijden. Floris mocht na een paar dagen mee naar huis.. En zo gingen we om de zoveel weken op en neer naar de kliniek en met een paar maanden wandelen bij huis, hij mocht absoluut niet naar buiten alleen even 2 keer daags het fietspad op om even zijn benen te strekken.
konden we niet veel later weer lekker aan de slag!
Dit alles heeft even mogen duren. We waren net weer op ons oude niveau toen we hem op 3 benen het weiland uit konden gaan vissen.. Stok en stok kreupel.. :-( De dierenarts kwam langs en er zat ergens een zweer en dit keer bij zijn voorbeen kanker, nu niet op de straal maar in de hoefwand.. veel dieper :-(
Het advies van een collega dierenarts was laat hem maar inslapen want dit is niks waard, we hebben een andere dierenarts er nog bij gehaald en in overleg met de kliniek omdat dit toch een ander been was gezegd we gaan er nog eens voor. We rijden naar de kliniek en we kijken daar hoe groot het probleem is en wat het beste zou zijn voor Floris.
En hij had er nog zoveel zin in, hij is nog zo jong.. de kliniek dacht pure pech en nogmaals besloten we gaan ook deze behandeling weer aan. En daarna komt hij op ijzers te staan om te zorgen dat hij niet per ongeluk toch zijn hoef kan kneuzen of iets anders gek waardoor hij weer een acute ontsteking krijgt doordat er een steentje op een vieze manier geraakt wordt etc etc..
Na weer een aantal keren snijden en op prednison gestaan te hebben was er sneller als verwacht verbetering en mocht hij weer mee naar huis om voorzichtig weer buiten lekker op het harde te stappen met strenge controle van de smid en de dierenarts..
Het zou even duren voordat alles weer aangegroeid was en het ijzer kon niet helemaal vastgezet worden maar het bleef goed zitten en Floris zat lekker in zijn vel, mocht weer elke dag naar buiten en langzaam aan pakken we het rijden weer op..
We hebben hem nog eens lekker laten masseren omdat hij natuurlijk aangezien hij zo zwaar is zijn lijf ook wat verkeerd gebruikt heeft en dat kwam onder het zadel direct naar voren.
Nog eens de pech gehad tussendoor dat er een hoefzweer naar buiten brak bij de kroonrand maar toen dit eenmaal open was geen pas kreupel.. En afgelopen woensdag was het dan zover hij stond weer op zijn ijzers en dit keer konden ze ook helemaal vastgezet worden..
De eerste lessen zouden weer gepland worden en zo naar het voorjaar toe moest het een prachtige zomer voor ons gaan worden..
Helaas.. we wachten op dit moment weer op de smid omdat hij op 3 benen staat zo ineens vanmorgen :-( dus het ijzer word zo verwijderd en dan maar weer verder zien...
Hij moet op zijn minst pijnvrij gelukkig het gras kunnen maaien en gewoon lekker samen aan de wandel zoals hierboven maar ik zie het somber in :-(
Hopelijk komt het allemaal weer goed! 
het is ook echt een schitterend dier 
