Geplaatst 
Fiëgo is een 3,5jarige KWPNruin (indorado x indoctro x ahorn) en sinds bijna 3 maandjes in mijn bezit.
We zijn momenteel bezig met zadelmak maken, wat erg goed en voorspoedig verloopt
Hij heeft nooit gebokt of naar de singel getrapt, en was ook aan klapperende beugels al na enkele rondjes gewend. Kortom, qua karakter echt het ideale paard!
Toch durf ik het niet aan om zelf te gaan hangen, dat vind ik zelf nog veel te spannend. Daarom heb ik een tijd geleden een topic geopend met de vraag naar goede trainingsstallen in de omgeving. Ik kreeg zo'n leuke en positieve ervaring over stal Rhijnauwen via PB, dat ik daarmee dan ook contact heb gezocht en daar gaat meneer in april dan ook naartoe! Daar hoop ik dat hij op een ontspannen manier gaat leren om een ruiter op z'n rug te krijgen en te dragen, dit dus met de relaxheid die hij nu al heeft.
In de tussentijd ga ik lekker verder met grondwerken & longeren en kan hij na april ook lekker het land op om alles te laten bezinken. Vanuit daar wil ik hem uiteindelijk onder begeleiding van instructie lekker zelf doorrijden
Eerste keer met een zadel op:
We hadden al een aantal keer (met hoofdstel in) gewandeld. Ook dat vindt meneer helemaal leuk! Kinderwagens, fietsers met regengewaden die langs hem heen zoefen, honden, joggers.. het boeit hem gelukkig vrij weinig! Hij is heel cool buiten, dus dat houdt ik er lekker in door lekker veel te wandelen.
Echter merkte ik dat met het hoofdstel uit doen, het bit steeds ergens aan bleef hangen. Toen een stalgenoot aankondigde dat er een paardentandarts op stal kwam en vroeg of er meerdere mensen interesse hadden in een behandeling, besloot ik om er iig naar te laten kijken.
Paardlief bleek best wat scherpe randjes op de kiezen te hebben en twee wolftandjes konden worden getrokken. Dus hop, behandelen die hap!
Ik had wel een beetje medelijden..
Daarna mocht hij een tijdje zijn bit niet in, dus ben ik lekker met halster en zadel aan de wandel gegaan. En ik loop er elke keer weer trots naast, want als ik mensen tegenkom dan krijg ik vaak wel een opmerking over hoe mooi hij wel niet is! Ik vind het nog steeds een raar idee dat hij van mij is, helemaal van mij!
Hoewel hij echt een allemans-paard is (iedereen kan er eigenlijk wel mee uit de voeten), merk ik dat hij nu echt steeds meer op mij gericht is. Niet gek, maar wel echt een leuk gevoel! Als ik wegloop kijkt hij me na, als hij mijn voetstappen (westernlaarzen) hoort zoekt hij waar ik ben, als ik met de kruiwagen langs de paddock loop (waar hij heerlijk staat te spelen) dan zoekt hij me soms toch even op en loopt langs het lintje met me mee.
Hij is zo leuk en wordt steeds zekerder! Al heeft hij ook zovaak zijn onzekere momenten. Dekens opdoen was een drama nog maar een paar weken terug, het liefst spurtte hij weg. No way dat ik dat alleen kon doen, zonder dat iemand hem vast hield. Maar ik wilde helemaal niet dat hij in paniek vast werd gehouden. Dus ik ben gaan oefenen en met heel positief blijven en veel belonen bij elke aanraking met de deken kan ik inmiddels met trots zeggen dat ik hem volledig los kan laten staan als ik een deken op en af doe!
Ook is de hoefsmid geweest, maar daar had hij nog wel wat moeite mee. Zolang je benen omhoog houden terwijl je dat nog niet zo gewend bent is ook erg moeilijk
De rotstraal die ik had opgemerkt is wel succesvol weggesneden en zijn straal is gelukkig weer goed aan het herstellen! Dat ook weer meegemaakt 
Mijn ezel, in z'n volledige outfit! Als ik deze foto zo zie, heb ik zooo de neiging om gewoon op te stappen. Maar ik wil het niet verpesten
En hij bemoeit zich graag met iedereen die een telefoon heeft en ermee bezig is
(met _Tara_)
Mijn lieve sukkeltje, waar ik zooo trots op ben!
Ik ben echt zooo benieuwd hoe hij onder het zadel gaat worden!
Ben zo ontzettend gelukkig dat hij op mijn pad is gekomen en dat ik hem mijn paard mag noemen.
Het is een heel bericht geworden, het is wel duidelijk dat ik verliefd ben toch?
Bedankt voor het kijken/lezen!
