Geplaatst Eindelijk een nieuw begin!
Na het verlies van mijn Calimero zat ik in de put en voelde het een beetje als alleen achterblijven, ook al waren er zo veel vrienden die om me heen stonden. Ik mistte gewoon de gezelligheid, de band en het plezier van een paardje. Voor ons een teken om weer op zoek te gaan naar iets nieuws. We zouden wel zien wat er op ons pad kwam, werd er gezegd. Voor mij dus dagen en nachten de boktmarkt afstruinen. En daar straalde hij met z'n lieve veulenhoofdje; hengstje Zorro! Na wat heen en weer mailen mochten we gaan kijken op de kinderboerderij waar hij met papa Bob en mama Jennifer stond. Voor mij was het duidelijk; dit is 'm.
Van te voren was ik bang dat we geen klik zouden hebben of dat ik direct een schuldgevoel tegenover mijn oude paardje zou krijgen. Maar toen ik in de box stond en even kon aaien, voelde ik dat niet en kon ik rustig richting huis gaan.
Zaterdag kwam hij aan. Trots! Ik heb hem Caezár Vladimir (Vladimir) genoemd, naar Calimero.
Vladi is van 19-5-2013 en dat maakt dat hij mijn eerste veulentje is dat ik zelf op mag gaan voeden (met behulp van mijn oude chagrijnige wijsneusje Fleur, 21 jaar).
Vladimir heeft verder geen papier en wordt waarschijnlijk een koffievosje.
Hier wat fotootjes:
Vladimir als veulen.
Na zijn aankomst mocht Vladi even grazen in de tuin en kennis maken.
Kennis maken met zijn peetmams, Fleur.
Hier proberen we hem de stal in te krijgen, maar meneer verzet zich graag.
We zijn een weekje later samen gaan wandelen. Kijken hoe je dat deed. Je was, laten we zeggen, enthousiast.
Ik was redelijk in een penny-bui toen hij me toe liet toen hij in de box lag en ik bij hem mocht gaan liggen. Voor een week samen vind ik dat een goede prestatie van hem. Excuus voor de slechte kwaliteit van de foto, is per mobiele telefoon gemaakt. Ik rijd normaal niet in deze kleding, maar ik liep toevallig langs toen hij in de box lag en ik ben erbij gaan zitten om het moment suprème niet te missen.
Na het verlies van mijn Calimero zat ik in de put en voelde het een beetje als alleen achterblijven, ook al waren er zo veel vrienden die om me heen stonden. Ik mistte gewoon de gezelligheid, de band en het plezier van een paardje. Voor ons een teken om weer op zoek te gaan naar iets nieuws. We zouden wel zien wat er op ons pad kwam, werd er gezegd. Voor mij dus dagen en nachten de boktmarkt afstruinen. En daar straalde hij met z'n lieve veulenhoofdje; hengstje Zorro! Na wat heen en weer mailen mochten we gaan kijken op de kinderboerderij waar hij met papa Bob en mama Jennifer stond. Voor mij was het duidelijk; dit is 'm.
Van te voren was ik bang dat we geen klik zouden hebben of dat ik direct een schuldgevoel tegenover mijn oude paardje zou krijgen. Maar toen ik in de box stond en even kon aaien, voelde ik dat niet en kon ik rustig richting huis gaan.
Zaterdag kwam hij aan. Trots! Ik heb hem Caezár Vladimir (Vladimir) genoemd, naar Calimero.
Vladi is van 19-5-2013 en dat maakt dat hij mijn eerste veulentje is dat ik zelf op mag gaan voeden (met behulp van mijn oude chagrijnige wijsneusje Fleur, 21 jaar).
Vladimir heeft verder geen papier en wordt waarschijnlijk een koffievosje.
Hier wat fotootjes:
Vladimir als veulen.
Na zijn aankomst mocht Vladi even grazen in de tuin en kennis maken.
Kennis maken met zijn peetmams, Fleur.
Hier proberen we hem de stal in te krijgen, maar meneer verzet zich graag.
We zijn een weekje later samen gaan wandelen. Kijken hoe je dat deed. Je was, laten we zeggen, enthousiast.
Ik was redelijk in een penny-bui toen hij me toe liet toen hij in de box lag en ik bij hem mocht gaan liggen. Voor een week samen vind ik dat een goede prestatie van hem. Excuus voor de slechte kwaliteit van de foto, is per mobiele telefoon gemaakt. Ik rijd normaal niet in deze kleding, maar ik liep toevallig langs toen hij in de box lag en ik ben erbij gaan zitten om het moment suprème niet te missen.
Bedankt voor je bezoekje en voor het kijken!
* 
) 
