Geplaatst 
You're almost six years in my life. I want to say ‘thank you’ for everything you've done so far and for everything that will come.
Thank you for being the best listener in the world
Thank you for guarding my secrets
Thank you teaching me lessons my parents and teachers never could
Thank you for helping me wipe away my tears
Thank you for making me smile
Thank you for being my best friend
Thank you for being my horse
Thank you for making me happy
I love you for a thousand years
And I will love you for a thousand more.
Precies zes jaar geleden toen ik 14 jaar oud was werd mijn verzorgpony’tje verkocht. Jaren lang had ik bewezen door weer en wind trouw voor een pony te kunnen zorgen. Dit was dan ook het moment dat mijn ouders besloten dat ik een eigen paard mocht. De keuze dat ik een haflinger wilde stond al snel vast. Mijn wens was namelijk altijd dat ik een eigen paard zou krijgen die een combinatie zou zijn van mijn welsh-A palomino verzorgpony en mijn lievelings paard op de manege, een tinker. Ik had nog nooit op een haflinger gezeten en toch leek me dit de perfecte keuze.
Mijn verzorgpony'tje Goldy
Ramona was de tweede haflinger waar we naar zijn kijken. Ik weet het nog ZO goed. Toen we aankwamen liepen we door de stallen op zoek naar mensen. Onderweg stond er in een van de stallen een haflinger waar ik even stil bij stond. Ze was echt prachtig, en wat een lieve uitstraling. Ik zei toen heel enthousiast tegen mijn moeder: “Ik hoop echt dat het deze haflinger is!” Even later kwamen we mensen tegen en hun gingen haar toen ophalen. Wat was ik blij toen ik die ene haflinger de hoek om zag komen. Vanaf dat moment wist ik het eigenlijk al zeker, Ramona hoort bij mij. Ze was pas 3 jaar en net ingereden maar wat had ze een eerlijk, rustig gouden karakter. Nadat we nog twee keer zijn gaan kijken werd de beslissing gemaakt en was mijn droom uitgekomen. 19 januari 2008 was de eerste dag dat Ramona en ik ons leven samen begonnen te delen.
Hier was ze net een week bij mij (het is wel duidelijk wat mijn lievelingskleur was
)
De eerste maanden hadden we vooral veel in het bos gereden en na een tijdje werden we ook lid van een ponyclub waar we dressuur les kregen. Dressuur heb ik altijd niet echt leuk gevonden en het kwam mooi uit dat Ramona dit ook niet vond, haha. Toch bleven we het wel regelmatig oefenen voor alle bespiering en dat leek me wel ze handig aangezien ze nog zo jong was. Ze kon soms erg sterk en voorwaarts zijn en met het oefenen in de bak had ik de indruk haar beter onder controle te krijgen. Ook werd de verzorgpony van mijn vriendin verkocht en toen heeft zij ook een eigen paard gekregen. Zo konden we met z’n 4’en uren lange bosritten maken waar we het liefst zo hard mogelijk aan het crossen waren.
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 3dbcf.jpeg
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 29082.jpeg
Helaas kregen we in oktober 2008 te horen dat mijn moeder kanker had. Het zat in de alvleesklier met uitzaaiingen in de lever. Op 2 januari 2009 is ze overleden. Dit is voor mij een hele moeilijk periode geweest. Het ging allemaal zo snel en de band tussen mij en mijn moeder was heel erg goed. Ook moest ik bij mijn vader gaan wonen samen met mijn broertje. Dit was voor mij heel erg moeilijk omdat mijn ouders toen ik klein was op een hele nare manier, met heel veel problemen uit elkaar zijn gegaan. De twee jaar die daarop volgde waren ontzettend zwaar.
Waar ik echt, maar dan ook echt van genoot waren de momenten die ik samen met Ramona door bracht. Zij heeft me er echt door heel gesleept, ik zou niet willen weten hoe het was gegaan als zij er niet was geweest. Ramona werd voor mij ontzettend dierbaar. Omdat ik natuurlijk vreselijk veel van haar hou maar ook omdat ik haar samen met mijn moeder heb gevonden. Mijn moeder was echt dol op Ramona en dus voelt het alsof er nog steeds een klein stukje van m’n moeder voortleeft in haar.
Ramona heeft het eerste half jaar nog op de stal gestaan waar ze ook stond toen mijn moeder er nog was. Daarna is ze naast ons huis bij mijn vader komen te staan. Dat was voor mij echt heel erg fijn. Ze kon ik ieder moment, wanneer ik wilde bij Moon zijn. Wat helaas minder was was dat mijn vriendin en Ramona’s maatje niet mee konden waardoor we niet meer zo vaak samen konden rijden.
We hebben samen de langste en mooiste bosritten gemaakt en we maakte elke keer weer het bos onveilig (en nu nog steeds!) door onze passie voor lekker hard crossen. Ook ontdekte we vrijheidsdressuur en inmiddels kan Ramona heel veel kunsten. Ik ontdekte dat Ramona dol was op water, wat voor geweldige, lachwekkende momenten en leuke foto’s zorgde. Ze gaat dan altijd met het water spelen en er heerlijk in liggen rollen.
GENIETEN in hoofdletters
Steigeren in het water.. Ook geen probleem.
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... a9abd.jpeg
Soms dan hadden we in het water en op het strand veel publiek. Ramona gaf er helemaal niks om, het water was belangrijk.
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 0b3fe.jpeg
Via het internet leerde ik Eva Roemaat kennen waar een vriendschap uit ontstond. Helaas spreek ik Eva nu niet zo vaak meer doordat mijn leven met mijn studie erg druk is geworden. In de tijd dat Eva en ik afspraken heeft ze echt geweldig foto’s gemaakt waar ik nog steeds heel erg blij mee ben.
Ik wilde Ramona graag bitloos gaan rijden maar aangezien ze behoorlijk sterk kan zijn ben ik een hele tijd opzoek geweest naar het juiste bitloze hoofdstel. Uiteindelijk is het de hackamore geworden waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds erg blij mee ben. Ze reageert hier erg goed op en ik krijg haar zelfs beter terug met dit hoofdstel.
Ik heb zelfs mijn profiel/eindwerkstuk deels over Ramona geschreven. Hierin beschreef/onderzocht ik de alternatieve gewezen voor paarden zoals acupunctuur en ik verwerkte hierin mijn eigen verhaal over mijn leven met Ramona. Hierbij even een klein citaat: “Ze heeft me zoveel geholpen in de moeilijke tijden dat ik haar ontzettend dankbaar ben. Zonder haar zou ik nu niet zijn geweest wie ik nu ben. We hebben samen ontzettend veel hoogte punten beleefd waarbij talloze foto’s zijn gemaakt, die ik nog steeds met plezier terug kan kijken. Elke dag geniet ik weer van Ramona en elke dag besef ik weer hoeveel ik van haar hou.”
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 72358e.jpg
6 jaar samenvatten van alle momenten en gebeurtenissen met een kleine selectie van de duizenden foto's die ik heb is best lastig.
We zijn samen met mijn vriendin en haar paard op vakantie geweest in Afferden, dat was echt een van de leukste vakantie ooit. We maakte ritten van wel 3, 4 of zelf 5 uur naar de mooiste plekjes in de natuur.
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 54bc7.jpeg
We hebben zelfs ooit een crosstraining gevolgd wat echt super leuk was maar helaas heeft mijn vader te weinig tijd om mij en Ramona overal naar toe te brengen.
Ook hebben we een aantal wedstrijden gereden zonder startkaart voor de lol. Dit ging goed en we behaalde zelfs winstpunten. Toch had ik zelf nooit het enthousiasme om echt verder te gaan met wedstrijden. Ik heb niks te behalen, voor mij is Ramona al een winnaar. Wat ik veel liever doe is oneindig veel genieten en super veel plezier maken.
ALLES kan…
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... 05ece2.jpg
Kusjes geven is toch wel haar favoriete kunstje.
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... e6ab1a.jpg
En nog twee andere collages (deze staan ook in mijn profiel)
Allemaal kunsten
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... osEWS2.jpg
Mooie plaatjes
http://i914.photobucket.com/albums/ac35 ... osEWS3.jpg
En als laatste een filmpje van onze grote passie. Lekker hard uitwaaien en even nergens aan denken.
Inmiddels is Ramona 9 jaar oud en ik alweer 20. Dit jaar ben ik gaan studeren in Wageningen en kan ik niet meer elke dag bij haar zijn. Ik mis haar doordeweeks dan ook heel erg. Gelukkig ga ik elk weekend weer naar huis om daar heerlijke bosritten te maken. Voorlopig blijven ze (Ramona en mijn shetlandertje Floris) gewoon thuis staan want de wei is naast ons huis en echt ideaal. Ik hoop dat Ramona en ik nog heel lang van elkaar kunnen genieten, ze gaat in ieder geval nooit meer bij me weg…!
wat een super mooi paardje en wat heb je dit super goed omschreven! Vind het zo knap dat iemand zo'n goede band met een paard kan hebben! Jullie horen bij elkaar, dat kan je wel zien, het plezier straalt er vanaf! 
En hoe tem je dan eigenlijk? (misschien een beetje offtopic, maar het is een kleine vraag 
