Geplaatst In het begin kende hij niks, geen borstels, geen halster aan of af doen, en geen aai over de bol. Alle bewegingen die je maakte veroorzaakten dat hij stijfuit stond of achteruit sprong. Inmiddels kan ik hem overal aanraken en borstelen, al blijft hij nog wat wantrouwend als ik aan zijn buik kom, maar dat heeft nog tijd nodig. De hoefsmid is geweest (hij was waarschijnlijk nog nooit in zn leven bekapt), hij is ontwormd en behandeld tegen luizen.
Nu begint hij steeds meer op een volwaardige pony te lijken. Ook heeft ie zijn plekje gevonden tussen ons merriebestand, wat natuurlijk wel een luxe is, als enige man
. Ongeveer 2x per week gaan we uit wandelen, gewoon om lekker samen bezig te zijn, elkaar te leren kennen, en ook om wat aan "vreemde dingen" en verkeer te wennen. Wouter is een heel zachtaardig mannetje en ik ben heel blij dat we elkaar getroffen hebben en ik na wat twijfelen toch heb besloten om hem mee naar huis te nemen!
Verstopt tussen een rij pony's stond je daar dan. Echt florisant zag je er niet uit, maar ik wou graag weten wie daaronder schuilging
En dus was de beslissing gemaakt. Hier lopen we richting de trailer. De markt was voor jou afgelopen hier en ik heb je beloofd dat je dat nooit meer hoeft mee te maken.
Eerste dag thuis, in zn quarantaine-nood-weitje, lekker bijkomen en hooitjes eten.:
fris gewassen en ontluisd:
Kennismaken met de dames:
Voor de eerste bekapbeurt:
Na de eerste bekap-beurt:
wandelen en grasjes eten, dit is een dikke week geleden nu
Deze foto's zijn van onze wandeling van vandaag, ik zie wel al vooruitgang voor wat betreft zijn gewicht en zijn vacht:
Als het goed is, wordt vandaag zijn deken geleverd, dan heeft hij straks voor de kou wat extra ondersteuning en kan hij zijn energie gebruiken om nog wat aan te komen in plaats van zich warm te houden.
je zou ze toch zo allemaal willen redden, arme dieren.