Eindelijk mogen Wendy en ik van de eigenaren nu uit de wei, omdat ze nu in een wei staan waar de poort het beter doet. Ik helemaal blij natuurlijk! Omdat ik niemand anders mee kon krijgen ging mijn moeder mee op de fiets Wat achteraf toch heel goed ging, ze durfde Wedny zelfs eventjes vast te houden!
Maar genoeg geluld hier komen de foto's die ze van ons heerlijke stapritje gemaakt heeft:
1 Deze moest er van mijn moeder op Ze vond het zo geweldig dat we allebei bukten
2 3 4 5 6 7 MOEST mijn moeder gewoon maken Ze vond het zo mooi hoe die pony over de stammetjes liep
8 9 10 Tip van mijn moeder: Kijk naar die hoefafdrukken op de achtergrond
Al met al was het een heerlijk rustig ritje, jammer genoeg duurde hij nog niet eens een uur want mijn moeder kreeg haast Maar toch was het een hele geslaagde rit! Zeker als je bedenkt dat de pony al ongeveer een jaar niet meer echt buiten de wei is geweest.
Laatst bijgewerkt door Annetje op 03-06-04 18:18, in het totaal 1 keer bewerkt
Een keertje, tussen foto 8 en 9 in. Toen gingen we namelijk het volgende bosje in en mijn moeder zei dat het pad ruim genoeg was voor ons, maar dat was dus niet zo En die pony raakte een beetje in paniek en durfde niet meer vooruit, maar verder achteruit kon niet want ze had zichzelf al tegen de boom geparkeerd. Maar ik heb haar er weer veilig uit kunnen lozen hoor, ze stond toen we eruit waren helemaal te hijgen, het was ook zó eng!
Haha, dat jaloerse hoeft niet hoor! Dit is namelijk niet eens een bos te noemen, het zijn eerder een groepje bomen. Vijf minuten in stap en je bent er alweer uit, het is heel mooi daar dat wel, maar jammer genoeg zo klein. Volgende keer maar naar de staats bossen, kan ik jullie jaloers maken met de zandverstuiving, de hei én het bos En ik ga nu idd heel wat vaker! Ze was zo braaf en ik heb er zo van genoten, is echt voor herhaling vatbaar.