Maar helaas, inmiddels heb ik 2 paarden alleen om maar naar te kijken.
Jim is geblesseerd geraakt, Noura had ik al voor 'het oordeel' gekocht als opvolger voor over een paar jaar.
Ik had het helemaal uitgestippeld. Zij mocht lekker groeien, mee als handpaard de wijde wereld in en zodat ze na een paar jaar langzaam het stokje kon overnemen. Maar helaas...
Ik duim nog steeds dat we in september goed nieuws krijgen en we nog wat seniorenritjes kunnen maken met Noura aan de hand mee.
Maar voor nu heb ik dus 2 hele dure lieve grasmaaiers
Ze is heerlijk ongelijkmatig aan het verharen. Maar er komt wel weer mooi zwart onder het bruine pluis vandaan
Omdat Jim nogal de neiging heeft om een
Noura krijgt haar voer in een emmer in de hooibak, omdat ze hem graag om gooit. Dat is op de stenen niet zo erg, maar op zand niet zo'n goed idee
Jims dambord krijgt steeds meer haar en zit al in de zomervacht.
Nog even en er is niks meer van te zien.
De snackweitjes waren helaas te nat, dus tijdens het uitmesten heb ik ze even lekker een uurtje op de speelweide gezet. Er staat niet heel veel gras, maar het was toch even lekker
Deze doet wel een beetje pijn
Van sportpony met een strak lijntje, naar een uitgezakte haflinger, zonder enige buik-, rug en bilspieren en vetjes die weer tevoorschijn komen. Uiteraard letten we op voer, maar zonder enige vorm van beweging is het onwijs moeilijk. Ik merk wel dat de glucobalance wat doet en ik hoop dat we door strookbegrazing kunnen voorkomen dat hij een graasmasker op moet.
Noura doet het ook goed. Ze groeit, groeit en groeit
Nog even en ze is hem voorbij
