Geplaatst Januari
Met mijn merrie Garola trainde ik op dat moment veel, met een paar goede maar ook vele minder goede momenten. In oktober 2019 opende ik een topic om raad te vragen omdat ik zelf niet meer wist wat ik kon doen om zonder hoofdschudden of onrustige momenten de bak door te komen. Omdat ze zeer sensibel is raakte ze in paniek van haar eigen bewegingen. Ondanks dat ik al jaren rijd, ging mij dit de pet te boven en werd het rijden steeds lastiger.
Het topic:
[RT-V] Bit vastpakken of hoofdschudden met rijden
Wel ben/was ik ontzettend gek op haar en op de positieve momenten wist ik het zeker, we gaan er samen uit komen
Haar lieve koppie, onze fijne knuffelmomenten.. Maar vooral de frustratie dat de klik die wij samen op de grond hadden er niet was onder het zadel.Februari
We gingen eindelijk vooruit! Wij kregen vele tips in het topic waarbij we veel tips kregen waar we ook echt wat mee konden. Ik kreeg les van een zeer goede instructrice die ons er doorheen sleepte. Zij vond Garola een echt karakterpaard, maar wel een paard met potentie. Dit was een bevestiging van mijn gevoel wat ik al jaren had, want als ze wat liet zien, dan liep ze fenomenaal.
Ik plaatste zelfs dit bericht in het topic!
Ketly schreef:Het gaat hier erg goed! Ik ben momenteel ziek dus kan even niet rijden, maar we gaan eindelijk vooruit. Het hoofdschudden is eigenlijk verdwenen, enkel pakt ze soms het bit nog wat vast zodra het moeilijk wordt maar dit is eigenlijk ook minimaal. We lopen momenteel alleen tegen het punt aan dat ze linksom telkens verkeerd aanspringt, maar gelukkig hebben we goede begeleiding. We kunnen dus samen weer veel meer genieten
Een mijlpaal waar ik nooit van had durven dromen. Zou het dan toch? Zouden we samen kunnen doorzetten om onze droom waar te maken en straks eens te kunnen starten? Langzaam durfde ik weer te hopen dat er een toekomst voor ons was weggelegd.
Maart
Ook in maart bleef het goed gaan. Mijn bijrijdster reed naast mij ook veel en samen bereikten we veel. Ik durfde zelfs een filmpje te plaatsen omdat het er zo fijn uit begon te zien. Behalve veel tips in het topic waren er ook zeker onaardige reacties bij, zelfs persoonlijke aanvallen via privéberichten dus het was een hele stap om dit te doen.
https://vimeo.com/396461416
Ik was zo onwijs trots. Ik denk dat iedereen het gevoel wel kent als het een bepaalde periode minder gaat met je paard. Als eindelijk die stijgende lijn er weer is, dan geniet je meer dan ooit van je paard. Ook in maart bleven wij dus genieten en doortrainen.
April
In april kwam de onverwachte wending.. Het rijden werd minder leuk en we kregen meer tegenslagen dan dat wij plezier hadden in het rijden. De twijfel begon weer toe te slaan. Is dit de juiste match voor mij? Doe ik mijzelf en vooral ook haar een plezier ermee om zo door te gaan? Veel mensen die ik vroeg wat ik het beste kon doen, zeiden dat ik gek was als ik haar verkocht. Ze is bloedmooi en vol potentie, waarom zou je haar weg doen? Er werd zelfs gezegd dat het een paard is waarmee je de baan binnenstapt en dan bijna je winstpunt al binnen hebt. Omdat ik zoveel reacties kreeg die dit gevoel bevestigden, bleef ik aanmodderen.
Dit werkte niet en wij kwamen geen steek vooruit. Ik besloot om haar geestelijk wat rust te geven en het trainen op een lager pitje te zetten. Ik had voor mijzelf besloten dat als wij samen gewoon veel lol zouden kunnen hebben, net zoals we eerder ook wel deden, dat dat voldoende voor mij was. Dan werd ze maar gewoon een recreatiepaard en zouden wij al onze dromen en verwachtingen aan de kant zetten. Ze was immers mijn maatje en we moesten er samen uitkomen.
Daarom besloot ik om gewoon lekker naar buiten te gaan. Dit was van korte duur. De eerste buitenrit ging het na 100 meter al mis. Ze steigerde en wilde absoluut niet verder. Nu geef ik niet snel op, dus ik besloot door te zetten. Ze ging omhoog. En weer. En weer. Uiteindelijk werd ze gevaarlijk en sloegen we bijna achterover, waarop ik ben omgekeerd met tranen in mijn ogen omdat ik eindelijk wist welke keuze ik moest maken. Ze kon niet blijven. Mijn plezier was weg en op deze manier kon ik mij gewoon niet voorstellen dat ik haar een plezier zou doen. Diezelfde dag plaatste ik een advertentie op de Boktmarkt en op marktplaats.
Ik kreeg ontzettend veel reacties, het ene aanbod nog mooier dan de andere. Maar ik kreeg een telefoontje wat mij het allermeeste aansprak. Het waren mensen uit de buurt en ze wilden diezelfde avond nog wel komen kijken. Ik heb een half uur huilend voor haar box gestaan, maar uiteindelijk wel ontzettend blij dat deze kijkers zijn geweest.
Ik plaatste het volgende bericht in het topic:
Ketly schreef:Hier toch een beetje een onverwachte wending.. Ik had veel berichtjes van mensen die graag willen weten wat er aan de hand is dus vandaar deze update.
Na lang wikken en wegen had ik besloten om mijn lieve merrie toch maar te verkopen, want het liep toch niet zo lekker als ik graag zou willen. Ze was ontzettend braaf, maar naar mijn idee toch te sensibel voor mij. Elke keer als mijn gevoel zei dat er wat mis was dan hoorde ik weer van anderen dat het toch echt een karakterpaard was die duidelijke leiding nodig heeft en ik besefte steeds meer dat ik de middelen en handigheid niet had om haar de juiste begeleiding te geven. Hoe oneerlijk is het dan om maar door te kabbelen terwijl we nergens komen?
Dus met een brok in mijn keel heb ik Garola op internet gezet. Ik heb ontzettend veel reacties gehad en had veel mensen die wilden komen kijken. Ik ben expres vorige week niet naar haar toe geweest, want ik vond het gewoon te moeilijk om haar te zien. Donderdagavond ben ik heen geweest omdat de eerste kijkers in de planning stonden. Ik was blij dat ik wat eerder was want ik heb kon mijn tranen niet meer in bedwang houden
Mijn bijrijdster heeft haar voorgereden en daarna is de kijker opgestapt. Deze jongen reed er echt gigantisch leuk mee weg, maar hoe beter ze ging lopen, hoe meer ze ging staken. Ze staakte op de manier waar mensen mij altijd van vertelden: 'ze wil onder het werk uit komen'. Echter vertelde deze jongen dat hij dit veel vaker tegen kwam, en dat de kans heel groot is dat hij weet waar het probleem vandaan komt. Mocht ik er voor open staan, wilde hij in plaats van haar te kopen mij wel begeleiden in het proces om haar hier bovenop te krijgen waarbij de kans groot is dat ze er volledig weer bovenop komt, mits de juiste begeleiding. Volgens hem is het geen karakterpaard, ze is immers op andere vlakken een super makkelijke merrie.
Van alles wat ik had verwacht, had ik dit niet verwacht. Thuis heb ik het overlegd met mijn ouders en mijn vriend, maar wij kwamen eigenlijk meteen tot de conclusie dat we het proces in gaan en haar de eerlijke kans geven die ze de hele tijd al heeft verdient. Woensdag gaan we voor het eerst naar de kliniek om het proces te starten. Garola heeft gewoon besloten dat ze niet weg wil, dus wie zijn wij om haar tegen te spreken..
Ik weet dat er misschien reacties komen dat het stom van mij is dat ik dit niet heb gezien, maar ik heb gewoon zo vaak van mensen gehoord dat ze moeilijk is en dit karakter heeft. Ik ging daar in geloven en ben hierdoor er wat blind in geworden. Ik hoop alles nu dubbel en dwars goed te maken en haar het lieve paard onder het zadel te maken wat ze in omgang altijd al is geweest.
Ik besloot er dus voor te gaan, ondanks dat ik in mijn achterhoofd hield dat het een hele klus voor mij ging worden. Wel wilde ik het proberen, alles voor mijn lieve merrie.
Het proces werd meteen in werking gezet. Op 8 april zijn wij naar een medisch chiropractor geweest die erg goed bekend staat. De coördinatie van Garola bleek bij het longeren al niet helemaal goed te zijn en na de acupunctuur werd het duidelijk: in de hals kregen we zo'n heftige reactie dat het niet anders kon dan dat hier problemen zaten.
We moesten tot het kliniekbezoek 5 keer per week longeren, maar omdat ik het geestelijk erg zwaar vond, heb ik meteen gevraagd of de kijker mij hiermee wilde helpen. Hij kende het proces, heeft eerder een paard met deze problemen gehad en was de enige die mij hier optimaal bij kon helpen.
Op de kliniek bleek er inderdaad een ontsteking in de hals te zitten, maar gelukkig nog geen artrose. Ik kreeg complimenten dat ik niet door heb gevraagd maar altijd ontspannen ben blijven rijden, want dan was er zeker artrose ontstaan in de hals. Ze werd ingespoten en moest na een kleine periode van rust weer opgepakt worden aan de longeerlijn.
Om de optimale keuze voor haar te maken en omdat wij nu al onderweg waren, heb ik de moeilijke maar verstandige keuze gemaakt om haar meteen na de kliniek bij de kijker te brengen zodat hij de training van mij over zou nemen. Een moeilijk moment, maar ze stond al heel snel lekker te eten op haar eigen stukje weiland. Ik was altijd welkom, wat wil je nog meer
Ondertussen zijn er meerdere gesprekken met de kijker geweest en bleek dat er ook nog wel de interesse was om haar eventueel over te nemen, mits ze verbeterde onder het zadel. Omdat ik graag ook mijn gevoel wilde bevestigen heb ik afgelopen maanden wat paarden bekeken om te kijken of ik verder wilde met Garola of dat ik een nieuwe start wilde. Ik heb een leuke appaloosa merrie bekeken maar die was al verkocht voordat ik een keuze kon maken en ik heb een hele gave enter bekeken, maar hierbij was ik bang dat ik weer een heet paard zou krijgen dus dat werd ook niks.
Toen hoorde ik van een vriend van mij, die altijd foto's maakt op een handelsstal, dat er een hele gave hengst van net 3 jaar te koop stond, werd ik stiekem wat nieuwsgierig. Toen ik de foto's zag, was ik eigenlijk al om..
Een van de verkoopfoto's:
Het zou waarschijnlijk een hele stomme keuze zijn, want wie koopt er na al deze ellende nou een 3 jarige hengst..
Ik kreeg dan ook gemengde reacties, maar eigenlijk als ik ben wilde ik toch gaan kijken. En tsja ik werd verliefd.. Niet alleen op zijn uiterlijk, maar ook op zijn karakter. Hij was enorm braaf voor een 3 jarige hengst en ik voelde mij meteen zo veilig. En voor de eerste keer zat ik weer met een big smile op een paard!
Ik ben nog een tweede keer wezen kijken (samen met de geïnteresseerde voor Garola), maar het gevoel bleef geweldig. Ik wist dat dit precies het paard was wat ik zocht. Ik kon er alles mee en hij had precies het karakter wat ik zocht.
Mei
Op 7 mei kreeg ik het bericht van de kijker, dat hij onder voorbehoud van een keuring Garola graag van mij wilde kopen. Ze hebben geregeld dat de volgende ochtend Garola al gekeurd kon worden. Die dag heb ik niet meer helder op dit moment, haha. Het was zo spannend, ik verwachtte bericht te krijgen dat haar rug en/of hals helemaal kapot was en dat ze afgekeurd was. Ik was zelfs al eens naar hengsten wezen kijken omdat ik dacht dat ze dan maar als fokmerrie door het leven moest.
Ik kreeg aan het eind van de middag het telefoontje dat ze glansrijk door de keuring was gekomen en dat ze haar graag wilden overnemen. Dit was zo'n opluchting voor mij, omdat dit het enige adres was waar ik met 100% zekerheid kan zeggen dat ze de allerbeste zorg krijgt die er maar mogelijk is.
Toen kreeg ik een appje van de inmiddels koper dat ik snel de mooie valk hengst moest gaan kopen, want dát was mijn match.
Dus ik heb meteen een berichtje naar de verkoper gestuurd dat mits hij klinisch goed door de keuring kwam, ik hem graag wilde hebben. Wauw wat is dat een apart gevoel, dezelfde dag meteen een bod uitbrengen op een ander paard terwijl je merrie net verkocht is.Op 22 mei was dan eindelijk de keuring van mijn (eventuele) nieuwe paard.. Ik heb de foto's na laten kijken en de klinische keuring zat er bij in vanuit de verkoper. Hij werd goedgekeurd
We hebben hem meteen laten castreren en toen mocht hij met mij mee! Met toch wel een dubbel gevoel, maar wel wetende dat ik de goede keuze heb gemaakt.De eerste foto samen. Autan, een 3 jarige kruising Fries x KWPN van 1.68 hoog, echt helemaal van mij!
De volgende dag heb ik meteen wat foto's gemaakt van mijn knappe vriendje, die hier nog steeds heel erg hengst lijkt (en zich ook nog voelde..
)
We hadden al snel onze eerste tegenslag te pakken, namelijk dat hij absoluut niet in de kudde kon. Hij heeft de eerste dag in de kudde meteen een ander paard de sloot ingejaagd na het zien van wat merrie's. Ook stond hij vrij snel in het land bij de merries, dus moest hij weer terug naar de paddock.
Juni/juli
In juni en juli maakten wij ons eerste ritjes, kwam de zadelmaker en de tandarts. Hij werd helemaal nagekeken en goed bevonden! Ook kreeg hij zijn make over van fries naar sportpaard en maakte Nynke prachtige foto's van ons
Het topic:
[ITP] Autan Lastuques door Equifocus
Eind juli besloten wij dat deze stalling helaas niet bij Autan past. Hij is niet veeleisend, wordt niet vervelend van veel op stal staan, maar ik ben van mening dat een jong paard altijd veel buiten moet kunnen staan, weer of geen weer. Op deze stalling was daar helaas echt de mogelijkheid niet voor. Op de nieuwe stalling mocht hij meteen het weiland op en zag ik hem helemaal opleven! Inmiddels heeft hij zelfs vriendjes gemaakt..
Augustus
Augustus werd echt een hoogtepunt voor mij, zowel privé als met Autan. Van mijn vriend kreeg ik een weekendje weg cadeau, en Autan moest mee! Dus amper 2 maanden nadat Autan van mij was geworden, mocht hij mee een weekendje weg. Het plan was om de bossen in te trekken, maar ik was doodzenuwachtig
De laatste buitenrit die ik zou doen was immers met Garola en dat ging helemaal mis. Voordat wij op buitenrit zouden kwam mijn vriend thuis met een bos bloemen en is op één knie gegaan, dus verloofd vertrokken wij samen
We zweefden op ons roze wolkje door de bossen heen, want wauw wat was Autan braaf!(De video kijken is écht een aanrader..)
https://vimeo.com/443852581
September/oktober/november
En inmiddels is het alweer november en geniet ik nog steeds volop van Autan. Op zondag gaan we soms een klein stukje lopen met alleen een halster en zonder zadel, want dat kan allemaal gewoon met hem
Het is tot nu toe alleen maar genieten en ik hoop dat ik met Autan eindelijk mijn dromen waar kan maken 
Het typen van dit hele verhaal voelt toch een beetje als een afsluiting van het jaar dat bijna om is. Na mijn merrie 6 jaar in mijn leven te hebben gehad en veel meegemaakt te hebben, typ ik dit toch met een brok in mijn keel. Ik ben onwijs dankbaar dat er een paard op mijn pad is gekomen die nog beter bij mij past en die mij het plezier in het rijden weer terug heeft gegeven.
Bedankt aan iedereen die het verhaal volledig heeft gelezen
Wij hopen in 2021 te knallen en er samen een topjaar van te maken! 
