~
Ik liep naar de paddock zoals iedere ochtend. Op dat moment was ik 9 jaar. Beauty was op dat moment 15 jaar. Beauty was mijn eerste pony, en we vonden haar toch wel alleen zo. We zochten Marktplaats af voor een pony voor erbij. 'Een paard is een kuddedier, die kun je niet alleen laten staan.' Beauty hadden we gekocht van een oom van mijn vader, en ik reed inmiddels al wat maandjes rond met haar. Ze werd wel erg dik, terwijl ze geen bijvoer kreeg naast haar hooi en bijna iedere dag wel een zadel op haar rug kreeg. (Ik weet nog goed dat ik de dag voordat Beauty beviel, nog op haar gereden heb.) Op 20 augustus 2008 werd ik wakker gemaakt door mijn moeder. 'Kom eens kijken in je broers kamer, naar Beauty!' Ik snelde me naar mijn broers kamer en zag daar, vlak tegen Beauty aan, een klein zwart pareltje liggen. Snel trok ik mijn kleding aan en ging zo snel als ik kon kijken bij de kleine.
Een nieuw hoofdstuk. Hoe moeten we haar noemen? Hoe verloopt zoiets? Maar vooral, waar moeten we beginnen? Beauty had zelf haar veulen al schoongelikt. De bevalling had ze helemaal alleen gedaan. Wat een prestatie, voor haar leeftijd. We moesten even nadenken over een naam, maar uiteindelijk hebben we de schone dame omgedoopt tot 'Lady'. We lieten Beauty veel met haar dochter alleen, zodat we allemaal aan het idee konden wennen van een veulentje. Ze renden lekker door de paddock(toen nog met gras) en na een paar maanden begon Lady haar Shetlanderstreken al te tonen. Ze kroop onder de draadjes door, gniepte naar het gras en ontsnapte dus met regelmaat. Toen hebben we haar toch maar een halstertje om gedaan, dat vergemakkelijkte het vangen. Ik kan me nog heel goed haar eerste paar hapjes gras herinneren. Heel voorzichtig, met beleid en met 2 tandjes
.
(frummel
)Na een hele verandering van ons stroomdraad, met een constructie waardoor ze wat minder vaak de benen nam uit de paddock, werd ze ook steeds ouder. Ik heb haar vrijwel niet blootgesteld aan andere dingen dan poetsen e.d., tot ze 4 jaar werd. Een vriendin van mij wilde haar dolgraag allerlei 'trucjes' leren, genaamd vrijheidsdressuur. Wat pakte ze dit goed op! Binnen enkele maanden kende ze jambette, op het blok, buiging en steigeren. Na al dat trucjes leren moest ze toch ook even uitrusten..
(Wat goeeeeehoed..)
Zo langzamerhand werd mijn band steeds groter met haar. We knuffelden veel, speelden veel samen. Ik had er echt een maatje bij. Vooral toen in 2014 mijn grotere pony, die ik gekocht had nadat ik uit Beauty was gegroeid, helaas ook te klein werd, had ik veel aan haar en Beauty. Ik werd ouder, en daarmee groter. Ik leerde meer over paarden en ontdekte het langelijnen. Bij gebrek aan longeersingel, en misschien ook een klein beetje onwetendheid, gebruikte ik twee zachte halstertouwen, die ik aan elkaar knoopte op een hele bijzondere (maar werkende!
) manier waardoor langelijnen ook daadwerkelijk kon. Lady gaf direct mee en we liepen prachtige rondjes op deze manier. Oortjes naar voren en gaan.
In september 2015 kreeg ik mijn huidige paard Winner. Lady was(en is..) het niet altijd eens met Winner. Gevalletje 'niet met, maar ook niet zonder elkaar'. Hoewel ze dus af en toe gewoon echt beet naar hem en hem greep, stonden ze het andere moment nog net niet te knuffelen.
We longeerden, langelijnden en genoten lekker verder de maanden daarna..
Ze kreeg haar eerste echt mooie hoofdstelletje..
In 2016 was ze al zo groot en mooi. Ik wou onze band laten vastleggen op beeld.. Hierover is al eerder een topic geplaatst met alle foto's van mij en Lady.(We hebben toen ook Uitgelicht gehaald
) Daarom hier nog een kort beeld:
Haar algemene gedachte over alles:
(Een echte, volwassen dame!)
Wat werd/wordt ze snel groot! De tijd lijkt aan de ene kant gisteren, aan de andere kant zijn het alweer heel wat jaren die wij samen hebben gespendeerd.
In 2019 overleed helaas Beauty aan de gevolgen van koliek. Ze was op. Het was heel naar om te zien dat Lady verdriet had. Toen Beauty levenloos in de paddock bleef liggen(zodat de paarden afscheid van haar konden nemen) bleef ze maar rondjes om mama heen lopen. Mijn hart breekt nog als ik eraan denk. Nu is samen met Winner, en vermaakt ze zich enorm. Ze rennen, klieren en springen door de wei en de paddock samen. Ik hoop dat Beauty daarboven heel hard meerent.
Over een paar uur is zij officieel 12 jaar oud. En dus 12 jaar lang bij mij. Want na 12 jaar(ik ben inmiddels 21) mag ze nog steeds bij mij genieten van haar dagen. Ze gaat om de dag lekker een blokje om samen met Winner. Haar grootste passie blijft nog steeds vrijheidsdressuur en verder ben ik met alle rust aan het kijken wat ze van een karretje vindt.
Wat een genot om deze kleine dame naast mij te hebben. Wat een wonder dat zij 12 jaar geleden in mijn leven kwam, en dat nog steeds mag zijn. Wat een wonder dat wij zo'n prachtige band hebben samen. Ik hoop dat ze nog lang bij mij mag blijven.
Will you stay by my side forever?
