Het merensstamboek Nederland schrijft over de geschiedenis van de merens . Dat kan ik zelf niet beter dus vandaar de link hier geplaatst. Door deze geschiedenis te kennen weet de (toekomstige) merens eigenaar dat ze te maken hebben met een sober waarschijnlijk zeer oud ras, dat nog dicht bij de natuur staat en karakter eigenschappen heeft zoals de rust en onverschrokkenheid dat te maken heeft met eeuwenlang leven in de bergen van de Pyreneeën. Als een merens ooit ergens van verschiet, dan blijft hij stokstijf staan. Het zit als het ware in de genen van de merens om niet te vluchten want in de steile bergen kan dit hem zijn leven kosten.
Het sobere is erg belangrijk om te weten, want eigenlijk zijn de weides in Nederland te rijk voor dit sobere paardje. Aangezien het paardjes zijn die het liefste veel buiten staan, vraagt dit wel een verstandig weide en voer beleid.
Twee merens paarden zijn in mijn bezit. Het hebben van één merens heeft namelijk een nadeel, je wilt er geheid twee
. Hercule is 20 jaar in mijn leven en wordt dit jaar 23 jaar en Polie is al tien jaar bij ons en zij wordt 15 jaar. Het zijn twee paarden met totaal verschillende karakters die hier rondom ons huis leven en 7 x 24 uur buiten staan. Ze zijn een onderdeel van het gezin.
Mijn ervaring is met deze twee paardjes, dat het even duurt voordat je echt een band hebt, maar als het vertrouwen wordt gegeven dan is dat voor het leven. Het zijn fijne paarden waar we van alles mee gedaan hebben en kunnen doen.
Hercule daar hebben we veel mee gemend, daar is show mee gereden onder de man en aangespannen en met de dochter is er in de ponyclub wedstrijden mee gereden en vrijheidsdressuur mee gedaan, iets dat hij geweldig vond en erg opgewonden van raakte
. Graag reden en rijden we met hem buiten. Een leuke anekdote als het gaat om de moed en onverschrokkenheid van de merens. We stonden in de jaarbeurs met het merens showteam te wachten want voor ons zou Anky van Grunsven optreden en wij na haar. Het was ontzettend druk, en Bonfire met al zijn ervaring durfde echt de hal niet in. Toen zijn we met Hercule met mij erop, voor haar uit gegaan en toen ze in de hal was, zijn wij weer met een bochtje vertrokken. Anky vond het hilarisch en kon er gelukkig ook hartelijk om lachen.
Polie was en is het tegenovergestelde van Hercule en een heter wat banger paardje. In tegenstelling tot Hercule vindt zij dressuren heel erg leuk om te doen en ze kan het ook goed. Ze is een lenig paardje, dat reageert op minimale hulpen en echt met je meewerkt. Heerlijk paard om te rijden. Echt een cadeautje. Polie is L1 start gerechtigd, maar door de emigratie hebben we haar dus na paar maanden uitgebracht te hebben, moeten laten stoppen met officieel wedstrijd rijden.
Buiten is Polie fijn voorwaarts en super aan de hulpen en echt betrouwbaar ook al is ze banger vergeleken met Hercule, die in principe nergens bang van is.
Af en toe zijn we met andere mensen, zij dan op Hercule, buiten wezen rijden. Iemand vertelde me ooit dat zij altijd het idee had dat merens slome paardjes waren. Maar zo zei ze naderhand: "ik vind het leuke onverstoorbare en kittige voorwaartse paardjes". "Erg leuk om buiten op te rijden, want doordat ze zo solide aanvoelen en totaal niet bang zijn, is het zelf ook echt genieten en om je heen kijken".
De onverstoorbaarheid van de merens uit zich op alle mogelijke manieren. Als je een jaar niet gereden hebt, dan pak je gerust je merens, je zadelt haar of hem en je kunt er gelijk zonder enig probleem mee wegrijden buiten. Ze zullen hooguit iets vrolijker zijn, maar alles zal binnen het toelaatbare blijven zonder enig probleem.
Een ander leuk en grappig voorbeeld van de veelzijdigheid en onverstoorbaarheid van de merens is het volgende. Ik werd gebeld op mijn werk door mijn instructeur. Totaal in paniek want zijn paard was met laden gevallen van de wagen en hij moest voor iemand van de manege een bruiloft rijden binnen twee uur. Of hij Hercule mocht hebben, want dat was de enige met wie hij het zo kort dag aandurfde en of mijn dochter mocht groomen. Toen ik geschrokken "piepte", maar hij ziet er niet uit joh, hij is helemaal modderig
, lachte hij en vertelde dat ze een les hadden afgezegd en dat Hercule al met vrouw en macht schoon geschrobd werd en hij het allemaal prima vond al die aandacht. Het paardje van de instructeur had ongeveer dezelfde afmeting als Hercule dus tuig was geen probleem en dus later voor de sjieke trouwkoets, die al klaar stond in de vrachtwagen, kon hij zo ingespannen worden toen ze op de plaats van bestemming aangekomen waren. De verbaasde directeur van de middelbare school haalde dochterlief voor dit noodgeval uit de klas, dus die was ook al met spoed onderweg naar de manege. Achteraf kregen we de foto's. Hercule zag er prachtig uit en had zich onberispelijk gedragen en liep door de stad tussen al het drukke verkeer in, liep door de haag van mensen heen, alsof hij dit werk altijd al deed zonder ook maar één stapje verkeerd te zetten of aarzeling te tonen.
Wat waren we trots!voor mensen die het leuk vinden kunnen nog de volgende oude topics over mijn paarden bekijken:
De eerste vier foto's Hercule en Polie voor het eerst op Bokt, mogen niet gebruikt worden want ik krijg de fotograaf niet te pakken voor toestemming.
[ITP] De merens Polie en Hercule voor het eerst op BOKT
De foto's van oortjes topic mogen allemaal gebruikt worden want heb ik zelf gemaakt.
[ITP] Oortjes topic in het mooie Frankrijk
en een filmpje van een ondeugende plagende Hercule die zijn baasje wilt plagen door niet te luisteren
en alleen de pech had dat zijn vrouw Polie wel luisterde 
: https://photos.google.com/share/AF1QipP ... ZhTnJEYjN3Er is heel veel over dit heerlijke paardenras te schrijven. Maar hier laat ik het even bij.
Hercule de Ecueil (eerste premie ruin 2004 algemene keuring) geboren 31 augustus 1995 op 5 jarige leeftijd:
Polie de Bigorre 1 mei 2003 geboren 2016 hier aan huis met haar nieuwe hoofdstel:
Hij schoot hartelijk in de lach toen ik vertelde dat ik twee merens in de aanbieding had. 
. Toen hij zag hoe wij met onze paarden omgingen trok hij zelf de conclusie dat hij wellicht het fout gedaan had met die hengst, niet wetende dat dit ras gewoon veel buiten moet met een ander paardje erbij.
wilde ze doen, maar heeft ze gelukkig niet gedaan. Ook niet voor de zweep was hij bang, want daar gaf hij helemaal niets om. Inmiddels wel, want deze hebben wij zelden of nooit meer gebruikt. Dit soort verhalen ken ik ook wel van andere merens eigenaren. Dus ja het is een super tof ras (je hebt altijd uitzonderingen die draken zijn en blijven ongeacht de opvoeding) maar je moet wel echt opvoeden en leuke dingen met ze doen zodat je een band krijgt met ze. Als de band er eenmaal is, dan gaan ze voor het vuur voor je en is hij voor de rest van je leven aan je verknocht.
.
Tot op de dag van vandaag heb ik hem niet verteld dat het mijn non verbale communicatie was, want vanaf dat moment ging het heel goed tussen die twee.
. Pas toen we een relatie hadden vertelde manlief, dat Hercule instinctief hem als concurrent had gezien en voelde dat hij meer wilde als zomaar een vriend zijn. Dat het een "testeron" gevecht was tussen twee mannen en dat ml zoiets had, er kan gebeuren wat er wil, maar ik ga geen mm achteruit voor jou. Wen er maar aan. Hercule begreep dat helemaal want verder als dreigen is hij ook niet gegaan. 
Geestig toch?
en allemaal even bijzonder 
. De osteopaat was erg positief over haar toekomst dus daar houden we ons maar aan vast en geven haar wel echt alle tijd zoals hij wel streng had aangegeven ("très longtemps et très doucement vous devez revalider Polie"!) 
. Dus wij met de hele familie naar de wei getogen en Dominique kwam met de tractor. De paarden hebben altijd afstand gehouden tot de tractor ook al hebben ze nooit angst getoond.