Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-01-16 17:25

Momenteel voor de verandering weer erg druk. :Y) Dus geen uitgebreide update met foto's. Het is inderdaad heel goed te zien dat Muzanna familie is van Mimoza en haar dochters. Best bijzonder, kun je zien dat zij best haar stempel drukt op haar nakomelingen.

Leuk, retjethorse! Ik kan het ras alleen maar aanraden. Het zijn echte gezinspaarden - maar niet voor iedereen geschikt. De meeste staan in Rusland te koop maar ook in NL en Duitsland staan regelmatig enkele jonge paarden te koop. In Frankrijk, Tsjechië en Slowakije zijn ook diverse fokkers. Ook dat is qua afstand goed te doen, maar bij de aanschaf van een AT is het aan te raden een kenner in te schakelen. Het zijn wel echt paarden voor het leven, die zich heel erg hechten aan hun mensen.

Ieris: ze hebben zo te zien al aardig hun draai gevonden bij jullie? Ze zien er goed uit!

Pocca_Locca: ik vind hun oren geweldig! Het eerste wat mijn vader zei toen ik hem veulenfoto's van de merrie die ik op het oog had (en uiteindelijk ook koos) was: die oren! Het is net een ezel!
:))

AlwaysH: _O-

Mizora: dat is moeilijk te zeggen. De prijzen kunnen enorm uiteen lopen en wat ik een goed paard vind is bij de ene fokker goed betaalbaar, maar bij een ander betaal je voor een minder paard (qua bloed, qua type, noem het maar) veel meer. Het eerste veulen (jaarling) komt van Dubna. Zij vragen meestal rond 10.000 euro voor een veulen, maar het is ook sterk afhankelijk van de situatie en onderhandelen is daar vrij normaal. Het andere veulen komt van een particuliere fokker die het veulen graag kwijt wil ivm de nieuwe lichting veulens die eraan zit te komen. Dat zal de prijs iets rekbaarder maken. In de Russische advertenties staat ook bij de prijs notk.

De prijs voor veulens en jaarlingen varieert over het algemeen tussen de 10 en 15.000 euro. Heel af en toe wat goedkoper, voor een lelijke naarling die toch wel een beetje in de weg staat, maar vaak ook wel duurder voor een dier waar de fokker wat in ziet voor bijv. sport of kampioenschappen, als ze ze dan al niet liever zelf opfokken om ze met een titel op zak voor een veelvoud (50 of 100.000 plus) te verkopen. Maar een leuk allround veulen zit qua prijs meestal tussen de 10 en 15. Vera adverteert zelf trouwens dat ze AT verkoopt vanaf 150.000 roebel (nog 1500-2000 euro).

Persiyanin ontwikkelt zich leuk, vind ik. Vooral een erg mooi hoofd!

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-01-16 21:44

Oh, ik bedoelde trouwens 5-15.000 euro niet 10-15. Onder de 5.000 zijn er trouwens ook Teke te vinden, maar is de spoeling wel dunner. Vaak zijn dat ruinen of iets oudere paarden, maar ook dat is zeker niet altijd het geval. Soms hebben ze een bemerking, zoals merries die niet drachtig willen worden.

Mooi om te horen, ieris! Het kan zijn dat je merrie langer nodig heeft. Teke ouder dan 4 zijn vaak wat minder open en onbevangen net of ze wachten tot hun vorige eigenaar terug komt...

AT EST vraagt inderdaad heel eerlijke prijzen. Zo zijn er trouwens meer fokkers die hele schappelijke prijzen vragen. Er zijn ook fokkers waarbij je goed moet oppassen, maar dat is bij elk ras zo denk ik. De kosten lopen ook uiteen; in Estland insemineren ze bijv zelf en omdat het dierenartsen zijn kun je bepaalde kosten drukken. Heel eerlijk dat ze dat doorrekenen.

En zelfs zonder te kopen is kijken naar verkooppaarden, zelfs alleen via internet, best leuk. Ik deed dat voor ik mijn Teke kreeg en doe het nog steeds met enige regelmaat. Alleen al om de mooie foto's. :D

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 30-01-16 14:06

Windowshopping is zo leuk!! Ik mijmer dan ook een beetje over misschien ooit... een stoeterij... oh en die hengst... voor de sport en voor de fok... en oh... enz.

:))

Retjethorse: Het zijn inderdaad gewoon echt geen paarden voor iedereen. Dat staat trouwens los van je niveau, want een beginner die uit het juiste hout is gesneden kan er zo mee wegrijden terwijl een professional die de sterren van de hemel rijdt totaal niet met ze overweg kan - en weer een andere prof juist wel. Het is echt een stuk zeggenschap dat je los moet kunnen laten en je moet bovenal een zachte, eerlijke leider zijn, anders zullen ze je leiderschap gewoon nooit accepteren. En dat kan behoorlijk wat gedoe geven van een paard dat zijn eigen pad kiest en braaf zijn rondje doet zolang je je wil niet probeert door te drukken tot een die totaal in zichzelf gekeerd raakt of staatsgevaarlijk wordt. Een Teke moet je bijvoorbeeld nooit slaan. Dat werkt totaal averechts. Daar zijn ze veel te gevoelig voor. Ze zijn enorm overgevoelig voor een harde aanpak of als je je geduld verliest. Daar kunnen ze niet tegen. Als ik mijn geduld verlies dan word ik geconfronteerd met een paard dat totaal ineen krimpt en in zichzelf keert, echt verschrikkelijk zielig. En ja, dan moet ik heel gauw mezelf herpakken, want als een paard al zo heftig reageert als je heel even uit je slof schiet... Pfoe...

Kun je met hun intelligentie en gevoeligheid omgaan heb je het beste paard dat je ooit, maar dan ook ooit, zult hebben. Een vriend voor het leven die op je past en met je meedenkt, maar zich niet de wet laat voorschrijven. Ik zou je echt adviseren bij minimaal twee of drie verschillende eigenaren/fokkers te gaan kijken en de paarden van dichtbij leren kennen. Zij kunnen je ook meer vertellen over hoe zij het hebben ervaren. Voor mij stond de keuze al op heel jonge leeftijd vast. Ik had ook meer met ezels dan met paarden en ook meer met pony's dan met paarden en dat kwam omdat die intelligentie en eigenheid mij juist enorm veel meer lag dan het gemiddelde paard met gemiddelde intelligentie die zich laat rondsturen omdat de ruiter dat nu eenmaal opdraagt - desnoods even met een spoortje of zweepje. Teke willen een gelijkwaardige verstandhouding. Je kunt vrienden met ze worden, maar hun meester zul je nooit zijn. De Russen zeggen: een Teke kun je niet temmen, maar je kunt wel vrienden met hem worden. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe waar dat is. Hun intelligentie en trots is ook met geen enkel ander paardenras te vergelijken. Zelfs niet met de Arabier.

Als je ze in hun waarde laat en ze eerlijk behandelt (wat ook betekent naar ze te luisteren als ze je iets willen duidelijk maken) heb je er een fantastisch paard aan die alles voor je over heeft en dan kun je zo'n paard met je gedachten rondsturen. Dat is iets dat ik nooit heb gehad met andere paardenrassen. Het is iets dat pas tot uiting komt als je hun vertrouwen en respect hebt verdiend. Het is alsof er dan ineens een extra laag naar voren komt, ze hun ware ik laten zien en dagelijks durven laten zien hoeveel ze van je houden, hoe goed ze je begrijpen en hoe graag ze voor je werken.
Ik ken het ras en toch heb ik zelfs nog moeite om dingen van mijn paard aan te nemen, want een paard kan toch niet ZO slim zijn?! En ja, dat zijn ze.

Het is een enorm leuk ras en hoe graag ik ook zie dat ze populairder worden, want iedereen verdient het om te ervaren hoe geweldig deze paarden zijn en vooral hoe veilig ze je kunnen laten voelen omdat ze altijd op je zullen passen, hoe trouw, intelligent, eerlijk, hardwerkend, meedenkend en mensgericht ze zijn - echt totaal nergens mee te vergelijken, weet ik ook dat deze paarden niet bij iedereen tot hun recht komen simpelweg omdat het gezinspaarden zijn die een deel zijn van je familie, zoals een kind of ouder dat is en niet zoals een gemiddeld huisdier, laat staan als een middel om je hobby of sport te beoefenen. Een Teke wil een vriend voor het leven zijn maar dat betekent ook dat het wederzijds moet zijn.

Als voorbeeld: mijn Teke presteert heel slecht als ik niet elke dag kom. Een of twee keer per week niet komen tolereert ze nog net, mits ik de andere dagen mijn best doe (en nee dit is geen projectie van mijn kant) en komen hoeft niet te betekenen dat ik ga rijden, ofzo, maar dat ik iets met haar onderneem. Zij raakt in zichzelf gekeerd als ik veel te weinig met haar doe en zelfs als ik toch nog drie of vier keer in de week kom is ze de eerste tijd vreselijk ongemotiveerd tot ik vaker kom. En dan vindt ze het echt prima om drie keer per week gewoon twintig minuten wat te tutten en wandelen, maar niet komen reageert ze gewoon slecht op. Dat heeft dus niks met onderhoud van spieren oid te maken. Ze heeft die aandacht van haar mens gewoon nodig, want zelfs als een ander met haar werkt is dat niet goed genoeg. Projectie? Iets dat ik spiegel? Ja, dat zal vast want dat heb ik ook lang gedacht... maar ze zijn echt niet te vergelijken met andere paardenrassen. Het is namelijk echt iets dat in het ras zit, want dit is hoe Teke over het algemeen zijn. Het zijn geen motorfietsen (zoals ik de sportpaarden die moeten presteren en worden afgedankt zodra ze stuk zijn vaak gekscherend noem) en het zijn geen mooi-weer-ik-ga-alleen-in-het-weekend paarden. En dat betekent echt niet dat je ze elke dag moet rijden, want het is het stuk aandacht van hun mens waar het om gaat. :j

Het is ook heel moeilijk uit te leggen waar het om gaat. Het zijn paarden die alles over hebben voor hun mens, maar je wordt niet zomaar hun mens. Ze lopen de sterren van de hemel voor hun mens. Dat is 1 van de redenen dat ze internationaal niet zijn doorgebroken in de sport: ze doen alles voor hun mens. In de topsport is hun mens dan vaak de stalruiter... en met de beste wil van de wereld of met geweld krijg je dat echt niet afgedwongen. Dat is voor veel mensen iets waar ze niet mee om willen gaan, maar ik zou nooit meer anders willen.

Haha, het is een heel verhaal geworden weer. En een verhaal dat ik al vaker heb verteld, maar eigenlijk niet vaak genoeg kan zeggen. Teke zijn geweldig, maar niet voor iedereen geschikt. :D

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-16 12:16

Ik geloof dat er in Amerika en Canada een aantal Western beleerd zijn en/of uitgebracht worden. Het zal je verbazen hoe vlug en wendbaar dit ras is! Bij ons op staal staan en stonden door de jaren heen diverse Western ruiters, waarvan sommigen ook op vrij hoog niveau wedstrijden doen en die waren erg te spreken over mijn vlugge, wendbare merrie en enorm verbaasd trouwens over haar cowsense (andere discipline, maar toch). Die van mij kan in volle galop omdraaien en met een rotgang de andere kant op. :j Daar zit wel een leuke spin in hoor. Kan trouwens ook op volle snelheid lekker met het hoofd over de grond stofzuigen.

Van Teke in Europa die in een Western discipline worden uitgebracht weet ik zo niks. Ze zouden er m.i. heel geschikt voor kunnen zijn omdat ze ondanks hun relatieve lengte heel erg wendbaar en lenig zijn maar voor de prijs van een leuke Teke heb je een leuke Quarter dus ik begrijp heel goed dat ze in die zin ook daar zeldzaam zijn. Het is moeilijk te zeggen of je voor 5000 een talentvolle Teke treft, hoewel ik wel moet zeggen dat het ras an sich erg wendbaar en lenig is en sowieso al met de basis goed uit de voeten moet kunnen. Hoog niveau, dan zou je specifiek op zoek moeten en het maar net treffen een hele talentvolle te vinden voor Western disciplines en dan loop je dus kans een prijs te betalen waar je ook een talentvolle QH voor kunt kopen... dan is het liefhebberij. Dat is bij de Teke sowieso het geval want voor de prijs die je betaalt om ze te gebruiken als endurance topper kun je een steengoede Arabier kopen... dan is het echt liefhebberij omdat het type en karakter je zo aanspreekt, want ondanks een lange geschiedenis als hét paard voor lange afstanden is het ras onbekend en onbekend maakt onbemind.

Ik ben voor een meeting! Wie niet terug wil naar België kan doorrijden naar Friesland om te overnachten en Muzanna te ontmoeten. :D

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 23-02-16 14:27

Herkenbaar, Jokari. Mocht je anders eens tijd hebben in de zomervakantie ben je van harte welkom (iedereen in dit topic trouwens) om eens een rondje Teke kijken te doen. En voor wie durft mag ook een rondje op mijn eigenzinnige merrie rijden. :D

Er moet vast wel iets te regelen zijn als er genoeg animo is om dan ook een dagje in te plannen op de stoeterij in Drenthe. Is zeker een hele dag van te maken van Apeldoorn naar De Wijk en dan door naar Friesland. :j

Een Teke kaart vind ik trouwens ook helemaal niet zo'n gek idee! Veel mensen vinden het toch spannend om meteen bij een heuse stoeterij te gaan kijken zonder te weten of ze de paarden wel wat vinden en zo van een afstandje naar paarden kijken is toch anders dan bij een particulier, waarbij je de een op een relatie heel goed kunt zien.

Heb je het boek inmiddels binnen, Retjethorse?

Hier valt weinig te updaten. Ik heb flink de griep gehad en daar herstel ik nu nog steeds van.
Wel kan ik melden dat vriendlief hoopt dat ik een dikke bestseller ga schrijven, want hij is verliefd. Voor hem ook goed aan de maat, trouwens (stokmaat 167).

Ik ziek nog even uit. Een serieuze update volgt nog. Ooit.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-02-16 11:34

Retjethorse: wat leuk dat je je oom enthousiast maakt. Het boek is ook wel een mooie reclame voor het ras.

Dan moet ik natuurlijk niet achterblijven en wat foto's plaatsen. :D

Muzar-Dag. Deze hengst wordt in de eventing uitgebracht.

Gayduvsyz. Deze hengst loopt in de hogere dressuur.

Gaon-Shael is van het massieve type. Wordt ook in de dressuur uitgebracht.

Shumer-Shael
Tsair-Shael is ook een eventer. Zijn vader loopt op grand prix niveau in de dressuur.
Shet-Shael.
Saadiya-Shael
Rakhman wordt uitgebracht als renpaard.
Monmartr wordt dit jaar alweer 22.
Miras.
Perengistan
Otman-Shael

Piekosjj: Zit je voor je opleiding in de UK? Daar zijn natuurlijk niet enorm veel fokkers van AT, anders deden we een rondje daar, haha.

Fenrir: liet het vriendlief lezen en hij moest lachen. Je mag wel bijrijder zijn. Deze hengst is wel flink aan de maat voor een ponyliefhebber of niet? :P Toch vind ik dat ie een pony uitstraling heeft. Ik weet niet goed waarom.

Dankje Jokari! Ik moet maar goed uitzieken. Als ik ooit het geld heb komt er een hengst met heel interessant bloed en een hengst die commercieel helemaal in het plaatje past: maat, massief en een mooi kleurtje. :)) Als uithangbordje. Ja, ik droom intussen verder. Misschien ijl ik nog een beetje van de koorts. :+
Tot slot wil ik nog even de aandacht vestigen op Chili. De eigenaren willen graag van haar af. Ze vragen slechts 1000 euro. Of dat betekent dat er iets met haar is durf ik niet te zeggen. Het zou kunnen dat ze bijv. een bemerking heeft, maar dat weet ik niet. Wie info wil over de verkopers of haar afstamming kan mij een PB sturen.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-02-16 21:40

Ooit komt er hier een AT hengst. Zelf gefokt of zelf gekocht, maar die komt er. Qua kleur is het moeilijk te voorspellen, want ik heb wel gemerkt dat ik door al het kleurgeweld dat bij dit ras voorkomt daar totaal blind voor ben. Een mooie zwarte of een mooie goudvalk of een hele donkere valk of en mooie bruine, of toch een schimmel. Ik vind een paard mooi of niet en dat staat meestal los van de kleur, al kan dat een hele mooie kers op de taart zijn. Maar ooit... ooit komt die hengst er.

Wat betreft Chili: de eigenaar heeft vaker AT voor een appel en een ei verkocht. Ze hebben paarden in alle prijsklassen van minder dan 5000 tot meer dan 50.000. De goedkoopste paarden (minder dan 3.000 wat, laten we wel wezen, heel weinig is voor een AT) was vaak iets mee zoals bijv. een piephak, sarcoide of stress gerelateerde onvruchtbaarheid. Dergelijke zaken maakten het dier meestal niet volledig onbruikbaar voor fok en/of dagelijks gebruik. Geloof dat er ooit 1 zat die waarschijnlijk zijn leven zou moeten slijten als grasmaaier en die zou ook naar de slager. Die is toen opgehaald door de eigenaar van de hengst waar het dier in kwestie een zoon van was. Die is daarna trouwens heel erg opgeknapt.
Elk jaar worden bijna alle merries gewoon gedekt en dat betekent dat er paarden moeten worden verkocht, ondanks de vele hectares. Ze hebben momenteel 12 paarden staan in de categorie 1-5000 euro. Daar zitten paarden met een elite graad tussen, zoals de goudpalomino merrie Bibikhanum. Die merrie heeft meerdere resorpties gehad en enkele zwakke veulens, maar ook bijv. een kampioensveulen. Als ze echter steeds leeg blijft kost ze sowieso alleen maar geld. Bijna alles staat daar momenteel te koop. Ze hebben ook gewoon wel erg veel paarden en die kosten veel geld.
Een echte red flag zou ik het dus niet direct noemen, maar er zijn wel een aantal dingen om rekening mee te houden inzake aankoop en daarbij is enige terughoudendheid of voorzichtigheid zeker niet verkeerd. De stoeterijmanager is dezelfde persoon die de grote verkoopsite AT pro runt, maar zij woont in Rusland en heeft daardoor niet op alles wat er op de stoeterij gebeurt zicht danwel inspraak. Dat is iets om rekening mee te houden. Zij houdt zich vooral bezig met de verkoop, adviseert over fokbeleid en is nog het meest begaan met de paarden zelf voor wie ze altijd in de eerste plaats op zoek is naar passende forever homes. Zij wil namelijk dat paard en koper helemaal in hun nopjes zijn met de aankoop. Wat zij weet over de paarden zal ze melden. Maar ze heeft dus niet overal zicht op.

Dan het karakter: Teke zijn idd (wat paardenrassen betreft) nog het beste te vergelijken met andere volbloeden. Het grootste verschil zit erin dat Teke én slimmer én zelfbewuster zijn. Russen noemen ze aristocratisch, anderen vinden het arrogante paarden. Ze weten dat ze bijzonder zijn.
Ik heb geen ervaring met Berbers, maar wel met AV, EV en dravers. Ook met Iberische paarden, die ook als gevoelig en zeer mensgericht te boek staan. De mate van zelfbewustzijn, zelfzekerheid en intelligentie van de Teke ben ik zelf in die rassen nog niet op zo'n niveau tegengekomen - dat ken ik eigenlijk alleen van ezels.

Het zijn heel erg troste paarden die heel goed het kaf van het koren kunnen scheiden. Die weten meteen wat voor vlees ze in de kuip hebben.
Mijn paard weet vanaf het eerste moment dat ik haar mens ben. Degene die voert is degene die voert - en dat is al 8 jaar dezelfde persoon. Ik heb haar ook acht jaar. Als ze moet kiezen zal ze mij kiezen. Als ze moet kiezen tussen mij en de kudde zal ze mij kiezen. Ik kan haar wegroepen van haar voer, ik kan haar wegroepen van een kudde die aan de kletter gaat. Ik roep en ze zal zich omdraaien.
Mijn vriend en ik hebben een soort grapje onderling: als er op tv iemand van zijn paard valt of diens paard wordt gestolen (kortom: paard gaat ervandoor) zeggen wij altijd tegen elkaar of tegen de tv: had je nou maar een AT gehad! Aan de kletter gaan? Ik kan het me van mijn paard gewoon niet eens voorstellen.

Als iemand mij van mijn paard zou werken en er met mijn paard van tussen zou willen komt diegene namelijk van een koude kermis thuis. Ik roep en madame komt. Sterker nog, ze zal waarschijnlijk op mijn aangeven de ruiter in kwestie eraf werken. 8-)

Teke zijn enorm mensgericht en inderdaad vergevingsgezind - mits je ze eerlijk en met respect behandeld. Dan mag je fouten maken. Ze geven gewoon heel duidelijk hun grenzen aan en als je je fouten toegeeft of ze bevestiging geeft bij iets dan zie je ze groeien. Mijn Teke kan gewoon echt genieten van een "goed zo!" :') Dat is iets dat dit soort gevoelige rassen zeker gemeen hebben.
En Teke hebben inderdaad bevestiging nodig van hun mens want ze willen het goed doen voor hun mens. Het is ook alleen voor hun mens dat ze alles geven en meer. Ze werken heus graag en iedereen die een beetje handig is met karakterpaarden krijgt er wel een pirouette uit maar de echte magie is voorbehouden voor als ze met hun eigen mens werken. Dat maakt ze ook zo speciaal. Dat maakt de band die je ermee krijgt ook zo bijzonder.

Vanuit mijn ervaring met de EV zijn daar zeker raakvlakken mee, maar op sommige fronten gewoon net even wat tandjes meer. Een soort uitvergroting. Ik vergelijk ze daarom ook met ezels. Teke zijn geen paarden. Ik heb genoeg ervaring met paarden en met Teke om te kunnen stellen dat het soms lijkt alsof Teke van een geheel andere orde zijn, alsof ze van een andere planeet komen. :')

Daar moet je mee om kunnen en willen gaan, want niet iedereen krijgt dat eruit. Ik heb namelijk ook genoeg Teke gezien die gewoon staatsgevaarlijk of totaal afgevlakt waren. Door onbegrip.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-02-16 11:53

Chili is verkocht. Met een dergelijke prijs was het te verwachten dat ze heel snel zou worden verkocht. :)

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-02-16 20:40

Ik hoop ook van harte dat Chili een fijne nieuwe eigenaar heeft. :j Het leek me een lief dier.

Astrid_Brann: het karakter is een resultaat van selectie. Al zeker 3-5000 jaar worden er in de geïsoleerde valleien in Centraal-Azië dit soort hoogbenige, grote paarden gefokt. Het is een onherbergzaam gebied, grotendeels woestijn - de rest steppe of halfwoestijn en omringd door hoge bergketens. Het gebied is omsloten door zee in het westen en bergketens o.a. het Kopet-Dag gebergte in het zuiden, de Hindukush en de Tien Shan in het oosten. In dit gebied is ongeveer 3 maanden per jaar vers ruwvoer. Dat betekent dat, behalve als je rondtrekt zoals de echte nomaden met hun kleine steppepaardjes (de nomaden die de AT/Turkoman fokten waren semi-nomadisch), de paarden volledig van de mens afhankelijk waren. Het was in feite een soort symbiose want de mensen waren ook afhankelijk van deze paarden en dankten hun succes als rovers en krijgers aan deze paarden.

De paarden werden traditioneel dichtbij de mens gehouden. Bij de Turkmenen waren ze onderdeel van het gezin en hun status was hoger dan die van hun kinderen of vrouwen. Regelmatig waren er zandstormen en dan ging het paard naar binnen in de tent. Alleen de allerrijksten hadden meer dan 1 of 2 paarden en die hadden vaak zelfs niet meer dan vier van dit soort paarden en verder alleen wat werkpaardjes. Dat kon ook niet anders want de paarden werden met de hand gevoerd vanaf dat ze zes maanden waren en waren dan dagelijks in handen. Meer was niet alleen onpraktisch maar ook onbetaalbaar want de paarden werden gevoerd op o.a. luzerne en granen en dat is in een woestijngebied duur spul.

In de woestijn gold bovendien dat een fout je dood betekende dus samenwerking tussen ruiter en paard was absoluut essentieel. Je kon namelijk niet zomaar aan een nieuw paard komen. De fokkerij was ook een kunst op zich en combinaties werden heel bewust gedaan, zelfs zo bewust dat eigenaren honderden of zelfs duizenden (!) kilometers aflegden met hun merrie voor de juiste hengst. Een mensgericht, intelligent paard was essentieel voor de harde manier van bestaan, het meevechten (vandaar ook de eenkennigheid) en het deel uitmaken van het gezin. Dat is dus gedurende vele eeuwen zo ontstaan door de omstandigheden en door bewuste selectie. Een rotpaard werd gewoon verkocht en een paard dat de manier van bestaan niet aankon ging dood. De paarden waren het resultaat van strenge selectie en hoorden dus hun hele leven bij hun gezin. De beste paarden bleven hun leven lang bij hun mens en werden dan ook nooit verkocht - hoogstens geroofd (en dat was overigens niet makkelijk).

Er werd ook van ze verwacht dat ze meedachten en meevochten. De ruiter paste op zijn paard en het paard op zijn ruiter. Daardoor ontstond dit typische karakter. Daarom staan ze ook als moeilijk te boek want minder dan die symbiose, die gelijkwaardige, hechte band dulden ze niet.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-02-16 09:29

Dat is een goede en terechte vraag, Einder. AT zitten wat dat (en veel dingen) betreft in hetzelfde straatje als Iberische paarden. Merries leven tijdens het weideseizoen in taboenes, halfwilde kuddes.

Ook nu nog worden ze op de steppe in halfwilde kuddes gehouden, vaak met een leidhengst die om de zoveel jaar of per seizoen wordt gewisseld.
Een recent voorbeeld is de hengst Satrap. Satrap leefde in zo'n taboene. Bemoeienis van mensen is er nauwelijks, behalve als het tijd is om de veulens te scheiden. Tijdens de jaren dat deze hengst een eigen kudde had sneuvelde er geen enkel veulen door toedoen van roofdieren. Satrap verdedigde zijn kudde o.a. tegen roedels wolven. De hengst zat dan ook onder de littekens, getuige van zijn vele gevechten.

Na een aantal jaar werd de hengst geruild met een andere stoeterij, iets dat in Rusland vrij gewoon is. De hengst kwam toen op een stoeterij terecht waar de hengsten dagelijks in handen kwamen. De omschakeling was geen enkel probleem en alle stalmedewerkers waren helemaal weg van Satrap, want het was een extreem lieve, mensgerichte hengst die aan een los touwtje naast merries kon staan en te leiden was. Andere hengsten was een heel ander verhaal, maar als er gedoe was hoefde de stalhulp maar zijn stem te verheffen en dan was het klaar.

In de tijd dat hij nog in een halfwilde kudde zwierf kwam hij meteen aan zodra er mensen kwamen en was dan altijd de vriendelijkheid zelve. Het scheiden van de veulens was dan ook geen probleem, want voor mensen was hij heel lief (en ook een gentleman bij de merries).

Wat dat betreft dus zeker te vergelijken met je Spanjaarden. :j
Waar je ze een groter plezier mee doet durf ik niet te zeggen, want Teke zijn net zo goed gewend voor zichzelf te moeten zorgen indien nodig. Door de eeuwen heen kwam het namelijk ook voor dat de paarden uit noodzaak moesten worden losgelaten in de woestijn om vervolgens maanden of zelfs jaren later pas weer terug te gaan onder de mensen.

Ieris, het is inderdaad normaal dat je jonkie zich sneller hecht. Jonge Teke zijn minder gevormd en hebben hun mens nog niet gekozen. Een ouder, volwassen Teke heeft vaak wat meer tijd nodig. Ze hebben vaak moeite om te worden gescheiden van hun mens(en) en moeten weer vertrouwen opbouwen dat de nieuwe mens(en) ook echt hun familie blijven en ze niet weer ergens anders heen gaan. Ik ken zelfs verhalen van Teke die meer dan drie eigenaren hebben gehad en daarna echt een hele tijd nodig hadden voor ze zichzelf durfden geven en beseften "hier mag ik blijven."

De jonge paarden zijn vaak ook nog niet zo eenkennig en opener naar vreemden.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 29-02-16 11:04

Denk dat er zomaar individuele paarden zijn die ook die eigenschappen hebben. Vind het ook niet gek dat een paard dat tien jaar dezelfde eigenaar heeft gehad, zeker een merrie, moeite heeft met een dergelijke ingrijpende verandering.

Haha, zie je Iris, je wordt al hun mens dat ze je zo op je wenken bedienen. :+
Wat zien ze er tevreden uit zeg. Het wordt eigenlijk eens tijd om ook weer eens wat foto's van mijn AT te delen maar daar komen hele pakken haar af dus ook die rolt de hele tijd en die wordt dan van goud juist bruin. :P

Voor mij is de term gouden paard voor dit ras eigenlijk zowel letterlijk (metallic) als figuurlijk (karakter) van toepassing. Moet trouwens altijd een beetje grinniken als mensen hun paard goudkleurig noemen als paard in kwestie geel is of vos. (Bijv. een champagne is een ander verhaal al wisselt het daar zelfs...) Zet daar maar eens een metallic AT naast. := En dat is de mijne niet, want meer dan licht metallic is die ook niet en zelfs daarvan hoor ik soms mensen tegen elkaar roepen "Wauw kijk die lijkt wel parelmoer!" _/-\o_

En die was ik trouwens nooit, want dat vind ik zo'n gedoe. Als ze hard heeft gewerkt gaat de lauwwarme tuinslang erop en dat was het dan wel weer. Net als de setjes en matchende kleurtjes trouwens. Net als mijn half-gevlochten-maar-nog-steeds-niet-klaar Aladjas die zullen wel nooit af komen en als dat wel het geval is zullen ze ergens in een la belanden ben ik bang. Een heuse AT is gewoon genoeg om mijn Penny gevoel op te botvieren, denk ik. /3 :Y)

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 29-02-16 11:36

Haha, lekker misleidend. Meestal doelen ze net als jouw kennis toch echt op de kleur en dan denk ik "met de beste wil van de wereld kan ik er niks anders van maken dan oranje of geel maar misschien ben ik wel verpest..." Pearl en champagne komen niet voor bij de AT. Vanwege de aparte veulenkleur van mijn Teke (parelmoer) is ze destijds wel getest op pearl. Welk gen de metaalglans bij de AT veroorzaakt is nog niet helemaal duidelijk. Er is duidelijk waarom ze zo glanzen, maar niet welke genen erachter zitten. Het vererft zich ook ietwat grillig dus gedraagt zich niet zonder meer dominant.

Haha, kan me je teleurstelling best voorstellen. Ik heb het ook op bokt als ik zie mijn gouden paard dit of dat... "ajb geen haflinger, ajb geen haflinger... uiteraard een haflinger..." -O- :+

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 29-02-16 11:52

Jij hebt duidelijk nog nooit een echte metallic AT in het echt gezien, Jokari. :+
Maar inderdaad de champagnes die ik gezien hebben glansden ook echt met goud kleur die vergelijkbaar is met die van de AT. Vandaar dat ook werd gedacht dat de beide aan elkaar gelinkt waren of dat AT champagne zijn. :j Maar ik ben het met je eens dat de amber champagne het dichtst in de buurt komt alleen al omdat ook de manen en staart dezelfde kleur hebben als de vacht. :D

Haha, niks tegen Haflingers! Glanzende exemplaren te over, maar een die te vergelijken is met een metallic AT of champagne? Die moet ik nog tegenkomen. :P Maar ja, stiekem hoop ik gewoon elke keer bij gouden vriendje of gouden dit of dat dat het een AT is.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-03-16 13:38

Nee, dat is zeker zo. Heb zelf een paar champagnes gezien en ook die glanzen niet allemaal even sterk, eigenlijk een beetje zoals dat bij metallic AT ook wisselt. Zo heeft de mijne wel degelijk een soort parelmoer over zich, alsof er goudspray over de vacht zit, maar echt niet te vergelijken met de vele extreem metallic AT die ik door de jaren heen gezien heb. Dus net als bij de champagne lijkt het daar ook qua intensiteit te wisselen. Dat is trouwens ook te zien in de haren, want de extreem metallic exemplaren hebben nauwelijks een haarkern. Die is volledig hol.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-03-16 14:27

Mooi verhaal! :wow:
Dit geeft weer heel goed weer hoe dit ras in elkaar zit. Ze zien alles en niets ontgaat ze en het is dan inderdaad aan jou als mens van de AT om te luisteren naar wat je paard probeert te zeggen.

Als ik anderen moet geloven is Muzanna een heel erg zelfzeker, dominant paard dat zich door niemand de kaas van het brood laat eten, een echte alfa. Ik heb nooit problemen met haar gehad, al tast ze weleens de grenzen af als ik door omstandigheden een tijd wat minder ben geweest. Maar dan weet ze meteen hoe ik daarover denk en heeft ze spijt. Ik moet wel toegeven dat ik zelf ook wel extreem dominant en zelfzeker ben, als kind al. :o Ik heb dan ook nooit discussies met dieren want die weten meteen wie of wat ik ben. En indien dat wel het geval is (gevalletje hond of hengst die geen grenzen heeft geleerd) is het dat dier in kwestie binnen een paar minuten zonder een spatje geweld voor de rest van zijn leven duidelijk dat ik de absolute leider ben en voegen ze zich met veel plezier onder mijn hoede. Het is meteen duidelijk zonder machtsvertoon of gedoe dat er met mij wat betreft leiderschap echt niet te discussiëren valt. Ik ben de leider en een ander scenario is in geen enkel geval mogelijk, want ik vreet je op. Duidelijk? Duidelijk. Zo, dan kunnen we nu als vrienden door 1 deur. Ik ben van mezelf hyper dominant en hyper consequent. Heel handig bij een AT. :j Verder wel een lastige karaktereigenschap. :') En ergens ook grappig want ik ben maar drie turven hoog.
Veel mensen denken dat ik gewoon een heel makkelijk paard heb die van zichzelf zo braaf is en zo netjes opgevoed, maar ik ben vanaf het begin heel duidelijk geweest en ik heb niet de pech gehad die jij hebt gehad. De boer waar mijn paard staat is heel duidelijk naar paarden en wie niet horen wil moet voelen. Daar is ie bij mijn paard op terug gekomen, want die duldt geen harde aanpak. Die liet zich dus op een gegeven moment totaal niet meer pakken. :+ Ook van mijn hond krijg ik regelmatig te horen dat ik daar toch wel regelmatig mee op cursus ga, of niet? Want die luistert echt perfect. Nee, ik ben gewoon heel duidelijk, eerlijk en consequent. :j

Als ik een paard was geweest was ik zonder twijfel een AT geweest. :')

Maar als je afhankelijk bent van een pensionstal of opfok heb je ook te maken met derden die je paard hanteren en dat kan, zeker bij een gevoelig, apart ras als de AT, toch wel slecht uitpakken. Ik ben heel tevreden over waar mijn paard staat maar met de kennis van nu zou ik er nooit meer voor kiezen een (jonge) AT op een pensionstal te zetten. Iets milder: ik zou er in elk geval drie keer over nadenken voor ik het weer zou doen.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-03-16 15:34

Klopt ook hoor. Het is een heel lieve, welgemanierde merrie. Andere paarden hebben echter enorm respect voor haar en dat is niet zomaar. Ook bij mensen is ze enorm lief en meegaand, helemaal bij kinderen, gehandicapten of mensen die bang zijn, maar zodra je als volwassene haar aan het werk wilt krijgen of ze moet iets van je doen is het een heel ander paard dat je moet zien te overtuigen dat hetgeen je van haar wilt ook in haar ogen de bedoeling is. Dan wordt ze zeker niet zo gauw gevaarlijk, maar dat ligt wel degelijk op de loer want daar is het het ras naar. Voor mij zal ze over het algemeen alles doen wat ik vraag gewoon omdat ik degene ben die het vraagt maar ik heb al gezien dat ze met rijden en hanteren bij anderen zich toch echt allesbehalve laat vertellen wat de bedoeling is. Dan heb ik het over echt werken of echt dingen moeten, want braaf een rondje lopen dat is het punt niet. Bij de hoefsmid is ze kipmak, maar die man had direct in de gaten dat dit dier met vriendelijkheid en geduld heel makkelijk was en heeft zich bovendien ingelezen over het ras.
Echt werk moet met veel beleid, want wie ben jij en waarom zou ik respect voor je hebben, laat staan je accepteren als leider? Dat is een stuk zelfzekerheid en zelfbewustzijn waar deze paarden over beschikken. Dit ras laat zich niks opleggen en dat zou je kunnen zien als dominantie. Sta je niet sterk in je schoenen? Dan neemt de AT de leidersrol op zich. Dat hoeft niet meteen tot gevaarlijke situaties te leiden omdat het paarden zijn die respect hebben voor mensen maar als het daar om wat voor reden aan schort of er zijn mensen die een aanvaring hebben gehad met dit paard of denken ze ineens toch te kunnen dwingen omdat ze op een paardenforum hebben gelezen dat bij dominante paarden dit of dat dan kan het wel degelijk gevaarlijk worden. Want een Teke laat zich de wet niet voorschrijven. Gewoon niet. Mensen hebben vast wel eens gehoord van de uitspraak je kunt een paard wel naar water leiden maar hem niet dwingen te drinken. Nou, je kunt een AT nergens toe dwingen. Je kunt het vragen en meestal zullen ze dan met alle liefde doen wat je vraagt, maar dwingen? Succes.

Mijn merrie laat zich bovendien ook niks vertellen door andere paarden. Daar is ze veel te zelfbewust en zelfzeker voor.

Dat is misschien een ander soort dominantie dan waar de meeste mensen aan denken bij het horen van dominant en alfa. Juist omdat het verder een paard is dat het niet in zich heeft om te trappen of bijten en je ook niet omver zal lopen of op je tenen zal gaan staan. Echter, ik vermoed dat wanneer ze zich getergd voelt ze toch binnen heel korte tijd te boek zou kunnen komen te staan als staatsgevaarlijk. Dat is het ras ook wel een beetje. Die zijn echt makkelijk te verpesten door geweld, gebrek aan respect voor hun aard en drang naar gelijke behandeling, of door onbegrip.

Hebben de rassenhandboeken dus niet helemaal ongelijk. :+

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-03-16 16:43

Heel herkenbaar, zippora. :j
En ezels zijn ook veel te leuk natuurlijk.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-03-16 21:32

Wat een leuke foto, ieris. :D
Mijn ervaring is dat AT in een kudde best op zichzelf kunnen zijn. Als er rasgenoten zijn dan trekken ze daar ook liever naartoe. Ik zou me daar dus niet direct zorgen over maken. Vergeet niet dat ze acht jaar in dezelfde groep heeft geleefd in dezelfde omgeving. Denk dat die persoonlijke aandacht en spelletjes heel goed voor haar zijn.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-03-16 13:41

Wat leuk om te horen, Retjethorse! AT zijn lief voor mensen en hechten zich heel erg aan hun mensen. Consequent zijn is heel belangrijk als je een jong paard wilt opvoeden, en al helemaal bij een intelligent paard als de AT. Consequent zijn is in theorie heel simpel: nee is altijd nee en nooit misschien, ook niet als je moe bent, of ziek bent, of anders te laat komt op die afspraak. Ook als dat betekent dat je drie keer opnieuw door die doorgang moet omdat paardlief niet rustig naast/achter je blijft. Zo'n jonkie moet het ook leren, en een ouder paard moet soms even worden herinnerd dat dit idd nog steeds de bedoeling is.
Ho is altijd ho, wachten is altijd wachten en terug is altijd terug. Ik kan, nog altijd tot grote verbazing van stalgenoten, mijn paard laten wachten zonder haar vast te zetten. Ook als er gevoerd wordt en de boer steeds langsloopt met een berg hooi en zij maar telkens niet aan de beurt is. Ik kan dan ook even uit zicht naar de zadelkamer.
Ik kan haar op een los terrein, zonder touw, longeren zonder dat ze aan de wandel gaat of naar de hoeken loopt oid. Longeren is longeren en dat betekent om mij heen lopen. Dat was gisteren zo, dat is vandaag zo en dat is morgen zo. En denkt zij vandaag och, ik heb niet zo'n zin ik loop nu deze kant op, dan zal ik dat corrigeren want longeren is nog steeds longeren en niet ineens een ander spelletje geworden.

Dat heeft ze natuurlijk moeten leren. Het is een enorm slim dier, maar ze is echt niet met alle knopjes erop zo geboren.

Wat niet mag, mag niet. Nu niet, nooit niet. Punt. Geen discussie. Oh, je wilt erover discussiëren? Dan ga ik je nu uitleggen dat daar niet over valt te discussiëren en ik blijf je vragen wat ik je al vroeg en waarover je wilde discussiëren.

Och jee, je wilde toch niet over die hindernis? Dan mag je er nu drie keer over voor we overgaan op het volgende, dat je liever wilde doen.

Ach, je wilde toch liever in galop? Nadat ik je al drie keer heb teruggevraagd in draf? Prima, ga jij maar in galop. Maar wel zolang ik zeg. En op dat moment is het belangrijk eerlijk te zijn en naar de lichaamstaal van je paard te kijken: als jij in je hoofd hebt op zo'n moment dat een correctie in de vorm van 2 minuten galopperen voldoende is en het paard na die 2 minuten al heel braaf tekenen van acceptatie vertoont, mag ie eindelijk weer in draf (wat oorspronkelijk de bedoeling was) maar zoekt ie dan meteen weer de grenzen op door weer aan te galopperen mag ie vijf minuten flink doorjakkeren voor ie weer mag doen wat oorspronkelijk de bedoeling was.

Zo ook als je paard netjes naast je moet lopen. Loopt ie je voorbij? Dan mag ie lekker in zijn achteruit. Weer? Dan mag je wat langer in de achteruit. Vervelend hè? Maar zo leren ze wel dat de weg van de minste weerstand braaf doen is, zonder geweld, zonder geduld te verliezen, zonder meer stemverheffing dan een "eh!"

Als toevoeging: bijten is onder geen beding toegestaan. Mijn paard heeft als jonkie 1 keer naar me gebeten, maar ik was haar voor en toen heeft ze een harde correctie gehad met een heel luide, kwade "eh!" terwijl ze verder altijd zachte correcties kreeg en ombuigen van gedrag. Het was direct duidelijk dat het voor mij menens was en toen bedacht ze zich dan ook snel. Dat heeft ze toen enorm goed in haar ogen geknoopt, want geweld is tweerichtingsverkeer en onder geen beding te accepteren. In haar geval was het toen frustratie door pijn, dus ik begreep het wel, maar accepteren deed ik het absoluut niet en dat was voor haar direct duidelijk. Ze heeft later door een ongeluk veel meer pijn gehad dan de groeipijnen die ze toen had, maar heeft dat nooit meer op mij afgereageerd. Dat kwam niet eens in haar op. Met recht het liefste paard van de wereld, die je een wortelstukje met gestrekte vingers kunt geven; nooit zal ze je bijten.

Het nadeel van een pensionstal is dat de staleigenaar ook nog 20 of 30 of 100 andere paarden heeft te hanteren en ook nog moet hooien en hekken nalopen en waterbakken vullen en mesten en de bak slepen, enz enz. Of dat de ene dag deze persoon de paarden buitenzet en de andere dag weer een ander, of dat die stalgenoot zich ermee bemoeit, enz. Kunnen die omgaan met zo'n extreem gevoelig paard? En dat is het gevaar van een jonge AT op een pensionstal.

Want geduld verliezen is niet aan te raden. Want boos worden is heel gevaarlijk en alleen gepast bij hoge uitzondering. Want slaan is uit den boze. Daar maak je ze namelijk heel, heel erg boos mee. Ik heb mijn paard alleen eens bij extreme uitzondering een tikje (tikje, ja! tikje) gegeven en ze schrok daar zo enorm van. Totaal perplex, compleet in shock. Dan zei ik: ik zei toch: luisteren. En dan vroeg ik weer wat ik vroeg, op heel zachte manier en dan deed ze dat braaf en kreeg ze een enorme: Goed zo! Dan was het ook meteen over, maar alleen, alleen, bij enorme uitzondering. In de acht jaar dat ik haar heb is dat misschien twee keer voorgekomen. Slaan? Denk er niet eens aan. Daar kun je je beter niet aan wagen bij de AT.
Van geweld keren ze in zichzelf om vervolgens JOU met geweld te gaan corrigeren. En dan heb je een gevaarlijk paard, dat het menens is. Want wat een AT doet, dat méént ie ook. Eerlijkere paarden zijn er immers niet.



Dat is consequent zijn en dat is best te leren, maar natuurlijk veel makkelijker als dat gewoon in je aard zit. Ik erger me namelijk snel en heb ook bij mijn hond niet het geduld vaker dan 1 keer te roepen want bij twee keer roepen begin ik me al te ergeren. Ik verbaas me oprecht over al die baasjes die maar roepen en roepen en roepen kom hier kom hieeeeeer kom nou hier! Ik heb daar het geduld niet voor. Dat is uiteraard heel anders wanneer ik van doen heb met een diertje dat alles nog moet leren. Dat is een heel ander verhaal en dan heb ik juist een engelengeduld - zo lang het een kwestie is van beestje snapt nog niet wat de bedoeling is. Geen zin om te doen wat ik vraag maar wel weten wat de bedoeling is betekent een correctie in de vorm van "weglopen? zal jou eens laten zien wat weglopen is, dat is een leuk spelletje joh, poeh! jij bent binnen vijf minuten genezen - zonder een greintje geweld."

Een dergelijke vorm van geduld is natuurlijk wel belangrijk bij het opvoeden van een AT want zomaar uit je slof schieten is uit den boze. Je moet bovenal eerlijk zijn.

Eerlijk en consequent dus.
Maar, zoals zippora al opmerkte: Teke zijn heel lief voor mensen. Ze willen heel graag vrienden met je worden. Ze willen heel graag hun best voor je doen en daar moet je gebruik van maken. Mijn Teke vindt het zo heerlijk om het goed te doen, om mij tevreden of blij te maken. Daar kun je veel meer mee bereiken dan alleen maar te corrigeren.

In Rusland en Centraal-Azië (ook uit die gebieden geïmporteerde paarden) zijn er wel Teke die geen opvoeding hebben gehad of te weinig sturing hebben gekregen die dus wel zichzelf boven mensen stellen en daardoor gevaarlijk kunnen zijn. Ook ken ik verhalen van hengsten die, à la The Black Stallion, zich alleen aan een los touwtje laten leiden door hun mens en levensgevaarlijk zijn voor anderen. Klinkt romantisch, maar is natuurlijk vreselijk onhandig. Die paarden worden vaak niet oud, om de doodsimpele reden dat er geen dierenarts bij kan.

Mijn eigen AT komt uit het zuiden van Rusland, maar kwam van een stoeterij waar ze juist van geboorte af aan dagelijks in handen waren. Vooral de basis van 0 tot spenen namen ze daar heel serieus. Ik kreeg dus een gespeend veulen dat een enorm goede basis had gehad: voetjes geven kende ze, meelopen met een touwtje kende ze, stilstaan zat er ook al heel aardig in behalve bij vastzetten. Vastzetten doe ik zelfs nu nog alleen als straf, want dat ervaart ze ook echt als een straf. Dat vindt ze op een of andere manier enorm denigrerend. Ze heeft veel liever dat ik gewoon zeg blijf, want vaststaan betekent dat ze niet kan rondkijken (haar favoriete hobby) en zich niet even kan krabben of mij even kroelen oid. Dat is zelfs met enorm veel oefenen nauwelijks verbeterd. Losjes vastzetten kan, strak vastzetten dan haalt ze zelfs een dubbele knoop los en als dat niet lukt wordt ze heel gewelddadig. En dat van het liefste paard van de wereld. :j

Teke hebben een gebruiksaanwijzing. Daar kun je beter naar luisteren. :j

Weer een heel verhaal...

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-03-16 10:23

Zeker jonge AT zijn nog niet zo gevormd en prima op te voeden. Die nemen ook eerder wat aan van vreemden, omdat ze nog niet zo gehecht zijn aan 1 persoon. :j Bij volwassen AT heb je denk ik vooral meer geduld nodig in eerste instantie. Je moet hun respect namelijk verdienen. De meeste zijn van nature erg lief voor mensen, maar net duurt even voor ze je als hun mens beschouwen en idd kiezen ze hun mensen. En dan kan het zomaar het paard van je man worden bijvoorbeeld. -O-

Het is ook gewoon een combinatie van beide. Het zijn paarden met een uitgesproken mening en persoonlijkheid, bijzonder gevoelig en intelligent, vreselijk trots, maar willen graag hun best doen voor hun mensen.

Een terechte correctie zullen ze dan ook zeker over het algemeen accepteren. Zeker van hun mens. Maar slaan kunnen ze niet tegen.
Ik heb mijn merrie 1 keer echt geslagen en daar heb ik nu nog steeds spijt van. Ze had het in de optiek van velen absoluut verdiend, maar een Teke kan daar gewoon echt niet tegen en een andere vorm van corrigeren is een veel betere keuze. Ik verloor mijn geduld, en ik wist meteen nadat ik haar een ferme tik had gegeven dat dat een vergissing was. Ze hield weliswaar op, maar ik zag mijn paard gewoon totaal in zichzelf keren. Net of het licht uit de ogen ging en ze er niet meer was. Dat vond ik best heftig om te zien. Het heeft echt even geduurd voor ze weer zichzelf werd. Van 1 gerichte mep, ja.

Als mijn merrie zich ineens zo zou misdragen als jouw paard zonder dat voorheen te hebben gedaan en altijd gewoon te corrigeren was geweest dan krab ik mij achter mijn oren, want dan ga ik er toch echt vanuit dat mijn Teke mij iets probeert duidelijk te maken, zoals bijv. pijn. En dat moet ik echt niet corrigeren. Daar moet ik naar luisteren, weet ik inmiddels uit ervaring.

En ik ben zeker niet van het soort dat denkt een paard is van suiker, of aai paardje, aai. Ik ben een felle tante die zich echt de kaas niet van het brood laat eten. Ik deins er ook zeker niet voor terug een paard dat het nodig heeft een fikse tik te geven, want wie niet horen wil... :Y) Bij een Teke werkt dat alleen niet. Eerder averechts.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-03-16 17:48

Voor veel Teke eigenaren bleek een Teke te hoog gegrepen, maar het meerendeel van hen had bewust voor dit ras gekozen en heeft dus alles in het werk gesteld te leren omgaan met hun Teke. In de meeste van die gevallen is dat ook gelukt. In gevallen van "ik wil een Teke want dat is speciaal" ging het vaker mis.

Onder die laatste categorie zou ik jou sowieso niet willen scharen want je fascinatie is oprecht en niet vanuit een "ik wil iets dat de buurman niet heeft".

In Rusland en Centraal-Azië wordt er idd anders omgegaan met de paarden. In Moskou en Sint Petersburg e.d. is de omgang niet heel anders dan bij ons en worden ze vaak op luxe pensionstallen gehouden. In de Caucasus, het zuiden van Rusland en Centraal-Azië wordt macho gedrag vaak zelfs gestimuleerd bij hengsten en lopen merries vaak in halfwilde kuddes en zijn dus niks gewend. Dat verschilt natuurlijk van persoon tot persoon en stoeterij tot stoeterij. Ik heb hier ook wel eens op een keuring een AT achterover zien klappen omdat het dier van gekkigheid niet meer wist wat ie moest. Die waren vooraf gewoon te weinig in handen geweest en dan ineens een druk evenement, ocharme.

Traditioneel werd steigeren aangemoedigd en aangeleerd, omdat het een manier was om merrie-eigenaren te imponeren. Dat wordt nu nog steeds gedaan, vandaar ook de vele foto's met steigerende AT.

Wel is het zo dat het in veel gevallen te reguleren is, omdat het mensgerichte paarden zijn. Wel zijn er veel meer incidenten met schoppen, steigeren en achterover klappen dan in het Westen en dat is simpelweg een kwestie van opvoeding, die daar gewoon anders is. Soms staan hengsten zelfs alleen op stal en komen er alleen uit voor een dekking en worden dan bovendien totaal opgefokt. Ja, als je dan ineens aan een show moet meedoen heb je een stuk dynamiet aan een touwtje.


Maar vaker is het meer zoiets. Dit zijn allemaal hengsten, geloof allemaal dekhengsten.

Maar ik denk dat ik ook wel filmpjes kan vinden van AT hengsten op keuring die iets moeilijker te hanteren zijn. Maar nauwelijks gekker dan bij een gemiddelde KWPN keuring in mijn optiek. Teke hengsten zijn juist vaak geweldig fijn in de omgang. Zie ook bovenstaande filmpje waar ze naast elkaar staan.

Zo werden ze ook gehouden: aangebonden met tientallen (hengsten) naast elkaar.
Dan braken weleens gevechten uit als er een uitbrak, maar de eigenaar kon zijn paard makkelijk tot de orde roepen door rustig, rustig te zeggen en dan was het klaar. Hun mens welteverstaan.

Ik ken het verhaal van de eigenaar die goed is voor zijn paard terwijl anderen hem met stenen bekogelen en de eigenaar de wonden verzorgt en eten en drinken. Daar zit ongetwijfeld een kern van waarheid in, maar ik ben het verhaal eigenlijk nog maar in 1 bron tegengekomen dus hoe groot die kern van waarheid is durf ik niet te zeggen. Ze werden iig wel actief getraind om wantrouwend te zijn naar vreemden en actief tegen vijanden (man en paard) mee te vechten.

Hun karakter is inderdaad heel sterk gevormd door omgeving en eeuwen van selectie. Paarden die niet geschikt waren werden verkocht of gingen dood. Zo simpel was het.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-03-16 23:08

Je kunt in bovenstaand filmpje goed zien hoe wild ze vooral zijn in de ring en hoe hanteerbaar ze daarbuiten zijn. Ook kun je zien dat het een heel andere manier van presenteren is dan wij gewend zijn. Ook de opvoeding is beduidend anders.


Turkse reportage over het ras. Je kunt zien dat wanneer de paarden voor show aan een touwtje staan ze steeds worden opgefokt en gevraagd te steigeren. Turkmenistan.


Race in Rusland.


Kampioenschap Rusland, tweejarige hengsten.


Dekhengsten te Stavropol.

En dan zijn er nog deze pareltjes:


Traditioneel gehouden Turkomans in Iran.
Een manier van houden die al duizenden jaren bestaat maar momenteel in rap tempo verdwijnt.

Ook kwam ik nog dit fragment tegen, uit de film over Absent uit 1974.
Let wel, Absent was hier al 22. Hij stierf in februari 1975.

Eveneens een bijzonder stuk geschiedenis.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-03-16 19:19

Weer even een illustratie hoe veel leuker het is als je je AT in zijn/haar waarde laat:

Mijn Teke heeft momenteel wat extra TLC nodig aan haar voeten dus die was ik dagelijks uitgebreid om ze daarna lekker in te smeren. Héérlijk vindt ze dat. Tenminste, zo lijkt het, want ze geeft zonder te vragen al de goeie voetjes en laat mij geduldig mijn gang gaan.
Dan heb ik haar dus gewoon los staan en elke keer tilt ze op mijn stem het juiste voetje op (afhankelijk bij welk voetje ik sta want dan doet ze het vaak al - als ik dan zeg, nee de linker, tilt ze de andere op en nee dat heb ik haar zeker niet bewust aangeleerd). Enfin, ze houdt dat voetje dan hoog tot ik zeg dat ze hem weer neer kan zetten en zelfs dan zet ze hem op de teen zodat ik er nog met de slang onder kan en wacht ze echt tot ik nog eens bevestig dat ze hem echt helemaal neer mag zetten. Ik hou het voetje alleen vast als dat echt nodig is en zelfs dan voel ik geen enkele druk van haar, erg fijn voor mijn rug moet ik zeggen. :D

Nadien loop ik met haar van de poetsplaats af om de voeten af te kunnen drogen en in te vetten. Dan staat ze los op het terrein. Vandaag, de tweede dag (gisteren voor het eerst dus), heeft ze het zo goed door dat ze met het juiste voetje naast mij komt staan. Gisteren deed ze dat ook al vanaf het derde voetje en nu dus meteen. Vandaag zette ze haar hoef zelfs braaf naast het kleine, glazen potje dat ik mee had en naast mij had staan. Vervolgens tilt ze dat voetje zodat ik hem kan afdrogen en insmeren. Uit haarzelf heeft ze dat bedacht om gewoon even te draaien zodat ze met het volgende voetje naast me staat, misschien voor mijn eigen gemak zodat ik niet om haar heen hoef. Heel galant! Blijkbaar weet ze precies welk voetje nog niet geweest is. Was weer even helemaal verbaasd over de ongelooflijke intelligentie van de Akhal-Teke. Wat zijn het toch bijzondere paarden.

Dat had ik allemaal gemist als ik haar als een gewoon paard had behandeld en haar had vastgezet. Een Teke zet je niet vast, dan mis je dit soort bijzondere momenten. _/-\o_

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 29-03-16 14:07

Oh dat is typisch Teke, ieris. Die zijn heel erg geneigd vooruit te denken, ook met rijden. Daarom raken ze ook zo snel verveeld, want ze hebben het toch allemaal binnen de kortste keren door en willen niet alleen jou scherp houden maar ook dat ze zelf scherp gehouden worden. Veel afwisselen met de oefeningen dus! Dat voorkomt verveling en vervelend gedrag. Met rijden in de bak moet ik ook continue dingen vragen, anders blijft ze aanbieden of vragen of we over twintig meter nou naar links of rechts gaan. Dat is trouwens een heel ander verhaal als ik met een los teugeltje rij en haar zelf laat schakelen want dan bedenkt ze zelf wel de oefeningen. Ook best wel entertaining, trouwens.

Wat ik zo bijzonder vind aan het filmpje is de oogopslag van Absent. Dat is namelijk echt precies mijn merrie. Dezelfde wijsheid, intelligentie en zachtheid. Heel bijzonder.

Het is inderdaad een bijzondere merrie. Ze weet me na zoveel jaar nog steeds te verbazen. Gisteren met de harde wind was ze net zo makkelijk als de voorgaande dagen. Dan hang je met je hoofd achter een achterhoef die je losjes in een hand hebt, gehurkt en voorover gebogen. Op zo'n moment denk je "zou dit niet onverantwoord zijn met een gewoon paard?" Wetende dat dit met mijn paard gewoon kan. Vervolgens waait een knalgeel vaatdoekje op mijn paard af, zo tussen haar voorbenen naar achteren. Ik hoor haar even snuiven en ze buigt haar hoofd naar beneden. Daar is dan ook alles mee gezegd. Ik voel nog geen verschuiving in haar gewicht, ze trekt niet aan haar been, niks. En ik hang nog steeds met mijn gezicht voor de onderkant van haar achterhoef. Ik zal wel gek zijn. Nee, ik heb een Teke. :P

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4674
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 31-03-16 14:26

Even tussendoor, want ik heb het deze week erg druk en dan komt er van bijlezen weinig terecht...

Leuk dat je je meldt, mnka! Met een liefde voor Russische paarden kun je hier toch wel een beetje je hart ophalen, aangezien ik af en toe ook neig zijstraatjes in te slaan met praat over bijv. de Don, Budjonny of, misschien wel heel dichtbij jouw straatje, de Yakoet. Je zult ook wel bekend zijn met de Kuznet (kuznetskaya)? Of anders kruisingen/afgeleide types daarvan? Kun je hier misschien toch een beetje je Russische hart ophalen. S priyezdom!

De uitspraak heb ik idd al eens eerder wat over gezegd, want dat blijft een beetje een hekel punt voor veel mensen. De schrijfwijze is hier deels schuldig aan.
In het Russisch is het inderdaad akhaltekinskaya of akhaltekinskii/akhaltekinets. Die kh is een klank die het midden houdt tussen een g en een ch. In Angelsaksische vorm wordt de cyrillische x (ch klank) een kh, waardoor veel mensen van Akhal een Akal klank maken. In het Turkmeens is het Ahal en de h heeft in Turkse talen, net als in het Arabisch trouwens, een meer ch klank en verre van een zuivere h zoals in hooi. Zoals mnka al terecht opmerkte is de h klank onbekend in het Russisch en zij hebben destijds de Turkmeense klank zo goed en kwaad als met hun alfabet kon overgenomen en de kh paste daar het best bij. Misschien een beetje flauw (sorry daarvoor) maar vandaar ook dat Russen heel vaak "geppy" of "cheppy" zeggen ipv "heppy" (happy dus) wanneer zij Engels spreken. Kh staat zeker niet gelijk aan h zoals wij dat kennen.

Dat wij daar in het Westen dus allerlei creatieve invullingen aan geven tot een harde k klank aan toe tja... het blijft meer een ch klank.
Vandaar ook dat men in Duitsland spreekt van een Achaltekkiner (naar het Russische akhaltekinets). En jawel, ook de k is geen simpele "enkele k", maar houdt het midden tussen een enkele k en een dubbele: "téhké" moeilijk uit te leggen, want de beide e klanken zijn vrij hard, maar het accent dat ik erop heb gezet is eigenlijk weer te hard. Ook die houdt het midden tussen een eh en een reguliere e (é).

Toevallig werd me gisteren tijdens een tv optreden gevraagd naar mijn paard. Zie link. Rond 22:40 spreek ik het uit.
Dit is de zuiverste benadering van hoe Turkmenen het zelf zeggen, naar mijn mening. Dat is dan ook weer een issue, aangezien de naam is 'bedacht' door de Russen en dat misschien ook wel de meest reguliere manier van uitspreken is. Turkmenen spreken oorspronkelijk van een Turkmeens paard (türkmen ati) en benoemen de stam en strain, bijv. Yemreli Yamoud waarbij de eerste de (sub)strain is en de tweede de stam, een Yamoudi Turkoman gefokt door Yamoud Turkmenen van de Yemreli familie. De naamgeving van het paard was dan vaak daartoe of zelfs tot de eigenlijke fokker of eigenaar te herleiden, bijv. Oraz Niyaz Karadashli en Kaib Karadashli (behorend tot de Karadashli stam) of Bek Nazar Dor (de bruine van Bek Nazar) of Kuhtli Sakar (de h hoort er niet tussen maar anders komt ie niet door de boktcensuur; behorend tot de Sakar stam). Akhal-Teke is heel simpel gezegd een Teke/Tekke stam woonachtig in de Ahal oase. Zij waren veel minder nomadisch dan diverse andere Turkmeense stammen en vestigden zich in de negentiende eeuw in die oase. Zij stonden bekend om hun goede paarden en om die reden draagt de AT die naam, ondanks dat het ras is ontstaan uit een allegaartje van Turkmeense paarden van verschillende stammen, waaronder Teke, Saryk, Sakar, Iomud/Yamoud. Dat is overigens niet raar, want de Turkmenen zelf kruisten de lijnen ook van tijd tot tijd.

De stokmaat ligt gemiddeld rond 160. Een jaar of tien, vijftien terug lag die gemiddeld op 159 voor hengsten en iets lager voor merries, maar ze worden de laatste jaren weer groter. Historisch gezien ligt de gemiddelde stokmaat voor deze paarden al duizenden jaren rond 160 en ik voorzie daarin om eerlijk te zijn weinig verandering. Extreme uitschieters in beide richtingen zullen er altijd zijn (Teke kleiner dan 150 of zelfs onder 145 en Teke rond 180).

De slanke uitstraling is deels schijn doordat ze lang zijn in rug en benen, want ik ken menig Teke met een boommaat gelijk aan die van een (schrik niet) trekpaard. :j Daarbij vergeten veel mensen dat het zware type niet onderdoet voor een flinke warmbloed, met dito pijpbeen en zware hals met fikse kap. Turkmeense paarden sierden tijdens de barokke hoogtijdagen dan ook menig adellijke stal.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot en 2 bezoekers