Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
- Thioro
-
- Berichten: 3989
- Geregistreerd: 10-05-09
- Woonplaats: France
Geplaatst: 22-12-10 18:49
- Fenrir
- Berichten: 34829
- Geregistreerd: 17-12-05
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 22-12-10 18:51
- JoSav
-
- Berichten: 4686
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-10 17:13
@lottex: leuk! Dankje.
@_Noah: er is een stoeterij in Drenthe en er zijn een aantal particulieren die op kleine schaal fokken (die 1 of 2 volbloed AT hebben en af en toe een veulen fokken). Daarnaast worden ook kruisingen met Arabieren en warmbloeden gefokt, momenteel ook alleen op kleine schaal. Ik weet zo uit mijn hoofd niet van volbloed AT in Den Haag, maar wel in de buurt. Sowieso zijn er tot de dag van vandaag niet heel veel AT in Nederland en een groot deel heeft een sporthorse-papier (partbred/kruising).
@Thioro: wat leuk dat je het topic weer hebt opgezocht om je ervaring te delen!
Het klopt dat AT zogezegd bijna arrogant overkomen, met een soort keizerlijke air. Verloor vandaag mijn geduld heel eventjes bij ons paard en ze liet me meteen duidelijk weten dat dat niet de bedoeling was. Toen ik me weer herpakte was ze juist weer heel braaf. 
Ik zie dat je in Frankrijk zit; dat zat je de vorige keer geloof ik niet (België dacht ik toen). In Frankrijk zijn een paar honderd AT, dus dikke kans dat je er nog wel eens een onder ogen gaat krijgen, afhankelijk van waar je zit natuurlijk. @Fiffill: en dat is ook precies een van de dingen die ik zo leuk vind aan AT. Ze willen vriendschap, respect en geduld en anders kun je een aardig 'meningsverschil' verwachten.
En die van ons wordt heel graag gekriebeld in haar lange, zwart omrande oren. Ze hebben niet voor niets de reputatie koppig te zijn (onzin natuurlijk, maar bij een verkeerde benadering klopt het eigenlijk best aardig). En dat karakter zal mogelijk ook meespelen in waarom de AT nog niet 'ontdekt' is als sportpaard in het Westen. Ze kunnen heel veel, zijn heel atletisch, maar qua karakter niet voor iedereen geschikt. En dan hebben ze nog steeds de reputatie extreem moeilijk te zijn, zwakke gangen te hebben, uitermate duur te zijn, enzovoorts. Maar dit topic heeft in ieder geval al bij een paar mensen die vooroordelen weggenomen.
- Thioro
-
- Berichten: 3989
- Geregistreerd: 10-05-09
- Woonplaats: France
Geplaatst: 26-12-10 17:51
. De merrie was niet geimporteerd maar in Frankrijk gefokt. Naar het schijnt zijn er 2 grote fokkerijen in Frankrijk, waarvan eentje hier in de buurt zou moeten zijn (al is 'in de buurt' relatief in Frankrijk).Eigenaar was ook helemaal gepassioneerd door Teke's en begon een heel verhaal over hoe heel vroeger de Teke's op uithouding maar ook op karakter gefokt werden. Hoe de fokkerij later onder Russische invloed zich meer op uiterlijk en type ging richten, wat karakterveranderingen meebracht die de 'slechte' reputatie veroorzaakten en hoe sommige stallen nu terug proberen te gaan naar het 'oorspronkelijke' fokken. Een echte volbloed had volgens hem nooit een slecht karakter, alleen zijn ze wel gruwelijk intelligent en eerlijk en kan niet iedereen daarmee omgaan.
Hij vergeleek het met de fokkerij van de Anglo-arabier, een populair ras in Frankrijk. Zowel de engelse volbloed als de arabier staan niet bekend als geschifte paarden. De combinatie echter kon blijkbaar wel eens anders uitpakken. Er ontstond tunnelvisie in de fokkerij van Anglo-arabs (gericht op sportieve prestaties) en de paarden werden op sportief vlak wel steeds beter maar qua karakter zaten er steeds meer geschifte exemplaren tussen. Zijn nu ook hun fokbeleid wat aan het bijsturen.
- JoSav
-
- Berichten: 4686
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-10 23:46
De fokkerij in Frankrijk is best gespleten en kent zoals in zoveel Europese landen weinig duidelijke/eenduidige lijn. Daarbij moet ik ook opmerken dat er jarenlang gedacht is dat als de AT maar uit Turkmenistan kwam ipv Rusland hij wel goed móest zijn en genoot daarmee de voorkeur, wat natuurlijk volslagen onzinnig is. Het idee 'de Russen hebben het alleen maar fout gedaan' speelde daarin ook mee. Van oorsprong waren er grofweg drie types Turkomans, met subgroepen ingedeeld per stam, familie of stamhoofd (namen die bijv. vertaald kunnen worden tot "de bruine van die en die leider" zoals Bek Nazar Dor, de bruine van Bek Nazar en 'bek' is een suffix dat staat voor stamleider zoals Kilik bek of Kazan bek).
De drie hoofdtypes Turkoman paarden waren het steppe/woestijntype, het bergtype en een middentype. De meest waardevolle paarden waren de oorlogspaarden en de luxere racepaarden, welke beide in hoog aanzien stonden, maar waarvan de oorlogspaarden over het algemeen het meest gewaardeerd werden. De alaman at was het oorlogspaard, de toi at het racepaard.
De bekendste afzonderlijke, maar nauw verwante types waren de Teke, de Iomud, Ersari, Chowdor, Saryk en Salor. Je had nog veel meer subgroepen en types onderverdeeld op stam of familiegroep zoals Goklan, Karadashli, Arabachi, Yazyr, Emreli, Agar, Ogurdjali, Alieli, Beshir (enz), of nog verder onderverdeeld tot bijv. Sakar, Getman, Gara, Gunesh, enz. Vaak waren de verschillen tussen de types heel klein, soms wat duidelijker zoals bijvoorbeeld tussen de Akhal-Teke en de Getman Yamoud. Ik doe dit nu even uit mijn hoofd, dus het kan zijn dat ik de indelingen van stammen, subgroepen enz. niet 100% correct heb neergezet. Geen koekje voor mij in dat geval.
In de oude stamboeknamen van het gecreëerde AT stamboek is de herkomst van veel paarden aan de hand daarvan terug te vinden; vaak droegen ze de suffix van ofwel de fokker of de stam van de fokker. Veel Akhal-Teke uit de begintijden van Russische overheersing waren dus helemaal geen Akhal-Teke in de strikte betekenis van het woord, maar Ersari, Iomud/Yomut, Karadashli, Saryk, Salor, Goklan etc.
Denkend aan herkomst; zou een merrie genaamd Oraz Niyaz Karadashli afkomstig zijn van een Teke stam of een Karadashli stam?
Let wel, ook daar moet bij verteld worden dat een paard als Keshik Sakar wel degelijk Akhal-Teke waren in de strikte betekenis want Sakar was de meest beruchte substam van de Akhal-Teke stam.
Een paard met de naam "Sakar" was dus een Turkoman, een Teke, een Akhal-Teke en een Sakar.
Ingewikkelde materie voor zowel een leek als een kenner. Vraag een gemiddelde AT fokker naar de verschillen, of zelfs maar de herkomst van de AT en je zult vaak herkauwde onzin horen. Helaas.
De Teke stam, en vooral de Akhal-Teke en daarvan vooral de Sakar familie was veruit het beruchtst van alle Turkoman stammen en stonden bekend als 'man-eating' en 'man-slaying' (dat eten moet je overigens niet letterlijk nemen). De Perzische legers bedachten zich wel een tweede keer voor ze het opnamen tegen de Teke en de algemene stelregel was dat de Teke bij de Akhal oase (waarvan een aantal later wegtrokken naar andere gebieden omdat de Akhal-Teke zo succesvol waren in hun rooftochten) over de beste paarden beschikten en als een Perzische stadspoort bestand was tegen de trap van een Teke-paard de stad pas goed genoeg beveiligd was.
Doorgaans werden rooftochten zowel voor overleving (o.a. op de zijderoute karavanen) ook voor vertier gedaan (en dus niet alleen om te overleven of uit wraak op rivalen) en werden meestal alle mannen gedood en de vrouwen en kinderen als slaven meegenomen en/of verkocht. Maar ik dwaal wat dat betreft nu af.
Over de Russische invloed kan ik moeilijk kort zijn.
In de negentiende eeuw ontstond the Great Game, waarbij Centraal-Azië in een soort wedloop tussen de Britten en Russen verdeeld werd tussen twee imperialistische grootmachten. De Russen verslikten zich herhaaldelijk in de Turkomans en probeerden hen uiteindelijk tegen elkaar uit te spelen. Veel Iomudi voegden zich bij de legers (en kregen het geregeld aan de stok met de Kozakken, die van hun het dzhigitovka (= rijkunst) overnamen). Uiteindelijk vergde het drastische maatregelen als het platbranden van de graanvelden en het uitmoorden van de vele tienduizenden paarden voor uiteindelijk in 1881 bij Geok Tepe (de blauwe berg) het doek viel voor de eeuwenlange heerschappij van de Turkoman nomaden. Daarbij bleef volgens diverse schattingen slechts 0,1 tot 1 % (!) tot wellicht enkele procenten van de oorlogspaarden over. Het ras/type werd daarmee in wezen in 1 klap met uitsterven bedreigd.
De Nomadische leefwijze werd volledig op de schop gedaan en de rooftochten werden verboden. Om de bevolking bezig te houden werden de paardenraces die voor vertier werden gehouden omgevormd naar het voor ons bekende model (Centraal-Aziatische paardenraces zijn andere koek namelijk, hoewel de Britse racewereld gebaseerd is op Turkmeense tradities) en gokken werd daarbij flink aangemoedigd.
Onder de communistische revolutie werd dit nog een tandje opgeschroefd en omdat de Turkoman racepaarden (toi-at) weliswaar snel waren (en onverslaanbaar op lange afstanden van ruwweg 7-40 kilometer - versus de nog langere afstanden voor de oorlogspaarden) waren ze voor de korte baan (enkele honderden meters tot een kilometer of 2 à 4) duidelijk minder 'spannend'/succesvol dan Engelse Volbloeds. Om die reden werd begonnen met het kruisen van EV met Turkomanpaarden, tot onvrede van velen. In 1935 werd de situatie zo kritiek dat een trek werd georganiseerd van Asjgabat naar Moskou over 4300 kilometer, waarvan bijna 1000 door woestijn en een woestijngebied (630km als ik me niet vergis) zelfs zonder water werd doorkruisd in drie dagen. Deze tocht was om te laten zien hoeveel beter de AT en Iomud Turkomans waren als cavaleriepaard en paard voor lange afstanden dan de Anglo's.
Men beloofde hierop verbetering, maar dat is niet echt gebeurd. Het stamboek was tot en met de derde editie opgedeeld in AT, Anglo-Teke, Iomud en Anglo-Iomud, maar vanaf de vierde editie werden de Iomud en AT gedeeltes gesplitst en de Anglo-Teke bij de AT 'erbij' geveegd. Hetzelfde gebeurde met de Iomuds. Officieel mocht het inkruisen van EV bloed niet meer, maar voor de paarden die reeds een percentage EV droegen werd een uitzondering gemaakt, om het kort door de bocht te stellen. Nieuw EV bloed werd (officieel) niet meer toegestaan.
Onder Vladimir Shamborant leek de AT de goede kant op te gaan; hij selecteerde rigoureus de beste en zuiverste Teke (die dus 0% Anglo-bloed voerden) en zijn beleid leidde o.m. tot het ontstaan van enkele nieuwe bloedlijnen zoals Gelishikli en Fakirpelvan, beide zonen van Fakir-Sulu. Het werd Shamborant door de Sovjet-beleidsmakers echter niet makkelijk gemaakt. In eerste instantie begon hij zijn werk op een kholkhoz (staatstoeterij) in Turkmenistan, maar moest daar onverhoopt ineens weg. Hij nam een heel stel paarden mee naar een nieuwe plek, de Tersk stoeterij (tegenwoordig bekend van de Tersks en Arabieren). Daar bleef hij een tijd lang tot ook daar de AT weg moesten en plaats moesten maken voor Arabieren. Shamborant werd 'verbannen' naar Dagestan. Hij was toen al flink op leeftijd, maar zijn passie voor de AT was zo groot dat hij ook dit op zijn oude dag 'gewoon' deed. Hij nam een aantal paarden mee en begon alweer opnieuw in Dagestan.
Na zijn dood is de boel echter weer veranderd en rees de populariteit van baanwinnaars. In Turkmenistan was dit al langer aan de gang en in de jaren 60 en 70 waren baanwinnaars als vader en zoon Karlovach en Kambar (het bekende gouden paard dat in veel rassenencyclopedieën staat) razend populair. Karlovach voerde echter een deel EV, wat mogelijk zijn succes op de kortebaan verklaart (fast/short twitch spieren versus long/slow twitch). Daar werd dus steeds vaker geselecteerd op een Anglo-type ipv een traditioneel toi at of alaman at type. Dit gebeurde veel.
In Rusland begon dit nu ook en werden voorheen bloedzuivere, door Shamborant geselecteerde en gefokte merries gekruisd met EV influx hengsten en viceversa, en werden zuivere hengsten vaak zelfs volledig buiten het fokbeleid gehouden, zelfs naar de slacht gebracht. Dit was niet overal zo, overigens.
Ook werden in de jaren '80 en met de val van de muur veel AT verhandeld naar het Westen of achtergelaten. Velen werden verloren voor de genenpoel, velen brachten nooit een volbloed AT veulen en sleten hun verdere leven in goede of slechte handen - afhankelijk van waar ze terecht kwamen.
Na de val van de muur begon daarnaast een stroming op hetgeen jij noemt Thioro: uiterlijk en type. De showfok ontstond.
Traditionele gebruiksdoelen als vlakke gangen, soepele rijpaarden, uithoudingsvermogen, meegaand en mensgericht karakter (doch terughoudend/achterdochtig naar vreemden), snelheid op de lange afstand, e.d. werd aan voorbijgegaan. Duizenden jaren van extreme selectie had weliswaar een bepaald 'type' qua uiterlijk opgeleverd (relatief lange rug en lange hals die recht of licht hertehals was, droog beenwerk, weinig beharing, grote amandelvormige ogen, hoofd met recht of ietwat ramsprofiel etc etc) maar nu werd dit door een aantal fokkers in het extreme getrokken.
Ik hoef je ook niet te vertellen dat selecteren van baanwinnaars ook niet volgens de traditionele normen is, en het karakter dan ook irrelevant is. Het beste zou zijn te selecteren op sportprestaties die de traditionele prestatiemetingen benaderen, zoals een combinatie van (lange(re) en korte) races, endurance en zwaardere trec-oefeningen. Vooralsnog is die omslag er nog niet.
Kijk voor de aardigheid eens wat voor verschillende types er bestonden in de begintijden van het stamboek (toen het type paard al lang bestond, maar er nog lang geen stamboek op schrift bestond):
http://www.flickr.com/photos/28372435@N04/page10/
http://www.flickr.com/photos/28372435@N04/page9/
http://www.flickr.com/photos/28372435@N04/page8/
http://www.flickr.com/photos/28372435@N04/page7/
Helaas zijn de eerste stamboek edities verloren gegaan. Bij interesse kan ik wel enkele historische afbeeldingen uit eind negentiende en begin twintigste eeuw uploaden. Ik heb daar nu echt de tijd niet voor.
Om dan echter met een beschuldigende vinger (alleen maar) naar Rusland te wijzen - kijk alleen al naar het fantastische werk van Shamborant - is ook weer zo zinloos. Fokkers hier in Europa mogen ook wel de hand in eigen boezem steken. In Duitsland en Frankrijk zijn jarenlang enorm goede Tekes geïmporteerd, wat echt een fantastische genetische basis of verdere fok van AT in Europa had kunnen opleveren, maar slechts een klein handjevol fokkers heeft een duidelijk fokdoel voor ogen gehad de afgelopen 3 decennia. Voor veel AT eigenaren en fokkers lijkt wel simpelweg het credo te gelden AT + AT = AT. En deze kritiek is ook jarenlang geuit vanuit Russische kant, het idee dat het meerendeel van Westerse AT fokkers hun eigen hengst de beste vindt en in plaats van de beste hengst voor elke merrie individueel te selecteren, elk jaar opnieuw te evalueren en diverse hengsten per merrie te proberen kiezen velen in Europa keer op keer hun eigen (duurbetaalde) hengst, of als ze zelf geen hengst hebben de hengst die het dichtstbij staat. Dat zijn ook bepaald geen traditionele selectiemethoden, om het zacht te zeggen.
Dan waren/zijn er ook fokkers die specifiek selecteren op warmbloed-eigenschappen/capaciteiten. Omdat de AT uitermate atletisch is, heeft hij prima aanleg voor springen en cross country bijvoorbeeld. OOk naar aanleiding van de successen van Absent en diens nakomeling Abakan werd gedacht dat de AT zeer geschikt was/is voor dressuur. Dat die dressuursuccessen inmiddels decennia terug zijn, is blijkbaar weinig van belang (het potentieel is er, enz). Op deze eigenschappen zijn Turkoman nomadenpaarden, zoals je wel begrijpt, nooit geselecteerd. Dat AT ruime, soepele gangen hebben en heel lenig en atletisch zijn is weliswaar zo, maar het waren de ultieme rijpaard, oorlogspaard en nomadenpaard-eigenschappen die hem tot het 'beste van het beste' in die klasse maakte, en daarmee de vrees van Perzië vanaf de oudheid tot in de negentiende eeuw (overigens de Turkoman beheerden deze paarden pas vanaf de vroege middeleeuwen - daarvoor vielen ze onder andere Indo-Iraanse volkeren zoals o.m. Sogdische en Scytische stammen).
Dan rijst de vraag, welke richting het ras dan uit moet gaan. En daar wringt de schoen, want de ene fokker dacht dit, de ander dat, het stamboek zus, etc. Dus werd en wordt er van alles en nog wat gefokt in het 'jasje' AT. Moe(s)t het ras terug naar oorspronkelijke eigenschappen waar het van de oudheid tot begin twintigste eeuw beroemd om was? Moe(s)t het ras concurreren met warmbloeden in springsport, dresuur, e.d.? Moe(s)t het ras als ultieme verbeteraar gaan gelden voor warmbloedpaarden t.o.v. de huidige EV en AV? Moe(s)t een renpaard gefokt worden dat qua snelheid steeds dichter bij de EV komt? Moe(s)t een showpaard gefokt worden dat een soort levend standbeeld is van de beroemde paarden uit de oudheid? (een hebbeding?) Moe(s)t dit allemaal naast elkaar kunnen?
Dit ras kent een problematiek wbt genetische variatie die vergelijkbaar is met die van het Friese paard. Of een dergelijk beperkte genenpoel (overigens zijn er tegenwoordig meer Friezen dan AT) zulke uiteenlopende fokrichtingen op een gezonde in stand kan houden zonder ineen te zakken is een vraag die menigeen zal stellen, moet stellen, kan stellen, enz. Deze kwestie gaat alle AT fokkers aan.
Wat je vertelt over de karakters is gedeeltelijk waar. Zowel voor showfok als voor kortebaanrennen werd het vaak karakter irrelevant. Baanwinnaars en showwinnaars werden en worden gebruikt, ook als hun karakter minder of zelfs ronduit bloedlink is. Enkele bloedlijnen/fokfamilies of specifieke hengsten staan bekend om hun moeilijke karakter, sommigen zijn zo bloedlink dat het ongeleide projectielen zijn die ongelukken veroorzaken - al heb ik geen van dit soort geschifte exemplaren meegemaakt, heb ik wel enkele gezien met wat lastigere karakters of die iets te makkelijk geprikkeld werden door hun omgeving (steigeren aan de hand e.d.). Dan kan ik wel vertellen wat ik gehoord heb over compleet gestoorde exemplaren die zich achterover laten vallen etc., maar ik hamer er sowieso al pagina's lang op dat wanneer het ras je interesseert, je het beste bij meerdere stoeterijen kunt gaan kijken en als je er serieus over denkt een te kopen een kenner mee te nemen, bij voorkeur ook iemand die niks van AT weet maar wel veel van paarden in het algemeen en voor je discipline naar keuze in het bijzonder. Ik laat me niet uit over incidenten waar ik niet bij was of welke ik niet uitvoerig heb bestudeerd, maar dat er moeilijke exemplaren bestaan met 'slechte' karakters: ja.
Dat dit niet eigen is aan nomadenpaarden: niet in de zin zoals het nu bestaat, kortweg nee.
Traditioneel stonden AT hengsten aangebonden aan de tent, soms stonden ze aangebonden met een stuk of honderd naast elkaar zonder dat ze elkaar wat deden. Dat is helaas voor veel AT hengsten tegenwoordig ondenkbaar, deels vanwege andere selectie wat betreft karakter ja. Dan moet ik wel opmerken dat wanneer de hengsten niet aangebonden stonden of uitbraken er wel gevechten konden uitbreken die niet zachtzinnig te noemen zijn. Dat is ook niet verwonderlijk van een oorlogspaard (die ook nog hengst is). Maar ook daar moet ik aan toevoegen dat deze paarden volgens documentaties ook stopten te vechten als de eigenaar zijn hengst opdroeg zich te gedragen.
Wat je zegt over het karakter dat ze gruwelijk intelligent en eerlijk zijn klopt als een bus. En ook dat niet iedereen daarmee om kan gaan. Daarom zeg ik ook dat dit ras niet voor iedereen geschikt is.
Dan moet ik ook opmerken dat de exclusiviteit van het ras niet alleen leuke mensen aantrekt, maar ook wat louchere types die graag willen profiteren van de status en het geld dat met de AT verdiend kan/kon worden. Dit is iets om voor op te passen. En zo zijn er nog wel een aantal zaken rond dit ras om voor op te passen. De stelregel blijft: neem iemand mee met verstand van paarden, laat het paard doorlichten door een eigen DA, weet voor welk doel je een paard zoekt en voor welk doel een paard gefokt is, enz.
Dan het proberen terug te selecteren op oorspronkelijke eigenschappen: dit klopt, maar is een moeizaam proces. Er is veel gebeurd met de AT (genenpoel) in de afgelopen 150 jaar en niet iedereen heeft beschikking tot voldoende informatie of de kennis/mogelijkheid die informatie op waarde te kunnen inschatten, laat staan vertalen naar een modern fokbeleid dat aansluit op traditionele eigenschappen. Ook geld speelt daarbij een rol. Het is momenteel wat dat betreft een beetje zwemmen tegen de stroom in met beperkte middelen. Niet iedereen heeft immers de middelen om de beste paarden te selecteren voor deze doeleinden, of om dit op ook maar enig significante schaal te kunnen doen.
De belangrijkste fok bevindt zich sowieso in Rusland, of je het eens bent met de (uiteenlopende) selectiemethoden daar of niet. De grootste/belangrijkste stoeterij bevindt zich al jarenlang in Stavropol, welke voor een groot deel selecteert op paardenraces.
Het verschil met de fokkerij van Anglo-Arabs en AT in Frankrijk is dat over het algemeen de AA fokkers een duidelijk fokdoel voor ogen hebben, en maar weinig AT fokkers dat hebben (helaas), laat staan een fokbeleid dat aansluit op Turkoman (of eerdere) tradities. Het is allemaal heel erg versnipperd, in heel Europa. En dat is geen kritiek naar specifieke fokkers, dat is eerder een algemene constatering die ook diverse fokkers delen. De meest gehanteerde stelregel blijft jammergenoeg AT + AT = AT.
Nu lijkt deze post wellicht wel heel 'beschuldigende vinger wijzend naar' en 'de beste stuurlui...', maar het is vooral stof om over na te denken. Fokkers, liefhebbers en ook geïnteresseerden in dit ras mogen best kritisch zijn over wat er binnen het stamboek nu eigenlijk hier en daar gefokt wordt, en waarom. Sommige Europese fokkers uiten bergen kritiek op Russische stoeterijen, maar de meeste Russische stoeterijen hebben wel een uitgedacht fokbeleid en fokken daar ook met resultaat in - of je het nu eens bent met dat beleid of niet. Het fokken van een meer oorspronkelijke AT is niet simpelweg paarden met een vol AT papier die een 'goed' karakter hebben selecteren (en wat versta je dan onder een 'goed' karakter?). Dat zijn allemaal heel kritische vragen en zaken om over na te denken, en iets dat veel te weinig gedaan is.
Om over 'sportieve' prestaties van AT in recente jaren al helemaal te zwijgen, want die zijn er maar heel, heel weinig en ook daar zijn diverse verklaringen voor, en echt niet alleen omdat de meeste AT in Europa (om het gebrek aan prestaties in Europa even als voorbeeld te noemen) vooral zijn ingezet voor de fok, waardoor de sport (welke sport?) erbij in schoot. Er heerst zeer veel versnippering binnen dit ras en binnen o.a. de Europese fok van dit ras, en ook dat heeft diverse oorzaken die echt niet alleen maar bij de fokkers liggen.
Zo zie je maar hoe zeer het (voortbestaan van dit) ras me aan het hart gaat.
En het is ook echt niet zo dat ik met deze post met een beschuldigende vinger wil wijzen naar wie dan ook wat betreft de Turkoman en AT, want het is dankzij fokkers dat ik er zelf een heb kunnen bemachtigen, en het zal voor een groot deel dankzij hengstenhouders/fokkers zijn dat ik misschien ooit een veulen zou kunnen fokken: ik heb daar toch echt een hengst/zaadcel voor nodig.
Enfin, ik brei er een eind aan, want ik schrik zelf weer van de lengte van deze post, terwijl ik nog veel dieper op zaken in zou willen gaan, om onduidelijkheden weg te nemen, zaken te verhelderen of in context te zetten, te nuanceren, etc., maar dat laat ik voor nu even.
Mocht er iemand naar aanleiding van het topic of deze specifieke post nog vragen, op- of aanmerkingen hebben, dan hoor ik het hier wel of via PB. Ik weet dat ik ongetwijfeld hier en daar gruwelijk kort door de bocht ben gegaan en wil echt niemand voor het hoofd stoten. Het is ook maar een mening, gebaseerd op de informatie zoals ik die gekregen, verkregen en verzameld heb door de jaren heen.
Ik vrees er overigens voor dat deze post door zijn lengte en inhoud vrijwel onleesbaar zal zijn. Ik heb geprobeerd zaken zo kort en duidelijk mogelijk neer te zetten, maar het is inmiddels ook alweer laat op de avond en dan ben ik niet altijd meer even helder van geest.
Maar goed, misschien heb ik ook wel helemaal geen recht van spreken, omdat ik lang niet alle Franse AT (in het echt) gezien heb of ken, laat staan uit vele andere landen. Ik heb me vooralsnog vooral verdiept in de geschiedenis en ontwikkeling van het ras. Wat dat betreft voel ik me nog een echte beginneling en allesbehalve een echte kenner van het ras. Laat dat duidelijk zijn.
ETA: over het selecteren op type zijn overigens al in het begin van de twintigste eeuw interessante zaken geschreven. Het selecteren op type is iets dat heel gevoelig ligt, en ook meerdere zijden kent, niet alleen van showfok. Mocht iemand daar meer over willen weten - of in elk geval mijn inzichten en de informatie die ik heb om het even heel genuanceerd te stellen - vraag gerust of stuur een PB.
Thioro schreef:Zou het niet erg vinden moest ik er nog een paar 100 tegenkomen
Eigenaar was ook helemaal gepassioneerd door Teke's en begon een heel verhaal over hoe heel vroeger de Teke's op uithouding maar ook op karakter gefokt werden. Hoe de fokkerij later onder Russische invloed zich meer op uiterlijk en type ging richten, wat karakterveranderingen meebracht die de 'slechte' reputatie veroorzaakten en hoe sommige stallen nu terug proberen te gaan naar het 'oorspronkelijke' fokken. Een echte volbloed had volgens hem nooit een slecht karakter, alleen zijn ze wel gruwelijk intelligent en eerlijk en kan niet iedereen daarmee omgaan.
Hij vergeleek het met de fokkerij van de Anglo-arabier, een populair ras in Frankrijk. Zowel de engelse volbloed als de arabier staan niet bekend als geschifte paarden. De combinatie echter kon blijkbaar wel eens anders uitpakken. Er ontstond tunnelvisie in de fokkerij van Anglo-arabs (gericht op sportieve prestaties) en de paarden werden op sportief vlak wel steeds beter maar qua karakter zaten er steeds meer geschifte exemplaren tussen. Zijn nu ook hun fokbeleid wat aan het bijsturen.
- Elin_
-
- Berichten: 9635
- Geregistreerd: 11-11-09
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 30-12-10 01:14
vind ik een prachtig paard!
Ik ben dan helemaal 100 % Andalusier ,maar mischien dat ik nog van gedachte verander als ik een (bredere) AT ooit te koop zie..
Ik ben juist wel van dat 1 mans paard. Er komt bij mijn eigen paard ook niemand anders op en ik hecht veel waarde aan een sterke band paard + 1 ruiter.
En ze zijn erg slim en zelfstandig
Er werd ook ooit gezegt dat ze een AT vroeger in een kuil stopten en aan een paal vastbonden
en dat mensen dan alemaal dingen naar hem gingen gooien behalve zijn eigenaar.
die gaf hem als enige water + voer en gooide geen stenen en takken etc naar hem.
En dat het daarom zo'n 1mans paard werd.
weet niet of dat taboe of een kern van waarheid in zit?
- A_mieke
-
- Berichten: 321
- Geregistreerd: 14-08-07
- Woonplaats: Dordrecht
Geplaatst: 30-12-10 01:29
Super ook je profiel! die ga ik eens uitgebreid bekijken.
- JoSav
-
- Berichten: 4686
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-11 22:28
Ik ken je verhaal, heb het zelf ook gehoord in de variant dat de eigenaar niet alleen voedsel en water brengt maar ook de wonden verzorgt. In de historische literatuur ben ik het nog niet zo specifiek tegengekomen en vermoed dat het eerder een mythe is om aan te duiden hoe eenkennig en achterdochtig deze paarden kunnen zijn. Maar het is natuurlijk ook zo dat het karakter vooral genetisch bepaald is, en alleen door omstandigheden versterkt wordt. Een oorlogspaard moet agressief en wantrouwend zijn naar vreemden, maar niet angstig bijvoorbeeld. Het zou dus misschien wel kunnen dat er een kern van waarheid in zit, maar tegenwoordig gebeurt het in ieder geval niet (meer).
A_mieke: het ligt wat ingewikkelder. Er is jarenlang heel moeilijk aan AT te komen geweest in het Westen ivm het IJzeren Gordijn. Soms werden er veilingen georganiseerd en soms werden (in de latere jaren) paarden geruild tegen goederen omdat er in de jaren tachtig grote schaarste ontstond in de Sovjet Unie. Vaak werden die paarden niet eens verder verhandeld als zijnde AT, maar gewoon als "Rus". Ook in de chaos kort na de val van de muur druppelden enkele AT Europa in en medio jaren negentig werden er steeds meer geïmporteerd - weliswaar doorgaans tegen fikse prijzen. In de Sovjet tijd was de verkoop dus moeilijk en vaak gebaseerd op geluk. Voor die tijd (negentiende eeuw en daarvoor) kwamen AT en Turkoman paarden Europa in via met name Britten of giften van de Russische tsar(ina), maar anders werd er sowieso van de beste paarden vrijwel nooit afstand gedaan en zeker niet van de merries. Bij de privatisering van staatsstoeterijen in de jaren 90 van de vorige eeuw werden AT inderdaad schreeuwend duur (er is me verteld dat de gemiddelde prijs tot onlangs sowieso op 30.000 euro lag). Lastig te houden is onzin, al kunnen ze over het algemeen niet goed tegen regen en ook niet tegen eenzaamheid. Het karakter is juist enorm mensgericht en eerlijk, maar de AT vraagt van zijn eigenaar wel toewijding. Ik kan zo tientallen gevallen noemen van verpieterde AT die juist verpieterden omdat ze te weinig een-op-een aandacht kregen van 'hun' mens.
En je bent in ieder geval van harte welkom eens bij ons langs te komen, mocht je ooit in de buurt zijn.
MelanieB: apart is dat he? Mensen mogen haar van mij met alle liefde lelijk vinden, want smaken verschillen nu eenmaal. Maar het lijkt een soort beleefdheidsvorm. Kan het op zich niet zo erg vinden, want het is ongetwijfeld goed bedoeld.
Gave tinker trouwens. Ik houd wel van solid/niet-bont bij tinkers. - SilverSan
-
- Berichten: 202
- Geregistreerd: 17-06-09
- Woonplaats: In België
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 08-01-11 18:13
Dat type spreekt mij het meeste aan. Heel erg leuk om de geschiedenis te lezen en iemand die zo gedreven voor een ras gaat! Ik heb dat zelf met de Connemara. En dat is maar goed ook, want zo blijven rassen gelukkig nog in stand. Heel erg veel plezier met je paarden! - JoSav
-
- Berichten: 4686
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 11-01-11 22:36
xSylvan: dankje! Kan het alleen maar met je eens zijn wat dat betreft.
Ik laat ter illustratie nog wat traditionele plaatjes zien van stoeterijen in Rusland en Turkmenistan.
Merendeel van de foto's zijn geloof ik gemaakt door de fam. Bues. Ik had dit al eerder getypt, dus kan het net zo goed nog even plaatsen. Besef nu pas hoe lang dit topic al loopt en dat is echt niet alleen dankzij mijn eigen updates, maar juist vooral door jullie input. Dank daarvoor.
Turkmenistan
Merries met veulens
Veulen
Merriekudde in de woestijn
Bijvoeren kudde
Kudde na het voeren weer de woestijn in
Hengst
Valk hengst
Merrie met veulen
Nog een merrie met veulen
Jong grut
Zwarte hengst
Jong ding
Veulen
Nog een veulen
En nog een
Hengst Gyrat met zijn dzhigit
Onderonsje tussen Gyrat en een van de dzhigit
Nog een Turkmeense hengst
Traditionele steigeren
Nog een steigerende hengst Geloof dat dit Piyada is.
Nog een zwarte hengst
En videomateriaal van L. Bougault, gefilmd bij de presidentiële stallen. Als eerste komt in beeld Piyada, de hengst die ook het nationale embleem en briefgeld siert. Waarschuwing: er zit een riedeltje onder en hij duurt ruim 18 minuten. Klik.
Dan Chagorta in Rusland. Deze stoeterij ligt op de steppe in de republiek Kalmukkië. Deze republiek is bijna twee keer zo groot als Nederland (2,5x België) en er wonen minder dan 300.000 mensen (en negen keer zoveel schapen, ter vergelijking). Het gebied bestaat grotendeels uit steppe en woestijn.
Van deze stoeterij heb ik al eens wat paarden getoond in dit topic. Hier fokken ze paarden ook op de traditionele manier: natuurlijke dekking, merries met veulens in halfwilde taboenes, hoogdrachtige merries en merries met veulens jonger dan 2 maanden dicht bij het stallencomplex (omheinde huisweide), hengsten individueel gehouden. Ik zal hier wat foto's plaatsen om een beeld te scheppen.
Geloof dat dit de hengst Gulan is.
Gulan
Nog eens. Van Ashug.
Driejarige Taymaz
Hoofdfoto. Van Melekush.
Gadames
Hoofdfoto.
Jong grut voor verkoop:
Temza
Temza hoofd
Saganeya Vrouwelijk paardje, toch?
Mezengi Met zo te zien zowel sabino als rabicano.
Mandat. Overgang schoft-hals komt bij deze niet zo goed uit de verf. Prachtige kleur overigens.
Hoofdfoto. En een lekker bekkie, toch?
Dan de jonge hengst Asker.
Hoofdfoto. Deze is van de hengst Piastr.
Andere jonge hengsten:
Abrek van vier.
Mustafa van vijf jaar.
Nu de merriekuddes.
Merries die op het punt staan te veulenen of net geveulend hebben, worden gehouden op de huisweide. Dit is op diverse stoeterijen de manier van doen, al zijn er ook die de paarden sowieso 's winters stallen, maar op de steppe worden vaak nog traditionele(re) methodes gehanteerd.
Enkele foto's van Chagorta:
Merrie met veulen
Diverse merries met veulens Waarschuwing: rechts op de afbeelding een flink vermagerde merrie. Deze merrie is 28 en ziet er daarom minder uit dan de rest, maar wordt goed in de gaten gehouden. Natuurlijk kun je je afvragen of je een merrie van die leeftijd nog (elk jaar) een veulen moet laten krijgen, maar dat is een andere discussie.
Veulen dat creatief is geweest met vlekken
Valk merrie met idem veulen
Oppasclubje?
Spelende veulens
Nog eentje om het af te leren
Op diverse stoeterijen in het zuiden van Rusland en in Turkmenistan worden Tekes nog op deze wijze in taboenes op de steppe en woestijn gehouden, maar ook diverse stoeterijen waar bijv. Arabieren, Tersks of Budjonny's gehouden worden, worden ze op vergelijkbare wijze grootgebracht. Daar krijg je overigens geen bange paarden van die niet gewend zijn aan mensen, want het blijven zeer mensgerichte paarden die erg graag persoonlijke aandacht krijgen. De hengsten worden veelal individueel gehouden, zoals de nomaden dat vroeger ook deden.
Toch knap dat Centraal-Aziatische nomaden zulke grote, edele paarden konden fokken in zulk onherbergzaam gebied.
De Britse rensport heeft overigens veel tradities van de vroege rensport overgenomen van Turkmeense grooms die met hun paarden de overtocht naar Engeland maakten. De wijze van trainen, de wijze van houden en voeren (eiwitten, granen, houden onder lagen dekens en scheren om een aantal zaken te noemen) vinden voor een groot deel hun oorsprong in Centraal-Azië.
Dit is een geschiedenis die lange tijd onbekend is gebleven bij het grote publiek, maar de laatste jaren begint het besef te komen dat de invloed van Turkoman paarden en tradities op de ontwikkeling van Westerse rensport groter is geweest dan lange tijd gedacht is en is afgeschoven als zijnde bijna uitsluitend een Arabische erfenis. Idem voor de warmbloedfokkerij in Europa. Daarmee wil ik overigens absoluut niet de bijdrage van Arabische (en Berberse) paarden teniet doen, laat dat duidelijk zijn. Goed, 'oma' heeft voorlopig weer genoeg verteld.
- Donja
-
- Berichten: 5595
- Geregistreerd: 14-06-01
- Woonplaats: Garijp
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 12-01-11 10:43
Wat een boel informatie en goed verwoord!
Ik heb de AT nooit een lelijk ras gevonden, maar ik vind ze nu nog mooier, alleen al door de historie, waardoor je nu met hele andere ogen het ras bekijkt.
Erg leerzaam zo, dank je wel!
- Bodermus
- Berichten: 9
- Geregistreerd: 15-12-10
Geplaatst: 12-01-11 11:35
Tot een paar jaar terug reed ik ook op een AT.
Niet precifiek voor dit ras gekozen, maar ik heb echt onwijs veel plezier gehad aan die pony. Ook een goud kleuringe, niet zo erg als op de foto, maar zeker herkenbaar.
Had ontzettend veel uithoudingsvermogen en wilde altijd voor me werken, (als ik daarom vroeg). Echter was ie wel heel slim en super lenig, dus als ik even niet opletten nam ie me in de maling.
Dan reed ik naar mijn idee super goed, (je weet wel aangeleund, achterhand er onder enz) terwijl mijn instructrice er hoofdschuddend naast stond: Hij neemt je in de maling hoor! Hij doet helemaal niets!!! Hij wist zich dan zo te wringen dat ik te vreden was, terwijl hij gewoon de kantjes er van afliep
Nog een voorbeeld: Als ik een proefje reed, ging hij bij het binnenkomen en bij het afgroeten al automatisch stilstaan op X, en als ik dan een keer op G moest halthouden voor het groeten, dan dacht ie volgens mij echt dat ik vergat te groeten!!
En met 4-tal luisterde hij naar de comandant. Als die een overgang aankondigde, deed hij dat al, voordat het mars comando werd gegeven! Geweldig toch, een paard dat meedenkt!
De pony was wel heel zenuwachtig, als hij hulpen kreeg die hij niet snapte, bijvoorbeeld doordat iemand anders hem even reed, dan raakte die helemaal in de stress. Maar ik kon er alles mee, Dressuur, springen (alleen niet op wedstrijden ,omdat ie dan eerst 3 keer wijgerde voordat hij ging springen
) en SGW vond ie allemaal geweldig!Laatst nog een keer op hem gereden, na 7 jaar, en in eerste instantie snapte hij het niet, maar later merkte je dat ie mij herkende en liep ie weer helemaal op zn gemak! Dat is echt wel super!
Moet wel zeggen de vooroordelen die hier geschets worden, heb ik niet gehoord. Mijn paardje was dan ook wel iets grover gebouwd als het windhond model! Volgens mij wisten de meeste het ras ook niet!
Maar goed, ik begrijp de voorliefde van de dus TS helemaal!
- SilverSan
-
- Berichten: 202
- Geregistreerd: 17-06-09
- Woonplaats: In België
Geplaatst: 12-01-11 12:37
JoSav schreef:maar waar die passie vandaan komt? Denk toch echt door de leuke AT paarden die ik ben tegengekomen tot nu toe.
Het is een virus en dat bijt je. Ik had het in Connemara zelf: ging een strandrit maken op een Connemara in Connemara. Als klein kind een trauma opgelopen van buiten galopperen (op ponykamp 2 x vreselijk mis gegaan) maar daar hebben we het zand van het strand gescheurd
Pony gaf me zoveel vertrouwen en tja, sindsdien... Toen ging ik op zoek naar een eigen paard eveneens geschikt voor western, maar iets anders dan een quarter want dat vond ik toch net niks (persoonlijke voorkeur, smaken verschillen nu eenmaal). Per toeval weer bij de Connemara uitgekomen en tja, toen was het hek van de dam. Nu dus ook zeer trotse eigenaar van mijn eigen, slimme, eigenwijze, keiharde Connemara ruin Wat me trouwens opvalt bij de foto's is de goede hoeven. Vrij stijl, bijna allemaal vrij "hard" (voorzover je dat op een foto kan zien). Zou dat komen doordat ze nog zo "natuurlijk" gehouden worden? Bij Connemara's zie je dat ook veel terug. Mijn hoefsmid wilde dat alle paarden zulke hoeven hadden
Heb al gezegd dat hij dan maar Connemara's moet gaan aanraden 
Ooit hé, ooit als ik dat kasteel heb met die 30 hectare grond... Dan komen er heel wat "setjes" zeldzame(re) rassen te staan! Zal ik dat ene type AT wel gaan fokken
En mooie stevige Connemara's, en en en.... 
- belper
- Berichten: 155
- Geregistreerd: 28-09-10
Geplaatst: 13-01-11 15:45
maar ik heb meer voorkeur voor als paarden groot zijn vin ik het mooier als ze dat ook in de breedte wat steviger zijn(geen trekpaard ofzo )
snap je
- JoSav
-
- Berichten: 4686
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-11 22:40
Wat geschiedenis betreft kan de Turkoman-groep aannemelijk terug worden herleid tot de Niseiaanse paarden uit de Klassieke Oudheid, de paarden van de Scythen, Bactrische paarden en Parthische paarden - om enkele voorbeelden te noemen. Veel paardenliefhebbers hebben het altijd over de rijke historie van de Arabier, en vergeten daarbij de rijke historie van bijvoorbeeld de Berber of de Akhal-Teke om in het straatje van Oosterse paardenrassen te blijven (zo kan ik uiteraard nog wel wat ontzettend oude paardenrassen noemen). Bodermus: leuk.
Je ervaring klinkt erg herkenbaar. Met dat meedenken kan niet elke ruiter omgaan. En AT reageren het best op vragen ipv eisen. Het klopt dat veel AT die niet aan het standaard windhond-cliché voldoen niet eens worden herkend als zijnde AT. Veel mensen denken onterecht dat alleen een goudkleurig windhond-paard een AT kan zijn en iets anders is meteen 'niet rastypisch' of wordt überhaupt niet gedacht dat het een Teke kán zijn. "Want die zijn toch..." enz. SilverSan: dan is je passie heel begrijpelijk. Ik heb die ongelofelijke passie ook alleen voor dit ras (Turkoman/AT) en ben helemaal niet zo obsessief mbt andere paardenrassen (al vind ik veel rassen op hun eigen manier interessant en mooi, ik hoef ze niet te hebben bijvoorbeeld). Ik wilde vanaf het moment dat ik met de AT in aanraking kwam ook helemaal geen paard meer maar een AT.
De hoeven zijn hard, klein en idd misschien enigszins stijl. Dat is grotendeels een resultaat van de wijze van houden en de aard van de bodem, klopt. Bij mijn merrie is ook goed te zien dat ze goede hoeven heeft: als de paarden 24/7 op het land staan hebben velen scheuren of stukken uit de hoeven, maar die van ons heeft tot nu toe altijd puntgave hoeven gehad, alsof ze net bij de smid was geweest. Overigens komen helaas ook af en toe bokhoeven voor. Ik heb zelfs eens een AT onder ogen gehad die vier bokhoeven had.
Als het hier ooit 'ooit' is, dan komen er alleen Oosterse paarden, waarvan 95% AT/Turkoman, vermoed ik zo.
Heb daar gewoon een enorm zwak voor.Candace: dankje. Steviger dan een fikse hunter-warmbloed worden AT idd niet, dus als je van steviger dan dat houdt is de AT qua uiterlijk niet de eerste keus nee.
In de oudheid werden ze overigens wel gezien als reusachtige tanks, maar toen was een stokmaat van 1.60 tot 1.70 natuurlijk relatief gezien enorm groot. En het blijven over het algemeen vrij 'lange' paarden itt bijvoorbeeld jouw (lekker veelzijdige!) haflinger.belper: ik denk dat ik je wel begrijp, hoor.
AT als Kir Sakar, Askol, Koldune en Arab zijn voor een AT redelijk massief, maar natuurlijk is zoiets relatief en zijn ze minder zwaar dan bijvoorbeeld een PRE van een massiever type.
Of idd een flink trekpaard. Leuk raadseltje:
Eén van deze paarden is een AT. Welke?
Deze, geloof het of niet. Destijds 15-jarige hengst van het zware type (en lijnstichter). Op de foto hierboven de middelste.
Het is wat dat betreft ook maar net wat je gewend bent en wat je mooi vindt. Ik vind het alaman type AT persoonlijk het meest aansprekende type, maar daarover lopen de meningen zelfs in het AT wereldje nogal uiteen. Velen zien liever een wat ranker type.
Een mooi voorbeeld, maar een hengst die helaas geen vol papier heeft gekregen is Koldune. Standfoto. Je ziet duidelijk dat het een AT is, maar rank zou ik hem niet noemen.
Dan nog zijn er natuurlijk paardenrassen die over het algemeen veel zwaarder zijn, en als je daarvan houdt is zelfs een massieve(re) AT vaak nog heel rank, of gewoon niet je smaak. Maar dat het vooroordeel dat het alleen maar windhondpaarden zijn, dat heb ik met dit topic denk ik wel al weggenomen inmiddels.
Borstomvang van AT loopt uiteen van ongeveer 165 tot 200cm. Bij diverse stoeterijen die ook een zwaarder type fokken heeft een groot deel een borstomvang van zelfs meer dan 200 cm. Toch ligt volgens de metingen van tien jaar geleden het gemiddelde nog op 178; dit is echter dus incl. de veel populairdere ranke types. De pijpomvang loopt uiteen van 17 t/m 21 cm, maar veel AT hebben een pijpomvang van 20 tot 22 cm.
Dat is vergelijkbaar met een KWPNer. Ik denk dan ook dat veel AT die er niet direct uitzien als een (goudkleurig) windhondpaard niet als AT herkend worden als de eigenaar het er niet bij vertelt.
Om dan nog een beetje olie op het vuur te gooien van hoe een Teke er uitziet of uit hoort te zien, de hoofdfoto van een jonge hengst, die er voor een leek verraderlijk traditioneel of Tazi Arabisch uitziet... maar toch AT is.
Absent, Angar of Ametist van midden (en zwaarder) type AT vind ik persoonlijk qua massa super. Maar voor anderen zijn deze misschien ook al te ielig.
Als iemand na de beelden van Turkmenistan en Chagorta meer wil zien mag hij/zij me een PB sturen en anders in het topic reageren, dan plaats ik nog wat foto's en informatie over bijv. de stoeterijen van Stavropol en Dagestan. Beide zijn belangrijke stoeterijen voor de AT, maar verschillen in veel opzichten van elkaar. Stavropol beschikt (zo uit mijn hoofd dus ik kan er een tandje naast zitten) over ong. 16.000 hectare grond die gebruikt wordt om zelfvoorzienend te kunnen opereren. Daar worden zowel de paarden als ander vee van onderhouden, er wordt ook graan, hooi en stro geproduceerd om de paarden te voeren. Dagestanskii is echter gesticht in ongeschikt land voor paarden, direct aan zee in een zoute, zanderige streek. Daar zit ook een reden achter overigens. De paarden lopen daar net als in Chagorta in een grote kudde, de hengsten apart. Beide stoeterijen verkopen regelmatig jong grut, dekhengsten of wisselen onderling hengsten uit voor genetische variatie. Maar nu begin ik alweer dus ik hou al op, anders ga ik alsnog uitgebreid vertellen over beide stoeterijen en foto's opsnorren van kuddes aan zee, enz enz.
Iedereen wederom bedankt voor de reacties. Ik vind het ontzettend leuk dat er via dit topic toch wat (positieve) aandacht op dit ras wordt gericht dat tot mijn grote verbazing nog steeds bij veel mensen volslagen onbekend is.
- BabiiVeeraa
- Berichten: 1003
- Geregistreerd: 11-02-08
- Fenrir
- Berichten: 34829
- Geregistreerd: 17-12-05
- annebe
-
- Berichten: 5925
- Geregistreerd: 08-05-05
- Woonplaats: Deventer
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 04-02-11 10:43
(Blijft een gaaf paard, wou er vroeger al een...)
- xRoosss
-
- Berichten: 1645
- Geregistreerd: 04-06-10
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 04-02-11 21:10
en ik ben erg geïnteresseerd in de AT, dus ik vroeg me af of je mij misschien
een aantal links van fokkers kunt sturen die in de buurt zijn? (Duitsland, België, Frankrijk, etc.)
ben erg benieuwd wat er zoal in de verkoop staat
- amber1995
- Berichten: 5
- Geregistreerd: 05-12-10
Geplaatst: 07-02-11 20:30
JoSav schreef:Wow, bedankt voor alle nieuwe reacties. Vind het leuk om te lezen dat mijn liefde voor het ras zo goed overkomt en het stuk uitnodigt tot lezen, ondanks de lengte.
ponies: Kaspische paarden en Arabieren (vooral de Perzische!) vind ik ook helemaal geweldig. En dan precies het oorspronkelijkere, kleinere type. Commercie is een groot gevaar voor deze rassen. De reden dat ik ze toch onder de belangstelling wil brengen is om juist de rassen in hun oorsprong te laten zien en diverse rassen als endurance en langeafstands-paard te promoten. Of desnoods als sportpaard, met oog en respect voor hun oorspronkelijke doeleinden. Er wordt binnen dit ras (AT) namelijk al op grote schaal voor commercie, show en sport gefokt. Er wordt nog maar zeer weinig traditioneel gefokt. Dat is geen probleem mits de genetische poel groot genoeg is, maar met 3000 stuks is dat lastig, en bij het Kaspische paard is dat helaas niet anders. Mijn grootste droom zou zijn een stoeterij op te zetten waar diverse oosterse paardenrassen worden gefokt, zoveel mogelijk naar traditionele maatstaven (selectie op basis van een bepaald gebruiksdoel en een bepaalde hardheid binnen het raamwerk van oorspronkelijk gebruik ipv puur op type of moderne sport). En ja, die markt zal dan klein zijn, maar mijn passie is wel groot genoeg. Nu nog de middelen...
Het verschil tussen de Turkoman en Akhal-Teke ligt hem vooral in de selectiemethode. Er zijn Akhal-Teke die nog dicht liggen bij de oorspronkelijke en huidige Iraanse en Afghaanse Turkomans, maar er zijn er ook (veel) die in een heel andere richting gefokt zijn sinds de Sovjets en Russen de boel overnamen. Of dat positief of negatief is ligt uiteraard aan wat je voor ogen hebt wat betreft gebruiksdoel e.d. Heb ook een grote interesse in de Turkomans, waaronder diegenen die Louise Firouz fokte (zij fokte diverse lijnen waaronder Yamoud, Goklan, Akhal-Teke en Teke).
Lijnteelt en inteelt heeft idd zo zijn gevaren en die gaan ook op voor de AT. Binnen de Turkoman fok in Iran wordt er door sommigen nog heel traditioneel gefokt. Toch is ook daar het gevaar van sportpaardenfok (en eerder al) van Engels Volbloeds voor de rensport. Toch is er ook sprake van kruisbestuiving tussen de diverse Turkoman subgroepen: bijv. een Akhal-Teke hengst op een Yamoud moeder die samen een Akhal-Teke veulen produceren. Dat werkt in het MAAK stamboek van de Russische en Turkmeense AT niet, omdat het gesloten is. Ik ben er voorstander van om Iraanse Turkomans te onderzoeken en mogelijk gebruiken voor bloedspreiding, maar daar is nog veel weerstand tegen.
Nemurin: geldt bij mij ook zo. Als kind riep ik al heel hard "ik wil geen paard, ik wil een Akhal-Teke" maar andere paarden en pony's kregen daar echt niet minder liefde of aandacht om.
Dat standaard plaatje ken ik wel. Is ook de aanstichter van veel AT liefhebberij. Dat was de Turkmeense palomino renpaardhengst Kambar, Karlovach lijn.
NatasjaVE: groot zijn ze voor tegenwoordige begrippen niet, nee. Ik ben zelf klein dus heb dat probleem niet. Eigenlijk jammer dat dat je zou moeten weerhouden. Ze worden tegenwoordig wel groter gefokt (of dat goed is, is een tweede) en er zijn er steeds meer van rond (en groter dan) 1.65m. Bij oorspronkelijke alaman ats was 1,60 overigens helemaal geen uitzondering; zij werden wel de tanks van de oudheid genoemd. Maar ook dat is niet groot vergeleken met veel tegenwoordige warmbloedpaarden inderdaad. En een Gelder is ook leuk, toch?
Marloez: dat heb ik dus ook. Een prachtige Boulonnais kan ik ook zeker waarderen. Maar mijn grootste passie ligt toch bij Oosterse paarden.
Cynthy: er zijn zeker nog andere bijzondere kleuren. Ik zal zo eens wat voorbeeldplaatjes opsnorren maar er is bijv. de koperkleur bij bruinen en vossen, witgoud en zilverglans bij buttermilk buckskin/witte/schimmels en er is zelfs in zeldzame gevallen sprake van een blauwe (!) gloed over zwarte Akhal-Teke.
Marrit13: klopt! En dat vergeten veel mensen gewoon, omdat ze een bepaald stereotype voor ogen hebben. Alles wat daarbuiten valt is dan ineens een uitzondering of niet rastypisch, wat vaak dus helemaal niet zo is.
Chubby: grappig, want ik heb al van meerdere Tinker eigenaren gehoord dat ze vroeger altijd een Akhal-Teke wilden, maar die toch wat te rank en/of buiten budget lagen. Dat terwijl het toch een heel ander type paard is. Bijzonder.
Bedankt ook voor de leuke complimenten aan het adres van mijn merrie. Ik ben zelf natuurlijk uitermate bevooroordeeld naar haar toe.
RianneH: mijn informatie komt uit een breed scala aan historisch bronmateriaal (ik ben historicus) in uiteenlopende talen (Europese talen, maar ook Russisch) en ook Perzische en Chinese middeleeuwse bronnen, Latijnse bronnen, enz. heb ik inmiddels al geraadpleegd in mijn zoektocht over dit ras. Ook via Midden-Oosten experts heb ik Arabische, Nubische en verdere bronnen onderzocht en gebruikt in het vastleggen en achterhalen van informatie over dit ras en andere oosterse paardenrassen.
Verder is er natuurlijk Russisch bronnenmateriaal, modern en historisch. De stamboeken zijn allemaal in het Russisch en het is ook moeilijk aan eenduidige informatie te komen. Uit diverse bronnen is bijvoorbeeld gebleken (en is inmiddels bekend binnen de AT community) dat onder Kroetsjov (maar ook daarna!) vele AT werden geslacht omdat het paard als zodanig uit de tijd zou zijn.
Veel waardevol genetisch materiaal is toen verloren gegaan en verdere rampspoed in de afgelopen 100-150 jaar heeft het ras diverse malen bijna de das omgedaan.
Zo blijkt uit schattingen op basis van historische bronnen dat er in het begin van de negentiende eeuw nog minstens (waarschijnlijk zelfs veel meer) 50.000 argamaks (beste kwaliteit Turkomans) waren en tegen het einde van die eeuw waren hun aantallen gereduceerd tot om en nabij de (schrik niet) 100. Daarna zijn er nog diverse momenten geweest waarbij grote aantallen gedood werden (nog diverse oorlogen en andere slachtpraktijken) of weggekruist werden. Dat is ook de reden dat ze zo zeldzaam zijn.
Online is er zeker ook een en ander te vinden, maar veel bronnenmateriaal zit 'gesloten' achter wetenschappelijke sites waar of voor betaald moet worden of een toegangscode via een wetenschappelijk instituut kan worden aangevraagd. Er zijn wel diverse interessante artikelen en sites online, maar niet alle informatie is even betrouwbaar of idd niet in het Engels verkrijgbaar. Bij diverse Russische en historische bronnen heb je dan ook nog te maken met politieke elementen die meespelen. Het vergt kennis en tijd om de informatie te destilleren. Ik ben van plan diverse van deze zaken ook aan te stippen in mijn project over oosterse paarden. Dit topic is dan eigenlijk onbewust een soort testballonnetje.
En wat betreft je bezoek aan fokkers RianneH: jammer dat je net te laat bent, want op 17 en 18 juli was er een algehele keuring in Nancy, Frankrijk. Helaas worden er in Nederland geen keuringen georganiseerd, maar in Luxemburg, Frankrijk en Duitsland wel, omdat dit centraler gelegen is. In Nederland zijn er gewoonweg te weinig om een keuring financieel haalbaar te kunnen maken. Als je wilt kan ik je contact gegevens geven van diverse fokkers die relatief in de buurt zijn.
Zie, oma raakt niet snel uitverteld over oosterse paarden.
Citaat: