Haar eerste dag ging niet zo heel goed, want Christy liet haar zien dat zij een kei is in ruiterwerpen. De keren daarna hebben zij samen gewerkt, maar niet onder het zadel. Daarbij liet Christy zich regelmatig van haar slechte kant zien. Twee weken geleden voelde ik mij verplicht om haar te laten zien hoe Christy ook kan zijn. Ik pakte haar aan de longe en ik kreeg haar volle aandacht. Later is mijn dochter er ook nog op geweest en het was misschien niet leuk om het zo te doen, maar anders raakte ik straks mijn bijrijdster kwijt met dat domme gedoe van haar. Wij hebben toen afgesproken dat zij eerst aan de longe erop zou gaan terwijl ik haar vasthield. Vorige week ging dat al niet door omdat er op stal het ruiterbewijs gereden werd en ik daarna doodziek naar huis ben gegaan.
Bijrijdster eigenlijk die in haar hart hartstikke blij
dat het niet doorging. Vandaag kwam ze er niet onderuit. Christy opgezadeld en op naar de longeerbak. Die was nog bezet dus wij moesten wachten. Zowel Christy als de bijrijdster nog wat resquedruppels naar binnen gewerkt en na een kwartier kon het werk beginnen. Eerst even op haar eigen benen lopen met de bijrijdster in het midden. Na enig heen en weer gedraai ging ik de bak in en zei tegen haar dat zij op moest stijgen }> Na enkele rondjes gestapt te hebben gingen zij over in draf en wat overgangen. Op een gegeven moment nam Christy een speurt, weg was ze. Ik zei wat er gedaan moest worden voor het zover was (dat is het voordeel dat je haar door en door ken) en de rust keerde weer. Ik was echt hartstikke blij dat het zo goed is gegaan en volgende week doen wij het weer zo. Op het juiste moment zijn wij gestopt en nadat ik de bak was uitgegaan waren paard en ruiter een met elkaar. Christy had de volle aandacht bij haar. Weer een stapje verder. Heerlijk. 
