"Het gaat goed"... Klinkt leuk, maar nu concreter!
Geplaatst: 29-01-04 15:50
Ik zie zeer regelmatig hier in berichten "Het gaat heel goed". Dat zijn dan bijvoorbeeld berichten over westernrijden met een koudbloed. Of iemand die net 2 lessen heeft gehad die trots weet te vertellen dat Paardlief "Het heel goed oppakt".
Maar nu ben ik eens benieuwd wat er dan CONCREET zo goed gaat, want als er een training of wedstrijd is beginnen er aardig wat mensen terug te krabbelen dat ze daar niet aan toe zijn en dergelijke
Dus brandt maar los; wat gaat er dan zo goed bij iedereen, en WAT pakken die paarden dan zo goed op?
Ik zal zelf het goede voorbeeld geven:
Ik vind dat het met Milena heel goed gaat en ik ben hartstikke trots op haar omdat:
het een kort en gedrongen paardje is, koudbloed, dus geneigd om op de voorhand te lopen, rug weg te drukken en hals "tegen me" te gebruiken (niet bewust). Maar (met dank aan de trainers die me urenlang teruggefloten, begeleid en bewust gemaakt hebben ) ik kan haar nu op een mooie manier verzamelen, redelijk de rust in m'n gangen bewaren, en goed in balans op de achterhand laten lopen. We zijn secuur (dus bv in de horsemanship een pluspunt, kunnen netjes op de pion rijden), kunnen elkaars nijd inmiddels iets meer beteugelen (te zien in trailonderdelen die steeds iets rustiger en dus beter gaan) en ik krijg haar steeds ietsje beter op zit teruggereden.
Onze leerpunten zijn:
*de galop is van nature niet het sterkste punt, die probeer ik nu met behulp van een dressuurinstructrice sterker te krijgen.
Als de basisgalop beter wordt (tact, afdruk, spanning onderlijn, ontspanning bovenlijn), zullen m'n changementen ook makkelijker en beter worden, daardoor minder spanning en nijd, dus minder hectisch, = betere series.
*mijn eigen karakter (zeer licht ontvlambaar ) in combinatie met dat van haar (idem). Mijn vorige trainer was daar heel streng (en rechtvaardig) in, dat ik me niet op mocht laten naaien, en mijn huidige begeleidster pakt dat gelukkig ook vrij streng op.
*verder heb ik de neiging om als ik op een bepaald onderdeel (zoals de laatste tijd galoppades en changementen) bezig ben, om m'n basis te laten versloffen. Ben dan zo fanatiek dat als ik met losrijden een probleem in de basis tegenkom, ik dat met een shortcut probeer te fixen om toch maar verder te kunnen stoeien met dat nieuwe, onbekende, spannende..... hartstikke fout natuurlijk, maar dan ben ik zooooo hebberig......
Wat ik uiteindelijk wil bereiken:
Met een los teugeltje, twee vingers in m'n neus en 1 hand voor'm'n ogen een perfecte Westernridingproef kunnen rijden, die straalt van de kracht, beheersing, rust en samenspel tussen Mileen en mij.
(ach, dromen kan nooit kwaad, toch? )
MAARRRRRR als het niet lukt, m'n series niet beter kunnen worden door beperkingen in mezelf of m'n paard, ben ik niet minder trots op haar, en gaan we gewoon lekker door met waar we nu mee bezig zijn, horsemanship en trail (en vooral ook veel bos)
Zo, flinke lap tekst.
Who's next?
Maar nu ben ik eens benieuwd wat er dan CONCREET zo goed gaat, want als er een training of wedstrijd is beginnen er aardig wat mensen terug te krabbelen dat ze daar niet aan toe zijn en dergelijke
Dus brandt maar los; wat gaat er dan zo goed bij iedereen, en WAT pakken die paarden dan zo goed op?
Ik zal zelf het goede voorbeeld geven:
Ik vind dat het met Milena heel goed gaat en ik ben hartstikke trots op haar omdat:
het een kort en gedrongen paardje is, koudbloed, dus geneigd om op de voorhand te lopen, rug weg te drukken en hals "tegen me" te gebruiken (niet bewust). Maar (met dank aan de trainers die me urenlang teruggefloten, begeleid en bewust gemaakt hebben ) ik kan haar nu op een mooie manier verzamelen, redelijk de rust in m'n gangen bewaren, en goed in balans op de achterhand laten lopen. We zijn secuur (dus bv in de horsemanship een pluspunt, kunnen netjes op de pion rijden), kunnen elkaars nijd inmiddels iets meer beteugelen (te zien in trailonderdelen die steeds iets rustiger en dus beter gaan) en ik krijg haar steeds ietsje beter op zit teruggereden.
Onze leerpunten zijn:
*de galop is van nature niet het sterkste punt, die probeer ik nu met behulp van een dressuurinstructrice sterker te krijgen.
Als de basisgalop beter wordt (tact, afdruk, spanning onderlijn, ontspanning bovenlijn), zullen m'n changementen ook makkelijker en beter worden, daardoor minder spanning en nijd, dus minder hectisch, = betere series.
*mijn eigen karakter (zeer licht ontvlambaar ) in combinatie met dat van haar (idem). Mijn vorige trainer was daar heel streng (en rechtvaardig) in, dat ik me niet op mocht laten naaien, en mijn huidige begeleidster pakt dat gelukkig ook vrij streng op.
*verder heb ik de neiging om als ik op een bepaald onderdeel (zoals de laatste tijd galoppades en changementen) bezig ben, om m'n basis te laten versloffen. Ben dan zo fanatiek dat als ik met losrijden een probleem in de basis tegenkom, ik dat met een shortcut probeer te fixen om toch maar verder te kunnen stoeien met dat nieuwe, onbekende, spannende..... hartstikke fout natuurlijk, maar dan ben ik zooooo hebberig......
Wat ik uiteindelijk wil bereiken:
Met een los teugeltje, twee vingers in m'n neus en 1 hand voor'm'n ogen een perfecte Westernridingproef kunnen rijden, die straalt van de kracht, beheersing, rust en samenspel tussen Mileen en mij.
(ach, dromen kan nooit kwaad, toch? )
MAARRRRRR als het niet lukt, m'n series niet beter kunnen worden door beperkingen in mezelf of m'n paard, ben ik niet minder trots op haar, en gaan we gewoon lekker door met waar we nu mee bezig zijn, horsemanship en trail (en vooral ook veel bos)
Zo, flinke lap tekst.
Who's next?