Op het harde hebben ze minder grip, en hebben minder de neiging hakken in het zand te zetten, stuiteren of wat dan ook. Tenminste dat is mij altijd verteld, tijdens het hangen en inrijden heb ik nooit echt weerstand gevoeld dus het is ook weer niet dat ik reden heb aan te nemen dat het op zand niet zou kunnen. Het is zoiets dat de mensen daar altijd al deden en het werkte gewoon.
We deden het wel altijd met twee mensen. Eerst werd het paard met twee lijnen gelongeerd, daarna ging ik hangen vanaf een hoge kruk over het zadel en gewoon stappen, paar pasjes en dan er weer af. Keertje of drie herhalen en dan was het klaar. De longeur liep dan mee met een touw. We hebben er wel eens een paar gehad die een paar pasjes gingen draven, die hebben we niet afgeremd en kwamen dan zelf weer terug in stap. Ik ging er wel pas af als ze zelf terugkwamen in tempo.
Ik moet wel zeggen dat dat warmbloedige springpaarden waren, geen quarters. Het klinkt voor mensen gek, maar door het bewegen konden ze het juist goed verwerken. Heel soms hielden ze hun adem in als ik ging hangen en ze nog stil moesten staan, maar als ze eenmaal mochten stappen ontspanden ze weer . Dus juist het stilstaan bouwden we heel langzaam uit.
Maar ik rij nu een quarter en die is helemaal niet zo´n voorwaartse probleemoplosser, hij staat graag stil om over dingen na te denken. Dus ik zeg totaal niet dat je het op ´mijn´manier moet aanpakken hoor! Ik vind het erg interessant en leuk om te lezen hoe jij het doet