Ten eerste, dit is NIET mijn eigen pony.
Het is een heel lang verhaal en ik zal mijn best doen gedetailleerd te zijn.
Helemaal bij het begin te beginnen;
3 jaar geleden zijn wij verhuisd naar waar ik nu woon(boederij met plek voor paarden).
Ik wist al dat ik zelf paarden wou gaan houden maar er moest nog veel verbouwd worden dus ging ik eerst opzoek naar een pony die misschien extra aandacht kon gebruiken.
2,5 jaar geleden lukte dat, ongeveer een kilometer van mij vandaan stond een pony in dr eentje in een weitje met schuilstal en een appel-boomgaard.
Ik had aangebeld en mijn buurvrouw van 82 jaar deed open.
Ze vertelde dat ze helemaal alleen is en de zorg voor de pony ook zelf deed, en dat dit de overgebleven hobby was van haar man, die overleden was.
Deze zorg bestond uit, uitmesten en hooi(?) bijvoeren. En uiteraard af en toe wat brood,appels etc.
Er was ooit een verzorg meisje voor de pony die met haar kon lezen en schrijven, maar die was inmiddels gaan studeren.
Ze was een 14 jarige shetlander.
Ze stond toen al ruim 5 jaar(heden dus 7 jaar) alleen,en was extreem schuw,onopgevoed en uiteraard dik.
Ik ben met haar aan de slag gegaan; ik heb er 3 weken en uren lang over gedaan om haar überhaupt te kunnen aaien. Zodra het vertrouwen er was, ging het heel snel.
Ik heb haar geborsteld,bekapt met veel moeite(voor het eerst in jaren),met haar gewandeld, gelongeerd, gefietst en ze heeft bij ons aan de eettafel gestaan. Dit allemaal in een paar maanden tijd.
Ze was erg onopgevoed en pittig, maar had veel energie en genoot ervan om mee op pad te gaan.
Ik begon moeite te hebben met de manier waarop ze (niet) werd gehouden en wat de eigenaar wel en niet goed vond wat ik met haar deed. De eigenaar vond het heel zielig als ze zweet, want het is een weidepony en die hoort alleen maar rustig in de wei te lopen.
Uiteindelijk mocht ik alleen nog maar borstelen, al het andere wat ik met haar deed was zielig.
Inmiddels was de verbouwing (het paarden deel dan) zo goed als af, en was ik langzaam opzoek naar een eigen pony. Ik bood aan haar te kopen, maar dat wou ze niet.
Ik kon het niet meer aanzien(ze leek ook te verslechteren en ik kon de gezondheidsproblemen al aanzien komen), en was het er niet mee eens hoe er met de pony gedaan werd. Dus ben ik gestopt.
Week of 2 later werd ik gebeld; de pony ligt veel en is erg stijfjes, of ik even wou komen kijken. En uiteraard heel heftig bevangen. Duidelijk aangegeven bij de eigenaar, die had er nog nooit van gehoord. Heb ik namens haar de dierenarts met spoed laten komen. Heel klein stukje + schuilstal voor haar afgezet, en dat was het.
Afgelopen 2 jaar geen contact meer gehad, wel af en toe langsgereden en in het weitje gespiekt. Weer volle wei+ boomgaard... Ik zag het al aankomen en wist al dat het niet goed zou komen met die pony.
HEDEN;
2 weken geleden (na 2 jaar geen contact) komt de buurvrouw bij mij aan de deur sochtends. Ze zei het gaat niet goed met de pony kun je komen kijken.
Ben er naartoe gefietst en zie natuurlijk weer een verschrikkelijk bevangen pony, op een klein afgezet stukje van de wei.
Weer met spoed namens de buurvrouw dierenarts gebeld en tijdens het wachten wat meer informatie gevraagd aan de buurvrouw. Blijkt dat ze afgelopen zomer in juli al weer bevangen was geweest, en zelfs bronchitis had. Ze vroeg nog of ik iemand wist voor de pony(om over te nemen) of dat ik haar mischien nog wou overnemen.
Da was er en zei meteen bevangen, en vertelde over eventuele onderzoeken(ppid, röntgenfotos,medicaties,hoefschoenen etc)wat mijn buurvrouw absoluut niet wou of kon betalen.
Na veel overleg kwam eruit dat de buurvrouw de (extra) zorg niet op zich kon nemen en had ik besloten te helpen.
Met een flinke pijnstilling die in het bloed was gespoten en geïmproviseerde hoefschoenen zijn we de kilometer naar mijn huis gelopen.(Ze heeft bijna alleen maar gedraaft en mij meegesleurd, had totaal geen gevoel meer in haar voeten)
Het volgende was afgesproken; ze blijft bij mij staan voor 3 weken met een buut kuur waarna het echt beter moet gaan.
Ze staat hier nu 2 weken, en na weer een knokpartij om te bekappen(was voor het laatst gedaan toen in het 2 jaar geleden had gedaan) en aangepaste en correcte zorg, loopt ze stabiel slecht.
Ze krijgt nog volgens het schema van de da een keer per dag nog een half zakje, waardoor ze de 2 uurtjes voor het moment dat ze het weer krijgt, echt heel slecht loopt. Op de pijnstilling doet ze het best prima. Daarnaast heeft ze het wat benauwd en ik vermoed dat er iets aan de hand is met haar achterhand(heup of knieën) want daar loopt ze een beetje raar mee.
Ondertussen heb ik hiernaast nog de zorg van mijn Kudde van 3, en ik merk dat de extra speciale zorg mij teveel begint te worden,en ik hou het niet vol.
Ik denk dat ze wel nog een kans heeft, maar ik kan het haar helaas niet bieden voorbij wat ik totnu toe doe/gedaan heb. Ik denk dat als haar gezondheid onder controle kan worden gehouden en ze langdurig speciale zorg blijft krijgen( naast dat haar voeten heel lang duren voordat ze herstellen ivm niet bekapt geweest zijn, zijn ze erg aangetast en loopt ze voornamelijk op haar zolen)ze best een oke leven kan hebben.
Dus wat kan ik nog voor haar doen??
Het is totaal geen kinderpony(zou bijna zelfs zeggen gevaarlijk) dus dat is geen optie.
Inslapen?
Hele nare reden om zo een diertje te laten inslapen, zit nog zo veel leven in, was er maar iemand die de tijd en geld er voor over had..
Ik dacht misschien kan ik nog een stichting benaderen? Iemand een idee?
Maandag bel ik zoiezo met de da om te overleggen
Hoe ze er nu bij staat bij mij
Zo gingen wij 2 jaar geleden samen op pad
En dit is 2 jaar geleden in het weitje waar ze in stond, terwijl ik naast haar op de grond zat
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
