Geplaatst Vooropgesteld: dit topic is ter informatie en omdat ik mijn verhaal kwijt wil. De dierenarts is al geweest en heeft het probleem opgelost.
Op 1 mei nam ik een 3-jarige merrie over van een oud-stalgenoot. Het dier in kwestie:
Mulan heeft op onze vorige stal in de groep gestaan met mijn andere paard, dus ik kende zowel de eigenaar als het paard zelf al. Al zolang als ik de merrie ken (sinds januari 2021), heeft ze een wond op haar buik, die ze heeft opgelopen op de stal waar ze daarvoor stond. Ik gok dat ze de wond dus al richting de twee jaar heeft.
Op deze foto van 30 juni 2021 kun je goed de bult zien op haar buik:
En ook op deze foto van 16 augustus 2021 is het goed te zien:
Ik heb toentertijd niet echt foto's gemaakt van de onderkant van de wond, omdat het mijn paard niet was en ik vond dat toch niet helemaal mijn plek (en ook mijn zorg niet). De vorige eigenaresse was bijna dagelijks bezig met de wond uitspoelen, zalfjes en dingetjes erop, en uiteindelijk tegen het einde van het jaar begon ze met het smeren van (ik geloof) kurkuma, een plant die de genezing zou moeten bevorderen(?). Tegen die tijd werden mijn plannen om Mulan over te kopen al wat serieuzer, dus ondanks dat ik zelf al verhuisd was naar een andere stal, kwam ik haar af en toe opzoeken.
In november 2021 was de wond al flink verbeterd, het was niet meer zo'n enorme bult (of leek dat maar zo door de wintervacht?), maar het was nog steeds open en smerig:
In mei heb ik toch de proef op de som gewaagd en eindelijk het dier overgenomen. De eerste twee weken heb ik het wat aangekeken, vooral schoon gemaakt met water en zilverspray erop gedaan.
Net aangekomen op de nieuwe stal, hier is toch duidelijk weer een bult te zien:
Op 15 mei maakte ik de onderstaande wondfoto na het schoonmaken. Ik zet hem even in een spoiler, ook al is het niet bloederig en niet zo'n heel smerig beeld:
Spoiler:
Toch merkte ik dat ik niet goed wist wat ik er mee aan moest. Mulan vond het ook niet prettig als ik er aan zat. Ik wist niet of ik er goed aan deed om het alleen hiermee schoon te maken, en bovendien, ze heeft die wond al zo lang, dat kan toch niet kloppen? Dus de dierenarts gebeld en die kwam op 19 mei. Al bij het schoonmaken begon Mulan naar zijn hand te trappen, ze wilde echt niet dat hij er aan zat. Hij heeft haar een verdoving gegeven zodat hij veilig zijn onderzoek kon doen.
In eerste instantie dacht de dierenarts dat het misschien een sarcoïde was en had het idee om een biopt te nemen. Echter wist ik van de vorige eigenaresse dat Mulan van de ene op de andere dag de wond opgelopen had. Waarschijnlijk over een hek gesprongen en zich zo bezeerd. Omdat de wond dus door een trauma was ontstaan, wilde de dierenarts toch even verder kijken. Hij vond het er eigenlijk vrij goed uit zien, met gezond littekenweefsel, dus er was iets anders aan de hand waardoor het niet dicht wilde goreien..
De dierenarts heeft een echo gemaakt van de wond, op zoek naar een lichaamsvreemd object. Ik mocht mee kijken en hij heeft me uitgelegd wat we zagen: de buikwand, de ingewanden die heel mooi los van de buikwand bewogen, en ineens een grote zwarte vlek.
Hij heeft vervolgens heel eenvoudig met een tangetje een ijzerdraadje van zo'n 3 centimeter lang uit de wond kunnen trekken:
Volgens de dierenarts zou de wond binnen 15 dagen genezen moeten zijn, en jawel.. Twee dagen na zijn bezoek was de wond al zo goed als dicht (wederom in spoiler, maar het is vooral een donkere korst die je ziet):
Spoiler:
En uiteindelijk was dit gisterenavond:
Het is ongelooflijk dat Mulan bijna twee jaar met een stuk ijzerdraad in haar buikwand rond heeft moeten lopen. Volgens de dierenarts had het zelfs nog slecht af kunnen lopen, aangezien het ijzerdraadje slechts twee centimeter van de darmen af zat.. Ik ben onwijs opgelucht dat deze simpele handeling, en een uurtje dierenartsbezoek, het hele probleem heeft opgelost! Tegelijkertijd was ik best even een beetje verdrietig, en ik heb weinig begrip voor de vorige eigenaresse die er in al die tijd geen dierenarts bij heeft gehaald.
De dag na het dierenartsbezoek mocht ik al aan Mulan haar buik zitten zonder problemen, en gisterenavond vond ze het heerlijk toen ik vlakbij de wond aan het kriebelen was.
Zo zie je maar weer dat een dierenarts echt geen overbodige luxe is voor dit soort dingen!
Dus goed gedaan ts 
