Chamisa schreef:Dankjewel voor jullie lieve woorden…
Hij is vanavond rustig ingeslapen.
Nu we zijn benen veilig van dichtbij konden bekijken schrokken we er echt van hoe ernstig zijn benen aangetast waren. De huid was zeer ernstig aangetast door de ontstekingen. Hij heeft zoveel pijn gehad. Hij heeft maar een deel van de pijn aan ons laten zien. Ik voelde al dat hij vanwege de pijn ons niet toeliet tot zijn benen. Om het dan zo van dichtbij te kunnen zien en te voelen geeft mij rust dat hij nu geen pijn meer heeft. Mijn hart is gebroken.
Het “had ik maar”, “zou het misschien” of “kunnen we” is er niet meer. Hij had het geen dag langer meer mogen voelen.
Ik ben er inmiddels achter dat deze ziekte in verschillende gradaties voor kan komen. Helaas had Ivan een vrij zware vorm. Wij zijn er misschien ook te laat achter gekomen wat het was. Misschien was het de pech dat hij niet goed op de prednison reageerde.
In zijn balboekje kwam geen pijnvrije toekomst voor. Nu heeft hij rust…
Het is en blijft een vreselijke beslissing, zelfs als je weet dat het voor je grote vriend het beste is. En helaas kunnen we niet alles voor ze oplossen, hoe graag we dat ook willen. Heel veel sterkte.