Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
peer2005 schreef:Maanblindheid is een heftige ontsteking wat gepaard gaat met veel pijn, het paard zal gaan knijpen met het oog, heeft hoofdpijn en voelt zich slecht. Het is te behandelen maar je moet er snel bijzijn. Ben je te laat dan moet het oog in het ergste geval worden verwijderd
nessinator schreef:No_No schreef:Waarom zou je in hemelsnaam op een blind paard moeten rijden? Ik zit hier werkelijk waar met open mond en vol verbazing te lezen dat blinde paarden nog bereden worden.
Paarden zijn vluchtdieren. Een blind paard kan niet eens weg komen als het schrikt. In MIJN OGEN (er staat ook dat IK het persoonlijk zou laten hemelen) moet een paard een paardwaardig leven kunnen leiden. Daar bedoel ik mee dat het zonder pijn en belemmering door de wei moet kunnen hobbelen. Het dier moet zich zelf kunnen redden. Natuurlijk is het moeilijk voor ts om afscheid te moeten nemen van de pony!! Ik weet hoe dat voelt want ik breng volgende week mijn paard weg die alleen maar artrose heeft waar je volgens mensen ook nog wel gewoon op kan blijven rijden.
De pony van ts wordt al verstoten door andere pony's. Hoe denk je dat het in de natuur gaat? Het dier is zwak en dus een gevaar voor de kudde. Dat heeft de pony zelf ook wel door, het kan niet eens op tijd weg komen om de klappen te ontwijken. Wie zegt dat het dier er vrede mee heeft?
Maar goed, ik ga wel weer een topic verder kijken. Ik geloof dat ik mij hier alleen maar ga lopen opwinden
Beste No_No,
Heb jij ooit met een blind paard gewerkt? Heb je met eigen ogen kunnen zien dat deze blinde paarden geen paardwaardig bestaan meer lijden? Wij hebben hier lang en diep over nagedacht, en ook echt wel een paar keer overwogen om haar een spuitje te geven. Maar ons paard liep vrolijk rond, en werd ondersteund door een pony die ECHT uit het wild kwam en opgegroeid was IN EEN WILDE KUDDE! Volgens jou zou mijn wilde pony, ons blinde paard hebben moeten verstoten. Deed hij dat? Integendeel. Paardwaardig bestaan? Jazeker. En ze wist prima tot hoe ver ze kon rennen in de wei waar ze al een tijdje in stond voordat ze blind werd.
Natuurlijk gingen we niet meer tot het gaatje met ons blinde paard. We hobbelden op haar rond, en maakten af en toe nog een buitenritje, waar ze prima van genoot, volgens onze subjectieve menselijke waarden. Dat ze nu niet meer leeft, en dat we gestopt zijn met rijden, heeft niks te maken gehad met haar blindheid.
Dus, als iemand met Echte ervaring met blinde paarden, kan ik de TS alleen maar vertellen dat blindheid helemaal het einde niet hoeft te zijn. En haar natuurlijk veel sterkte wensen.