Beste Bokkers,
ik heb een fantastische 5-jarige quarter. Maar ik ben ook een alleenstaande mama en ik wilde dus mijn paardje verkopen omdat het voor mij te duur werd om hem nog te houden. Het heeft lang geduurd voor ik de knoop heb doorgehakt, omdat ik zo dol op hem ben. En ik ben steeds van mening dat eens je verantwoordelijk bent voor een dier, je die verantwoordelijkheid ook serieus neemt. Enfin, na vele traantjes had ik besloten om hem te verkopen. En toen begonnen mijn problemen, alsof het lot er zich mee bemoeide:
Een dag na de beslissing stond hij hoefbevangen. Grote paniek. Met urgentie een goede dierenarts erbij gehaald. Hij stond echt van de ene dag op de andere dan ook echt kreupel. De dierenarts had nog maar zelden zo'n ernstig geval gezien...
Verdict: insuline resistentie met verhoogde waarden voor cushing.
Dus oplossing: nooit meer gras, dagelijks medicatie voor de rest van zijn leven voor de insulinge, een handje vol fibre force van cavalor om zijn medicatie te kunnen toedienen, vitamine-supplementen, mijn mooie gespierde quarter moet dringend afvallen, juiste bekapping van de hoeven, pijnmedicatie, om de 6 weken controle van de bloedwaarden, ....
Ondanks alle goede zorgen, blijven zijn insuline-waarden nog steeds verhoogd, alsook de indicatoren voor cushing, zwaar tekort aan vitamine E en selenium, en blijft hij manken.
En wat nu?
Dat is nu mijn grote vraag. Zijn er nog bokkers met gelijkaardige verhalen? Wat doen jullie ermee?
Heeft hij nog een paard-waardig bestaan? Ik kan immers niet in zijn hoofd kruipen om te weten hoe hij zich voelt.
Ik laat hem niet over aan zijn lot. Ik ben dol op hem. Hij staat dus nu op een zand-paddock en heeft altijd hooi. Momenteel kan ik hem na 3 maanden nog steeds niet berijden. Ik kan hem natuurlijk ook niet verkopen. En de medische kosten... Ik denk dat dit nog het moeilijkste is voor mij. Ik heb geen budget meer...
En verdorie, hij is nog maar 5 en een zalig paardje...
Ik weet het niet meer....
Groetjes,
een radeloze bokker...