Situatie is als volgt:
Pony van geschatte leeftijd rond de 30 jaar. Meer als 20 jaar ons maatje.
Elke winter is het vechten, ze word mager maar zoveel levenslust. Speciaal voer van subli en alle andere mogelijke voerrage. 1 x in de zoveel tijd komt de dierenarts even een oppepper gebruiken.
Afgelopen winter ging her relatief goed, ze bleef dikker als normaal. Tot januari toen ging ze hard achteruit, vel over been stond te wankelen op de achterbenen. Dierenarts geweest en anabolen omdat de bespiering weg is en advies aan bejaarden werk zetten. Omdat de pony dit niet wilde wat ik kon begrijpen hebben wij gekozen voor haar al op de wei te zetten. We hebben zelf 30 hectare weide dus deze keus was daar. 4 weken later is de pony dus weer helemaal netjes in vorm, ja arm bespierd en je ziet echt een oude pony maar wel weer wat vetjes. Ze knapt altijd zo op van het seizoen, dat je daar echt naar toe leeft!
Tot van de week, trof haar daar liggend in het gras in het mooie weer. Niks raars aan maar ze stond niet op, en ze komt toch altijd wel aangaloperen als we haar roepen. Erheen en inderdaad leek er al op dat ze al een tijdje lag, haar geholpen en ze stond met moeite op, direct viel Mijn oog op haar benen, alle vier dikker als normaal. Nu weet ik dat als ze vaker ligt of stil staat ze stalbenen krijgt. Maar man wat liep ze beroerd!
Op eieren, niet zozeer kreupel maar voorzichtig. Eerste gedachte hoefbevangen, of te kort bekapt smid was geweest. Volgende dag terug, liep on vergelijking met gister 90% beter. We wachten tot nog 1 dag af. Volgende dag even slecht, ontlast liever haar linker voorbeentje, toch wel vermoeden van bevangenheid. Dierenarts gebeld en mijn grote zorg werd toch werkelijkheid, bevangen op 4 benen.
Dierenarts verdenkt op ppid in combinatie met bevangen. Ook gezien haar spieren weg zijn, ontstekingen bij de vulva en ontstoken ogen. Dierenarts advies het is genoeg voor deze pony lijkt het wel.
Maar nu hart en verstand afwegen, verstand zegt dat we laatste jaren al aan modderen zijn, en nu is de tijd zover nog voordat alles erger wordt. Maar mijn hart scheurt uit elkaar als ik er alleen al aan denk.
Voor mijn gevoel heb ik haar nu laten testen op ppid mocht ze dat echt hebben roept alles in mij dat we haar het beste kunnen laten gaan.
Maar mocht ik doorgaan, hoe trek ik haar deze zomer en winter dan door? Zonder gras is ze mager en ze geniet zo van de weide seizoen. Op een paddock staat ze weg te kwijnen, altijd laagste in de rang en heeft geen behoefde meer aan andere paarden of ponys.
Ik lees overal op ppid website dat ze nog best lang door kunnen, maar dierenarts adviseeerde ook om haar niet meer op parcas(?) te zetten omdat het mogelijk niet meer zal aanslaan.
Wat nu? Ik ben vooral opzoek naar ervaringen mensen die ook paarden met bevangenheid en ppid hebben op latere leeftijd.
Hulde als je gelezen hebt
