Aangezien ik zelf die maart erg ziek geworden was, kon ik de verzorging en opvoeding van mijn veulens en merrie's niet meer aan.
Vanwege de angst dat ik ermee zou blijven zitten heb ik hem heel goedkoop aangeboden aan mijn buren toen ze naar hem informeerde. (Toen wist ik nog niet van zijn overbeet af.)
Mijn buren hebben direct ja gezegd en hebben hem dus zonder verdere controle gekocht.
Nadat de merrie (tijdelijk) en het veulen naar mijn buren waren verhuisd, vroeg de buurvrouw me op een dag of ik gezien had dat het veulen een overbeet had.
Ehm..., nee..., eigenlijk niet.
Na controle van mij bleek hij inderdaad een flinke overbeet te hebben.
Na overleg hebben we gezamenlijk besloten dat mijn buren hem hielden en een kans zouden geven, maar zonder ingrijpen.
Mocht na 3 jaar blijken dat het toch niet zou gaan, dan kregen zij hun geld terug en lieten we hem inslapen...
Maar begin maart stond mijn buurvrouw op een dag voor de deur.
Het ging niet meer, hij bleef mager, hij at veel maar kwam niet aan. Ze wilden hem nu al terug brengen.
Ik, met mijn grote mond geroepen, dat dan maar gelijk de spuit erin moest.
Maar nadat ik alles een beetje had laten bezinken, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om een verder gezond, maar vooral veelbelovend, veulen in te laten slapen voor iets wat relatief makkelijk verholpen kon worden...
Ik heb die middag nog contact opgenomen met mijn eigen DA praktijk. Zij verwezen mij door naar de Lingehoeve in Lienden, omdat zij hier al eerder mee te maken gehad hadden.
Tijdens contact met die kliniek gevraagd wat ik het beste kon doen, wat het prijskaartje zou zijn en op welk termijn er mogelijk was om iets te doen.
Helaas was vanwege zijn leeftijd een beugel geen optie meer. Het zou een ingrijpende operatie worden waarin zijn onderkaak naar voren geplaatst zou worden.
Na het horen van het kostenplaatje, eerst contact met de administratie van de kliniek opgenomen om te vragen of een betalingsregeling mogelijk was, omdat dit wel iets was wat snel moest gebeuren, maar ik geen geld had...
Dit was gelukkig geen enkel probleem mocht ik besluiten door te gaan met de operatie!
Toen met de arts een afspraak gemaakt om eerst röntgenfoto’s te nemen om te kijken wat en of er iets mogelijk was.
Dit is op 12 maart geweest.
Deze foto laat zijn overbeet zien;
Nadat er uitgelegd was wat de risico's waren en wat er mis kon gaan heb ik het besluit genomen om er mee door te gaan en is hij de volgende dag geopereerd.
De operatie zelf (en direct castratie) waren zonder problemen verlopen, maar helaas reageerde hij niet goed na de narcose en kon hij niet zelfstandig omhoog komen en staan. Ze hebben hem omhoog getakeld zodat hij in sta houding stond.
Er hebben de hele avond en nacht 2 man wacht bij hem gehouden, maar ze durfden hem nog niet naar zijn stal te brengen en is hij in de recovery box gebleven.
Het was afwachten hoe en of hij zich zou herstellen...
De volgende ochtend ging al heel vroeg de telefoon, met gelukkig goed nieuws! Hij stond zelfstandig en kon al rustig lopen.
Ze hebben hem die ochtend in zijn eigen box gezet en hielden hem nauwlettend in de gaten.
Toen ik bij hem ging kijken vond ik een heel zielig hoopje ellende..., maar hij at! Dat was al heel wat.
Als alles zo goed bleef gaan mocht ik hem na het weekende ophalen.
De volgende dagen ging het eigenlijk goed. Hij at wat minder, maar hij at nog steeds wat.
Ze wilden hem liever nog wat langer daar houden om hem in de gaten te houden.
Precies een week na de operatie kreeg ik een telefoontje van de arts dat het allemaal niet naar wens verliep...
De arts had het vermoeden dat het plaatje niet goed stond afgesteld, waardoor het eten nog niet lukte zoals het moest. Hij vroeg toestemming om hem nogmaals te opereren...
Dat was even slikken, want ik had de complicaties van die week daarvoor nu vers in het geheugen zitten..., maar ook tegen de arts gezegd dat hij moest doen wat hij goed achtte... Hij is immers de arts.
Hij is die middag nog geopereerd en dit keer ging alles zoals het moest.
Hij heeft totaal 3 weken in de kliniek gestaan en op 4 april mochten we hem weer ophalen.
Deze foto was na de operatie. Zijn onderkaak is naar voren geplaatst en zijn boventanden ingekort.
Tijdens het gesprek bij het ophalen bleek hij 3 tot 4 maanden op stal te moeten blijven...
Ik heb direct duidelijk gemaakt dat dat hem niet ging worden! Ik ga een veulen van nog geen jaar oud maanden alleen op stal zetten!
Na overleg erop gekomen dat hij in een paddock mocht, alleen en absoluut geen gras mocht eten.
Verder een hele lijst met wat wel en wat niet mocht en ik moest 2 keer per dag zijn kin schoonmaken met een doekje.
Hij had daar antibiotica gehad, dus die hoefde ik niet meer te geven.
Een week lang ging alles naar wens tot ik op een ochtend op stal kwam en zijn onderkaak helemaal dik en gespannen was en enorm stonk!
Het was al die tijd wat aan het etteren, maar met 3 keer per dag schoonmaken was het onder controle.
Maar nu was het anders... Het voelde anders...
Na contact met de arts besloten om hem terug naar de kliniek te brengen.
Daar bleek na controle een schroef wel wat los te zitten, maar zodra ze de ontsteking onder controle zouden krijgen, zou dit geen probleem moeten zijn.
Hij is daar tot 23 april geweest en toen was alles onder controle.
In de tijd daar was hij flink aangekomen! Hij deed het ontzettend goed!
Nadat ik hem opgehaald had kreeg ik zelfs nog een telefoontje van de arts die middag dat hij daar 4 kg brok, een kilo muesli en een kilo slobber per dag kreeg en dat hij dit zeker nodig had en ik dus niet moest minderen. Dit ben ik blijven voeren tot de volgende controle.
Na 4 weken, inmiddels was het 29 mei, zijn we op controle geweest en is deze foto gemaakt;
Zoals er te zien is, is hij al flink wat bot aan het aanmaken.
Hier thuis ging alles goed.
Ok, uit zijn kin kwam nog steeds viezigheid, maar hij was mooi op gewicht en zag er super uit!
Hij stond lekker hele dagen buiten met onbeperkt voordroog en kwam 's avonds op stal, net als de rest.
Zijn kin maakte ik elke avond schoon met een washand en warm water en dit liet hij goed toe.
Zijn 4 kilo brok werd verminderd naar 2,5 kilo en een half kilo muesli.
Ook zijn slobber kreeg hij nog maar eens per 2 dagen, puur omdat hij het allemaal niet meer op kreeg.
Op 30 juli moesten we weer voor een controle komen en daar is deze foto gemaakt;
Het bot heeft zich zo goed als gesloten. De arts was zéér tevreden!
Begin oktober heb ik gebeld en voor 5 november de afspraak gemaakt om de platen te laten verwijderen en geen dag te vroeg.
Het schoonmaken van de wond ging hem steeds meer pijn doen en hij gaf duidelijk aan het niet meer te willen...
Gisteren is hij geopereerd en hij staat sinds vanavond hier weer op stal.
Deze foto nog met plaatjes voor de operatie.
Deze na het verwijderen ervan.
De arts heeft zijn kin mooi kunnen sluiten, maar heeft een klein gedeelte opengelaten zodat de viezigheid eruit kan.
Over twee weken worden de zichtbare hechtingen verwijderd en voor nu staat hij nog met een verbandje om zijn neus.
Deze mag maandag eraf.
Ik ben nu heel blij dat ik hem deze kans heb gegeven, maar makkelijk was het zeker niet.
Hij heeft niet echt veulen kunnen zijn doordat hij vanaf 9 maanden oud al alleen staat. Maar o, wat is hij braaf geweest!
Mocht alles genezen zoals verwacht kan hij snel weer gaan genieten van het leven!
