Naar mijn idee verandert er in de winter qua huishouding weinig. Ze komen niet meer op de wei, maar dat is zomers ook al beperkt ivm hoeveelheid gras. Als het echt kouder wordt (onder de 10 graden) krijgt ze seniores priores. De groep blijft hele jaar hetzelfde. Er is vorig jaar juni (2024) een van de jonkies weggegaan en een wat oudere ruin bijgekomen. Ze had geen band met dat betreffende jonkie. Met de nieuwe ruin kan ze heel goed.
Ik denk dat het voor nu een goeie is om foto’s te laten maken van hals en rug, mogelijk echo van eierstokken/baarmoeder als er uit de foto’s niks uitkomt. Is er dan nog geen oorzaak, dan kunnen we kijken naar de maagzweren en daarvoor behandelen. Maar met hoe meer ik er over lees, hoe waarschijnlijker het is dat ze ECVM heeft op artrose in de hals. Dus dat gaat nog even pittig worden, want voor beide kan behalve pijnmanagement niks gedaan worden…
Tot dusver heel erg bedankt voor iedereen zijn berichtjes!
Heel veel succes. Ik vind dat je goed bezig bent en hoop dat het toch iets blijkt te zijn dat op te lossen is.
Freya6
Berichten: 2817
Geregistreerd: 27-02-12
Geplaatst: 23-10-25 08:10
Hou je ons op de hoogte van de voortgang? Ben heel benieuwd of je erachter komt.
haha1995
Berichten: 399
Geregistreerd: 02-04-25
Geplaatst: 23-10-25 08:11
Heeft ze gewoon geen pijn bij rijden en linkt ze aan de hand niet met rijden? hebben jullie haar gewoon al eens geen half jaar of langer met rust gezet? Dat ze alleen nog in de hand komt voor voeren of een poetsbeurt?
Met alle respect voor jouw liefde voor het paard, maar ik sta hier compleet anders in. Je schreef dat elke eerlijke mening welkom was, zodus...
Als het paard echt zo gevaarlijk is als ik lees: gericht en hard trappen, aanvallen, echt bijten, ruiters er doeltreffend af bokken ... Dan begrijp ik de dierenarts die zijn leven en zijn aparatuur niet wilde riskeren,... hij wil ook het einde van het jaar halen!
En ook voor jullie zelf. Je spreekt van blauwe plekken, ok dat hoort er inderdaad bij. Maar met een paard zoals jij beschrijft, heb je al véél geluk gehad dat het maar blauwe plekken waren, maar het zal niet BLIJVEN duren. (Een vriend van mij is dood geslagen door een merrie waarvan ze wisten dat ze gemeen kon uithalen.... dan sta je daar met ”en eigenlijk wisten we het...”)
Geen enkel paard is het waard om zulke risico's te nemen en de kick van het gevaar mag niet bij het paardrijden horen.
Ik zou ze laten hemelen. Er zijn nog paarden die het verdienen om graag gezien te worden.
Ik zou een tijdje op maag en hormonale supplementen/medicatie zetten kijken of dat verandering geeft. Aangezien ze wel super is onder het zadel zou ik het niet zo snel zoeken in rug etc maargoed je weet het nooit helemaal zeker natuurlijk
Als eerst wil ik iedereen ontzettend bedanken voor het meedenken, alle adviezen en lieve berichtjes.
Vandaag hebben we haar laten gaan. Het was tijd. Ze stond al ruim twee weken helemaal alleen van de groep en haar ogen waren dof. Het is beter zo.
We hadden natuurlijk nog allerlei onderzoeken kunnen doen. Maar wat zou het nut zijn geweest? Het was meer dan duidelijk dat ze intense pijn had. Zou het dan een verschil hebben gemaakt als we zeker wisten wat ze had? Of zouden we haar daar alleen nog meer pijn en stress door geven?
Ik ben dankbaar dat we het zo hebben kunnen afsluiten. We hebben een paar weken gelden nog een buitenrit gemaakt en dat is een hele mooie laatste herinnering. Mijn tranen zijn ondertussen op en het zal nog even duren voordat het weer allemaal oke is. En dat is prima. Gelukkig leeft ze voort in haar Uma, die (op een positieve manier) zo ontzettend op haar mama lijkt.
Dag Pip. We houden van je.
senna21
Berichten: 13616
Geregistreerd: 17-03-09
Geplaatst: 09-11-25 18:54
Veel sterkte met het moeten missen van je Hartenpaard. Je hebt gedaan wat je kon. Nu heeft ze rust
Heel veel sterkte met dit verlies, ik begrijp helemaal dat je niet meer bent gaan onderzoeken. Op een gegeven moment kan je ze beter laten gaan, dat is dan eerlijker denk ik.
Ook met dat het verschil zo duidelijk nu was kan ik mij helemaal voorstellen dat dit de beste keuze was. Sterkte TS
Shadow0
Berichten: 44947
Geregistreerd: 04-06-04
Woonplaats: Utrecht
Geplaatst: 09-11-25 19:23
Ik hoop dat het topic je geholpen heeft om te beseffen dat je echt echt echt alles gedaan hebt wat in je macht ligt. Heel veel sterkte
Tjonge, knap hoor, de beste keuze voor haar. Hele eerlijke en weloverwogen beslissing. Elk uur minder pijn is een zegen. Een dier weet echt niet of het 1 of 32 jaar leeft, alleen van wel of niet welbevinden. En aan ongelukken of grote angst ervoor heeft de maatschappij niks.
Veel sterkte toegewenst. Ik denk dat je de juiste beslissing gemaakt hebt. Ook door het niet verder te laten onderzoeken.
Ik had een jonge merrie die steeds aanviel. RX volledig gekeurd, daar zat geen probleem. Ook van binnen door laten lichten. Paard moest op afstand met verdovingspijl gesedeerd worden.
Maag, slokdarm, bloed, darmen, baarmoeder, eierstokken… alles waar ze maar enigszins bij konden is gecontroleerd. Er kwam wel wat uit, maar volgens de dierenarts onwaarschijnlijk dat dat zulke problemen veroorzaakte. Ze is daar succesvol voor behandeld, maar ze bleef erg onberekenbaar.
5 gedragstrainers aan huis gehad, zelf al het mogelijke gedaan. Uiteindelijk in training gezet. Na een maand sloeg en beet ze nog steeds. Ze is overgenomen door de trainer. Anders had ik haar ook in laten slapen. Soms weet je echt niet wat het is.
paars
Berichten: 6842
Geregistreerd: 16-04-04
Woonplaats: Noord-Holland
Geplaatst: 09-11-25 22:18
Veel sterkte. Zelf ben ik ooit aangevallen door een paard met moordneigingen. Voor altijd staat de afdruk van haar tanden in mijn arm en heb ik daar een grote bult. Gelukkig geen fysieke klachten meer maar jeetje wat een klap…dat vergeetbik nooit meer. Die merrie bleek bovendien ook al langer met regelmaat vanuit het niets zeer agressief. Uiteindelijk is ze ingeslapen. Voor de eigenaresse heel verdrietig na een lange zoektocht. Merrie is ook buiten de groep gezet omdat het niet veilig meer was voor de stalgenoten die hun paarden uit het koppel wilden halen of mest ruimden. Het gemak waarmee ik voorheen door een koppel liep is door dit dier wel om zeep geholpen. Je zult haar zeker missen maar ik ben vind het heel goed dat je je verantwoordelijk op tijd hebt genomen. Een heel moeilijke beslissing. Wat als. Op zoek naar een reden, een behandeling en dan een gedragsverandering. Sterkte.
Wat een naar en moeilijk, maar moedig besluit. Het is natuurlijk een bijna onmogelijk te nemen beslissing en pijn zal het nog lang doen. Het gemis van jouw mooie merrie blijft nog lang. Denk dat het een verstandige keuze was, maar dat maakt het niet makkelijker.
Sterkte ts. Hierboven nog enkele reacties over agressieve paarden.Mensen kunnen agressief gedrag vertonen door een geestelijke storing, antisociale persoonlijkheid, psychotische problemen etc. Zou het niet kunnen dat er ook dieren (bijv. paarden) zijn die geestelijk gestoord zijn?