Pipodipo schreef:Tango1979 schreef:Ik vind je punten wel redelijk, ik zou zo tussen de 170 en 185 allemaal nog wel redelijk vinden.
Even afgezien van de interessante discussie, zie ik hier wel een element langskomen dat misschien over de hele breedte van de sport wel speelt. Heel veel juries zitten waarschijnlijk op de wedstrijd met dit gevoel en komen dus wat vaker onder de 60% uit dan erboven. Als je dus een vrij gemiddelde combinatie bent, kom je waarschijnlijk ook vaker thuis met net wat minder punten dan je had gehoopt.
TS, ik denk dat je wel een paar goede tips hebt gekregen in de reacties en ga lekker door, de stijgende lijn komt vanzelf.
Kahawa schreef:Tazzey schreef:Ik vind 171 helemaal niet onredelijk bij deze proef. Het ontbreekt bij veel ruiters aan zelfreflectie en dat is iets om aan te werken. In plaats van op de jury af te geven kun je ook eerlijk naar je proef kijken en er aan werken. Het is zeker niet slecht maar ik zou zelf nog geen M1 starten, ik zou de gedragenheid, de tact en nageeflijkheid meer op orde willen hebben. Als je die dingen bij weet te werken zul je zien dat je punten ook omhoog gaan. Ik was zelf natuurlijk altijd erg blij met hoge punten maar ook met een minder goed protocol was ik blij want daar kon ik mee aan de slag.
Hoe kom je hierbij? Ik denk niet dat ze per se te weinig zelfreflectie hebben, maar te weinig inzicht hebben in de puntentelling. Of dat ze een goed gevoel hebben, omdat de doorgaans lastigere onderdelen lekker gingen, maar niet realiseren dat ze voor de onderdelen waar ze normaal een 7 hebben deze keer een paar punten hebben laten liggen.
Ik heb weleens na afloop met een filmpje erbij per onderdeel punten gegeven (zowel eigen proeven als voor iemand anders) en zit dan doorgaans toch vrij dicht bij de punten van de jury.
En dan nog, het blijft mensenwerk, dus wie weet sta je bij een bepaald onderdeel voor een raadsel, maar probeer dan de jury gewoon nog even te spreken.
Kahawa schreef:Relaxed schreef:
Mijn ervaring is toch ook echt een gebrek aan zelfreflectie bij ontzettend veel ruiters. Meestal ligt het aan de bak, de jury, een rondrennend kind/hond, slechte bodem of het paard. Zelden kijkt een ruiter kritisch naar zichzelf. Ik heb dit zowel tijdens mijn eigen rijden als het jureren ontzettend vaak gemerkt
Naar mijn idee gaan de meesten uiteindelijk wel constructief met commentaar om (anders kom je toch ook nooit een steek verder?), hoewel er uiteraard ook gebaald wordt van een rennend kind en blaffende hond.
bruintje123 schreef:Relaxed schreef:Je wilt niet weten hoeveel mensen je keer op keer in de ring hebt en die inderdaad nooit een steek verder komen Ik ben uiteindelijk gestopt met jureren omdat ik het ontzettend demotiverend vond.. Hele protocollen schreef ik vol, maar zelden iemand die eens kwam vragen of waar je verandering zag.
Ik ben nu een tijdje uit het wedstrijd gebeuren.
Maar in mijn tijd was de tijdplanning strak en na afloop de jury vaak gevlogen.
Niets zo fijn als weten waarom de jury heeft gepunt zoals hij heeft gepunt.
Maar inderdaad, veel ruiters die altijd maar in de B en L blijven en dat ligt overal aan. Maar niet aan hun rijden.
Gebruikers op dit forum: Ingrid_ms en 10 bezoekers