Wat een jaar was het voor ons we hebben flink wat stappen gemaakt in ons avontuur en aardig wat hobbels tegengekomen maar we hebben heel wat geleerd!
Een jaar lang Just one Fantasy aka Sydney in the picture
Januari
Een maand wat vooral rustig begon met longeren, grondwerken en beetje aanmodderen letterlijk en figuurlijk...
Feb-april
in afwachting van mijn veulen verdeelde ik mijn tijd tussen Syd haar moeder en syd. Ik gebruikte de tijd vooral om syd sterker te maken tussendoor stapte we wat rond maar niet genoeg om echt vertrouwd te worden samen. Ik merkte ook dat ik niet lekker in mijn vel zat en soms ook met tegenzin naar de paarden ging waarom kon ik mezelf niet uitleggen.
Soms zaten er echter wel hele fijne stukken bij!
Mei - Juli
In mei werd zusje Bindi geboren en ging alle tijd in haar een goede basis te geven, Sydney vond het prima eten, slapen en nog meer eten ..
Augustus
Het rijden ging helaas niet zonder slag of stoot ondanks wat lessen tussendoor en een paar goede dagen kwam mijn onzekerheid veel meer naar boven en was het lol in rijden eraf.
Bindi was verkocht en het ging steeds meer aan mij knagen of ik daarin wel een goede beslissing gemaakt had. Maar haar houden zou beteken dat syd verkocht zou worden en ik weer opnieuw zou moeten beginnen... moest ik echt zo makkelijk opgeven?
Sydney die vanaf dag 1 haar eigen plannen trok door 6 weken te vroeg geboren te worden waarbij ik elk stapje van dag 1 heb meegemaakt heb... nee ik moest doorzetten maar alleen kwam ik er niet. Ik besloot haar weg te brengen en in training te zetten bij wendy van osch.
Het leukste was dat haar half broer rudi van mijn beste vriendin ook meeging in dit avontuur.
Inmiddels was madam ook aardig tonnetje rond geworden.
September
Sydney en broerlief vertrokken naar hun bootcamp. Op de oude stal hadden ze nooit samen gestaan dus we hadden wel wat twijfels hoe ze hun eigen zouden gedragen op de trailer maar vanaf de camera konden we zien dat ze onderweg de hele weg hebben zitten smoezelen met elkaar.
Ze kregen even tijd om te aarden en toen ging de trainer aan de slag met haar. Ze deed het super braaf en na een week was het onze beurt.
Syd vond het maar zwaar en na 2 weken ging ze toch dr kont een beetje in de krib te gooien. Het staak gedrag wat ze bij mij eerder in het jaar liet zien kwam nu weer terug maar onder goede begeleiding kwamen we hier toch goed doorheen. Omdat ik merkte dat ik er toch wat onzekerheid op kwam zetten en besloot ik dat Syd een maand langer in halve training zou blijven staan. Ze zou dan nog steeds door de trainer gereden worden en ik kreeg nog steeds begeleiding maar ik moest ook een aantal dagen zelf aan de slag.
Zo kon straks de overgang van het trainen naar thuis rijden soepeler verlopen.
Maar toen kreeg ik een aantal zware tegenslagen te verduren.
Op 21 september overleed mijn lieve maatje van bijna 12 jaar heel plotseling in mijn armen en stortte mijn wereld in.
Toch wist ik dat ik nu door moest zetten anders was alles voor niets geweest en stapte ik een week later op om te gaan lessen. Ik voelde meteen dat er iets niet goed was Sydney was kreupel.
We konden geen tekenen vinden maar ze ging een aantal dagen op rust. Het veranderde niet de smid kwam kijken en sloot een zweer uit en raadde hij aan haar wat langer op rust te houden dus zo gezegd zo gedaan. Ze kwam elke dag buiten en de trainer keek dagelijks of ze al wat beter liep helaas zonder resultaat.
Oktober
Toen de jonkies verhuisden besloten mijn vriendin en ik dat we de merries ook gingen verhuizen. Ze zouden dan lekker op pensioen gaan en lekker 24/7 op de wei komen. Ondanks dat ik bijna 8 jaar op deze stalling had gestaan voelde ik me niet meer op mijn plek en ging dat ten kostte van de paarden. Bindi liep braaf mee de trailer op weg naar haar eigen avontuur zonder mama en de merries gingen naar hun nieuwe plek.
Ze voelde zich meteen thuis en ook ik kreeg meer rust maar dr zorgen om syd bleven.
2 weken later besloten we toch om foto’s te maken de smid was nogmaals geweest en weer niks kunnen vinden. Ook de dierenarts heeft dr voet nog onderzocht maar zo niks kunnen vinden. Bij het uitverdoven was het toch duidelijk de ondervoet dus werden er gericht foto’s genomen. In eerste instantie was er weinig te vinden behalve een vreemde vlek... dierenarts dacht dat dr foto mss bewogen was en probeerde het nogmaals weer hetzelfde beeld hij besloot toch de hoef op dat punt in te snijden en jaar hoor daar kwam een zweer van ruim 3 cm!! Hij had in al zn jaren (heel wat jaren) nog nooit een paard meegemaakt die niet reageerde op de tang maar toch zn flinke zweer had.
Maar na 2 dagen was syd 100% zuiver en kon ze weer haar training na ruim 3 weken weer hervatten.
Omdat het op en neer tuffen tussen de paarden erg veel tijd in beslag nam besloten we de jonkies naar de zelfde plek te verhuizen als de merries dus zou ik aan het eind van de maand syd weer zelf aan gaan pakken. Ik vond dit toch wel heel spannend maar we hebben grd gewerkt om dit waar te maken.
November
Sydney en Rudi trokken vanaf dit moment samen op en het klikte meteen. Ze gedragen zich soms echt als broer en zus kunnen niet met en niet zonder elkaar!
De eerste weken gingen wij met sprongen vooruit ik genoot echt van de tijd die ik bij de paarden was en het rijden ging lekker al merkte ik snel dat het zadel te krap werd. Dus reed ik in de tussentijd met het dressuurzadel van syd haar moeder stond ook niet heel verkeerd.
December
Ik ruilde mijn zadels in en ging weer aan de slag.
Toch reageerde syd heel heftig en nadat ze mij na 3 keer rijden met het nieuwe zadel eraf gooide wist ik dat het niet goed lag. Omdat de lockdown in ging kon ik niet meteen terug en besloot ik na een uitgebreide massage behandeling syd voorlopig met het dressuur zadel te rijden.
Dit gaat ons goed af.
Het jaarswisseling is rustig verlopen en we konden eindelijk op afspraak het zadel omwisselen. Deze keer is syd meegeweest en werd het zadel daar uitgebreid getest. Erg trots dat ze zich zo braaf gedroeg op vreemd terrein en dat ik ondanks alle zenuwen ben opgestapt.
Wat 2021 ons gaat brengen weten we niet het zal echt niet altijd makkelijk gaan maar ergens hoop ik dat het geluk ons wat vaker toelacht en we kunnen blijven genieten van elkaar. Dat we onze eerste buitenrit gaan maken onze eerste wedstrijd rijden en dat we heel veel lachen.
The fantasy continues
