[IM] Wat een gemis... Mijn topper is er niet meer
Wanda, je wordt gemist!
2017 moest en zou een beter jaar worden, het kon niet anders!!
Januari:
Ondanks het verdriet nog erg groot was opzoek gegaan naar een nieuw maatje.
Ik ging opzoek naar:
-KWPN, het liefste een zwarte
-Sterke voorkeur voor een ruin
-3 tot 8 jaar
- L1 geklasseerd.
Heel veel paarden gezien, ook een aantal die precies aan mijn eisen voldeden, maar bij geen een had ik nou echt het gevoel van: 'Ja, dit is 'm!'
Februari:
De zoektocht gaat door...
15/02: Mijn moeder laat me een advertentie zien van een bruine 9 jarige Engels Volbloed merrie. Korte, onduidelijke beschrijving en vage foto's. Sprak me totaal niet aan maar uiteindelijk toch overgehaald door mijn moeder om te gaan kijken, ze stond toch zo dichtbij huis.
16/02: Met lichte tegenzin de auto in, dit paard is niks voor mij...
Ik mocht haar zelf uit de weide halen, poetsen en opzadelen. Goh, toch wel een leuk beestje.
Het rijden ging eigenlijk helemaal niet zo goed. Extreem gevoelig voor been hulpen en ze liet het bit geen een seconde met rust. Stelling was nergens te bekennen en aanleuning kende ze niet.
Maar toch had ik het gevoel van 'Ja, dit is 'm!'
Na het rijden de papieren bekeken, grote stempel met 'British Racing Horse' erop.
Eigenaren hadden haar pas 3 maanden en zij hadden haar gekocht van haar jockey. Oftewel, groen van de renbaan en geen enkele ervaring met het 'gewone' rijden. ( Bijna hetzelfde als L1 geklasseerd toch?
)Heel even getwijfeld, maar toch na overleg besloten ervoor te gaan mits ze goed gekeurd zou worden.
17/02: Met vlag en wimpel door de keuring en zo was ik binnen 24 uur de eigenaresse van een paard dat totaal niet aan mijn eisen voldeed en waar ik in eerste instantie niet eens heen wilde om te kijken
Maart:
Een rustige maand, elkaar leren kennen en vriendjes maken in de kudde.
Omdat ze tijdens het rijden met het bit blijft klooien, laat ik de tandarts komen. Deze haalt een hele hoop haken weg en constateert een heel laag gehemelte en een dikke tong, heel weinig plek voor het bit. In totaal hebben we een stuk of 20 bitten geprobeerd, van dik naar dun, ongebroken, dubbelgebroken, appelbitjes en aurigaan, geen een bit waar ze lekker op loopt.
Oplossing: bitloos
April:
Helaas gaat het hier mis. Ik haal haar met een dikke voet uit de wei en het voelt niet goed. Omtrek onder de kogel is ruim 32cm(!), dat is bijna 10cm meer dan de andere voet.
Dierenarts 1: mag in de kudde blijven, niet rijden en 1x per dag koelen > na twee weken geen verschil
Dierenarts 2: mag in de kudde blijven, 2x per dag aan de hand stappen en 2x per dag koelen > na twee weken geen verschil
Mei:
Ondertussen zijn we ruim een maand verder zonder enige verbetering en besluit ik er nogmaals een dierenarts bij te halen, dit maal van een andere kliniek.
Dierenarts 3: 2 weken complete boxrust, antibiotica & ontstekkingsremmer met pijnstiller. 1x per dag aan de hand stappen en 3x per dag koelen.
Dit lijkt te werken en na deze twee weken is de voet minder dik. Ze wordt uitverdoofd en de problemen blijken uit het gebied onder de kogel te komen. In overleg met de kliniek besluiten we een echo en rontgenfotos te maken. Voordat we dit kunnen doen moet de zwelling nog iets meer afnemen. Ze mag op een wat groter stuk, we gaan 2x per dag aan de hand stappen en blijven 3x per dag koelen
Juni:
De echo en foto's worden gemaakt en het is even heeel spannend: 'Zien we daar nou een botsplinter in de pees?'
Dit is gelukkig niet het geval maar er zit wat subcutane fibrose ter hoogte waar de zwelling en het wondje zitten, met daaronder in het mediale oblique distale sesamoidair ligament een kleine beschadiging. Oftwel een beschadiging aan een bandje in de binnenkant van de kootholte.
Bo krijgt een bak met 'troostbrokken' van mijn zusje
Juli & Augstus:
We gaan door met koelen, stappen, en om de verveling een beetje tegen te gaan oefenen we wat kleine vrijheidsdressuur oefeningetjes.
September:
Begin september wordt er opnieuw een echo gemaakt om te kijken hoe het er nu voorstaat. De dierenarts is erg tevreden over de voortgang, het 'gat' is weer opgevuld en is goed aan het genezen. Het ziet er zelfs zo goed uit dat we weer kleine stukjes mogen gaan stappen onder het zadel!
Oktober:
Een lastige maand. Ik sta al bijna 4 jaar op deze stalling maar besluit toch te verhuizen om dat het beter is voor het herstel van Bo. Dit is achteraf de beste keuze van het jaar geweest.
Het gaat zo goed met Bo dat ze eindelijk weer in de kudde mag, en daar knapt ze ontzettend van op.
November:
Dierenarts komt voor de laatste controle, en voor het eerste sinds april loopt ze weer zuiver met de buigproef! We gaan samen weer aan de slag in de bak, en ze doet het fantastisch. Ik heb nog nooit zo'n werkwillig paard gezien.
December:
We maken de overstap van boomloos naar een dressuurzadel omdat ik hier toch iets meer steun aan heb. We kunnen nu eindelijk beginnen met trainen, en er is nog een hoop ruimte voor verbetering. Bo doet ontzettend goed haar best, maar met haar verleden op de renbaan is eigenlijk alles nog onbekend en nieuw. We hebben nu 1x per week priveles en daar leren we samen een hoop van.
Ik wens jullie nog allemaal een gezond, gelukkig en sportief 2018!
heel veel geluk samen!! 
. Hopelijk volgend jaar een gezonder jaar voor jullie! 
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
