Onder de takken door, bron: Lagerweij Fotografie
Na de spoedcursus endurance kreeg Nieuwsredactielid Anoli algauw via pb een aanbod om eens te komen kijken bij de TREC. Leuk! Dat is toch die sport waarbij je een soort ponykamp voor volwassenen hebt? Dat bleek wel ietsje anders te liggen. Ja, de sfeer op de camping lijkt op die van een ponykamp voor volwassenen, maar tijdens de onderdelen van de wedstrijd zelf hangt er toch echt een competitieve sfeer.
De dag begint goed met een waterig zonnetje en een aangename temperatuur. Wat een verademing na die tropische hitte van de dag ervoor. Na een vriendelijk welkom op het terrein begint de zoektocht naar Vera van Team TREC Soeren. Samen met vele vrijwilligers organiseert zij elk jaar een TREC-wedstrijd op het terrein van Paardensportcentrum Gert van den Hoorn in Kootwijk. Vera is in eerste instantie niet te vinden, maar de vriendelijkheid waarmee men helpt is typerend voor de sfeer onderling. Na een telefoontje is Vera gelokaliseerd en algauw kan er kennis gemaakt worden.
De eerste deelnemers zijn net gestart met de MA (Maîtrise des Allures), een proef waarbij men 100 of 150 meter zo langzaam mogelijk heen moet galopperen en zo snel mogelijk terug moet stappen. Ze kunnen hier maximaal 60 punten op scoren. In de middag zal er gestart worden met de PTV (Parcours en Terrain Varié) een terreinrit met zestien hindernissen die de deelnemers binnen een bepaalde tijd moeten afleggen. Maar voordat het zover is hebben de deelnemers de dag ervoor al een oriëntatierit (Parcours d’Orientation et de Regularité= POR) gereden in de prachtige omgeving van Kootwijk.
Waar komt dat TREC vandaan en waar staat het woord voor? TREC staat voor Technique de Randonnée Equestre de Compétition en komt, zoals de taal al doet vermoeden, uit Frankrijk. In Frankrijk is het rijden van trektochten een professioneel beroep en om toeristen te testen voor deze tochten werd er een meetbare test ontworpen. Uit deze test is TREC in wedstrijdverband ontstaan. Men kan het zien als een bekwaamheidstest voor recreatieruiters met een nadruk op vaardigheden die van belang zijn tijdens trektochten. Niet alleen moet een combinatie zichzelf redden bij een rit op onbekend terrein, ook behendigheid, het bewaren van de rust en het vertrouwen in elkaar is van belang.
Een wedstrijd bestaat dus uit drie onderdelen en wordt daarom vaak in een weekend georganiseerd. Op de zaterdag starten de deelnemers met de POR. Hiervoor staat het paard opgezadeld klaar en krijgt de ruiter 20 minuten om de route over te schrijven op een eigen kaart van de omgeving. Zodra de ruiter de ruimte verlaat gaat de tijd lopen en gaat de combinatie op pad. Naast het kaartlezen moet er ook gelet worden op de snelheid waarmee er gereden wordt. Voor de POR staat een vaste tijd waarin de route gereden dient te worden en elke tijd die er korter of langer gedaan wordt over de route zorgt voor strafpunten. Om het nog wat moeilijker te maken is het voor de deelnemers van belang om de juiste route te rijden omdat ze onderweg controleposten en onbemande bakens tegenkomen. Het missen van een controlepost levert een verlies van 50 punten op, het missen van een baken een verlies van 30 punten. Omdat er begonnen wordt met 240 punten kan het missen van een post en het te snel of te langzaam rijden van de route al snel zorgen voor serieuze puntaftrek.
Na deze dag wordt de avond vaak met elkaar doorgebracht op het kampeerterrein. Er wordt vrolijk verteld over de live muziek die er afgelopen avond was om de deelnemers wat gezelligheid te brengen.
De volgende dag starten de deelnemers met de MA, de proef waarbij er zo langzaam mogelijk gegaloppeerd moet worden op de heenweg en zo snel mogelijk gestapt moet worden op de terugweg. Langs het rechte stuk zitten meerdere juryleden om te beoordelen of de combinatie niet buiten het aangegeven pad komt. Speciale meetapparatuur legt de tijd vast waarin de combinatie de proef aflegt. Hier valt maximaal 60 punten te verdienen. Nu klinkt zo’n onderdeel best makkelijk, maar na deze opmerking wordt er uitgelegd dat dit nog best tegen kan vallen. Zo wordt er geen rekening gehouden met de stokmaat van het paard en is een snel paard ideaal voor de stap, maar kan dit flink lastig zijn bij de langzame galop. Andersom geldt natuurlijk ook, bij een wat slomer paard kan de langzame galop goed uitpakken, maar is de snelle stap vaak een uitdaging.
De waterhindernis, bron: Lagerweij Fotografie
In de middag wordt de PTV gereden, het onderdeel waarbij de deelnemers een route afleggen waarbij er verschillende hindernissen moeten worden genomen. Na een simpel sprongetje komen de deelnemers een labyrint tegen waarbij de paarden de balkjes niet mogen raken, maar ook een flinke waterbak en een heuvel behoren tot de hindernissen. Sommige hindernissen gaan om behendigheid, andere hindernissen moeten in een één vloeiende gang gereden worden. Onderweg moet er ook afgestegen worden, het paard in een ring laten staan en zelf tien seconden op afstand blijven. Het dier mag hierbij niet wegstappen, wat misschien makkelijk klinkt maar tijdens de wedstrijd is te zien dat de deelnemers zich hier af en toe nog wel in vergissen.
Een combinatie mag een hindernis overslaan, maar moet zich dan netjes afmelden bij de jury van de betreffende hindernis. Het heeft wel tot gevolg dat er geen punten gereden kunnen worden op die hindernis. Met een totaal van zestien hindernissen kunnen er 160 punten verdiend worden, voor elke hindernis dus tien punten. Zoals al vermeld is er een jury aanwezig bij elke hindernis, zij beoordelen de combinaties op de uitvoering. Hierbij valt te denken aan het rijden in een vloeiende gang of het maken van foutjes.
Aan het einde van de gehele wedstrijd worden de punten bij elkaar opgeteld en wordt de voorlopige uitslag opgehangen zodat de deelnemers het kunnen lezen en zo nodig bezwaar kunnen maken. Ze hebben hiervoor 30 minuten de tijd. Daarna vindt de prijsuitreiking plaats.
Het klinkt als het intrappen van een open deur, maar de wedstrijd wordt mede mogelijk gemaakt door de vele vrijwilligers. Vaak zijn dit partners van de deelnemers, of mensen die de sport een warm hart toedragen en graag helpen. De goede sfeer is dan ook duidelijk merkbaar op het terrein, er wordt veel gelachen en men staat open om uitleg te geven. Een lage drempel voor nieuwkomers, want naast de open en vriendelijke sfeer kan er drie keer gestart worden, zonder verplichtingen, op een wedstrijd om kennis te maken met de sport en te kijken of het bevalt. Elk ras kan meedoen, zoals ook op de foto's is te zien. Juist dat maakt het voor iedereen een geschikte sport.
Het kampeerterrein waar alle paarden in de paddockjes worden gehouden Bron: Lagerweij Fotografie
De PTV ging dwars door het bos heen Bron: Lagerweij Fotografie
Slalommen, mag in elke gewenste gang Bron: Lagerweij Fotografie
Mooi verslag. 
. Ik vind het wel heel spannend, heb zoiets nog nooit gedaan. Geen idee ook hoe dat kaart intekenen gaat enzo. Maar goed, wat hebben we te verliezen. Springhindernissen zal ik helaas wel moeten overslaan, dat kan niet met mijn paard, maar dat schijnt gewoon te kunnen zonder diskwalificatie 
