Ja, de schrik zit er weer behoorlijk in... geen oog dicht gedaan vannacht. Vanochtend wel even een dutje gedaan. We weten niks en het lijkt vooralsnog niet het einde van de wereld maar wat stress wel niet met een mens kan doen… 
Gisteravond moest ze weer worden opgetild. Vanochtend stond ze gelukkig wel uit zichzelf.
Vandaag staan de dames apart in het land. Ze staat wel weer op vier benen, maar nog erg voorzichtig…
Verder iets van een update...
Met Muzanna gaat het gelukkig goed. De kwaliteit van haar hoeven verbetert. Vroeger, heel vroeger, had ze fantastische, spijkerharde hoeven. Dat is tegenwoordig niet meer zo. Het is erg aangetast door ziekte. Nu we weer anderhalf jaar verder zijn (wat gaat de tijd hard) merk je dat er verbetering in zit. Toch groeien de hoeven nog slecht, maar ik ben benieuwd hoe ver ze komt nu we het voer en weidebeleid zelf in de hand hebben en ze stabiel is.
Afgelopen weekend lag er eventjes sneeuw. Het was glad!
Ik was alweer vergeten hoe geweldig Tekes zijn als het sneeuwt. Muzanna ging als een tierelier over de spekgladde ondergrond. Ze was weer lekker vlot aan het perestuppen alsof ze nooit anders heeft gedaan. Dat terwijl ik moest uitkijken niet uit te glijden. 
Over uitglijden gesproken…
Manari Nur is dus vermoedelijk uitgegleden. Ze is natuurlijk nog jong en opgroeien doe je met vallen en opstaan maar de schrik zit er toch weer behoorlijk in. Potverdorie, ik dacht echt dat we haar kwijt waren…
Verder gedraagt Muzka zich over het algemeen als een engeltje. Toen ze haar eigen box kreeg begon ze al snel heel erg haar grenzen te verkennen, maar over het algemeen is ze na de eerste paar duidelijke correcties nu gewoon heel braaf.
Ik ben voor dit hele debacle al eens een klein stukje met haar gaan wandelen en ook dat ging alsof ze nooit anders gedaan had. Wel grappig dat andere paarden die avond schrokken van een voertuig en Muzka gewoon keek en vervolgens keek naar de geschrokken paarden en zoiets had van "ik snap het volgens mij niet…"
Ze helpt nog steeds geregeld met uitmesten, vaststaan doet ze als een volleerd paard en een opgeheven vinger is bijna altijd voldoende als ze kattenkwaad uithaalt.
Wel is ze nog steeds heel erg van haar mens. Hij kan en mag gewoon alles en hij is ook haar alles. Erg grappig om te zien. Laatst liep hij weg van haar omdat ze een beetje stout was. Oh wat een kwelling was dat. Toen hij opkeek staarde ze hem echt aan met een hele zielige blik want wat een straf en hinnikte ze heel stilletjes… zwaar leven! Ze was zo blij toen hij aanstalten maakte weer terug te lopen. Hoera! Haar mens houdt nog van haar! 
Iets anders dat afgelopen week gebeurde…
Ik wilde een echt oorlogspaard fokken. Een Teke van weleer, een alaman at...
Amper 7 maanden oud en het vechtinstinct zit er al in bij Muzka… en niet te zuinig…
De laatste tijd is onze hond wat vaker niet meegegaan naar stal. Het resultaat is dat hij zich nogal aanstelt wanneer hij wel mee mag en dan begint te joelen en huilen als een wolf als hij niet bij ons kan komen op stal. We hadden hem in de auto gelaten, want hij mag nu alleen mee als hij zich niet zo aanstelt. Enfin, hij was stil toen ik met Muzka naar buiten kwam gelopen dus ik deed de autodeur open. Hij vloog echter naar buiten op Muzka af (hij is dol op haar) en Muzka schrok daarvan.
Haar eerste reactie? Fight or flight? Fight!
Ze ging direct in gevechtsmodus en viel hem woest aan. Net op tijd besefte ze echter dat het onze Eli was en veranderde ze weer in een heel aanhankelijk, rustig dier.
Ik heb de hond terug de auto in gestuurd en hij mocht er weer uit zodra hij rustig was. Daarna was er niets aan de hand en hebben Eli en Muzka elkaar weer kusjes gegeven en eventjes samen gewandeld.
Ik schrok van haar reactie, want die loog er niet om. Het was echt een fractie van een seconde een "ik maak je dood!" houding en dat zou ze ook direct tot uitvoer brengen. Ze deinsde ook echt niet terug, ze vloog juist naar voren.
Ik wilde zo graag een oorlogspaard fokken met de oude kwaliteiten die de nomaden zo hoog in het vaandel hadden staan… zeven maanden oud... en dan al zo'n kop erop…
Die vechtlust maakt wel dat ik hoopvol ben dat wat het ook moge zijn dat haar momenteel parten speelt ze als het nodig is wel zal vechten om er weer bovenop te komen!
Fijn dat jullie voor ons duimen! 
Retjethorse schreef:Je moet er wat voor over hebben met die paarden he... Ik was ook helemaal nat na mijn les grondwerk, al is Aliaa niet zo'n dramaqueen als Muzanna blijkbaar.
Ernstig he? Wat hebben onze paardjes ook een zwaar leven, niet?
Maaike_Indy schreef:In stilte volg ik je topic al vanaf het begin. Mooi om door je verhalen je prachtige paarden te kunnen volgen.
Toen je schreef over de jaloerse karaktertrekken van je dames moest ik ook heel erg aan mijn eigen paardje denken. Zij kan het ook echt niet waarderen wanneer ik haar kuddegenoten aandacht geef. Andere dieren in haar paddock worden matig tot niet getolereerd. Die worden er met geweld uitgejaagd. Ze heeft vorig jaar zelf de lievelingspoes van onze dochter dood gestampt toen die het waagde onder haar door te lopen
Ze is een Roemeense merrie van het platteland dus qua ras kan daar vanalles inzitten. Zullen vast wel wat oosterse invloeden inzitten.
Veel paardenrassen uit Oost-Europa zijn beïnvloed door paarden uit de Caucasus en steppe, die weer zijn beïnvloed door Turkoman (Akhal-Teke) en Mongoolse paarden. En laten die nu heel hard en heel territoriaal zijn. 
Mijn merrie is bijvoorbeeld heel sociaal, maar ook heel territoriaal. Ze is erg lief voor mens en dier, maar een indringer mag rennen voor zijn leven…
Misschien is het jaloerse ook wel een kenmerk van paardenrassen die echt heel erg nauw met de mens moeten samenwerken onder barre omstandigheden. Iets met "dat schept een band" maar dat vergt ook echt een band.
Straks weer even bij de dames kijken!
Geplaatst 
Hopelijk is het idd maar gewoon een stomme glijpartij geweest en loopt ze snel weer ok. 
) 
Best een bijzonder karakter voor een veulen van amper 1 jaar oud als ik het zo lees. 
Je zou denken dat ze na een paar dagen toch al wat beter zou moeten zijn. 
