Karin schreef:Wij deden vroeger in de manegeles vaak een soort gymles om je spieren soepel te houden en je evenwicht in het zadel te ontwikkelen. Een onderdeel daarvan was 'ronddraaien in het zadel'. Dus via dameszit naar achterstevoren en dan weer via dameszit aan de andere kant weer terug. Een jaar of 10 was ik toen. Maar die oefeningen deden we wel in stap, niet in draf.
Waarmee ik maar wil zeggen dat achterstevoren op je paard zitten voor mij niet zo raar is als het misschien klinkt. Die manege was vrij 'conservatief', en dan toch dit soort oefeningen in de les.
Prima oefening, die op mijn vroeger manege ook werd gedaan.
'Rondje om de wereld' heette het daar.
Als ik individueel met angstige manegekinderen werk, dan staat dit rondje
(veilig aan de longe) dan ook - zodra het kan - altijd op het program.
Is niet alleen een positieve ervaring die stralende snoeten oplevert, maar
levert ook een waardevolle bijdrage aan het ontwikkelen van de onafhankelijke zit.
Voor voltigeruiters is achterstevoren galopperen een makkie.
Om paard te rijden vind ik turnen als voorgaande sport/hobby dan ook een geweldige pre:
Een vriend werd op latere leeftijd door een erg nare ruiter zogenaamd vriendelijk uitgenodigd om (zonder enige ervaring) op een paard te gaan zitten en samen een buitenrit te maken. In het bos ging die 'leuk' over smalle paadjes scheuren. Vriend kon niet anders dan meegaan. De bedoeling en lol was natuurlijk dat hij zandruiter werd, maar dankzij een (ver) verleden als turnkampioen bleef hij - met 1 hand voor op en 1 hand aan de achterkant van het zadel - de grapjas de baas (en heeft later nog heel aardig leren rijden ).