Hier dus maar eventjes het verhaal.
Ik wandelde met Klico(onze hond) Arzu, en een vriendin naar Mick toe, om Bo(vriendin) te laten zien hoe Mick eruit zag. We hadden klico mee zonder riem, dus ze vloog de ene na de andere tuin in, en keek niet uit met het oversteken, hoewel we haar de hele tijd vast hielden met kruispunten, ze bleef de hele tijd netjes aan het kantje, of op de stoep, er waren weinig tot geen auto`s(was een voordeel voor ons) Nou, Wij dus naar Mick toe, Mick even laten zien, komen we der achter dat arzu hengstig(!!) is, wij hele grote lol, en niet op Klico gelet. Toen we weer weg gingen moest het hek weer dicht, wou niet dicht, dus het duurde eventjes tot hij dicht was.
Na 10 minuten ofzo was hij dan eindelijk dicht, en wandelden we weer terug, met Klico ver voor ons.
Als je naar Mick wil, moet je over zo`n landweggetje, dat eindigt bij een normale autoweg, normaal is die helemala vol met verkeer, en klico liep er gewoon overheen, wij al boos haar terug roepen, en haar bij ons houden, Nouja, toen kwamen we weer in de bebouwdekom(Moet je zo`n 100 meter door heen) daar liep Klico van de stoep af, en iemands pad op, ik zag in de verte een auto aan komen, dus ik riep klico, Klico niet reageren, en er kwam een vrouw naast ons fietsen, die Arzu een erg mooie pony vond(
) ik riep klico nog een keer, en de auto was vlakbij, Klico wou net naar ons toe komen, toen de auto er voorbij wou, dus klico lette niet op, en werd geraakt door de auto, ze stond te piepen, en te janken, en ze tilde haar pootje de hele tijd op, dus ik rende naar haar toe, en tilde haar op, de bestuurder van de auto was erg geschrokken(en ik ook)Toen begon die wat te praten enzo en z`n hand zat onde rhet bloed van Klico`s pootje, ik zei de hele tijd, ik wil naar de veearts, willen jullie me brengen, ik wil de rheen, en uit paniek begon ik te huilen, Bo liep naar me toe, en ze moest ook huilen, en ze probeerde me te trossten, wat ik heeel erg lief van der vond.De bestuurder en z`n vrouw wouden me eindelijk brengen(2 minuten later ofzo) en we reden er hene, met de afspraak dat Bo arzu naar mijn huis zou brengen. Wij naar de veearts, we moesten even wachten, en ik moest de hele tijd huilen, en ik hield klico de heel tijd bij me, en haar heel veel knuffelen, met de hele tijd de woordjes als: het spijt me meisie, sorry schatje. Toen kwam eindelijk de DA en zei die tot mijn grote opluchting dat het pootje niet gebroken ofiets was. het was een schaaf wondje mogelijk van het asfalt, Klico kreeg een spuitje, met wat spulletjes, en een pijnstiller erin, als klico dus 3 dagen erna nog niet goed kon lopen, moesten we terug komen.Mijn vader was zich ook rotgeschrokken dat de vrouw(die dus naast de bestuurder zat) hem opbelde met dat onze hodn was aangereden, en hij kwam zo snel mogelijk naar de da toe. IK zat zo ondertusen te wachten opo mn vader, en Klicoliep gelukkig weer rond in de wachtkamer, te snuffelen, kwam me vader ons ophalen, Ik meost de hele weg naar huis huilen, gewoon van de schrik, die nacht heb ik ook maar amper geslapen(ook van een hinnikende arzu :p )Maar gelukkig loopt ze weer helemaal normaal 
