vrijgezellig...

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Justice
Berichten: 974
Geregistreerd: 02-03-04

vrijgezellig...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-04 09:23

Hey bokkers...

Al meer dan 2 jaar geleden sloeg de vonk tussen mij en Frank over. We begonnen met vertrouwen aan een relatie waarvan we wisten dat het niet altijd eenvoudig zou zijn. Hij werkte toen al bij de marine en het was bekend dat ze vaak uit zouden varen en dat dat op den duur voor langere periodes zou zijn. Al gauw waren we aan het idee gewend dat we in de weekenden bij elkaar waren en dat we door de weeks allebei aan het werk gingen. Door de weeks belden we altijd even. Wanneer hij uitvaarde voor langere tijd zwaaide ik hem vol vertrouwen uit, omdat ik wist dat hij ook weer terug zou komen. In het begin is dat heel moeilijk, op den duur wordt dat makkelijker en ga je ook beter met het gemis om...

Elke relatie heeft zijn ups en downs... Wij hebben die ook gehad. Bijna 2 jaar langs heeft ons gevoel voor elkaar goed met elkaar gekunt. In 2 jaar hebben we veel met elkaar gedeeld. Onze verliefdheid was uitgegroeid tot houden van.

Tot op vandaag...

Al voor hij in januari ging varen had ik het idee dat mijn gevoel minder werd. Toendertijd heb ik dat niet tegen hem uitgesproken, omdat ik dacht dat het wel weer goed zou komen. Het is vaker voorgekomen in onze relatie dat ik diegene was die af en toe rustiger aan moest doen en wat tijd voor zichzelf moest hebben om me weer optimaal in mijn vel te voelen en in onze relatie. Ik heb hem toen uitgezwaaid voor 3en een halve maand met de gedachte dat als hij terug zou komen we zouden verder gaan waar we waren gebleven. In die 3en een halve maand heb ik ontzettend mijn eigen ding gedaan en ik voelde me daar erg goed bij. Ik miste hem wel, maar niet meer zoals voorheen...

Ondanks mijn gevoel keek ik er naar uit om hem weer te zien. Het weerzien was ook fijn en leuk, maar ik merkte van mezelf dat ik terughoudend was. Natuurlijk moet je er weer even aan wennen om samen te zijn, maar het wende niet volledig. Mijn gevoel werd bevestigd. Wat ik had gedacht dat het misschien wel niet meer zou worden als voorheen was feit... Eens te meer kreeg een steek van pijn toen ik me er helemaal niet meer goed bij voelde nadat we de liefde hadden bedreven...

Gisteravond heb ik mijn gevoel met hem Frank besproken. Ik wou mijzelf, maar ook hem niet langer voor de gek houden. Ik hem uitgelegd dat mijn best doen voor deze relatie niet meer genoeg was. Het kwam voor hem als een schok, hij had het niet verwacht...

Toen we afscheid van elkaar namen, omdat ik naar huis zou gaan, kwamen bij hem de tranen. We hebben elkaar getroost, zijn op een goede manier uit elkaar gegaan, maar het doet pijn om iemand pijn te doen...

Liefs...

Rijo
Berichten: 2670
Geregistreerd: 19-12-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-05-04 10:16

Jeetje het is toch altijd erg om zoiets te moeten doen. Goed dat je deze stap hebt genomen. En dat het allemaal met goede harmonie is gebeurt.

Ook al heb jij de stap genomen toch blijft het voor jou ook moeilijk.

succes...

Nadir

Berichten: 12713
Geregistreerd: 12-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-05-04 11:38

Het blijft ook voor jou moeilijk, het is wel je relatie van 2 jaar die over is... Maar ik denk dat je een goed besluit voor jullie beiden hebt genomen...
Sterkte er mee! Ach gut

Justice
Berichten: 974
Geregistreerd: 02-03-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-04 21:32

Mijn hart zegt door de pijn heen dat het een juiste keuze/beslissing was...

Het voelt heel dubbel, maar ik voel me er wel steeds meer opgelucht bij.

Frank heeft het nog moeilijk met het te kunnen bezeffen, maar ik weet zeker dat hij er uiteindelijk ook bovenop komt. Zijn ouders hebben niet alleen hem heel goed opgevangen, maar ook mij toen we meedeelden dat frank en ik niet langer meer samen gaan. Zijn vrienden zullen ook voor hem klaar staan en hem opbeuren. Ik gun hem de tijd en op den duur zullen we als vrienden door het leven gaan...