Misselijk van eten?

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-04 08:56

Pff.. Hoe moet ik dat wel tegen mijn moeder zeggen. Zegt ze meteen: Zie je wel en je eet niet genoeg en ik wil dat je meer eet en daar komt dat van een tetterdetetter blablabla daar komt weer een verhaal van anderhalf uur. Scheve mond

Renske_

Berichten: 20558
Geregistreerd: 12-10-02
Woonplaats: het zonnige zuiden van NL

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-04 18:20

Kimberley77 schreef:
Jeetje wat vervelend zeg. Hoe je dit beschrijft, heeft mijn zusje exact ook zo gehad, alles kwam eruit, geen vetten verdragen etc. Veel koliekaanvallen en soms zelfs flauwvallen. Bij haar bleek het haar galblaas te zijn, er hadden zich galstenen gevormd en die zaten in het galbuisje, waardoor die werd afgesloten en er dus niks meer doorkon. Haar galblaas is er in 2001 uit gehaald en er word nog weleens een verdwaalde galsteen gevonden en moet er dan via een ERCP uitgehaald worden.(via een buis door je keel naar je maag etc). Misschien kan je eens aan je huisarts vragen of je een echo (ze had al bloed laten prikken, maar haar waardes bleken goed, dus niets geconstateerd en toch bleven de kolieken, dus vandaar echo)mag laten maken van je galblaas, wie weet is het dat misschien ook.
Ze kwijgt nu domperidon tegen de misselijkheid en neemt dat na elke maaltijd in.Ook heeft ze andere medicijnen om eten te kunnen verdragen, maar dat is een ander verhaal, dr alvliesklier is aangetast als gevolg van nalatigheid in het ziekenhuis.
Veel sterkte en laat je goed binnenste buiten keren tot de artsen de oorzaak hebben gevonden, want iets hoeft niet altijd stress te zijn..


hier schrik ik even van!

omdat ik dus al bijna een halfjaar misselijk ben, vooral na het eten, en er is niets te vinden, ja een ontstoken maagwand,maar de pijn die ik had, door de ontstoken maagwand, is nu weg, maar de misselijkheid is er nog wel
en ik heb absoluut geen last van stress of wat dan ook, toch een idee om eens met dit verhaal naar mn huisarts te gaan....