Moderators: Giolli, Hanmar, Mjetterd, xingridx, Ladybird, ynskek, Dani, Polly
rien10 schreef:Zoiets inderdaad, en waar ik nog steeds heel blij mee ben, is een leesboek waarin simpelweg geschreven staat van wie het cadeautje afkomstig was. Ook al is het bedoeld voor kinderen en heb ik die mensen nooit meer gezien (zij zijn op den duur zelf naar Botswana verhuisd), ik heb het nog steeds.Een plakboek vol met foto's, herinneringen, anekdotes etc.
tienus63 schreef:Houd wel rekening met aantal kg’s (hand)bagage die ze mee mogen nemen.
Het is nog veel leuker als ze op de nieuwe plek onverwachts een pakketje uit Nederland vinden.
Etenswaren gaat naar heel veel landen prima.
Zolang je het maar duidelijk op de lijst vermeld en er geen zuivel, zaden of vlees in zitten.
Een verjaardagskalender met foto’s. Hoewel ik de kans groot acht dat de klas zoiets zal maken.
tienus63 schreef:Als ze gaan emigreren (en uit de berichten van de TS maak ik op dat dat niet bepaald naar net over de Duitse grens is), vermoed ik zomaar dat er ook nog een grote zeecontainer met meubels e.d. die kant op gaat, of in ieder geval een lading dozen.Houd wel rekening met aantal kg’s (hand)bagage die ze mee mogen nemen.
Het is nog veel leuker als ze op de nieuwe plek onverwachts een pakketje uit Nederland vinden.
Etenswaren gaat naar heel veel landen prima.
Zolang je het maar duidelijk op de lijst vermeld en er geen zuivel, zaden of vlees in zitten.
Een verjaardagskalender met foto’s. Hoewel ik de kans groot acht dat de klas zoiets zal maken.
Mavelle schreef:Emigreren is voor de meeste kinderen moeilijk en hij hoeft niet naar de foto's te kijken als dat te emotioneel is, maar wie weet helpt het juist wel. Of vindt hij het later leuk om een aandenken te hebben aan zijn leven in Nederland. Eerlijk gezegd vind ik je insteek wel heel negatief; dan kun je als ouder namelijk ook wel meteen alle foto's van z'n jeugd ditchen, want dat is net zo "wrijf het erin" als een fotoalbum als aandenken meegeven.Foto’s en dergelijke zou ik dus niet doen. Zou ook niet blij zijn als iemand dat aan mijn kinderen gaf. Het is waarschijnlijk al moeilijk genoeg voor dat jochie en een foto album met foto’s van wat ie achterlaat wrijft dat er alleen nog maar even extra in.
Zou eerder voor iets neutraals gaan waar geen emoties aan hangen. Een Nederlands boek is een goed idee, misschien een moppen boekje? Of iets van z’n favoriete voetbal club.. ik noem maar wat.
Mkango schreef:Mavelle schreef:Emigreren is voor de meeste kinderen moeilijk en hij hoeft niet naar de foto's te kijken als dat te emotioneel is, maar wie weet helpt het juist wel. Of vindt hij het later leuk om een aandenken te hebben aan zijn leven in Nederland. Eerlijk gezegd vind ik je insteek wel heel negatief; dan kun je als ouder namelijk ook wel meteen alle foto's van z'n jeugd ditchen, want dat is net zo "wrijf het erin" als een fotoalbum als aandenken meegeven.Foto’s en dergelijke zou ik dus niet doen. Zou ook niet blij zijn als iemand dat aan mijn kinderen gaf. Het is waarschijnlijk al moeilijk genoeg voor dat jochie en een foto album met foto’s van wat ie achterlaat wrijft dat er alleen nog maar even extra in.
Zou eerder voor iets neutraals gaan waar geen emoties aan hangen. Een Nederlands boek is een goed idee, misschien een moppen boekje? Of iets van z’n favoriete voetbal club.. ik noem maar wat.
Niets wat je meegeeft is neutraal. Een fotoboek niet, de Schippers van de Kameleon niet, en When Hippo Was Hairy was dat ook niet.
Mavelle schreef:Mijn jeugdfoto's bevatten ook foto's van mensen die ik nooit meer heb gezien na een bepaalde leeftijd/fase met een emotionele lading, dus nee, dat is geen appels met peren vergelijken. Sterker nog, een belangrijk deel van mijn jeugd speelde zich af in het buitenland, en ik ben alleen maar blij dat mijn ouders die foto's niet in de fik gestoken hebben "omdat ik het er weleens moeilijk mee kon hebben om die foto's te zien," want ook daarin staan mensen die ik uit het oog verloren ben of die zijn overleden toen ik nog relatief jong was.Mkango schreef:Emigreren is voor de meeste kinderen moeilijk en hij hoeft niet naar de foto's te kijken als dat te emotioneel is, maar wie weet helpt het juist wel. Of vindt hij het later leuk om een aandenken te hebben aan zijn leven in Nederland. Eerlijk gezegd vind ik je insteek wel heel negatief; dan kun je als ouder namelijk ook wel meteen alle foto's van z'n jeugd ditchen, want dat is net zo "wrijf het erin" als een fotoalbum als aandenken meegeven.
Niets wat je meegeeft is neutraal. Een fotoboek niet, de Schippers van de Kameleon niet, en When Hippo Was Hairy was dat ook niet.
Mag je vinden. Ik vind op mijn beurt dat jij appels met peren vergelijkt. Jeugdfoto’s van jezelf vergelijken met foto’s van vriendjes die je waarschijnlijk heel lang of helemaal niet weer ziet? En natuurlijk is schippers van de kameleon neutraal, die ken je immers niet persoonlijk.
Gebruikers op dit forum: AhrefsBot, ComscoreBot, GoogleAdsense, TessaxQuincy, Tigerboy en 14 bezoekers