Zoals de titel al zegt heb ik het niet heel erg mee zitten wat buren betreft. Dit topic open ik om het van mij af te schrijven, maar ook om advies te ontvangen. Al meerdere tips heb ik online op websites gevonden en opgevolgd, maar helaas heeft dit niet het gewenste resultaat opgeleverd en blijft ze mij dwars zitten. Het is een aardige lap tekst
maar wel omschrijf ik wat er gebeurd is (hoe onbenullig het ook lijkt) en hoe ik daar mee om ben gegaan.Aan de ene kant heb ik buren (man en vrouw met een 13jarige zoon) waar ik het heel goed mee kan vinden. Aan de andere kant heb ik een buurvrouw (ergens in de 50+) alleen wonen. Wel is haar vriend er bijna elke dag, maar woont niet bij haar in. Zij woont in het laatste huis in de rij van vrijstaande woningen. Elke woning heeft er een paar meter aan tuin naast, dus we zitten niet aan elkaar maar wonen wel vrij dicht op elkaar. De eerste bewoners van ons huis die het in 2003 hebben laten bouwen (rond die tijd zijn de buren ook gaan bouwen) hebben een stuk grond (+/- 1,3 h.a.) achter het huis er bij aan gekocht. Hier lopen nu mijn paard en 2 shetlanders samen met een paard van iemand uit het dorp. Het land (+stallen en paddock) loopt voor een deel achter de huizen van de buren langs. Van de buren aan de ene kant heb ik nooit klachten, de buurvrouw in het laatste huis heeft 'overal' last van. Wel wil ik hierbij vermelden dat voor ons nog een gezin heeft gewoond met een man die echt niet vriendelijk was en ook echt voor overlast zorgde. Ze hadden pauwen die niet op eigen erf bleven en lawaai maakten, de man verbrandde van alles in een vuurton achter het huis en ging s'avonds laat (na 10uur)nog regelmatig grasmaaien. Deze zijn na 2,5 jaar vertrokken, hebben ook nog voor veel gedoe bij de overdracht gezorgd en nu woon ik hier met een buurvrouw met een 'trauma'. De andere buren vonden hem gewoon een kl**tzak waar niet mee te communiceren viel
De zeurbuurvrouw in kwestie vind het al vervelend als ik bijvoorbeeld mijn gras ga maaien wanneer ze buiten is. Dit is heel vaak zo met mooi weer omdat ze niet (veel) werkt en ik ga niet grasmaaien wanneer het regent..
Maar om even vanaf het begin te beginnen:
Toen ik hier kwam wonen heb ik stallen in de overkapping (die er al jaren stond voor wij hier kwamen) laten bouwen en een zandpaddock aan laten leggen waar de paarden rond de wintermaanden lopen als het weiland te nat is. Ik zit namelijk op een mengsel van klei en veen; een ramp met paardenhoeven, maar wel ontzettend vruchtbaar grond.
Het contact was goed, alles is in overleg gedaan, ze kreeg paardenmest voor de moestuin en haalde altijd goedkoop verse scharreleitjes. Ook heb ik haar kant van onze gedeelde sloot zonder kosten mee laten uitbaggeren/maaien etc.
Het begon dus met het grasmaaien. Ik heb een grasveldje met appelbomen dat ik met de zitmaaier maai. Ze vind hem veel herrie maken (welke niet?) en wilde dat ik ging maaien in overleg met haar over WhatsApp. Dit zag ik niet zitten, want soms doe ik het even tussen alle bezigheden door en ik ben in een half uurtje klaar. Ook maai ik echt niet elke week en vind het niet meer dan normaal om dit soort bezigheden in het buitengebied uit te voeren. Dit vond ze niet leuk, maar heb haar daar niet meer over gehoord. Wel heb ik haar soms boos zien kijken als ik bezig ben, maar zie haar ook niet altijd als ze in de tuin is en hou er wel rekening mee als ze bezoek heeft.
Ook toen ik een keer een middagje met de hogedrukreiniger bezig was begon ze tegen 5uur middags te klagen. Toen ben ik gestopt en de volgende dag weer bezig gegaan, maar zat dus wel weer opnieuw van top tot teen onder de prut.
Bijna 2 jaar geleden kocht ik mijn eerste paardentrailer. Ik woon aan een doodlopende weg en deze komt uit bij het hek naar mijn wei/erf. De trailer kan ik lastig op eigen erf kwijt, helemaal als ik mijn auto er voor laat staan en heb hem in overleg met de gemeente in het doodlopende stuk staan, op de openbare weg. Mijn buurvrouw kon de trailer zien vanuit een stoel aan de eettafel en stoorde zich daar aan. Echter was het dus wel ironisch dat ze er een hele hoge heg had staan en alleen te bovenkant kon zien, maar goed.. Ik zet hem nu elke keer zo dicht mogelijk bij het hek uit het zicht na overleg over een plek met haar, waar ze zich er zo min mogelijk aan kon storen. Echter kan ik mijn paard daar dus niet in laden. Als ik, bijna niet vaker dan 2x in de week en soms zelfs niet in een maand tijd, op pad ga met mijn paard, zet ik hem dus iets naar voren, op de plek waar hij weer in haar zicht staat. Dit is vaak niet langer dan een kwartier omdat ik dan alleen mijn paard nog moet borstelen en vervolgens op laad. In het begin was mijn paard daar nog niet zo heel makkelijk mee en kwam mijn buurvrouw een keer op een zonnige dinsdagmiddag na 10 minuten naar buiten. Ze probeerde te slapen en werd wakker van het lawaai (geklepper van hoeven op de laadklep). Ik zei op buitenrit te willen en legde uit dat mijn paard nog moest leren de trailer gelijk op te gaan en dat ik het door moest zetten. Ze vroeg of ik het ergens anders kon doen. Toen gaf ik aan het een vreemd verzoek te vinden en ook echt direct door moest zetten. Toen vroeg ze hoe lang het ging duren. Met veel geduld zei ik dat ik dat nog niet wist, maar tot ze er op stond in ieder geval.. De buurvrouw ging wat zuur naar binnen en na 5 minuten stond mijn paard gelukkig op de trailer.
Nu is het echter zo dat, als hij soms letterlijk net 10 minuten in haar zicht staat, ze een foto in WhatsApp stuurt met; Zou je hem weer op de afgesproken plek willen plaatsen?
Tijdens het overleg over de standplaats van de trailer bijna 2 jaar terug heb ik mijn zegje tegen haar gedaan over alles. Ik zei dat ik vond dat ze aan het miepen was en dat geluiden zoals grasmaaien er bij hoorde in het buitengebied (bijna iedereen heeft een (zit)maaier, een heggenschaar, een hogedrukreiniger etc.) en dat ik niet eens kinderen heb die de hele tijd buiten spelen en gieren, geen hond die veel blaft en nooit harde muziek draai of tuinfeestjes geef.. Ze was een beetje flabbergasted, ging er eerst nog wat tegen in, maar uiteindelijk leek het wel een beetje door te dringen.
Maar het zeuren kwam weer en ik bleef geduldig antwoorden.. Toen ik vorige maand een keer verkleumd en natgeregend thuis kwam dook ik onder de douche na mijn paard in de wei te hebben gezet. Toen had ik mijn trailer nog niet gekeerd en dacht dat de buurvrouw weg was. Na een uurtje kreeg ik een Appje van de zeurbuurvrouw, die ik overigens pas een halfuurtje later las; ''De paarden staan al een poos achter in het land en de trailer voor het raam. Zou je hem weer op de afgesproken plek willen plaatsen?'' en heb toen geantwoord met; ''Jemig (naam buurvrouw), hou even op. Ik kwam thuis, had mijn paard net in het land gezet, toen er even wat tussen kwam. Ik was misschien net 2 uur terug. Ik vind het erg vervelend dat je elke keer begint, soms ook als hij er net 10 minuten staat, met een foto er bij, als hij niet snel genoeg weer op de afgesproken plek staat. Ik laat hem er niet expres staan en ik zet hem er ook niet zonder reden neer, maar om mijn paard even op en af te laden. Ik doe het echt niet om je te narren en weet ook heus wel dat hij daar staat.'' waarop ze antwoordde; ''Beste (mijn naam). Ik vind het erg vervelend dat je weer zo’n toon aanslaat. Ik heb het er met de buurt over gehad. Iedereen adviseert me er iets van te zeggen zodra je de trailer op een ongewenste plaats neer hebt gezet. Bovendien vinden ze dat je zelf genoeg ruimte hebt op je eigen terrein om de trailer te plaatsen. gedraag je als een goede buur.''
Daar heb ik niet op geantwoord. Mensen (de buurt) die ze benoemt is de overbuurman die onpartijdig probeert te blijven en ik ook mijn kant van het verhaal heb gedeeld toen hij er over begon. Sindsdien heb ik haar er ook niet meer over gehoord en ik zet de trailer nu ook elke keer iets verder weg om van het gezeur af te zijn. Afgelopen Zaterdag kwam ze weer poeslief vragen of ik nog wat eitjes te koop had en deze heeft ze ook gekregen.
Afgelopen weken lag de straat er uit en het stond al in de planning om de zandpaddock iets groter te maken en er 10x23 meter bij aan te doen. Nu is hij iets van 25x23 meter. De paarden staan hier als het land niet begaanbaar is, wat afgelopen winter/herfst zo ongeveer 5 maanden was. Omdat ik in de toekomst er nog wel wat paarden bij wil en een veulen bij mijn paard wil fokken vond ik hem te klein worden. De kraanmedewerker die met de straat bezig was wilde het Maandag wel tegen een mooi bedrag afgraven, gezien hij er toch al was. Dit is gebeurd en ik wilde gisteren net zand bestellen toen 2 heren van de gemeente voor de deur stonden. Ze hadden een melding gekregen dat ik aan het graven was gegaan en dat er zand achter het huis lag. ''Dat klopt, al meerdere jaren. Daar lopen mijn paarden in de winter omdat gras kapot werd gelopen en wil de ruimte iets groter maken.'' zei ik. Ook heb ik er geen hekwerk omheen. Blijkbaar zijn ze al op het erf geweest. Op zich was alles in orde, maar voor zand storten moest ik wel een vooraanvraag indienen bij het omgevingsloket, ondanks ik er al zand had liggen. Eigenlijk zou er geen haan naar kraaien als er geen melding was geweest en in het dorpje met 250 huizen waar ik woon hebben 10 mensen een bak aan huis. Er is zelfs een grote stal die helemaal omgeven is door zand omdat in de winter hier gewoon geen paarden op het land kunnen.. De buurvrouw heeft er dus over geklaagd ineens en ondanks mensen in mijn omgeving zeggen dat het vast geen enorm punt zal worden, geeft dit wel een knoop in mijn maag. Ook de loonwerker uit een dorp verderop die bij mij het zand zou uitrijden heb ik gebeld om de situatie uit te leggen. Die was ook verbaasd en had dit nog nooit meegemaakt. Hij heeft geadviseerd om het door te geven als grondverbetering door middel van zand. Dat is het eigenlijk ook gewoon. Elke gemeente handhaaft weer anders, maar ook hierover zijn tips welkom.
Het voelde goed alles even neer te zetten.. Mijn emmertje is aardig vol nu en ik heb al langer het gevoel dat ze er nijd aan heeft dat er wat meer beweging achter haar huis is dan bij de eerste bewoners. Die waren veel aan het werk en hadden alleen wat schapen en een klein moestuintje. De rest verhuurden ze om te hooien. Echter wil ik absoluut niet verhuizen. Ik kan het goed vinden met mensen hier in de buurt en zo zijn er nog genoeg redenen die veel zwaarder wegen dan dit getreiter. Het weegt zo zwaar aan mij omdat ik dingen gewoon goed probeer te doen, ik ook alles netjes hou en bijna nooit boos word.
Ik vind het prettig om een luisterend oor te hebben en om mijn verhaal kwijt te kunnen aan andere mensen dan mijn naasten. Bij deze ook bedankt als je alles gelezen.
Van ons kleine Drentse dorpje naar een kleiner Gronings dorpje. Wij hopen wel nog een keer te kunnen hooien voor die tijd. 
