Ik heb in een huis gewoond waar iemand gestorven is. Dat wist ik pas toen ik er niet meer woonde.
In de slaapkamer had ik ingebouwde kasten. Ik heb nooit alle deuren tegelijk kunnen sluiten - er schoot er altijd wel eentje open als de laatste deur dicht ging.
Ik heb daar denk ik 3x geslapen - het voelde gewoon niet goed in die kamer. Ik sliep in de zetel in de woonkamer.
Dit was een rijtjeshuis, parkeren op de straat voor de deur. Twee huizen verder hadden wij zo'n verhoogde verkeersdrempel. Op een ochtend stond mijn auto in het midden van de baan (dus naast de parkeerzone, zeg maar) bovenop die verkeersdrempel. Mijn handrem stond aan, mijn stuur stond recht. De auto is dus niet alleen bovenop die verkeersdrempel geraakt, maar ook nog 2 meter naar links opgeschoven. Heel vreemd.
Wij hadden daar ook meerdere opties om de woon/eetkamer binnen te gaan vanuit de gang. De eerste deuren die je tegen kwam, waren dubbele deuren. Die hebben we nooit gebruikt, want aan de andere kant in de woonkamer stond de tv, daar kon je er dus niet door. Als je verder liep door de gang, passeerde je eerst de trap, en onder de trap was de andere deur, die we wel gebruikten.
Op een bepaald moment liep ik voorbij de trap, onderweg naar de deur. Ter hoogte van die trap voelde ik een hand in mijn rug, die me naar voor duwde. Ik ben door de kracht daarvan echt een paar passen naar voren gestruikeld. Niemand achter me te zien.
Niet lang daarna ben ik daar vertrokken. Ik heb daar maar 3 maanden gewoond. Het ging toen al een hele tijd niet goed tussen mij en mijn toenmalige vriend, en ik heb hem daar achter gelaten. Zelf ben ik toen terug even thuis gaan wonen.
Ik heb het verhaal van de hand in mijn rug destijds nooit aan hem verteld, we praatten toen niet echt met elkaar
Een maand of 2 later had ik met hem afgesproken omdat er daar nog steeds post van mij kwam. Toen vertelde hij mij zijn verhaal (niet wetende van mijn ervaring daar) - hij heeft op diezelfde plaats, naast die trap, ook iets meegemaakt. Hij liep voorbij de trap, en voelde iemand aan zijn haren trekken (hij had nogal lang haar). Hij keek op, en zag een meisje op de trap zitten, dat haar armpjes door de trapspijlen heen had gestoken en zo aan zijn haar trok.
Hij is daar zelf ook maar 2 maanden langer blijven wonen.
Ik heb daar ook nog brieven op de zolder gevonden, van een jongen die die brieven vanuit een psychiatrie naar zijn ouders, die toen in het woonden, schreef.
Heel vreemd allemaal. Ik heb het huis destijds in de zomer/vroege herfst bezichtigd, op een zonnige dag. Toen voelde ik dat zo niet. Verhuisd in de late herfst, donkere periode. Voelde heel anders aan toen. Ik heb me er nooit echt op mijn gemak gevoeld.
En koud joh! In de keuken en badkamer wou je in de winter gewoon niet komen - mijn senseo-apparaat, vloeibare wasmiddelen en mijn ex zijn haargel zijn daar letterlijk bevroren geraakt. Heb daar -12° gemeten in die 2 ruimtes.
Geplaatst 
Ik kon geen ander topic vinden hiervan, mijn excuus als die er wel was.
