Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-11-18 23:17

Geplaatst: 15-11-18 23:17

Werecat schreef:
LindyH schreef:
Ik zou het eerlijk gezegd niet tof vinden als een gup van 20 mij even komt uitleggen hoe ik mijn kinderen moet opvoeden.

Dit vind ik altijd zo'n vervelende zin, al snap ik jouw standpunt ook. Maar soms heeft een gup van 20 wel een goed/mooi/waar/fijn/noem het maar op standpunt of kijk voor iets waar zelfs een ervaren ouder/voogd wat van kan leren.

Dat snap ik ook, maar ik probeer het even vanuit het standpunt van die ouders te bekijken, de werkgevers in dit geval.

Ik twijfel ook absoluut niet aan de deskundigheid van TS, maar ze heeft die baan niet om de ouders advies te geven of zelfs te corrigeren. Haar werk is om te zorgen dat die kinderen nog leven als de ouders thuis komen. Meer niet.

TS, in feite ben je gewoon overgekwalificeerd voor dit werk.
Wat jij nu tegen komt, dat je het gewoon beter weet dan je baas, is iets dat vaak voorkomt bij mensen die overgekwalificeerd zijn. Maar het is echt je taak om je mond te houden, als je de baan wilt houden tenminste. Misschien kun je heel voorzichtig hier en daar wat suggesties doen, maar geef die ouders niet het idee dat jij het beter weet, want dan lig je eruit. Hoe erg gelijk je ook hebt.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:22

Re: Regels van ouders oppaskind zijn vreemd, hoe mee om te gaan?

Geplaatst: 15-11-18 23:22

Toch kan het ook zo zijn dat dit een fase is waar jullie doorheen moeten, dat de kinderen duidelijkheid nodig hebben en als jij consequent blijft er op een gegeven moment duidelijkheid en rust is, dat als jij er bent het zus en zo gaat en als ouders er zijn het anders gaat. Alleen ligt hier wel een schemergebied tussen. Het beste zou je met ouders samen een plan opstellen.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:30

Geplaatst: 15-11-18 23:30

Als eerste,

Heel simpel, hun kinderen, hun opvoeding, hun keuzes. Wie ben jij om daar iets anders te willen opdringen???
Als je mijn oppas was had ik je echt weg gestuurd.

Als tweede,

Ja ik zou ook niet zo zijn als die ouders, ik denk dat je nu vooral veel errietaties opbouwt. Gewoon stoppen en opzoek naar iets anders.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:33

Geplaatst: 15-11-18 23:33

Laura82 schreef:
Shadow, ik vind verwaarlozing wel heel zwaar gesteld uit een paar voorbeeldjes. Als ik kijk hoeveel kinderen van die leeftijden geen fruit eten en wel fortnite spelen, is dat niet echt een graadmeter eerlijk gezegd. Ik zeg niet dat t goed is, maar inmiddels voor mijn gevoel wel meer de standaard dan uitzondering.

Het feit dat het meisje obesitas heeft betekend dat hier al sprake is van fysieke verwaarlozing en fysieke verwaarlozing word in nederland gezien als kindermishandeling volgens de KNMG meldcode

Laatst bijgewerkt door CestLaVie_97 op 15-11-18 23:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-11-18 23:34

Geplaatst: 15-11-18 23:34

Je kan in een gesprek aangeven dat je regels en sturing mist waardoor het werk lastig en niet leuk wordt.
Maar kans dat ze dat niet waarderen omdat het gewoonweg hun huis is, hun ‘regels’.

Als de kinderen nou bij jou thuis zouden komen, is het anders.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:36

Geplaatst: 15-11-18 23:36

CestLaVie_97 schreef:
Laura82 schreef:
Shadow, ik vind verwaarlozing wel heel zwaar gesteld uit een paar voorbeeldjes. Als ik kijk hoeveel kinderen van die leeftijden geen fruit eten en wel fortnite spelen, is dat niet echt een graadmeter eerlijk gezegd. Ik zeg niet dat t goed is, maar inmiddels voor mijn gevoel wel meer de standaard dan uitzondering.

Het feit dat het meisje obesitas heeft betekend dat hier al sprake is van fysieke verwaarlozing.

Hmm ja, op zich met je eens. Toch zie ik ook daarin om me heen meer kinderen met dan zonder obesitas, en vraag ik me af of de kinderbescherming niet een te zwaar middel is. Ik zie meer in goede vootlichting en signalering.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:37

Geplaatst: 15-11-18 23:37

Jeetje, ik schrik daar echt wel van! Ik vind jouw regels goed, maar ik vrees dat het dweilen is met de kraan open.
Maar als beide ouders veel werken en hun kinderen grotendeels slapend meemaken, vraag ik me af of zij dit gedrag zelf ook wel eens zien?
Het komt er zo wel op neer dat de kinderen opgevoed worden door de oppas, aangezien zij er overdag het meeste zijn. Wie weet lopen de andere oppassen hier ook tegenaan, maar durven ze hier niets van te zeggen.

Ik zou toch proberen om het bespreekbaar te maken. Ik vind het best schokkend als een 4 jarig gezond kind overgewicht heeft en een achterblijvende conditie.
Aan het drammende gedrag als iets niet mag, merk je toch wel dat ze niet een consequent iemand gewend zijn die regels stelt.
Wat je ook wel eens ziet is dat ouders met een schuldgevoel (bijv. dat ze veel werken en er weinig zijn) geen nee durven zeggen.

Ik denk eigenlijk niet dat ze vreemde regels hebben, maar meer dat ze geen regels hebben. Als je het bespreekt zou je als reden aan kunnen dragen dat je graag wat afspraken wilt maken en regels af wilt spreken om zo op één lijn te zitten. Zodat dit duidelijker is voor de kinderen en iedereen dezelfde regels aan kan houden. Als je dan eenmaal in gesprek bent kan je misschien met wat suggesties komen.

Uiteindelijk zijn het natuurlijk toch de ouders die de uiteindelijke regels bepalen. Blijven zij deze ''regels'' hanteren, dan komen ze zichzelf later echt wel tegen als ze straks enorm brutale vervelende kinderen hebben

Ik hoop alleen niet dat het meisje straks niet opgroeit als een meisje met flink overgewicht, want dat zou wel erg sneu zijn.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:39

Geplaatst: 15-11-18 23:39

Laura82 schreef:
CestLaVie_97 schreef:
Het feit dat het meisje obesitas heeft betekend dat hier al sprake is van fysieke verwaarlozing.

Hmm ja, op zich met je eens. Toch zie ik ook daarin om me heen meer kinderen met dan zonder obesitas, en vraag ik me af of de kinderbescherming niet een te zwaar middel is. Ik zie meer in goede vootlichting en signalering.

In principe is hier sprake van kindermishandeling. De kinderbescherming grijpt alleen in als laatste redmiddel, maar zij kunnen in dit soort situaties ook goede tips geven zonder dat er gelijk zwaar geschut ingezet moet worden.

Laatst bijgewerkt door CestLaVie_97 op 15-11-18 23:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-11-18 23:41

Geplaatst: 15-11-18 23:41

Je zou met de ouder(s) in gesprek kunnen en hun kunnen wijzen op bijvoorbeeld 'ouder en kind centrum'. Het zou mooi zijn als ze open staan voor hulp.
Wegkijken is wel heel gemakkelijk...

**Geplaatst**: 15-11-18 23:43

Geplaatst: 15-11-18 23:43

Ik vind het altijd lastig als mensen op gewicht afgaan om te bepalen of iets kindermishandeling is of niet. Mijn dochter heeft al haar hele leven ondergewicht, mishandel ik haar dan ook?

Uiteindelijk zijn het de kinderen van de ouders en dus hun verantwoordelijkheid. Je kunt er heel hard aan gaan lopen trekken, maar als de ouders het een prima opvoeding vinden, dan heb jij je er eigenlijk gewoon in te schikken.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:46

Geplaatst: 15-11-18 23:46

Gut wat heb ik medelijden met kinderen die bij zulke ouders geboren worden. Totaal ongeschikt om kinderen groot te brengen tot stabiele gezonde volwassenen . Ts je doet wat je kunt, misschien kun je nog meer doen door gezamenlijke activiteiten zoals pannenkoeken bakken of pepernoten. Samen het bos in en van alles opzoeken om daar iets van te knutselen ?? Misschien kost het je moeite maar later zullen die kids waarschijnlijk juist aan jou terug denken.

**Geplaatst**: 15-11-18 23:52

Geplaatst: 15-11-18 23:52

Het zijn hun foute.... uh, hun kinderen....
Ik snap heel goed dat jij en totaal andere visie hebt op het opvoeden van kinderen en denk ook dat deze kinderen iets heel essentieels te kort komen.
Mijn grote vraag is ook: waarom moeten mensen kinderen fokken als ze zoveel willen blijven werken?
Anyway, Ik zou dit niet bespreekbaar maken denk ik.
Ik zou bang zijn om die mensen aan te tasten in hun ouderzijn. Aangezien het hun kinderen zijn en ze waarschijnlijk eerlijkheid niet kunnen waarderen als het hen kwetst of te kijk zet in hun tekortkomingen, zou ik het niet doen.

Als ik in jouw schoenen stond zou ik je eigen grenzen stellen aan deze kinderen. Ze leren vrij snel dat ze bij jou dingen niet mogen, en ja dan ben jij niet aardig.
Want jij geeft ze wel grenzen.
Probeer wel altijd uit te blijven leggen aan kinderen waarom je doet wat je doet. Ze zijn niet gek.
Vertel het jochie gewoon dat het echt slecht voor zijn hersenen is als hij alleen maar moord en bloed ziet.
Dat een vrolijk en positieve insteek in het leven veel makkelijker en fijner is op lange termijn.
Pak dat meisje gewoon op en zet haar in de bakfiets, kijk haar aan en zeg: waag het eens uit de bak te komen voordat we thuis zijn. daarna gaan we fietsen, nu blijf je zitten.
Dat drama gedoe ben ik allergisch voor.
Ik ging ook met mijn oppaskinderen grimeren hoor (schminken in halloween stijl) en snoep maken en playdowen en leren voor school of spelen met scheerschuim (goed voor de ontwikkeling).

Verzin gewoon dingen die ze doorgaans niet zullen doen.

Heel eerlijk vraag ik me wel af wat er van die kinderen terecht moet komen.

**Geplaatst**: 16-11-18 00:25

Geplaatst: 16-11-18 00:25

Ik zou even bij jezelf nagaan tot hoeverre dit echt ernstig is of dat het gewoon niet jouw stijl is?
De opvoeding klinkt weliswaar verre van ideaal, maar hun huis, hun regels. Ik zou gewoon een gesprekje aankaarten bij de ouders, uitleggen dat je sommige dingen gewoon not done vind en als je er echt niet meer tegen kan dan zou ik dat gewoon eerlijk zeggen. Op een rustige en neutrale manier uitleggen dat jou opvoed idealen zodanig ver van die van hen af liggen dat je het niet prettig meer vind om op te passen.

En zo raar is dat niet hoor, om te zeggen. Stel nou jij hebt een verzorgpaardje ergens maar eigenaar laat het beest de helft van de tijd verhongeren en heeft hoeven die zo lang zijn dat ze splijten, dan blijf je ook niet met plezier daar verzorgen toch? Uiteraard is het een compleet ander en misschien wat extreem voorbeeld, maar je snapt mijn punt

Overigens, als het echt zo danig ´slechte opvoeding´ is dat je het verwaarlozen kan noemen dan zou ik anoniem contact opnemen met veilig thuis oid. Daar moeten de kinderen namelijk niet de dupe van worden.

**Geplaatst**: 16-11-18 01:27

Geplaatst: 16-11-18 01:27

Ik zelf moeder van 2 zoons van 8 en 6, die van 6 haalt letterlijk pas echt bloed onder je nagels vandaan. Maar Fortnite zelf is lang niet zo erg als GTA zoals een vriend van mijn oudste zoon speelt en zijn moeder daar 0,0 zicht op heeft. Ik ben ook gescheiden en heb aan de vader van m'n kinderen aangegeven dat ik niet wil hebben dat J met V speelt, dit ivm GTA ik vind dit niet voor jongens van 8 jaar.
Mijn zoon van 6 hij is er juist een die echt alles oppikt. Ben ik blij dat ik geen oppas heb.

**Geplaatst**: 16-11-18 07:10

Geplaatst: 16-11-18 07:10

Moeilijke situatie waar je in zit TS, maar zoiets kan je verwachten als oppas. Dit zal dus iets zijn waar je mee om moet leren gaan. Wat ik je wel wil benadrukken is dat aan het einde van de dag, je jezelf nog wel in de ogen moet kunnen kijken. Als de situatie je dus "dwingt" dingen te doen waar je het echt niet mee eens bent, dan moet je zo snel mogelijk wegwezen ook al zou dat minder inkomsten betekenen.

Verder ben ik het vooral met RoyceMack eens. Ik denk niet dat de ouders zitten te wachten op een lezing van jou hoe ze hun kinderen moeten opvoeden. Mijn baas vertelde me vroeger altijd: "advies is waard wat je ervoor betaald". Hierbij refereerde hij vooral dat de adviezen van dure consultants werden opgevolgd terwijl sommige werknemers dezelfde voorstellen hadden gemaakt maar toen werd het afgewezen (gratis advies dat als "waardeloos" werd gezien). Als jij "gratis" advies geeft dan denk ik niet dat ze er wat mee doen.

Wat je wel kan doen is het goede voorbeeld geven. Als de kinderen onder jouw beheer zijn dan gaat alles volgens jou regels. Jij bent de baas op dat moment, jij bepaald. Mochten de ouders het niet met jouw aanpak eens zijn dan is het aan hun om iemand anders te zoeken. En dat zal een tijdje stennis geven, maar die kinderen leren wel wat wel en niet mag als jij er bent. Na verloop van tijd zullen ook de ouders wel gaan inzien dat de kinderen zich beter gedragen als jij er bent dan bij de andere oppas of bij hun, en dan kunnen ze om advies komen vragen als ze geïnteresseerd genoeg zijn.

Je bent onderwijsassistente, en wilt mogelijk doorgroeien naar onderwijzer, zie dit als een mooie uitdaging. Soortgelijke situaties ga je vaker tegenkomen, dus leer ermee omgaan en gebruik het als groeimoment.

**Geplaatst**: 16-11-18 07:45

Geplaatst: 16-11-18 07:45

Buiten het feit dan er altijd meerdere kanten aan het verhaal zitten, en het eigenlijk niet netjes is dat dit verhaal op internet staat, wil ik even vertellen over het gedrag van de kinderen.

Mijn zoon wordt ook volgende maand 7 en speel ook fortnite. Net zoals zijn halve klas. Het kost mij ook behoorlijke moeite om hem naar buiten te krijgen, maar ik heb speeltijd met hem afgesproken, en dan nog is hij daar soms nukkig om. Ook buiten speelt hij oorlogje met zijn vrienden en rennen ze met speelgoedpistolen achter elkaar aan. Doodnormaal gedrag.
Dat meisje van 4. Heb je aan haar ouders wel eens gevraagd waarom ze overgewicht heeft? At ze slecht en gaven de ouders dan maar eten wat ze wel at? Wanhopige ouders doen soms gekke dingen. (en als mijn 4jarige dochter een woedeaanval krijgt, helpt even knuffelen haar vaak dit te doorbreken, daarna kan ik weer gewoon met haar praten)
Daarbij komt ook dat jij nog jong bent. Als je zelf moeder bent, leer je vanzelf (en heel snel) dat niet altijd alles gaat zoals het hoort te gaan. Dat je soms geen keuze hebt, of het gevoel hebt geen keuze te hebben.

Ik lees in jouw opening dat deze ouders de kinderen het liefste op 1 BSO zouden willen hebben, maar dat er geen plek is. Dus daarom zitten ze er op 3 en kom jij. Deze ouders maken misschien niet de meest handige keuzes maar jij kent verder hun verhaal niet. Ja ze werken 5 dagen per week. Maar zolang jij niet weet wáárom ze dat doen, vind ik niet dat je je neus hierin mag steken. Daarbij heb ik toch ook het idee dat je alles door een vergrootglas ziet. Kinderen leven niet zoals uit de boekjes die je leert op school.

**Geplaatst**: 16-11-18 07:47

Re: Regels van ouders oppaskind zijn vreemd, hoe mee om te gaan?

Geplaatst: 16-11-18 07:47

Helemaal eens met storm.

**Geplaatst**: 16-11-18 08:10

Re: Regels van ouders oppaskind zijn vreemd, hoe mee om te gaan?

Geplaatst: 16-11-18 08:10

Ben ik dan de enige die het belachelijk vind kindjes van 7 fortnite te laten spelen? Hier komt al dat gewelddadige gebeuren niet in Mn huis. Verder zou ik gewoon een gesprek aangaan met moeder of ouders. Ik zou dat luchtig houden.

Ben sowieso wel blij dat mijn kind op een christelijk school zit en dat soort spelletjes dus niet als normaal gezien worden. Vind het echt niet normaal dat dat jochie zo doet. En dat meisje, tja denk dat elke 4 jarige wel zo kan zijn. Beste gewoon consequent blijven, een kind heeft heel snel door wat wel en niet kan en bij wie.

**Geplaatst**: 16-11-18 08:11

Geplaatst: 16-11-18 08:11

Ik heb niet alle comments gelezen maar het klinkt mij of ze van de kinderen alleen de lusten willen niet de lasten.

Welke dagen /tijden werken de ouders?

Je zou een gesprekje met ze kunnen aangaan vooral omtrent het gewicht en dat je je daar zorgen over maakt, maar ik denk dat als dat op niks uit loopt je misschien beter oppaskindjes kunt zoeken waarbij de opvoeding beter aansluit.

**Geplaatst**: 16-11-18 08:39

Re: Regels van ouders oppaskind zijn vreemd, hoe mee om te gaan?

Geplaatst: 16-11-18 08:39

Ik zou eens een gesprek aan gaan en dan niet beschuldigend van jullie doen het verkeerd. Maar aangeven dat je je over bepaalde dingen zorgen maakt, zoals het slaan en de hang naar gewelddadige filmpjes en games. En dat ze nu naar jouw mening te veel mogen. Hoe leren ze nu om met nee en tegenslag om te gaan. Je merkt snel genoeg of de ouders je zorgen serieus nemen of niet. Als ze vinden dat alles prima gaat zo dan zou ik idd stoppen. Dan levert het alleen stress en frustratie op voor iedereen.

**Geplaatst**: 16-11-18 09:22

Re: Regels van ouders oppaskind zijn vreemd, hoe mee om te gaan?

Geplaatst: 16-11-18 09:22

Fortnite valt wel mee met gewelddagdig vind ik. Dat is dan nog een van de betere schietspellen.
Mijn broertje van 8 had het voor elkaar gekregen gta te krijgen voor zijn verjaardag. Mijn ouders dachten dat het een racespel was

Maar het is niet de ideale situatie, alleen ook weer niet zo heel erg. Dat er dan wordt gesproken van verwaarlozing vind ik wel heftige woorden. En dat de ouders gewoon fulltime werken lijkt me ook niet zo heel erg. Er zijn zoveel ouders die dat doen. Ik zag mijn pa inderdaad ook bijna nooit, maar daar ging ik echt niet dood van hoor.

Als je het lastig vind, zou ik met de ouders overleggen en mocht dat niet goed lukken dan gewoon weg gaan en een ander gezin zoeken. Er zijn genoeg oppasmogelijkheden.

**Geplaatst**: 16-11-18 09:42

Geplaatst: 16-11-18 09:42

Ik voel me nu opeens een heel slecht persoon. Mijn stiefzoontje van 8 speelt GTA, fortnite, en black ops.

**Geplaatst**: 16-11-18 09:44

Geplaatst: 16-11-18 09:44

Storm schreef:
Buiten het feit dan er altijd meerdere kanten aan het verhaal zitten, en het eigenlijk niet netjes is dat dit verhaal op internet staat, wil ik even vertellen over het gedrag van de kinderen.

Mijn zoon wordt ook volgende maand 7 en speel ook fortnite. Net zoals zijn halve klas. Het kost mij ook behoorlijke moeite om hem naar buiten te krijgen, maar ik heb speeltijd met hem afgesproken, en dan nog is hij daar soms nukkig om. Ook buiten speelt hij oorlogje met zijn vrienden en rennen ze met speelgoedpistolen achter elkaar aan. Doodnormaal gedrag.
Dat meisje van 4. Heb je aan haar ouders wel eens gevraagd waarom ze overgewicht heeft? At ze slecht en gaven de ouders dan maar eten wat ze wel at? Wanhopige ouders doen soms gekke dingen. (en als mijn 4jarige dochter een woedeaanval krijgt, helpt even knuffelen haar vaak dit te doorbreken, daarna kan ik weer gewoon met haar praten)
Daarbij komt ook dat jij nog jong bent. Als je zelf moeder bent, leer je vanzelf (en heel snel) dat niet altijd alles gaat zoals het hoort te gaan. Dat je soms geen keuze hebt, of het gevoel hebt geen keuze te hebben.

Ik lees in jouw opening dat deze ouders de kinderen het liefste op 1 BSO zouden willen hebben, maar dat er geen plek is. Dus daarom zitten ze er op 3 en kom jij. Deze ouders maken misschien niet de meest handige keuzes maar jij kent verder hun verhaal niet. Ja ze werken 5 dagen per week. Maar zolang jij niet weet wáárom ze dat doen, vind ik niet dat je je neus hierin mag steken. Daarbij heb ik toch ook het idee dat je alles door een vergrootglas ziet. Kinderen leven niet zoals uit de boekjes die je leert op school.

Hoe ingewikkeld is het om gewoon te stellen dat er een leeftijd gekoppeld is aan deze spellen? Ik heb het altijd zeer bijzonder gevonden dat ouders dat schijnbaar voor de show vinden, die leeftijdsgrens. Mijn zoon mocht het gewoon thuis niet spelen, bloedirritant dat hij dat dus bij vriendjes wél gewoon mocht.

**Geplaatst**: 16-11-18 09:45

Geplaatst: 16-11-18 09:45

Vealosz schreef:
Ik voel me nu opeens een heel slecht persoon. Mijn stiefzoontje van 8 speelt GTA, fortnite, en black ops.

ah, ik speelde vanaf 7-8 jaar ook dergelijke spelletjes (ik had een broer die 6 jaar ouder was

)
Ben er niet slechter op geworden hoor. Zolang ze snappen dat het een spelletje is en het in het echt niet zo gaat zie ik er geen problemen in.

**Geplaatst**: 16-11-18 09:46

Geplaatst: 16-11-18 09:46

Duhelo schreef:
Vealosz schreef:
Ik voel me nu opeens een heel slecht persoon. Mijn stiefzoontje van 8 speelt GTA, fortnite, en black ops.

ah, ik speelde vanaf 7-8 jaar ook dergelijke spelletjes (ik had een broer die 6 jaar ouder was )
Ben er niet slechter op geworden hoor. Zolang ze snappen dat het een spelletje is en het in het echt niet zo gaat zie ik er geen problemen in.

Oh maar dat snapt hij zeker, gelukkig. Anders geen spel voor hem.