Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
Suzanne F. schreef:Alle 4 je beestjes pakken en naar je ouders! Je moet wel een laag zelfbeeld hebben om dit over je heen te laten gaan. Jij bent meer waard dan dit hoor, dat kan je toch niet over jezelf laten zeggen? En dat door 2 mensen waar je om geeft?
Tallie1979 schreef:Een vent die 3 jaar terug al zei dat hij bij je blijft om het huis is geen knip voor de neus waard.
Hoewel de woningmarkt nu wel heel goed is en het moment om te verkopen nu perfect is! Dus ergens is de 3 jaar wel positief uitgepakt.
Neem een goede advocaat in de arm, laat het huis te koop zetten en wegwezen! Hou er wel rekening mee dat je waarschijnlijk wel de aller slechtste kan van deze vent te zien gaat krijgen en dat hij je emotioneel helemaal kapot gaat proberen te maken. Aangezien je nu niet sterk in je schoenen staat, gaat het hem waarschijnlijk nog lukken ook.
Steun op je familie en je ware vrienden, je gaat ze nodig hebben. Uiteindelijk zal het je rust geven, maar je zal door een diep dal gaan.
Maar bedenk jezelf; Ieder diep dal kent ook 2 pieken!
Sterkte meis, het is vreselijk!!
bigone schreef:Ts, mocht je hulp willen met alle papieren doorspitten, ik weet misschien wel iemand in jouw buurt die er rustig een avond voor wil gaan zitten met je. Die kan misschien wat praktische zaken voor je op een rijtje zetten.
Mer1980 schreef:Ik ga grotendeels met Charmings mee hierboven, alleen ga ik nog eens tapje verder. Als jullie de financiën allemaal op 1 rekening laten komen start vast je eigen rekeningnummer op waar je je eigen salaris kan laten storten, al is het ter voorbereiding, pak de dingen die je dierbaar zijn vast in (foto's, paspoort, kleine dingetjes die je niet wil missen). Als jij een weekje uit huis gaat kunnen mensen die depressief zijn en agressief reageren op veranderende situaties ook rare dingen doen en soms is dat dingen stukmaken van de partner.
Als je het gesprek aan gaat hou het bij jezelf, ga niet beschuldigen, ga niet verwijten geven, dat zal hij waarschijnlijk al genoeg doen. Hou het bij jezelf geef aan dat jij je niet meer goed voelt in de relatie, dat jij geen toekomst meer ziet. Dat je hem een fijn leven gunt, maar dat jij ook verder moet. Dat je graag om de tafel wil om dit netjes af te ronden.
heel veel sterkte... het zal even heel vervelend zijn, maar ik denk dat je je binnen een maand nadat je weg bent al beter voelt dan ooit.
CharmingS schreef:Makkelijk hoe mensen reageren met "spullen pakken en wegwezen". Alsof je even een pakje boter gaat halen bij de supermarkt. Ook nog ff lekker er inwrijven dat ze 3 jaar te laat is, lekkere reactie
Ik kom uit een soortgelijke relatie waarin het bijna begint te lijken alsof de TS een relatie met mijn ex heeft. En inderdaad zal de ts vanzelf bij hem weggaan, alleen het stuk daar naar toe is ontzettend eng en lastig.
Het is weer helemaal op 0 beginnen en alles achterlaten wat je samen hebt opgebouwd, en die stap is niet zo makkelijk als dat hier word gesuggereerd.
Denk dat de TS meer baat heeft bij goede tips en adviezen ipv te horen krijgen dat ze daar weg moet gaan, want denk dat ze dat zelf ook wel weet.
Mijn tip aan jouw TS, wat ik ook heb gedaan. Pak een tasje met kleding voor een weekje en ga even bij je ouders, familie of vriendin slapen. Zet alles voor jezelf in een rustige omgeving op een rijtje, schrijf het desnoods op als je bang bent dat je het vergeet, en ga daarna in gesprek met je vriend over hoe het nu verder moet. Want wat ik uit jouw verhaal kan halen is er geen respect van zijn kant en geen vertrouwen vanuit jouw kant. En die 2 dingen zijn echt het belangrijkste in een relatie.
Heel erg veel sterkte hiermee. Het is moeilijk maar als het eenmaal achter de rug is voel je jezelf 1000x beter
Temeraire schreef:Ik begrijp dat je het spannend vind om de stap te zetten om weg te gaan, maar is het vooruitzicht om nog langer bij hem te blijven niet nog veel beangstigender?
Emmaa_ schreef:Voor mij zijn dit geen relatieproblemen, maar zit jij gewoon in een enorm giftige relatie. Ieder mens verdient beter dan een relatie waarin ze af en toe vlagen van liefde krijgen en het voor de rest maar moeten doen met uitbarstingen en genegeerd worden. Je bent 27, je hebt nog een heel leven voor je. Zie jij jezelf echt 80 worden met een man die jouw passie voor dieren niet deelt? Die tegen jouw beste vriendin zegt dat hij je eigenlijk niet wil? Die je negeert en uitbarstingen heeft?
Blacky94 schreef:TS, volgens mij heb jij je keuze al gemaakt. Je moet je ook afvragen, blijf je nog samen uit angst om alleen te zijn, of omdat je van hem houdt? En als ik je laatste stuk zo lees, krijg ik het idee dat het voornamelijk dat eerste is.
Ik ben begin dit jaar ook uit een relatie van 2,5 jaar gestapt die, iig voor mij, niet gezond was. En, zeker achteraf gezien, had ik daarin zeker het laatste jaar al steeds meer twijfels over en wist ik eigenlijk ook wel dat er geen toekomst in zat. Maar ik ben net als jij een ''fixer'', dacht dat dingen nog wel konden veranderen en beter konden worden. In mijn geval was het weliswaar geen 10 jaar, maar uiteindelijk toch de knoop doorgehakt en dat was doodeng, maar gaf ook zoveel meer lucht en rust!
Sindsdien ben ik zoveel vrolijker, gezelliger en relaxter dan in het laatste jaar/1,5 jaar van die relatie. Vrienden om me heen zeiden hetzelfde en waren blij dat ze eindelijk de ''oude ik'' weer terug hadden.
Nu scheelde het wel dat ik officieel nog thuis woonde, ondanks dat ik 99% van de tijd bij hem was. Ik had dus ook wel de nodige zooi om te verdelen en mee terug naar huis te slepen. Maar net wat je zegt, dat zijn maar materiele zaken, dat komt echt wel goed!
Nadat het uit was riep ik dat ik de komende 2,5 jaar geen relatie meer wilde. Ik wilde rustig en zonder gedoe mijn school kunnen afmaken en daarna zou ik wel weer verder zien. Echter leerde ik een aantal maanden later mijn huidige vriend kennen. Inmiddels kennen we elkaar bijna 5 maanden en zijn we 4 maanden samen. En echt, ik ben nog nooit zo gelukkig geweest binnen een relatie. En ik weet dat het begin altijd leuk is en dat dat altijd nog veranderd naarmate je langer samen bent, maar als ik zie hoe makkelijk dingen nu gaan, hoe goed hij met mijn vrienden kan en hoeveel lol we samen hebben maar ook hoe goed we over dingen kunnen praten, dan is dat zo'n verschil met mijn vorige relaties en zelfs de eerste maanden daarvan. Nu zou ik het niet per se aanraden, zo snel op elkaar, maar soms loopt het ook gewoon zo.
Echt meid, je bent nog jong en er is zoveel meer in het leven. Ik gun je dat geluk ook. En het begin zal misschien even k*t en huilen zijn, dat is ook heel normaal, maar dat wordt vanzelf echt beter! Ik vind het dan ook erg knap van je dat je het ondanks alles nog 3 jaar hebt volgehouden, maar ik hoop ook dat je je eigen gevoel achterna durft te gaan. Heel veel succes en sterkte! Mocht je je hart willen luchten mag je altijd een PB sturen, maar voel je vooral niet verplicht.
Es_ther schreef:Lieve TS, wat ben jij een sterke vrouw! Ik had het echt niet getrokken hoor.
Mijn advies is ook, weggaan bij hem. En ja, dat is eng, moeilijk en verdrietig, maar je bent 27! Je kan nog zo veel leuke dingen doen, je bent nog jong, je moet er van genieten!
Het leven is te kort om te piekeren .
Maartje9 schreef:Jemig wat een verhaal. Ik denk dat hij ontzettend blij mag zijn met een vriendin als jij. Maar wees ook eens lief voor jezelf! Wat ik hier lees is echt niet oke. Wat hij over je gezegd heeft, daar schrik ik echt van. Of dat nou wel of niet gemeend is vind ik niet eens relevant, alleen al uit respect naar je vriendin zeg je dat gewoon niet! Maar ik begrijp je ook wel, zo lang samen is niet niks en dat gooi je niet zo maar weg. En als je er voor kiest om weg te gaan dan zul je hartstikke verdrietig zijn en dat zal best heel moeilijk zijn. Maar je zal echt zien dat dat verdriet slijt! Echt waar, je wordt er alleen maar beter van. Jouw tijd komt dan echt vanzelf wel.
Ik herken mezelf hier deels ook in, zij het een veel kortere relatie, en achteraf denk ik, waarom ben ik in godsnaam niet eerder weg gegaan? Ja ik was verdrietig, maar ik ben nu alweer bijna een jaar samen met de allerliefste jongen die ik me ooit kon voorstellen. Ze bestaan echt!
san4nie schreef:Lieve ts, heb je wel door hoe zo’n sterke vrouw jij bent? Dat jij zo lang op deze manier hebt kunnen leven. Je bent een doorzetter. En jij komt er echt wel overheen als je afscheid van hem neemt.
Heel veel sterkte de komende tijd
linnie050 schreef:Zorg dat je de belangrijkste zaken al regelt.
Licht je ouders in.
Je verblijf voor jou en de dieren.
En ga navragen hoe het zit met jullie huis in jullie geval.
Hebben jullie gezamelijke rekeningen?
Heb je eigen spaargeld kan hij daar bij?
Heel veel sterkte
SolarHertog schreef:Ach wat een verhaal, en zo herkenbaar. Ik heb ook problemen gehad in mijn relatie. We vulden elkaar niet meer aan en gingen naast elkaar leven.
Ik heb mijn verhaal op BOKT verteld en daar gaf iedereen mij het advies om te stoppen met de relatie.
Echter, dit heb ik niet gedaan. Ik heb mijn gevoel gevolgd. Ik heb gevochten voor mijn relatie en gewonnen. Ik ben zo gelukkig, tuurlijk hebben wij mindere dagen.
Volg je gevoel, jij weet wat je moet doen.
Soms is het goed om even niet te praten, maar gewoon te doen. Ga samen leuk een stuk wandelen, of lekker in de auto rijden. Samen dingen doen, weer een team worden. Ik denk dat alles wel gezegd is, en dat jullie nu vooral weer bij jullie gevoel moeten komen. Leuke dingen doen helpt om te zien waarom je hem zo leuk vind of vond. Schrijf voor jezelf op wat je nodig hebt in een gezonde relatie. En volgens mij lopen jullie beiden tegen hetzelfde aan, jullie hebben veel behoefte aan liefde. Geef elkaar en knuffel en voel.
xGoldenHero schreef:Lieve TS,
Al die jaren heb je op je tenen gelopen, alles maar gepikt wat hij tegen en over je zei, zijn gedrag en zijn verwijten naar jou.
Blijkbaar denkt hij heel laag over je; ze blijft toch wel.
Denk nou toch eens aan jezelf. Jouw leven is van jou en van niemand anders! Dus richt het in zoals jij het wil. En zo te lezen past je vriend hier absoluut niet in.
Regel je zaakjes, kom op voor jezelf. Bereid je goed voor en ga eventueel met je vader of moeder om te tafel zitten wat je zoal moet regelen. Zo werk naar het uitmaken toe.
Stuur je vriend daarna een appje dat je om (tijd) met hem wilt praten. In het gesprek gelijk aangeven luister, dit wordt geen leuk gesprek. Je geeft de hoofdlijnen uit je openingspost hier aan en zegt meteen wat er na dit gesprek gaat gebeuren.
Alsjeblieft, geef hem geen ruimte om ineens lief te gaan doen en je proberen op andere gedachten te brengen want meid, je weet zelf ook dat het na een poosje weer precies zo gaat als dat het nu gaat.
En dan kost het maar wat meer moeite en geld, daar kom je echt wel uit. Als je maar voor ogen houdt wat jij wilt, en niet wat jij voor hem wilt.
Heel veel wijsheid gewenst
Siesjuh schreef:Als ik jou verhaal zo lees, heb jij je beslissing allang gemaakt...
Je zit al zolang in deze situatie en ik snap echt dat je niet zomaar wilt opgeven. Maar het moet van 2 kanten komen he. En soms is het gewoon te laat.
Je zegt dat je de definitieve stap nemen heel eng vindt...is het geen idee een time out te nemen? Ik weet niet of je bijvoorbeeld makkelijk met je dieren bij je ouders terecht kunt, maar misschien worden de dingen duidelijker en tastbaarder als je uit de situatie bent. En dan wordt het waarschijnlijk ook makkelijker om de definitieve punt te zetten.
tyleysmiley schreef:Ik moest na het lezen van je verhaal aan dit nummer denken... https://youtu.be/2EwViQxSJJQ
Kelly_Taco schreef:De markt is goed.. verkoop je huis met winst en ga lekker voor jezelf iets opbouwen.
Tijdelijke pijn is geen pijn... de pijn die je nu hebt blijft zolang je bij hem zit.
Kort antwoord maar mooier is het niet.
Je leven omgooien is altijd lastig, we zijn gewoontedieren.
Maar de gewoonte waar jij in verzeild bent geraakt is toch gewoon zeilen tegen de storm in.
anjali schreef:MarjanB schreef:@anjali wat is daar nu zo anders aan? Ongelukkig zijn blijft hetzelfde getrouwd of niet..
Ts heel veel sterkte! Als ik het zo lees zou ik ook weg gaan. Maar.. ik weet ook uit ervaring dat het een moeilijke stap is en vooral als je er nog niet helemaal klaar mee bent.
Met mijn ex heb ik op papier opgesteld wat van ons samen was en wie wat kreeg. Dit beiden ondertekend en ook aan gehouden. Verder geld op gezamenlijke rekeningen verdeeld enz. Alleen moet je ex dan wel mee willen werken. Wie weet kan je iemand om hulp vragen?
Nou,ik ben Rooms-Katholiek en daar is het (Kerkelijk!) huwelijk een sacrament,wat je maar 1 keer in je leven mag ontvangen. Als je dan dus gaat scheiden,mag je (voor de Kerk) niet opnieuw trouwen. Uiteraard zijn er veel mensen die niet R.K. zijn en voor wie deze regels niet gelden.Bovendien is ts dus (gelukkig maar in dit geval!) niet getrouwd. Overigens is dit dan ook in juridisch opzicht,wat betreft de verdeling van het bezit,heel wat gemakkelijker.En het is niet zo dat ik geen medegevoel heb in relatieproblemen hoor,integendeel,maar gevoelens zijn niet te beoordelen,maar de praktische problemen die eruit voorkomen,daarvoor is het wel mogelijk advies te geven.Omdat daar wetten en regels voor zijn.
Josienx schreef:Ach dit is ontzettend zwaar en moeilijk. Niemand kan voor jou een beslissing nemen of zeggen wat je moet doen. Het advies wat ik je kan meegeven is voor jezelf te kiezen en na gaan wat je zelf wilt. Als je nog niet klaar bent om weg bij hem te gaan, dan moet je dat ook niet doen. Maar ga wel wat meer dingen doen die jij leuk vindt, en niet perse voor hem. Misschien word je daar wat zelfverzekerder van en ga je lekkerder in je vel zitten waardoor je beter kan inzien wat je nou wel en niet wilt, ook met hem!
Citaat:En weggaan is moeilijk, je bent toch tien jaar bezig iets op te bouwen (oke misschien niet tien jaar, gezien de minder leuke dingen) en om dat zo op te geven is echt lastig.
bigone schreef:Ts, dat redden van een man gaan de meeste vrouwen aan onderdoor. Want karakters kun je nooit veranderen. Ik heb je kwestie voorgelegd en diegene zegt dat contact met juridisch loket prima is. Wat je voor nu kunt doen is kopieën maken van alle belangrijke papieren. Jullie hebben samen een huis dus zal je jouw deel van de hypotheek moeten blijven voldoen ookal ben je daar weg. Je krijgt bij het juridisch loket wel antwoord op de vraag hoe je hem kunt dwingen om je uit te kopen of de woning te verkopen, tot die tijd aan je verplichtingen blijven voldoen. Hebben jullie ook geen testament oid op gemaakt ?? Zo ja, ook kontakt met notaris opnemen om dat te wijzigen zodat hij niet erft. En zie waar hij nu mee bezig is, jij krijgt de zwarte piet, jij bent de oorzaak, jij zorgt er voor dat hij zo is. NEE DUS, het is zijn probleem dus laat los en sluit af want je word aan alle kanten bespeeld .
moonfish13 schreef:Gun jezelf je geluk en vertrek, zéker omdat je niet eens je huisdieren achter durft te laten bij iemand waarmee je al 10! jaar samen bent.
Relaxed schreef:Echt waar, dat je de afgelopen 3 jaren zo hebt volgehouden is zoveel moeilijker dan nu de knoop doorhakken en gaan Ook na je laatste update, jullie halen elkaar naar beneden en werken elkaar tegen.. Wát een energie moet dat kosten, ik wil er niet eens aan denken Er is zoveel gebeurd, dat valt niet meer te fixen, vertrouwen is zo beschadigd, volgens mij vooral bij jou.
Dat hij nu aan zichzelf werkt is heel goed, maar als de liefde over is, dan is het gewoon klaar..
Princesj schreef:Hebben jullie gezamelijke therapie, of is dat overwogen dat te gaan doen?
Anoniem schreef:Gek genoeg: neuh. Ik zou prima nog jaren zo door kunnen gaan, mezelf wegcijferen kan ik heel goed, word ik gelukkig, nee, maar als hij het prima zo vindt.. Klinkt echt absurd hè? Als ik zijn dromen waar kan maken zou dat mooi zijn, mijn eigen dromen zijn mwah niet zo belangrijk, probleem is alleen: volgens mij heeft hij geen dromen meer met mij. Ik voel me wel een beetje awkward als ik dit zo uitspreek. Yep ik cijfer mezelf weg.
Gebruikers op dit forum: Anne., AnoukS_, Femke_Tweety, fleurtjeuh, Flux, henshem, judith_irene, katinker, Lalidan, liedje89, Mo_86, moonsparkle, Sabbientje, Travel_me, veerledec, YandexBot, zuperzmoker en 60 bezoekers