Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-11-18 12:17

Re: Afscheid van speen

Geplaatst: 02-11-18 12:17

Ik zou denk ik het de tijd geven. Wel duidelijk aangeven geen nieuwe spenen meer te kopen.
Mijn dochtertje duimt, die kun je niet eens afnemen :Y)

**Geplaatst**: 02-11-18 12:19

Geplaatst: 02-11-18 12:19

Er zijn toch ook kettinkjes enzo waar kinderen wat op kunnen knabbelen / zuigen? Is dat niks om in te duiken? Dat staat toch al minder baby-achtig dan een speentje

**Geplaatst**: 02-11-18 12:21

Geplaatst: 02-11-18 12:21

Ik zou haar momenteel ook laten. Haar vader is net uit beeld, ze gaat waarschijnlijk pas naar school. Dat zijn best aangrijpelijke gebeurtenissen, die behalve emotioneel ook veel energie kosten en dan heeft ze iets vertrouwds nodig.

Ik zou het aantal alleen wel beperken

**Geplaatst**: 02-11-18 12:24

Geplaatst: 02-11-18 12:24

Storm schreef:
Maar ze is zo aan dat ding gehecht dat hij altijd mee' moet', mee in de auto (anders huilen) overal mee naartoe. En op de gekste momenten gaat ze huilen en zegt ze dat ze haar speentje zo mist. Dat ze er zo van afhankelijk is, lijkt me niet goed.

Kun je niet een tussenweg vinden? Speen is alleen voor in bed.

Dus op die manier kan ze nog wel de troost en comfort van de speen krijgen, maar alleen in bed. Zo ben ik begonnen met mijn zoontje. Dat werkte prima omdat het heel duidelijk was.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:25

Geplaatst: 02-11-18 12:25

Waarom moet er altijd een heel sprookje vertelt worden tegen kinderen?

Vertel je dochter gewoon dat haar tanden scheef gaan staan als ze blijft tutten.
Stel grenzen: tut alleen in bed.
Als ze ziek is, moe is, buikpijn heeft moet ze maar in bed gaan liggen. daar kan ze tutten. Niet beneden.
En stop met het schuldgevoel goedpraten van de scheiding.
Het is niet zo dat JIJ hun vader hebt afgepakt.
Kinderen hebben meer aan een ouder die ze de weg wijst en leiding geeft dan aan een ouder die steeds wisselt en waar ze feitelijk niet op kunnen bouwen.
Krijg je uiteindelijk van die kinderen die gaan lopen zeuren, liegen en smoezen bedenken 'want dan mag het toch wel van mama'.

Dit is hetzelfde als iets wat ik laatst zag gebeuren. Kind van 2/3 stond bij een stroomdraad en daar stond stroom op.
Dat kind ging naar die draad toe en werd gelijk weggetrokken en gezegd 'auw!'.
Kind wordt neergezet en loopt weer naar de draad wan tja, interessant!
Weer weggehaald en nogmaals en nogmaals.
Kind vind het alleen maar interessant wat ie niet mag.

Daarna wilde dat kind gaan zitten maar er stonden kleine, lage brandnetels.
Wordt gelijk weggetrokken en gezegt: niet hier zitten!
Kind snapt er niks van en wil weer daar zitten want daar lag een kastanje op de grond.
Weer hetzelfde liedje.

Ik zal wel een slecht voorbeeld zijn, maar laat zo'n kind gewoon ervaren dat er stroom op de draad staat. Wedden dat het afgelopen is daarna.
Brandnetels, leg verdorie gewoon uit dat die plantjes jeuk geven!
Ga erbij zitten en wijs aan welke je bedoeld en leg uit wat het doet.
Zo'n kind is niet geestelijk gehandicapt hoor!

**Geplaatst**: 02-11-18 12:29

Re: Afscheid van speen

Geplaatst: 02-11-18 12:29

Ik heb eens ergens iets gelezen van een moeder die ze in de grond stopte en de kids wijsmaakte dat er lolly’s uit groeiden :')

Dat vond ik echt een grappige methode

zal het even opzoeken

**Geplaatst**: 02-11-18 12:29

Geplaatst: 02-11-18 12:29

Als je nou met een tussenweg begint? Dus overdag gewoon consequent zijn, nee, je krijgt je speen niet. Speen is alleen voor 's nachts in bed. Dan kan ze hem 's nachts nog lekker houden, maar heeft hem niet de hele dag in. Het lijkt haast alsof je eerder een oplossing zoekt voor het feit dat jij overdag niet consequent kan zijn, dan dat die speen 's nachts echt een probleem is.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:31

Geplaatst: 02-11-18 12:31

Ik bekijk het even vanuit mijn ogen. Ik was vrij snel van de speen af, echter had ik al snel een "oplossing" gevonden. Ik ging duimen. Dit heb ik tot een jaar of 12 volgehouden (bij spanning van mezelf vooral)

Mijn moeder had het qua duimen op een gegeven moment maar opgegeven. Want zelfs alle soorten antibijt en sambal hadden geen effect. Ik likte het allemaal af... (zou dat de reden zijn dat ik best van pittig eten hou?)

Ik moest daarna aan een beugel. (niet door het duimen, maar mijn hoektanden kwamen scheef door) Omdat het toen pijn begon te doen tegen mijn duim ben ik er mee gestopt.

Ik heb er verder niks aan overgehouden.

Dus, laat haar lekker haar speen hebben. Ze komt er vanzelf wel van af. Kennelijk is het voor haar nog te vroeg.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:31

Geplaatst: 02-11-18 12:31

Ik heb zelf een enorme overbeet inclusief jaren beugel gehad omdat ik te lang gespeend heb. Hoe lang weet ik niet meer precies, maar ik denk zeker wel tot een jaar of 5/6/7. Zou toch wel mooi zijn als ze er vanaf is voordat ze begint met wisselen.
Ik vond het als kind ook drama dat ik ermee moest stoppen. Op een gegeven moment moest het van de tandarts dus tja. 1 nachtje om gehuild en slecht kunnen slapen en toen was het over. Je kindje heeft vast ook andere dingen waar ze troost uit kan halen? Een lekker dekentje of een knuffeltje? Of gewoon even lekker met mama knuffelen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-18 12:32

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-18 12:32

Ik ben ook niet consequent. Geef ik meteen toe. Dat schreef ik meteen al in mijn eerste post.
Ik vind het gewoon vreselijk om haar verdrietig te zien. Mede om het schuldgevoel dat ze in een gebroken gezin op moet groeien. Dat speelt er bij mij zeker in mee.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:32

Geplaatst: 02-11-18 12:32

Mijn dochter heeft lang een speen gehad. Zij kreeg er op latere leeftijd wel een grote overbeet van hoor... Zonde. Met een beugel is dit echter wel opgelost!!

**Geplaatst**: 02-11-18 12:40

Geplaatst: 02-11-18 12:40

Storm schreef:
Ik ben ook niet consequent. Geef ik meteen toe. Dat schreef ik meteen al in mijn eerste post.
Ik vind het gewoon vreselijk om haar verdrietig te zien. Mede om het schuldgevoel dat ze in een gebroken gezin op moet groeien. Dat speelt er bij mij zeker in mee.

Ik heb precies hetzelfde dilemma gehad natuurlijk. Dus ik ken de twijfels. Maar hier is het 'de speen is alleen in bed' verbazingwekkend goed gegaan.

Van speen naar niets vervolgens weer niet, want hij is nu gaan duimen. :')

En die duim die steekt ie natuurlijk wel weer overal in zn mond.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:45

Geplaatst: 02-11-18 12:45

Storm schreef:
Ik heb er zelf ook geen grote moeite mee. Ze drinkt ook 's morgens nog uit haar fles en slaapt iedere nacht bij mij.
Maar ze is zo aan dat ding gehecht dat hij altijd mee' moet', mee in de auto (anders huilen) overal mee naartoe. En op de gekste momenten gaat ze huilen en zegt ze dat ze haar speentje zo mist. Dat ze er zo van afhankelijk is, lijkt me niet goed.
Maar school gaat hij natuurlijk niet mee. Maar als ze thuis is, loopt ze dus het liefst de hele dag met dat ding in. Een flesje heb je maar even, maar die speen blijft er urenlang in...

De speen is niet hetgeen wat ze wil, ze zoekt geborgenheid.
Als je de speen weghaalt dan gaat ze de geborgenheid bij iets anders zoeken.
Een knuffeltje, haar duim, een tutteldoek.
Persoonlijk zou ik haar laten met haar speen. Ze zoekt overduidelijk geborgenheid en die vind ze nu bij haar speen. Ze houdt hem echt niet in tot ze 15 is

Als ze straks naar schooltje gaat dan kun je wat rustiger beginnen met afbouwen.

Overigens moet jij je er niet schuldig over voelen, dat voelt ze ook aan en dan krijg je een cirkeltje.
Opgroeien in een gezin waar altijd spanning heersen omdat ouders het niet meer met elkaar uithouden is ook niet goed voor een kind.
Je doet wat er in je macht ligt.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:45

Geplaatst: 02-11-18 12:45

n_love_qwert schreef:
Mijn dochter heeft lang een speen gehad. Zij kreeg er op latere leeftijd wel een grote overbeet van hoor... Zonde. Met een beugel is dit echter wel opgelost!!

Die heb ik van het duimen gehad omdat ik geen speen mocht

**Geplaatst**: 02-11-18 12:46

Geplaatst: 02-11-18 12:46

Maar wat zou jou dan helpen om wel consequent te blijven? Kan jij je op zo'n moment bedenken dat je haar méér helpt én gelukkiger maakt door wél vol de houden? Dat van snelle oplossingen een kind ook niet gelukkig wordt? Dat je op moeilijke moment een vaste activiteit hebt om te gaan doen? Dat je met iemand eens per week kan kijken hoe het gegaan is? Wat zou jou helpen?

Ik zou me dan eerder daar op richten dan op hoe je haar haar speen af kan pakken....

**Geplaatst**: 02-11-18 12:51

Geplaatst: 02-11-18 12:51

Storm schreef:
Ik ben ook niet consequent. Geef ik meteen toe. Dat schreef ik meteen al in mijn eerste post.
Ik vind het gewoon vreselijk om haar verdrietig te zien. Mede om het schuldgevoel dat ze in een gebroken gezin op moet groeien. Dat speelt er bij mij zeker in mee.

Misschien een totaal ''offtopic'' reactie.
Ik kom uit een ''gebroken'' gezin. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 4 jaar was. Maar daar is nooit een ding van gemaakt. Eerder iets heel positiefs. Bij mama had ik mijn eigen kamer, had ik mijn eigen speelgoed en had ik vriendjes/vriendinnetjes. Wat maakte dat ik twee keer zoveel speelgoed en twee keer zoveel knuffels had. Bij papa had ik ook mijn eigen kamer, ook mijn eigen speelgoed en ook vriendjes en vriendinnetjes. Wat een feest, 2 keer jarig. Want bij papa en bij mama was het feest. 2 keer vakantie. Want ik had een tijd met mama en een tijd met papa. Twee keer kerst, twee keer sinterklaas.
Ik zag mijn vader door de weeks ook regelmatig/iedere avond en om het weekend.
Mijn ouders zijn niet heel positief uit elkaar gegaan,(moeder lesbisch ,vader onbegrip) maar waren rondom mij toen altijd heel fijn.

Daar zijn zelfs veel complimenten toen vanuit school vandaan gekomen. Ze merkten aan mij niets van de scheiding. En toen een jaar of 2 later een van mijn klasgenootjes, en vriendjes, wel heel verdrietig was rondom het scheiden van zijn ouders, waren z heel blij dat ik zo'n goede ervaring had en hem dat ook verteld heb..

Uiteindelijk kreeg mijn vader een nieuwe vriendin en trouwde met haar. Die vrouw woonde met haar kindjes bij mijn moeder in de straat. Haar kinderen kwamen zowel bij mama als bij papa over de vloer als mijn vriendinnetje en vriendje. Vanaf die tijd is er heel wat gedoe geweest over en weer tussen mijn vader en moeder. Wat los staat van zijn hertrouwen. Waar ik wel echt heel veel moeite mee gehad heb, en waar ik het zowel mijn vader en zijn nieuwe gezin en mijn moeder onwijs moeilijk mee heb gemaakt is dat mijn moeder het zelfde dacht als jij. Schuldig en niet consequent. Als het er op aan kwam kreeg ik ''alles'' voor elkaar. Omdat mama zich schuldig voelde. Tegen de tijd dat je dan meer een eigen mening begint te krijgen en wat ouder word, kun je daar de boel lekker mee op stelten zetten. Papa was altijd veel strenger, daar had ik duidelijke regels. En ik ging echt niet minder graag naar papa toe. Wel profiteerde ik ontzettend van mama en wat ik voor elkaar kreeg omdat ze zich zo schuldig voelde. Wat uiteindelijk ook voor heel veel ruzie tussen mij en mijn moeder gezorgd heeft.

Gescheiden ouders zijn echt niet het eind van de wereld. Zeker als papa nog in beeld is. En hoe lastig ook, zorg dat jullie samen op een lijn zitten. Over de omgang, over de opvoeding en dat jullie samen door een deur kunnen. Als het helpt voor de kinderen een vaste avond of avonden in de week afspreken waar ze hem zien, of waar dat ie komt eten met ze, of even tijd voor ze heeft. Ik zag mijn vader dagelijks en om het weekend. Ik was mijn vader niet ''kwijt'' door hem alleen in de weekenden of om het weekend te zien.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:56

Geplaatst: 02-11-18 12:56

Brainless schreef:
Storm schreef:
Dat kinderen een spraakachterstand zouden krijgen is gelukkig achterhaald. En haar tandjes groeien volgens mijn tandarts ook wel weer recht. Dat is het probleem niet.

Mijn dochter had een mega overbeet gekregen door haar speen (beet daardoor met haar ondertanden in haar gehemelte) door langdurig (5 jaar) gebruik van haar speen.
Spraakachterstand en afwijkende kaak is helemaal niet achterhaalt, althans niet door onze huidige kaakchirurg.

Citaat:
Zo kan de bovenkaak versmallen, het gehemelte verhogen of een overbeet ontstaan. Ook als uw kind nog een melkgebit heeft! Dit kan leiden tot problemen met de spraakontwikkeling. Ook een scheef gebit en beugel op latere leeftijd kunnen een gevolg zijn.

Ik ken iemand die op 10 jarige leeftijd nog praatte alsof hij een speen in de mond had... moeder vond ook dat hij wel een speen mocht houden, hij had na zijn 7e jaar nog een speen thuis, dus ja, ik geloof wel dat het kwaad kan.

**Geplaatst**: 02-11-18 12:59

Geplaatst: 02-11-18 12:59

Ik zou beginnen met alle spenen weg doen, op 1 na. Die mag ze dan enkel en alleen in bed gebruiken, dus als zij 's middags de speen wilt dat is goed, maar dan moet ze ook naar bed en mag daar niet uit komen met de speen. Als de speen weg is is het pech. Speen uit bed is ook speen weg. Als ze er heel zuinig op is dan de speen afbouwen. Bijvoorbeeld;
Week 1 is de ene dag wel, de andere dag niet.
Week 2 is dan 1 dag wel, 2 dagen niet.
Week 3 is dan 1 dag wel, 3 dagen niet.
Week 4 is dan 1 dag wel, 4 dagen niet.
Etc.

Maak dit eventueel visueel met een afkruis-kalender. De data zullen haar nog niks zeggen, maar een aftelkalender met een speentje op de dag dat hij wel bij het slapen mag is voor een 4 jarige ook te snappen. Elke ochtend kan mag je het bijbehorende vakje aankruisen, en de speen wegleggen of juist in bed leggen.

Als ze aan meerdere spenen verknocht is kan je ook op deze manier de spenen afbouwen. Speen uit bed = speen weg. Het is wel belangrijk dat ze dit zelf doet, ''we hadden een afspraak, de speen is uit bed dus de speen moet weg''. De laatste zou je symbolisch door de spenen-fee weg kunnen laten halen, of door haar zelf weg laten gooien.

Een goede stimulans zou kunnen zijn door nu alvast samen een cadeau uit te zoeken, deze in te pakken en in het zicht te bewaren, die ze mag hebben als de laatste speen weg is. Doordat ze weet waarvoor ze het doet (ze wilt het graag hebben, heeft het tenslotte zelf uitgezocht), en het in het zicht te bewaren lokt dat waarschijnlijk wel genoeg dat ze er uiteindelijk aan toe geeft en liever het cadeau dan de speen heeft.

**Geplaatst**: 02-11-18 13:05

Geplaatst: 02-11-18 13:05

Ik zou haar de speen nog niet afpakken als ze er zoveel aan hecht, na alles wat er gebeurt is.
Wél consequenter worden en echt alleen in bed. En overdag proberen af te leiden.

Mijne waren wat jonger, maar gezegd ik koop geen nieuwe meer, kapot is kapot.
En ik maakte ze dus ook kapot zoals wemkelover

Toen was het zo klaar

**Geplaatst**: 02-11-18 13:09

Re: Afscheid van speen

Geplaatst: 02-11-18 13:09

Ze kan het op school blijkbaar wel gewoon zonder. Dan kan ze het thuis ook in elk geval overdag. Ik zou het zou gaan afbouwen.
Eerst alleen overdag niet. En 6 lijkt me ook veel. Vervang ze inderdaad niet als ze kapot gaan of kwijtraken, dat is ook al een soort natuurlijke afbouw.
Eigenlijk vind ik die fles s morgens eerder iets om mee te stoppen. Want gewoon echt niet goed voor haar gebit.

**Geplaatst**: 02-11-18 13:12

Geplaatst: 02-11-18 13:12

Ik zou haar ook echt overdag geen speen meer geven en daar ook echt streng in zijn. Dat is dan weer het voordeel van 'afspenen' op zulke late leeftijd: je kunt ze alles uitleggen en het er over hebben. Leg gewoon uit dat een speen overdag op die leeftijd echt een beetje gek is en ook dat het niet goed is voor tanden en mond.
Voor de nachten zou ik haar gezien de omstandigheden nog wel wat tijd gunnen om er steun uit te putten zolang ze er geen negatieve dingen aan over lijkt te houden.
Mijn dochter had ook moeite met van de speen af te komen 's nachts en op de leeftijd dat we dat wilden doen was er ook steeds wel iets: met 2,5 kreeg ze een broertje, met 3 ging ze naar andere peuterspeelzaal, met 3,5 gingen we verhuizen. Maar na de verhuizing hebben we wel besloten dat het klaar was en brachten we haar zonder speen naar bed. Als ze dan verdrietig wakker werd voor haar speen kreeg ze hem nog even, maar ze was er toen gauw klaar mee. Vanaf 1,5 kreeg ze hem wel al echt alleen nog met slapen.
Zoontje van nu 2 heeft hem vanaf 1 alleen met slapen.
Overdag geen speen waren beiden zo aan gewend.

**Geplaatst**: 02-11-18 13:15

Geplaatst: 02-11-18 13:15

Fijn dat je zo eerlijk bent, dat is ook Mooi om te lezen.

Ik zou inderdaad overdag afnemen, met uitgebreide uitleg erbij. En dan als ze daar aan gewend is, zou ik dat stiekeme knipje gaan zetten zodat ze het s nachts ook niet meer fijn vindt. Dan bouw je het rustig af.

Rigoureus afnemen vind ik gezien de heftige periode waarin zij zit, niet helemaal gepast.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-18 21:06

Re: Afscheid van speen

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-18 21:06

Bedankt voor alle adviezen! Ben er erg blij mee!
Ik ga goed met haar praten en vertellen dat overdag de speen echt niet meer mag. Dat zal even brullen worden en van mijn kant zal het lastig zijn om niet toe te geven, maar het is alvast een stapje in de goede richting.
Woensdag gaan we naar de tandarts. Ik ga het daar ook nog even aankaarten maar ik weet nu wel beter wat ik wel en niet wil.
Nogmaals bedankt en tips en ervaringen blijven natuurlijk welkom.
(en die tip van een knipje zetten blijft ook wel een goede!)

**Geplaatst**: 02-11-18 21:09

Re: Afscheid van speen

Geplaatst: 02-11-18 21:09

Ik zou het niet aankaarten bij de tandarts. Die roepen alleen maar speen eruit, wat heb je er aan?

Ik zou de optie, speen blijft in bed er nog wel inhouden. Mocht ze verdrietig of bijzonder moe zijn kan ze altijd nog in bed tutten indien nodig.

Als ze dat teveel doet kun je daar altijd nog grenzen aan stellen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-18 21:16

Re: Afscheid van speen

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-18 21:16

Ja, daar heb je ook gelijk in Iris. Hetzelfde verhaaltje als dat je nooit bij het consultatiebureau moet vertellen dat je baby bij je in bed slaapt