Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-09-18 08:15

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 19-09-18 08:15

Ik vind de eerste kennismaking op neutraal terrein heel fijn! Ga lekker met elkaar naar de stad een drankje drinken. Evt zelfs: zij met papa maar de stad, jij komt er in de stad pas bij. Of naar de dierentuin oid. Maak er wat leuks van, zonder dat je direct je plekje moet verdedigen zegmaar

**Geplaatst**: 19-09-18 08:46

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 19-09-18 08:46

Persoonlijk denk ik dat je het van de kant van de kinderen moet bekijken. Zij zien niet anders als vader is verliefd op een ander, daardoor huwelijk kapot met moeder en nu moeten we de reden van het gebroken huwelijk ontmoeten en toelaten in ons leven.
Klinkt hard, maar zo werkt het voor kinderen vaak wel,hoe oud of jong ze ook zijn. Mijn advies zou daarom ook zijn om vader eerst alles op een rijtje te zetten alleen in een huis en een plek te creëren voor de kinderen zodat zij hun draai kunnen vinden in het nieuwe leven. Jij bent er dan op de achtergrond. Ik denk dat wanneer je meteen in huis betrekt dat voor veel kinderen als bedreiging zien. Alles een beetje op zijn beloop laten en rust en tijd geven alles te landen en dan komt de rest vaak wel goed.

**Geplaatst**: 19-09-18 08:59

Geplaatst: 19-09-18 08:59

Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

**Geplaatst**: 19-09-18 09:01

Geplaatst: 19-09-18 09:01

girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.

**Geplaatst**: 19-09-18 09:09

Geplaatst: 19-09-18 09:09

Het verhaal van mijn ouders was exact hetzelfde alleen is mijn vader nooit in zee gegaan met de vrouw waar hij gevoelens voor kreeg, hij heeft dit slechts gezien als een teken dat zijn huwelijk niet goed zat en dat daar iets aan moest gebeuren. En heel eerlijk?
Ik zou het nooit, maar dan ook nooit accepteren dat mijn vader met die vrouw een relatie zou hebben. Want ondanks dat het onterecht is, zie ik haar nog steeds als de aanstichting dat het huwelijk van mijn ouders is stukgelopen (mijn ouders hadden nooit ruzie etc.). En zeker met zo'n leeftijdsverschil. Dus tips geven is lastig, want je zou het toch nooit 100% goed kunnen doen. Ik denk dat je de kinderen niet moet dwingen, niet perse heel veel leuke uitjes plannen of heel gemaakt 'gezellige avondjes voor de haard' gaan faken. Ik weet niet hoe die kinderen er in staan, maar laat vooral de vader richting hen het woord doen over hoe ze zich voelen. Ik zou eerder tegen m'n vader praten dan tegen jou/haar.

Edit: nog een dingetje vergeten. Samenwonen zou ik pertinent niet doen. Ik weet niet hoe de kinderen van je vriend hier op gaat reageren, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om bij de moeder te gaan wonen. Het is allemaal al heftig genoeg en om dan je thuis niet meer als thuis te hebben omdat er een vreemdeling rondloopt lijkt mij persoonlijk echt heel heftig voor de kinderen. Mijn ouders hebben altijd gezegd dat er niemand samen komt te wonen tot wij het huis uit zijn. Ik heb me daardoor altijd heen fijn en veilig gevoeld, en dat zorgde er ook voor dat het (de vriendin) een aanvulling kon zijn in plaats van een opvulling die je je strot door wordt geduwd

de dingen die je met elkaar doet zijn dan gewoon lekker los, je hebt geen stress van de dagelijkse dingen zoals kamer opruimen, afwassen, etc etc. Daardoor was het dan altijd leuk als de vriendin van mn vader kwam. En ik snap dat jij natuurlijk het liefst gisteren nog met hem samen wil wonen in een huis van jullie samen, maar ik vind dit onderwerp echt vitaal voor de kinderen en ik vind dat jij daarin jezelf moet wegcijferen en dit niet door moet duwen. Maar misschien hebben zijn dochters er helemaal geen problemen mee, je weet het nooit.

Laatst bijgewerkt door ElSea op 19-09-18 09:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-09-18 09:10

Geplaatst: 19-09-18 09:10

Als iemand die in een relatie zit verliefd kan worden op een ander, dan zit de relatie dus per definitie niet goed volgens mij. Als de relatie goed zit is er geen ruimte om voor een ander te vallen.

Het ligt niet aan Blijheid (of welke stiefmoeder of vader) dan ook. Het was hoe dan ook wel een keer geklapt waarschijnlijk. Ik snap dat een kind niet rationeel genoeg is om dat te snappen, maar dat je als volwassene nog steeds kwaad bent...

Ik hoop (een beetje tegen beter weten in) dat de dochters van je vriend geen wrok zullen koesteren, Blijheid. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst, ik ben bang dat het niet makkelijk wordt.

Laatst bijgewerkt door Anoniet op 19-09-18 09:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-09-18 09:11

Geplaatst: 19-09-18 09:11

girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

En dat bedoel ik dus met dat je het in de positie van stiefmoeder nooit goed zal kunnen doen.

**Geplaatst**: 19-09-18 09:14

Geplaatst: 19-09-18 09:14

Saskia9 schreef:
girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.

Waar maar ik vind de ander minstens zo fout... je blijft gewoon met je poten van een getrouwd iemand af, iemand besluit niet na een eerste ontmoeting en zonder enige aanmoediging om te scheiden. Heb minstens het fatsoen om nee te zeggen en dan af te wachten of iemand evengoed uit elkaar gaat, zet daarna pas je tanden er in...

**Geplaatst**: 19-09-18 09:18

Geplaatst: 19-09-18 09:18

wittepit schreef:
girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

En dat bedoel ik dus met dat je het in de positie van stiefmoeder nooit goed zal kunnen doen.

Niet waar... als je ouders uit elkaar gaan omdat het gewoon niet meer gaat en na een tijd alleen iemand tegen komen.. is dat een heel ander verhaal.

**Geplaatst**: 19-09-18 09:18

Geplaatst: 19-09-18 09:18

Is het al ter sprake geweest dat de relatie nu even wat minder is, maar dat hij straks gewoon weer terug gaat? Allemaal leuk die avontuurtjes, maar hij zou de eerste niet zijn die gewoon weer kiest voor moeder-de-vrouw. Als ik in de schoenen van TS stond, zou ik heel rustig pas op de plaats blijven maken en het bezinningsmoment afwachten.

**Geplaatst**: 19-09-18 09:24

Geplaatst: 19-09-18 09:24

girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

Dit is denk wel iets waar je rekening mee moet houden, jij hebt hun vader ‘gejat’ en dan kunnen ze door jullie samenwoon plannen ook nog eens niet om jou heen straks!

Ik zou de samenwoon plannen echt in de ijskast zetten. Eerst maar eens zien dat ze herstellen en voorzichtig een band ontwikkelen, en ja dat kan jaren duren. Niet leuk maar wel realistisch. Samenwonen kan altijd nog. Ik neem aan dat het belang van de kinderen bovenaan staat?

Want dat is wel het gevolg van een man met kinderen aan de haak slaan..

**Geplaatst**: 19-09-18 09:54

Geplaatst: 19-09-18 09:54

Phoe,
Mijn oiders zijn ook gaan scheiden omdat een van hen verliefd was geworden op de ander. Dit wist ik ook, maar mijn moeder heeft toen heel duidelijk ook vertelt dat het niet door die verliefdheid kwam dat ze gingen scheiden, maar omdat hun huwelijk daarvoor al niet goed was.

Ik heb best moeite gehad daarmee, maar nooit lelijk gedaan tegen die stiefouder. Doe het dus vooral rustig aan inderdaad, heb niet meteen te veel verwachtingen. Maar blijf ook gewoon positef. Als je gewoon vriendelijk bent, dan zal het echt geen groot probleem geven. Alleen zullen ze in het begin (als ze je nog niet echt kennen) misschien iets afwachtender zijn.

**Geplaatst**: 19-09-18 10:22

Geplaatst: 19-09-18 10:22

Goeiemorgen!
Bedankt voor de reacties weer allemaal

poes schreef:
Maar hoe zien die kids dat nu dan? Weten ze van jullie plannen qua huis? Aangezien ze nu met die coach al hun wensen bespreken hebben ze wel de juiste info nodig

Verder: als ik goed lees kopen jullie helemaal niet samen een huis maar gaat hij een huis kopen? Ik denk dat een overgang dan zeker een goed idee is waarbij jij nog even jouw woning aanhoudt en kijkt hoe het gaat ik vind het ook wel een belangrijke nuance om te communiceren.

Kids weten nog niet zo goed wat ze willen. Ze gaan daar binnenkort met de coach over verder praten

Vriend gaat inderdaad het huis kopen. We zien het meer als samen een huis kopen omdat we het wel samen willen uitzoeken/inrichten en het de bedoeling is dat ik er ook ga wonen (fulltime of parttime), maar het is in de basis zijn huis.

@_Robijn_; Bedankt voor je verhaal, wat fijn dat het zo goed klikt met je stiefdochter

@xChanelX; Goede suggestie, dankjewel

Corelli schreef:
Maar dit proces is toch al begonnen? Het begint toch niet pas bij de woning? Als ik je OP goed begrijp, zou je het juist vervelend vinden als je de meiden pas ontmoet rond april en denken jullie nu al na ook over de weg er naar toe. Dan is dit (of in ieder geval op korte termijn) toch het moment om er ook al met de dochters te gaan praten? Hiermee wil ik niet zeggen dat daar uit moet komen wat er in de tussentijd gaat gebeuren om het contact op te bouwen (misschien willen de meiden dat nog wel niet), maar het lijkt me wel wenselijk om ze juist in dit stadium al naar hun visie te vragen.

Daar heb je gelijk in Corelli

Ik denk dat Vriend/ik nu in een poging ze te beschermen én om de etentjes bij hem gezellig te houden de moeilijke onderwerpen nog wat uit de weg gaan. Gaan we over nadenken want hen invloed geven is zeker belangrijk

@Nine1987: Via PB mag ook natuurlijk, ik lees je ervaring graag

@Ilse_123: Oeps, die introductie hadden alle partijen zich vast anders voorgesteld :')

En bedankt voor je tips!

@_Nancy; Bedankt voor het delen van je ervaring. Ik denk inderdaad dat er wel een groot verschil is tussen pubers en kleine kinderen, zeker wat betreft regels/opvoeden. Bij een kindje van 2 of 3 jaar oud moet je er als (stief)ouder ook wat dichter op zitten zodat ze niet onder een auto rennen of een pot heten thee van tafel trekken ofzo

Ik kan dat veel losser laten, straks. Aan de andere kant zal het qua acceptatie juist weer een stuk moeilijker zijn.

theadora99 schreef:
Ik vond het vooral fijn dat ik niet moest “kiezen” wie mijn moeder was. L. was de vriendin van mijn vader en niet mijn moeder. Zij ging ook niet over opvoeding ed, maar was meer een soort gezellige kennis die toevallig een relatie met mijn vader had. Juist door haar niet als moeder te beschouwen is onze band best goed geweest toen, we deden veel spelletjes en maakten er vooral geen big deal van.

Dit kan ik me zó goed voorstellen; moeten "kiezen" (of dat nou echt moet of vooral je gevoel is) lijkt me echt heel naar voor een kind. Wat fijn dat het bij jullie zo goed gelopen is

WesternWay schreef:
Vooral niet als je vader samen is met je moeder en er ineens vandoor gaat met een ander.
Klinkt hard maar is wel hoe het kan voelen voor een kind/tiener. En dan word er nog van je verwacht dat je aardig en leuk doet.

Klinkt hard (komt ook best hard over

) maar ik heb er begrip voor dat het zokan voelen. Of ik verwacht dat de meiden aardig en leuk doen weet ik eigenlijk niet. Het zou het fijnst zijn natuurlijk

maar ik snap dat ze veel over zich heen krijgen en dat ze er af en toe helemaal klaar mee zijn en zich daar ook naar gedragen.

@Ladybird; Een (korte) eerste ontmoeting op neutraal terrein klinkt voor mij ook het beste ja

@Saskia9; Zoals gezegd overwegen we serieus dat ik mijn huis nog een tijdje aanhoud en bijvoorbeeld alleen in het nieuwe huis ben als de kinderen bij hun moeder zijn. Of dat ik er een paar avonden wel ben en een paar ook niet. Daar gaan we vast onze weg wel in vinden

Saskia9 schreef:
girlyggirl schreef:
Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.

Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.

De wereld van de kinderen staat op hun kop omdat hun ouders uit elkaar gaan/zijn. Daar heb ik natuurlijk invloed op gehad (en ik snap dat het voor de kinderen misschien wel DE reden lijkt te zijn) maar als de relatie al fantastisch was zou dit natuurlijk niet gebeurd zijn. Dit is ook hoe hun ouders dat samen aan hen hebben vertelt. Ik hoop dat dat wat helpt.

@Liekec; Het komt nogal binnen zoals je het opschrijft, maar ik snap je punt. Ik weet inderdaad niet wat zijn dochters ervan vinden, dat is iets wat besproken moet gaan worden. Mijn gedachten zijn nu vooral bij rustig aan kennismaken, en dan eens zien hoe het loopt.

@Watchthesky; Bedankt voor je wensen

Ik hoop met je mee.

girlyggirl schreef:
Waar maar ik vind de ander minstens zo fout... je blijft gewoon met je poten van een getrouwd iemand af, iemand besluit niet na een eerste ontmoeting en zonder enige aanmoediging om te scheiden. Heb minstens het fatsoen om nee te zeggen en dan af te wachten of iemand evengoed uit elkaar gaat, zet daarna pas je tanden er in...

Dit is niet helemaal hoe het bij ons gelopen is. Zoals in de OP staat kenden we elkaar al langer en is het langzaam ontstaan. Er speelt nog het een en ander meer wat ik niet allemaal zo online wil gooien maar neem van mij aan dat we niet over één nacht ijs zijn gegaan.
En nog los daarvan; de situatie is er nu. We kunnen het hebben over schuld maar dat vind ik niet zo relevant.

Pipodipo schreef:
Is het al ter sprake geweest dat de relatie nu even wat minder is, maar dat hij straks gewoon weer terug gaat? Allemaal leuk die avontuurtjes, maar hij zou de eerste niet zijn die gewoon weer kiest voor moeder-de-vrouw. Als ik in de schoenen van TS stond, zou ik heel rustig pas op de plaats blijven maken en het bezinningsmoment afwachten.

De tijd om te bezinnen is zeker genomen. Mijn vriend zou zijn kinderen nooit dit proces doorslepen als er nog twijfels waren.
Nog even los van dat zijn ex ook klaar is met deze relatie.

troi schreef:
Ik zou de samenwoon plannen echt in de ijskast zetten. Eerst maar eens zien dat ze herstellen en voorzichtig een band ontwikkelen, en ja dat kan jaren duren. Niet leuk maar wel realistisch. Samenwonen kan altijd nog. Ik neem aan dat het belang van de kinderen bovenaan staat?

Want dat is wel het gevolg van een man met kinderen aan de haak slaan..

Ik vind het vervelend dat je insinueert dat de kinderen niet bovenaan zouden staan. Ik heb dit topic juist geopend om ervaringen te horen hoe we het voor de kinderen zo goed mogelijk kunnen aanpakken. Dat is niet omdat ik de schone schijn wil ophouden maar juist omdat ik rekening met ze wil houden en nog niet zo goed weet wat er daarin kan helpen.
Zoals je in dit topic ook leest is het voor sommige kinderen geen probleem als het sneller gaat, voor anderen kost het (veel) meer tijd. Zoals ik hierboven ook zeg nemen we serieus de optie mee om nog niet meteen fulltime samen te wonen, niks staat nog vast. We gaan het wel meemaken

snuffie123 schreef:
Phoe,
Mijn oiders zijn ook gaan scheiden omdat een van hen verliefd was geworden op de ander. Dit wist ik ook, maar mijn moeder heeft toen heel duidelijk ook vertelt dat het niet door die verliefdheid kwam dat ze gingen scheiden, maar omdat hun huwelijk daarvoor al niet goed was.

Ik heb best moeite gehad daarmee, maar nooit lelijk gedaan tegen die stiefouder. Doe het dus vooral rustig aan inderdaad, heb niet meteen te veel verwachtingen. Maar blijf ook gewoon positef. Als je gewoon vriendelijk bent, dan zal het echt geen groot probleem geven. Alleen zullen ze in het begin (als ze je nog niet echt kennen) misschien iets afwachtender zijn.

De kinderen van mijn vriend is het inderdaad ook op die manier vertelt, want dat is ook hoe het is. De ouders hebben dat gesprek ook samen gevoerd met de kinderen. Ze waren dan ook vooral boos op de situatie ("Ik wil gewoon dat jullie bij elkaar blijven") dan specifiek op mijn vriend.

Dat ze afwachtender zijn lijkt me hartstikke logisch. En dat ze boos zijn en mij dingen kwalijk nemen ook. Ik hoop dat hun vader én ik ze kunnen laten zien dat we ons best doen om rekening met hen te houden

Nog even in het algemeen; Jullie reacties komen bij ons allebei behoorlijk hard binnen soms. Het slingert ons best heen en weer, wat kunnen we doen, wat moeten we doen, wat is realistisch? Het zet ons in elk geval met de beide benen op de grond (best moeilijk als je zo verliefd bent!) en helpt ons dingen vanuit een ander standpunt zien. Dat is (ondanks dat we het soms best voelen) waardevol voor ons.
We zullen echt niet alles goed doen maar we doen ons best

**Geplaatst**: 19-09-18 10:29

Geplaatst: 19-09-18 10:29

Blijheid schreef:
troi schreef:
Ik zou de samenwoon plannen echt in de ijskast zetten. Eerst maar eens zien dat ze herstellen en voorzichtig een band ontwikkelen, en ja dat kan jaren duren. Niet leuk maar wel realistisch. Samenwonen kan altijd nog. Ik neem aan dat het belang van de kinderen bovenaan staat?

Want dat is wel het gevolg van een man met kinderen aan de haak slaan..

Ik vind het vervelend dat je insinueert dat de kinderen niet bovenaan zouden staan. Ik heb dit topic juist geopend om ervaringen te horen hoe we het voor de kinderen zo goed mogelijk kunnen aanpakken. Dat is niet omdat ik de schone schijn wil ophouden maar juist omdat ik rekening met ze wil houden en nog niet zo goed weet wat er daarin kan helpen.
Zoals je in dit topic ook leest is het voor sommige kinderen geen probleem als het sneller gaat, voor anderen kost het (veel) meer tijd. Zoals ik hierboven ook zeg nemen we serieus de optie mee om nog niet meteen fulltime samen te wonen, niks staat nog vast. We gaan het wel meemaken

Nog even in het algemeen; Jullie reacties komen bij ons allebei behoorlijk hard binnen soms. Het slingert ons best heen en weer, wat kunnen we doen, wat moeten we doen, wat is realistiksch? Het zet ons in elk geval met de beide benen op de grond (best moeilijk als je zo verliefd bent!) en helpt ons dingen vanuit een ander standpunt zien. Dat is (ondanks dat we het soms best voelen) waardevol voor ons.
We zullen echt niet alles goed doen maar we doen ons best

Was niet bedoeld om dat te insinueren maar wel als soort van ‘advocaat van de duivel’, als je zo rap gaat samenwonen zullen er zeker mensen zijn die het zo zien. Je openend idd niet zo’n topic als het je niet interesseerd.

Ik snap dat er met alle reacties veel food for thought is, fijn dat je opzet daarin is geslaagd. Succes met alle ontwikkelingen, al met al niet zo eenvoudig!

**Geplaatst**: 19-09-18 10:30

Geplaatst: 19-09-18 10:30

girlyggirl schreef:
Saskia9 schreef:

Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.

Waar maar ik vind de ander minstens zo fout... je blijft gewoon met je poten van een getrouwd iemand af, iemand besluit niet na een eerste ontmoeting en zonder enige aanmoediging om te scheiden. Heb minstens het fatsoen om nee te zeggen en dan af te wachten of iemand evengoed uit elkaar gaat, zet daarna pas je tanden er in...

Helemaal mee eens, in een droomwereld dan. Als puber zie je alles lekker zwart-wit en snap je niet dat miljoenen vrouwen zich verkneukelen over alle tinten grijs daartussen. Dan is een voor de hand liggende zondebok te makkelijk om je bezig te houden met dat het geheel misschien groter is dan de wereld waarin jijzelf centraal staat.
De tijd leert dat niemand perfect is, kan zijn, en uiteindelijk ook niet wil zijn. Dat is wat mensen mens maakt, en dat is wat je als puber nog moet leren.

**Geplaatst**: 19-09-18 10:32

Geplaatst: 19-09-18 10:32

Compliment hoor ts, het feit dat je er zo mee bezig bent klinkt al alsof je een hele goede stiefmoeder gaat zijn. Ik vind sommige reacties ook erg hard, kan me voorstellen dat dat even binnenkomt.
Maak je niet teveel zorgen, je bent goed bezig en meer kan je niet doen.

**Geplaatst**: 19-09-18 10:39

Geplaatst: 19-09-18 10:39

Ik kan me helemaal voorstellen dat de/sommige reacties hard binnenkomen en dan ook respect voor jullie beiden dat er niet tegenin gegaan wordt, maar dat jullie alles met een open blik bekijken.

Nog even een persoonlijke aanvulling vanuit mij: mijn moeder kreeg een nieuwe vriend kort nadat mijn ouders uit elkaar gingen. Ondanks dat ik al ruim 26 was geloof ik (ben nu 28) had ik in het begin totaal geen behoefte om met hem kennis te maken oid. Wat ik ook lastig vond, was dat mijn moeder heel veel bij hem was (andere stad) en daarbij, in mijn ogen, ons als kinderen een beetje “achterliet”. Bijvoorbeeld met de feestdagen: zij wilde graag kerst met hem vieren, maar wij waren er nog niet aan toe om hem ook bij onze familietraditie te betrekken. Mijn moeder koos er toen in eerste instantie voor om de Kerst met hem door te brengen ipv met ons. Na een pittig open gesprek, draaide ze gelukkig bij, maar het kan lastig zijn om je verliefde gevoelens te moeten parkeren voor de kinderen, heb ik gemerkt.

Hoewel ik een heel andere leeftijd heb dan de dochters van je vriend, heeft het ook op mij dus invloed gehad en kon ik zeker niet (meteen) onverdeeld blij zijn voor mn moeder.
Momenteel gaat het prima, maar heb ik nog steeds niet zoveel met hem te schaften

**Geplaatst**: 19-09-18 10:39

Geplaatst: 19-09-18 10:39

@Troi; Dankjewel, dan begrijpen we elkaar

@Wittepit; Ik ben het met je eens maar @girlyggirl en @Saskia9 hebben zeker ook gelijk in wat ze zeggen. Hoe dan ook is de situatie nu zoals hij is en is dat waar we mee dealen, met de mooie dingen ( want echt

) en ook met de moeilijkere dingen.

@snuffie123; Dankjewel voor je compliment

**Geplaatst**: 19-09-18 10:44

Geplaatst: 19-09-18 10:44

Corelli schreef:
Ik kan me helemaal voorstellen dat de/sommige reacties hard binnenkomen en dan ook respect voor jullie beiden dat er niet tegenin gegaan wordt, maar dat jullie alles met een open blik bekijken.

Nog even een persoonlijke aanvulling vanuit mij: mijn moeder kreeg een nieuwe vriend kort nadat mijn ouders uit elkaar gingen. Ondanks dat ik al ruim 26 was geloof ik (ben nu 28) had ik in het begin totaal geen behoefte om met hem kennis te maken oid. Wat ik ook lastig vond, was dat mijn moeder heel veel bij hem was (andere stad) en daarbij, in mijn ogen, ons als kinderen een beetje “achterliet”. Bijvoorbeeld met de feestdagen: zij wilde graag kerst met hem vieren, maar wij waren er nog niet aan toe om hem ook bij onze familietraditie te betrekken. Mijn moeder koos er toen in eerste instantie voor om de Kerst met hem door te brengen ipv met ons. Na een pittig open gesprek, draaide ze gelukkig bij, maar het kan lastig zijn om je verliefde gevoelens te moeten parkeren voor de kinderen, heb ik gemerkt.

Hoewel ik een heel andere leeftijd heb dan de dochters van je vriend, heeft het ook op mij dus invloed gehad en kon ik zeker niet (meteen) onverdeeld blij zijn voor mn moeder.
Momenteel gaat het prima, maar heb ik nog steeds niet zoveel met hem te schaften

Ten eerste bedankt voor je compliment.

Ik snap je situatie, dat moet lastig zijn inderdaad. Vriend's ouders zijn ook gescheiden toen hij begin 20 was, beiden hebben inmiddels een nieuwe partner (de ene al direct). Hij is daar ook boos over geweest, terwijl je dat als volwassene toch een stuk makkelijker relativeert. Hij kan zich in die zin dus ook inleven in de situatie van zijn kinderen.
Qua je verliefde gevoelens parkeren voor de kinderen; daar zijn vriend en ik allebei bij. Lijkt mij hartstikke logisch dat er over dingen als feestdagen eerst met hen gesproken wordt, ik pas me wel aan. En zelfs mocht hij dat even vergeten (wat ik me écht niet kan voorstellen) dan wijs ik hem daar wel op

**Geplaatst**: 19-09-18 10:48

Geplaatst: 19-09-18 10:48

Ik ben sinds 3 jaar "stief"moeder van twee jongens, nu 11+9 jaar, vader kids en ik zijn dit jaar bij hun familie in Australië getrouwd en intussen ben ik bijna uitgerekend van hun broertje. Ze vinden alles prachtig en zijn nu relatief gelukkig, ondanks dat ze alle ellende nog lang niet allemaal verwerkt hebben, maar ik ben echt hun moederfiguur en we kunnen over alles inclusief scheiding etc goed praten. Ze wilden liever bij ons wonen dan bij bio moeder, zijn vanaf het begin gek op mij, maar maakt het niet altijd makkelijk want ze hebben nou eenmaal veel meegemaakt (niet vergelijkbaar met Nederlandse verhalen omdat mijn man en kinderen vlak voor scheiding als vluchteling hier gekomen zijn en hun moeder de aanstichter van de ellende was en nog regelmatig is). Ze mochten ook niet meer bij haar wonen, al weten ze zelf lang niet alles zoals het echt is. Niet alle situaties zijn het zelfde, je zult er vanaf moment 1 heel bewust mee om moeten gaan (zoals je ook lijkt te doen), en je zult veel van je eigen leven af moeten staan om volle 100% voor hun er te kunnen zijn als de situatie dat vraagt. Het is soms heel zwaar, frustrerend over dingen die jij ander had gedaan eerder in de opvoeding, maar als de band goed zit vanaf het begin zul je er veel profijt van hebben.

Als je wilt mag je pb en, zet niet alles zo op internet over de situatie. ;-)

**Geplaatst**: 19-09-18 11:07

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 19-09-18 11:07

Lieve ts, het feit dat jullie zo goed nadenken over alles bewijst dat jullie lieve goede mensen zijn. Je kunt het nooit helemaal goed doen en dat hoeft ook niet, dat doen ouders ook niet.

Mijn ouder zijn gescheiden toen ik 7 was, mijn vader had meteen zijn nieuwe vrouw.
Mijn moeder kreeg een relatie toen ik 15 was. Mijn stiefmoeder is anders dan dat ik ben, heel direct en daar heb ik soms moeite mee. Maar ik ben nog steeds gek op haar.

Mijn stiefvader (ik heb ook een hekel aan die benaming) kwam tijdens mijn pubertijd, dit was niet makkelijk, ik ej mijn broer waren niet makkelijk en liepen over mijn te lieve moeder heen. Hij zag dit en waarschuwde mijn moeder hiervoor. Dit was niet altijd makkelijk, voor iedereen niet. Nu ben ik ruim 30 en wat ben ik gek op mijn stiefvader. Hij is nu opa van mijn zoontje en mijn zoontje is nu ook zo gek op hem. Het is een super lieve man met zijn hart op de juiste plek. Ik ben zo blij dat
Mijn moeder hem heeft gevonden!

Wat ik wil zeggen, het zal soms best
Lastig zijn, probeer een band op te bouwen die niet moeder dochter is, probeer er voor ze te zijn maar ook afstand te nemen als ze dat nodig hebben. Laat je daarentegen ook niet wegjagen, zij moeten ook leren accepteren dat jij er bent. Ook hun vader zal daar voor in moeten staan. En dit hoeft geen negatief iets te zijn.

Heel veel succes, zo te lezen komt het vast goed!

**Geplaatst**: 19-09-18 11:08

Geplaatst: 19-09-18 11:08

Kan me voorstellen dat het een lastige situatie is, en inderdaad is je vriend / de vader de hele spil in het verhaal die er het beste voor kan zorgen dat het allemaal zo goed mogelijk verloopt.

Het stukje samen een nieuw huis kopen vind ik wel een moeilijke.

Ik kan me goed voorstellen dat het voor de kinderen wel fijn is om eerst weer even een fijne relatie op te bouwen met vader in zijn nieuwe huis. Zou het ook de bedoeling zijn dat ze daar een eigen kamer krijgen en komen te slapen?

Het lijkt me inderdaad misschien niet zo leuk als "de nieuwe vriendin" er steeds tussen gedraaid zit. Maar aan de andere kant.... ze mogen ook gerust accepteren dat jij nu ook deel van zijn leven uitmaakt en jij ook belangrijk bent voor hun vader. Als jij nog je eigen huis aanhoudt dan is het straks meer het huis van de kinderen dan van jou en dat klopt ook niet helemaal vind ik, want als je uiteindelijk dan toch daar samen gaat wonen dan ben je weer een indringer.

Nu heb je juist een mooie kans op een nieuwe start, nieuw is het toch al.

En eigenlijk is het ook wel een beetje kostbare gekkigheid om 2 huizen aan te houden terwijl je gewoon graag samen verder wilt.

Ik zou er dan denk ik toch voor kiezen dat het gewoon jullie huis wordt. Waar de kinderen welkom zijn maar het wel duidelijk is dat het jullie plekje is en jij echt een serieus deel van dit nieuwe leven bent.

En dat het wel een goed idee is dat je er niet altijd bovenop zit maar hen de ruimte geeft om samen te zijn, dat jij bvb. je momenten van hobby / de stad in gaan / noem maar op plant op de momenten dat de meiden komen, en wie weet vinden ze dat dan ook wel leuk om een keer met zijn allen te doen.

En inderdaad wel zodanig dat je niet elke keer helemaal weg bent / het niet lijkt of je niet bij ze wil zijn.

Maarja je wilt ook weer niet hun hondje zijn dat steeds maar op moet krassen als het ze niet zint.... daar ligt een schone taak voor hun vader die het positief moet houden

**Geplaatst**: 19-09-18 11:31

Geplaatst: 19-09-18 11:31

Over snel samenwonen gesproken.. Ik woonde binnen 4 weken samen.. Dus doe wat je gevoel je ingeeft.. Alle adviezen hier zijn vanuit eigen perspectief geschreven (de mijne incluis).. Dus doe wat je zelf het beste lijkt.. In de ogen van een ander doe je het toch nooit goed..

**Geplaatst**: 19-09-18 12:12

Geplaatst: 19-09-18 12:12

Blijheid schreef:
Nog even in het algemeen; Jullie reacties komen bij ons allebei behoorlijk hard binnen soms. Het slingert ons best heen en weer, wat kunnen we doen, wat moeten we doen, wat is realistisch?

Even heen ontnuchterend maar je bent toch voor jezelf alleen maar op zoek naar een manier om zo snel mogelijk zo zeker mogelijk te zijn van je nieuwe relatie. Je brengt het nu onder het mom van die kinderen, maar gaat het niet gewoon over jezelf? Dus meer van hoe haal je de vis binnen en hoe kom je er zo gunstig mogelijk voor te staan in de ogen van die papsie.

**Geplaatst**: 19-09-18 12:25

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 19-09-18 12:25

Dat ts belang hecht aan haar relatie hoeft niets te maken te hebben met hoe de vis binnenhalen. Of dingen doen onder het mom van de kinderen.
Het zal wel complex zijn en de kids gaan voor een groot deel het tempo bepalen of er gaan conflicten ontstaan die je uiteindelijk niet wil, tussen de kinderen en de vader, tussen de kinderen en jou en/of tussen jou en je partner. Het horen van dergelijke plannen kan voor hen al een trigger zijn. Ik ben zelf papa van 3 kinderen, niet meer samen met de mama en een nieuwe relatie, met iemand met ook 1 dochter (je hebt zelf geen kinderen lijkt obv je berichten?). Wat ik ervaar is dat de kinderen er erg mee bezig zijn. Enerzijds met de impact op hun leven, anderzijds met het geluk van hun ouder(s). Hun eigen geluk is nog de makkelijkste van de twee hierin denk ik, daar kan je onafhankelijk van externe invloeden aan bouwen met hen. Het geluk van de ouder(s) zal in jouw geval extra lastig zijn doordat jij degene bent die oorzaak was van de breuk. Ik zou dan ook samenwonen etc loslaten, zowel in woord als in daad, en vooral zorgen om gewoon contact te introduceren als de kinderen er aan toe zijn. Soms kan het helpen dat je "mens" wordt ipv gespreksonderwerp. Dat kan ook twee richtingen uit, maar als ze er voor open staan, een keer een uitje plannen is een eerste stap. Pas als het contact eenduidig in goeie zin is, niet de ene keer pro, de andere keer contra, denk ik dat de kinderen er aan toe kunnen zijn om nog maar na te denken over samenwonen/een grotere rol in hun leven dan de vriendin van papa. Overhaasten gaat je enkel problemen/terugslagen bezorgen, ik denk dat het dan beter is rustig aan te doen. Jij en je partner kunnen elkaar zoveel zien als je wil, je kan bij hem verblijven als er geen kinderen zijn en stilaan bouwen aan contact en zien hoe dat loopt. te grote plannen gaan voor irritaties zorgen bij hen denk ik, zorgen ook en hen het gevoel geven dat ze niet meetellen. Net zoals ze wsl toch in zekere zin denken dat hun mama niet meetelt/opzij is geschoven.