Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
CharmingS schreef:Ik noem mijn stiefouders "bonusouders" klinkt wat gezelliger.. Daarnaast was ik als puber ook een vervelende stiefdochter, en kon er vooral niet tegen als mijn bonusmoeder zich ging bemoeien met mijn zaken.. Uiteindelijk heb ik dit toen een keer met het gezin besproken omdat het echt uit de hand liep(mijn bonusmoeder probeerde mij te veranderen in een poppenkind en wou mij als 14 jarige nog steeds in bad doen etc) toen is dit een stuk beter gegaan. Gelukkig zijn ze nu niet meer samen en woont mijn vader met mijn nieuwe bonusmoeder in Spanje.
Mijn bonus vader heeft zelf geen kinderen en heeft op het begin zelfs gedacht om de relatie met mijn moeder te beëindigen omdat hij niet zeker wist of hij 2 adhd/add kinderen wel aankon, dit omdat het vroeger altijd chaos was bij ons thuis. Maar mijn moeder heeft hem altijd gezegd dat hij zich niet met het opvoeden etc mag bemoeien, maar wel duidelijk zijn eigen grenzen mag aangeven. Na anderhalf jaar ging dit goed.
Isabel_k schreef:Ik was net 18 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Alhoewel de nieuwe vriendin van mijn vader niet vervelend is, zijn er echt wel dingen die je niet moet doen. Bijvoorbeeld ons op proberen te voeden, dingen zeggen die de moeder beter/anders moet doen en veel over jezelf praten.
Maar ik denk dat jullie het verder goed doen hoor Kleine stapjes werkt het allerbeste
Blijheid schreef:@Robijntjah; Thanks! Ik kan me helemaal voorstellen dat je daarvan smelt
Ik ben zelf ook steeds nieuwsgieriger naar de dochters van mijn vriend. Op een bepaalde manier spelen ze al een rol in mijn leven (zo schrok ik echt toen de middelste een fietsongelukje had), en tegelijk ken ik ze nog helemaal niet, voelt best vreemd.
Corelli schreef:Ik zie jouw vriend/hun vader als de schakel in dezen. Hij kent zijn dochters en weet wat hij en jij graag zouden willen en kunnen. Lees echter dat de gesprekken hierover tussen hem en de kinderen nog niet optimaal gaan omdat de dames er bijvoorbeeld overheen praten.
Enig idee wat er nodig zou zijn om het gesprek hierover tussen hem en dochters anders/beter/constructiever te laten verlopen?
Citaat:En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben..
rainbow8 schreef:En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben.. Praat gewoon normaal met ze, het zijn geen idioten, wel pubers met hun bijbehorende schommelingen in hormoonhuishouding.. En vooral blijf jezelf.. Ga je niet anders voordoen dan je bent, daar prikken ze feilloos doorheen..
Brainless schreef:rainbow8 schreef:En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben.. Praat gewoon normaal met ze, het zijn geen idioten, wel pubers met hun bijbehorende schommelingen in hormoonhuishouding.. En vooral blijf jezelf.. Ga je niet anders voordoen dan je bent, daar prikken ze feilloos doorheen..
Ik vond het toentertijd juist vreselijk moeilijk dat ik geen tijd meer had met mijn vader alleen.
Wij deden niets meer samen; altijd was zij mee.
Dat veranderde de dynamiek tussen mijn vader en mij (ik was echt een papa's kindje en dat is toen helemaal verdwenen).
Nu 35 jaar later gaat het nog steeds met up en downs.