Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-18 19:26

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-18 19:26

Mavelle schreef:
Misschien heb ik het gemist, maar is relatie therapie een optie? Misschien kan dat hem de ernst van de situatie doen inzien en is het tegelijkertijd een manier om er achter te komen waarom hij niet gelukkig/ontevreden is. Ik snap dat je niet zomaar je huwelijk overboord wil gooien. Of eventueel een tijdje gescheiden leven zodat hij wel op eigen benen moet staan?

Als er van alle kanten geen medewerking in zit zou ik hem wel gedag zeggen. In je eentje kan je geen relatie onderhouden.

Relatie therapie is geen optie voor hem. Hij vind dit niet nodig en vind sowieso dat het meeste allemaal wel meevalt. Van sommige dingen geeft hij toe dat het niet goed was, maar bij andere dingen ziet hij het echt niet in. In zijn ogen ben ik op zoek naar geluk wat niet bestaat. Hij gelooft niet dat ik gelukkig zou zijn alleen en verzekerd me dat ik er spijt van ga krijgen als ik onze relatie beindig.

Hij kan vrij hard in zijn standpunt zijn en ik denk ook niet dat een relatietherapeut hier zelfs doorheen kan prikken.

Begrijp me niet verkeerd niet alles aan hem is verkeerd anders zou ik geen 4 jaar blijven. Maar soms denk ik dat het 4 jaar is gelukt omdat ik zelf heel snel blij en tevreden ben met mijn leven. Ik heb genoeg afleiding en hou me wel bezig. Maar dat is natuurlijk niet echt de bedoeling van een relatie..

**Geplaatst**: 17-06-18 19:30

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 19:30

Als ik het zo lees denk ik dat het verstandig is dat jij gewoon lekker op zoek gaat naar een eigen plekje in de stad/dorp waar je nu ook woont. Je hebt daar je werk dus kan daar zelfstandig leven.
Gewoon eens je eigen ding doen en leven voor jezelf ipv voor anderen.

**Geplaatst**: 17-06-18 19:40

Geplaatst: 17-06-18 19:40

Happyfeet2 schreef:
[img]
Ma[/img]velle schreef:
Misschien heb ik het gemist, maar is relatie therapie een optie? Misschien kan dat hem de ernst van de situatie doen inzien en is het tegelijkertijd een manier om er achter te komen waarom hij niet gelukkig/ontevreden is. Ik snap dat je niet zomaar je huwelijk overboord wil gooien. Of eventueel een tijdje gescheiden leven zodat hij wel op eigen benen moet staan?

Als er van alle kanten geen medewerking in zit zou ik hem wel gedag zeggen. In je eentje kan je geen relatie onderhouden.

Relatie therapie is geen optie voor hem. Hij vind dit niet nodig en vind sowieso dat het meeste allemaal wel meevalt. Van sommige dingen geeft hij toe dat het niet goed was, maar bij andere dingen ziet hij het echt niet in. In zijn ogen ben ik op zoek naar geluk wat niet bestaat. Hij gelooft niet dat ik gelukkig zou zijn alleen en verzekerd me dat ik er spijt van ga krijgen als ik onze relatie beindig.

Hij kan vrij hard in zijn standpunt zijn en ik denk ook niet dat een relatietherapeut hier zelfs doorheen kan prikken.

Begrijp me niet verkeerd niet alles aan hem is verkeerd anders zou ik geen 4 jaar blijven. Maar soms denk ik dat het 4 jaar is gelukt omdat ik zelf heel snel blij en tevreden ben met mijn leven. Ik heb genoeg afleiding en hou me wel bezig. Maar dat is natuurlijk niet echt de bedoeling van een relatie..

TS, dit lijkt niet op een relatie, de dingen die niet kloppen worden bij jouw op het bordje gelegd,
Hij wil niet veranderen, jij moet een beslissing nemen en niet zeuren.
Relatie therapie / mediation zijn goede methoden om een betere kijk op de' situatie te krijgen. Waarom is dat geen optie? Dat is alleen geen optie als iemand niet wil investeren of veranderen.
Het is heel sterk in hun cultuur om niet te veranderen.

Je bent 4 jaar samen, maar er is zoveel mis dat er voor de volgende jaren geen vertrouwen is.
Probeer afstand te nemen en vind uit wat er voor nodig is om gelukkig te zijn.
Kan je dat bij hem vinden prima,
Is er meer voor nodig? Geef jezelf tijd om dat uit te vinden.

Is de periode slechts 3 weken dan wordt je gechanteerd, na die drie weken wordt dat alleen erger.

**Geplaatst**: 17-06-18 19:45

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 19:45

Ik denk vooral dat je anders moet denken.
De titel van je topic is fout,je zou als volwassen vrouw toch niet moeten kiezen voor bv je moeder,je moet kiezen voor jezelf,los van zijn of haar idee,gewoon bij jezelf ten rade gaan,wat wil jij wel of niet en hoe wil jij verder met je leven.
Dat hoort de hamvraag te zijn,niet een keuze tss je moeder of partner.

**Geplaatst**: 17-06-18 19:46

Geplaatst: 17-06-18 19:46

Happyfeet2 schreef:
Relatie therapie is geen optie voor hem. Hij vind dit niet nodig en vind sowieso dat het meeste allemaal wel meevalt.

Is hij zo bang voor verandering?

En als hij zo bang is voor verandering, wat heeft hij er dan aan als jij weg gaat omdat hij niet wil veranderen? Dan is er toch ook verandering? En dan volgt zijn hoofd wel, maar dat is dan voor hem te laat.
Niet veranderen kent alleen maar verlies voor hem.

Zonder verandering geen basis voor de toekomst. Die basis moet je eerst aan bouwen.

**Geplaatst**: 17-06-18 19:49

Geplaatst: 17-06-18 19:49

Happyfeet2 schreef:
Relatie therapie is geen optie voor hem. Hij vind dit niet nodig en vind sowieso dat het meeste allemaal wel meevalt.

Het is alleen niet zijn relatie, maar jullie relatie.

Lekker makkelijk anders: "Goh, ben je niet gelukkig meer in onze relatie? Nou ik wel, dus er is geen probleem" }:0

**Geplaatst**: 17-06-18 19:54

Geplaatst: 17-06-18 19:54

Dat hij tegen jou zegt dat jij alleen niet gelukkig zult zijn en spijt zult krijgen bij hem weg te gaan, dat hij een datum stelt dat je moet laten weten of je wel of niet bij hem blijft;

TS, het klinkt als een gevangenis ipv een relatie, je bent ten alle tijden vrij om je spullen te pakken en je eigen plek te zoeken! Dat hij een datum stelt waarop je dat moet weten, je zou dat iedere dag opnieuw mogen bekijken! Hij lijkt aardig macht over je te hebben. En als je in je eentje niet gelukkig kunt zijn, kun je dat in een relatie zeker niet! Laat je door niemand manipuleren, jij bent vrij om te gaan en staan waar jij wil. Vanuit een andere plek kun je wellicht beter nadenken wat je wil, bv het tijdelijke appartementje van je moeder om vanuit daar te kijken wat je nou echt zelf wilt

**Geplaatst**: 17-06-18 20:01

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 20:01

Als ik het zo lees, denk ik dat jij erg veel (op)geeft en eigenlijk vooral niet wegwilt omdat je hoopt op verbetering en daarnaast hem niet wilt ontmoedigen... nu hij (eindelijk) zijn best doet.
Vraag je af of het genoeg is, of je echt denkt dat het beter zal (blijven) gaan.

Ik snap dat je op jezelf wilt blijven en niet afhankelijk wilt zijn van je ouders... Ben zelf moeder van volwassen kinderen en zou alleen een uitweg willen bieden... geen beslag op je willen leggen... ik ken jouw moeder niet en weet dus niet hoe ze denkt, maar mogelijk is dat ook alles wat zij wil. Als je ziet dat je kind ongelukkig is in een relatie wil je gewoon iets doen...

**Geplaatst**: 17-06-18 20:15

Geplaatst: 17-06-18 20:15

Hi.

Ik merk dit in het karakter van me man hij is uiterst of niks.
Lief en helpt. Steunt me etc. Maar de verliefdheid is ook vertrokken nu 3 jaar getrouwd 5 jaar relatie 2 kids.

In al die jaren lief hard werkend maar dat helpen in huis. Moet je misschien beetje achterwegen laten ik merk dat bij familie en vrienden en mij zelf dat de vrouwen dat zelfs met drukte en na me zwangerschap toch de vrouwen met dingen regelen ook meer de overhand nemen omdat het ander niet of verkeerd gedaan word.
Ook dingen van vroeger ook al vertrouw en hou ik enorm van hem, je vergeet nooit zijn fouten. Je vergeeft ze maar vergeet ze niet. Misschien een vrouwen ding ?

Dat is het enige Wat ik een beetje kan zeggen. verder sluit ik me aan bij hevonen

**Geplaatst**: 17-06-18 20:39

Geplaatst: 17-06-18 20:39

kies niet voor je moeder, noch voor je vriend

kies voor jezelf. Diep in je hart weet jij wat goed is voor jou

sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-18 21:48

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-18 21:48

Jullie zijn echt top allemaal

Ik weet dat ik als volwassene mijn eigen keuzes zou moeten kunnen maken. Daar moet ik in mijn priveleven aan werken. In mijn werkomgeving lukt dat prima, maar in mijn prive situatie zit ik teveel in met de gevoelens van anderen (mam en partner in dit geval)

De topic titel is dan inderdaad niet zo gepast. Het is zoals jullie aangeven mijn eigen weg die ik moet kiezen en niet de ideeen van mijn moeder of partner.

Deze week ga ik langs een psycholoog. Ik weet wat het beste voor me is, dat is alleen verder gaan. Ik ben zelf vrij gelukkig in het leven, maar de relatie met mijn partner zorgt ervoor dat ik altijd blijf geven en geven. Vermoeiend om telkens te hopen en dan te zien dat het even beter gaat en dan stort het weer in. Hoewel ik weet dat het beter zou zijn doet het me wel heel veel verdriet. Ik had het zo graag anders gezien en heb er zoveel voor geprobeert. 2 keer voor verhuisd, mijn hele hart in gegeven, zoveel emoties gehad in onze relatie en dat is dan ineens weg. Dat is wel heel moeilijk

Maar ik weet dat ik het zo veel heb gevraagd en geprobeert. Er zijn zoveel kansen geweest voor hem om te groeien als persoon en hij palt ze telkens niet. Dan verwacht ik misschien iets wat hij gewoon niet kan en dat is ook niet eerlijk. Pffoe, het is wel wat allemaal

RosaLisa schreef:
Hi.

Ik merk dit in het karakter van me man hij is uiterst of niks.
Lief en helpt. Steunt me etc. Maar de verliefdheid is ook vertrokken nu 3 jaar getrouwd 5 jaar relatie 2 kids.

In al die jaren lief hard werkend maar dat helpen in huis. Moet je misschien beetje achterwegen laten ik merk dat bij familie en vrienden en mij zelf dat de vrouwen dat zelfs met drukte en na me zwangerschap toch de vrouwen met dingen regelen ook meer de overhand nemen omdat het ander niet of verkeerd gedaan word.
Ook dingen van vroeger ook al vertrouw en hou ik enorm van hem, je vergeet nooit zijn fouten. Je vergeeft ze maar vergeet ze niet. Misschien een vrouwen ding ?

Dat is het enige Wat ik een beetje kan zeggen. verder sluit ik me aan bij hevonen

Ik hoor bij anderen die een relatie hebben met een buitenlandse man ook het huishouden probleem. Ik begrijp dat het niet echt bij hun cultuur hoort. Mijn partner werkt echter niet en dan vind ik het toch snel al anders..

Maanlicht schreef:
Het enige wat ik kan zeggen hierover is: Kies voor jezelf. We zijn even oud, maar als ik je verhaal zo lees moet je zoveel verantwoordelijkheid dragen. Je bent voor hem naar een ander continent verhuisd, je bent daar eenzaam. Zal het niet een bevrijding zijn om terug te gaan? Alleen om jezelf hoeven te denken? Ik denk dat als het zo doorgaat je diep ongelukkig wordt daar, en geloof me, je partner gaat niet veranderen.

Ik ben zelf op jonge leeftijd een relatie aangegaan met een oudere man, woonde ook met hem samen, maar die had ook geen verantwoordelijkheidsgevoel. Hij werkte wel, maar zijn salaris ging direct op aan sigaretten, drank, drugs en dure kleding. Ik was net klaar met de havo, werkte achter de kassa in de supermarkt en moest van dat geld alles betalen voor ons samen. Ook ging hij vreemd. Ik zeg niet dat jouw partner vreemd gaat, maar er zijn heel veel gaten in je verhaal over wat hij doet als hij weg is. Je blijft toch altijd in een soort onzekerheid hangen. Ik voelde me op een gegeven moment heel oud. Moest alle eindjes aan elkaar vastknopen want hij deed het niet. Ik dacht ook dat ik niet bij hem weg zou kunnen, zag als toekomstbeeld mezelf helemaal uitgeblust met drie gillende kinderen en hij met een blik bier op de bank voor de tv.

Je bent nog jong, hebt nog je leven voor je. Gun jezelf wat rust, en over een tijd een partner die ook iets voor jou doet, die ook verantwoordelijkheid kan dragen, die ook een baan heeft.

Bedankt voor je reactie Maanlicht. Ik voelde me inderdaad ook heel oud na een tijdje. Snel veel hobby's en werk gaan zoeken en toen verdween dat gevoel wel.

Het lijkt me soms best bevrijdend inderdaad. Maar ook zo.. Brr haha. Je bent ondanks de niet leuke dingen gewend aan elkaar en het niet alleen thuis zijn. Lijkt me wel moeilijk maar dat zal na een tijdje wel beter gaan voelen. Ik vind het knap dat je voor jezelf hebt gekozen ondanks dat je dacht dat je dat niet kon

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-06-18 22:41, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Berichten samengevoegd

**Geplaatst**: 17-06-18 22:31

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 22:31

Ben je zeker dat jouw partner ècht van jou houdt?
Hij heeft weinig voor je over, hele nachten weg, helpt amper al is hij thuis, moet nog een cadeautje kopen op de dag van je verjaardag, ... De dingen die jij als positief opsomt, vind ik dan weer minder fraai klinken. Hij laat toe dat je alleen weg bent. En euh, wat doet hij ondertussen?? Hij steunt je in je beroepskeuze. Dat zal wel zijn! Zo lang jij maar werkt ...

Ik weet niet meid. Je bent nog zo jong. Wil je je hele leven deze man onderhouden en zo weinig terug krijgen? Ik denk dat je beter verdient.

Je mams mag je niet onder druk zetten, maar mss ziet zij in in wat voor situatie je zit en wil ze je daar kost wat kost uithalen ...

"Hij zegt dat hij gelukkig is en mss word ik dit ook". Zegt dat niet genoeg? Kies voor jezelf, jij hoeft hem niet gelukkig te maken!

Sterkte in je keuze! Niet makkelijk... :(:)

**Geplaatst**: 17-06-18 23:03

Geplaatst: 17-06-18 23:03

Happyfeet2 schreef:
RosaLisa schreef:
Hi.

Ik merk dit in het karakter van me man hij is uiterst of niks.
Lief en helpt. Steunt me etc. Maar de verliefdheid is ook vertrokken nu 3 jaar getrouwd 5 jaar relatie 2 kids.

In al die jaren lief hard werkend maar dat helpen in huis. Moet je misschien beetje achterwegen laten ik merk dat bij familie en vrienden en mij zelf dat de vrouwen dat zelfs met drukte en na me zwangerschap toch de vrouwen met dingen regelen ook meer de overhand nemen omdat het ander niet of verkeerd gedaan word.
Ook dingen van vroeger ook al vertrouw en hou ik enorm van hem, je vergeet nooit zijn fouten. Je vergeeft ze maar vergeet ze niet. Misschien een vrouwen ding ?

Dat is het enige Wat ik een beetje kan zeggen. verder sluit ik me aan bij hevonen

Ik hoor bij anderen die een relatie hebben met een buitenlandse man ook het huishouden probleem. Ik begrijp dat het niet echt bij hun cultuur hoort. Mijn partner werkt echter niet en dan vind ik het toch snel al anders..

Die van mij is toevallig 100 % nl dus het ligt niet echt enkel aan cultuur verschil denk haha een mannen iets

**Geplaatst**: 17-06-18 23:13

Geplaatst: 17-06-18 23:13

Dit zo lezende wist ik het wel :evaw:

Maar dat is makkelijk praten voor mij natuurlijk. Ik hoop dat je voor jezelf gaat kiezen TS. Je verdient de vrijheid en een leuke spontane man die je aanvult i.p.v. energie kost.

**Geplaatst**: 17-06-18 23:40

Geplaatst: 17-06-18 23:40

Je moeder bedoelt het goed, daar ben ik van overtuigd en dat blijkt ook wel uit haar latere reactie. Moeders willen hun kinderen gelukkig zien en het zal haar vast pijn doen dat jij in een relatie ziet die jou niet gelukkig maakt.

Als je de mogelijkheid heb om een appartement te bouwen is dat nooit verkeerd toch? Ze kunnen het altijd gaan verhuren.

Uit al jouw reacties lees ik eigenlijk hetzelfde. Jij hield van hem, bent voor hem de halve wereld afgereisd en je hebt enorm veel energie gestoken in jullie relatie.

Hij vindt het allemaal wel best, schiet alleen "ogenschijnlijk" in actie als hij weer geconfronteerd wordt met zijn gedrag en laat het er dan weer snel bij hangen.

Resumerend: ik heb het idee dat je aan een dood paard aan het trekken bent. Soms geeft het een beetje mee en dan ontstaat er hoop maar vervolgens is er geen beweging meer in te krijgen.

Ik denk dat jij, los van je moeder, eens heel hard bij jezelf te rade moet gaan wat je nu eigenlijk wilt.

Ik lees eigenlijk dat jij wel in het land wilt blijven wonen en je werk wilt blijven doen. Daarnaast wil je een partner hebben, een maatje maar ik heb de indruk dat hij dat toch niet is.

Dat hij je een ultimatum stelt geeft mij het idee dat hij denkt dat hij je kan chanteren, dat hij macht over je heeft.

Ik denk dat jij een zelfstandige jonge vrouw bent die heel goed alleen haar boontjes kan doppen!

**Geplaatst**: 18-06-18 00:09

Geplaatst: 18-06-18 00:09

Je mag als moeder ook niets meer.
Als mijn kind met zo'n laml*l getrouwd was bouwde ik een kasteel om haar terug te halen als dat nodig moest zijn.

In het buitenland leven, andere keuzes allemaal prima. Maar niet zo'n relatie waar al 100000 mensen ingetrapt zijn en dan toekijken hoe mijn dochter 100001 zou zijn die de jaren vergooid om iemand te redden die vanaf dag 1 nooit te redden is geweest. Bokt staat vol met topics van vrouwen die iemand willen redden. Ik ken er geneen met goede afloop.

**Geplaatst**: 18-06-18 02:29

Geplaatst: 18-06-18 02:29

Happyfeet2 schreef:
Jullie zijn echt top allemaal Ik weet dat ik als volwassene mijn eigen keuzes zou moeten kunnen maken. Daar moet ik in mijn priveleven aan werken. In mijn werkomgeving lukt dat prima, maar in mijn prive situatie zit ik teveel in met de gevoelens van anderen (mam en partner in dit geval)

De topic titel is dan inderdaad niet zo gepast. Het is zoals jullie aangeven mijn eigen weg die ik moet kiezen en niet de ideeen van mijn moeder of partner.

Deze week ga ik langs een psycholoog. Ik weet wat het beste voor me is, dat is alleen verder gaan. Ik ben zelf vrij gelukkig in het leven, maar de relatie met mijn partner zorgt ervoor dat ik altijd blijf geven en geven. Vermoeiend om telkens te hopen en dan te zien dat het even beter gaat en dan stort het weer in. Hoewel ik weet dat het beter zou zijn doet het me wel heel veel verdriet. Ik had het zo graag anders gezien en heb er zoveel voor geprobeert. 2 keer voor verhuisd, mijn hele hart in gegeven, zoveel emoties gehad in onze relatie en dat is dan ineens weg. Dat is wel heel moeilijk Maar ik weet dat ik het zo veel heb gevraagd en geprobeert. Er zijn zoveel kansen geweest voor hem om te groeien als persoon en hij palt ze telkens niet. Dan verwacht ik misschien iets wat hij gewoon niet kan en dat is ook niet eerlijk. Pffoe, het is wel wat allemaal :(

Het is ook niet eerlijk om te proberen en te proberen en er niets voor terug te krijgen. Het leven is niet eerlijk. Een schuldgevoel ontwikkelen is ook niet eerlijk.
Het is fijn dat je in alle posts de dingen het gevonden die jouw verder helpen.
Een aantal gesprekken met een psycholoog zullen je goed doen.

Ik wens je sterkte en wijsheid in dit moeilijke proces

**Geplaatst**: 18-06-18 07:15

Geplaatst: 18-06-18 07:15

Je hebt hem jaren de kans gegeven, eigenlijk moet je iemand ook niet teveel willen veranderen. Het klinkt of hij zo is en zo gaat blijven of zich zo'n klein beetje aanpast dat het niet genoeg voor jou zou zijn. Het komt op mij over dat hij niet bij jou past, jullie lijken totaal verschillend. Heb je hem weleens gevraagd om naar Nederland te komen? Waarom zijn jullie de tweede keer verhuisd?

Ik snap je moeder heel goed, je hoeft van haar geen druk te voelen maar ze ze ziet gewoon dat hij niks voor jou doet. Een appartement klinkt wat overdreven, maar als je zegt ik zou ook niet meer bij haar in willen wonen dan is het een eventueel tijdelijke woning waar je zo in kan.

Je zegt dat hij verbeterd, maar hij is nog steeds vaak van huis of anders op de bank? Weet je zeker dat hij gestopt is met gokken? Ik zou het omdraaien, vertellen wat je allemaal hebt geïnvesteerd in de relatie en wat heeft hij allemaal voor jou gedaan? Dat hij je een ultimatum geeft van maar 3 weken en je ook niets typt over wat hij doet om de relatie te redden komt op mij over dat hij het of niet zo erg vind als je gaat of hij denkt dat je toch wel blijft

**Geplaatst**: 18-06-18 08:34

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 18-06-18 08:34

Ts succes.
Ik vind het een vreemd verhaal en zodra je geen veramdering bij je parner ziet zou ik daar wegwezen. Iemand hoort niet hele dagen thuis te hangen of te feesten.
En een beetje hulpverlener prikt daar echt wel doorheen.

**Geplaatst**: 18-06-18 09:23

Geplaatst: 18-06-18 09:23

Happyfeet2 schreef:
Maanlicht schreef:
Het enige wat ik kan zeggen hierover is: Kies voor jezelf. We zijn even oud, maar als ik je verhaal zo lees moet je zoveel verantwoordelijkheid dragen. Je bent voor hem naar een ander continent verhuisd, je bent daar eenzaam. Zal het niet een bevrijding zijn om terug te gaan? Alleen om jezelf hoeven te denken? Ik denk dat als het zo doorgaat je diep ongelukkig wordt daar, en geloof me, je partner gaat niet veranderen.

Ik ben zelf op jonge leeftijd een relatie aangegaan met een oudere man, woonde ook met hem samen, maar die had ook geen verantwoordelijkheidsgevoel. Hij werkte wel, maar zijn salaris ging direct op aan sigaretten, drank, drugs en dure kleding. Ik was net klaar met de havo, werkte achter de kassa in de supermarkt en moest van dat geld alles betalen voor ons samen. Ook ging hij vreemd. Ik zeg niet dat jouw partner vreemd gaat, maar er zijn heel veel gaten in je verhaal over wat hij doet als hij weg is. Je blijft toch altijd in een soort onzekerheid hangen. Ik voelde me op een gegeven moment heel oud. Moest alle eindjes aan elkaar vastknopen want hij deed het niet. Ik dacht ook dat ik niet bij hem weg zou kunnen, zag als toekomstbeeld mezelf helemaal uitgeblust met drie gillende kinderen en hij met een blik bier op de bank voor de tv.

Je bent nog jong, hebt nog je leven voor je. Gun jezelf wat rust, en over een tijd een partner die ook iets voor jou doet, die ook verantwoordelijkheid kan dragen, die ook een baan heeft.

Bedankt voor je reactie Maanlicht. Ik voelde me inderdaad ook heel oud na een tijdje. Snel veel hobby's en werk gaan zoeken en toen verdween dat gevoel wel.

Het lijkt me soms best bevrijdend inderdaad. Maar ook zo.. Brr haha. Je bent ondanks de niet leuke dingen gewend aan elkaar en het niet alleen thuis zijn. Lijkt me wel moeilijk maar dat zal na een tijdje wel beter gaan voelen. Ik vind het knap dat je voor jezelf hebt gekozen ondanks dat je dacht dat je dat niet kon

Ja, het is ook eng. Je zit in je vertrouwde omgeving, het voelt net alsof je niet weg kán gaan. Ik ben heel erg blij dat ik het gedaan heb en voet bij stuk heb gehouden. Nu was het voor mij makkelijker omdat we al niet meer samenwoonden, ik ging studeren in een andere stad en had daar een studentenkamer. Ik moest sowieso altijd naar hem toe komen, hij is in die tijd misschien 2 keer bij mij geweest, en ik was elk weekend bij hem gedurende het laatste jaar. Het was heel lastig, nadat ik had uitgesproken dat het klaar was belde hij me constant, stond weken later opeens uit het niets voor mijn deur met een grote bos bloemen etc. Maar het was echt de beste beslissing.

Nu heb ik een partner gevonden die echt compleet anders is. Hij is ook wel eens lui, maar werkt hard en heeft ambitie. En daarnaast houdt hij zielsveel van mij en ik van hem.

**Geplaatst**: 18-06-18 09:27

Geplaatst: 18-06-18 09:27

bigone schreef:
Hij klinkt echt als een Afrikaan, veel vaker gezien dat ze dit gedrag vertonen. En jij ook alleen ben jij ook er in getrapt door te denken/hopen dat hij zou veranderen, zelfs getrouwd tegen beter weten in. En nu kun je twee dingen doen, je neerleggen bij de situatie want anders/beter gaat het niet worden of nu eindelijk eens voor jezelf kiezen een de scheiding inzetten en echt je eigen leven en geluk bepalen.
Ik zeg verder niets over hem want dat soort woorden zijn niet toegestaan maar ergens is het hem niet kwalijk te nemen gezien zijn cultuur en afkomst.

Mijn vriendin heeft ook een Afrikaanse man. Als er iemand is die hard werkt... toen hij geen werk nog had hier in NL zorgde hij voor het huishouden, kookte iedere avond en in de weekenden reisde hij de wereld rond als muzikant om nog zo wat te verdienen. Nu werkt hij in NL en wil zo graag ook een bijdrage doen aan het inkomen. Het is ook hun cultuur om voor vrouw en kinderen te zorgen.
Maar als de man van TS niet die insteek heeft, zal dat niet meer komen ook....

Ik snap niet wat iedereen op TS haar moeder loopt te klagen. Die vrouw ziet dat het fout gaat en wil gewoon het beste voor haar dochter. En ze regelt zelf een onderdak, mocht ze bij haar man weggaan en nergens terecht kunnen, maar vindt het ook prima als ze in haar huidige land blijft. Als ze maar gelukkig is. Je hebt een topmoeder TS! Ze bekommert je om je, wil je raad en advies geven (want dat doen moeders nu eenmaal, dat stopt niet als hun kinderen volwassen worden en uit huis gaan) en ze wil je helpen.

Over je relatie kan ik kort zijn: ik had hem allang eruit geschopt. PUNT.

**Geplaatst**: 18-06-18 09:36

Geplaatst: 18-06-18 09:36

Rok optillen en hard wegrennen meid! Dit klinkt echt als een gevallettje profiteur. Jij hard werken en meneer lekker op de bank hangen? Wack up en luister naar je moeder ipv hier slachtoffer van de blijven. Je bent nog jong en hebt nog een leven voor je, maak er wat van.

**Geplaatst**: 18-06-18 10:15

Geplaatst: 18-06-18 10:15

Happyfeet2 schreef:
Marin_ka3 schreef:
Sorry, wat jouw moeder vindt of doet is TOTAAL niet van belang.

Het enige wat telt is; wat wil jij?
How deep is your love?
Wat wil jij met je leven? Is jouw liefde voor hem nog aanwezig en hoe diep zit dat?

Niet bang zijn voor verandering, je kan het aan. Dat heb je al eerder bewezen. Blijft de vraag; wat wil jij?

Bedankt voor je bericht! Ik ben inderdaad wel bang voor verandering, maar weet dat het uiteindelijk wel goed zou komen. Het is alleen zo engig.

Wat ik wil is een partner aan mijn zijde. Voor de leuke dagen en de iets mindere. Nu heb ik vaak het idee dat ik aan zijn zijde sta, maar andersom een stuk minder. Hij beloofd daar telkens beterschap in (na de verhuizing wordt het beter... Na mijn operatie wordt het beter..na de vakantie is het beter) en het lukt niet. Hij geeft zelf aan niet echt te genieten van het leven. Dat vind ik heel zielig, maar hij grijpt ook geen kans om het leven te ontdekken door te gaan werken of een cursus te volgen etc.

Ik geloofde zo lang nog in de 'dan wordt het anders' maar begin me dat nu na zoveel jaar wel af te vragen

Ik kan alleen maar denken, gun jezelf meer dan dit. Meer liefde, meer steun, meer gelijkheid. De relatie is nooit perfect geweest, en als hij er nou alles aan deed, dan was het een heel ander verhaal... Maar ook jij verdient een gelijkwaardige relatie met een man die er alles aan doet om jou gelukkig te maken.

**Geplaatst**: 18-06-18 10:18

Geplaatst: 18-06-18 10:18

Laat ik vooropstellen dat ik het niet aan jou moeder vind om te beslissen wat jij met je relatie doet. Natuurlijk kan ze je een spiegel voor houden, maar uiteindelijk moet jij je eigen beslissingen kunnen en mogen maken. Ik zou je moeder ook vertellen dat je druk ervaart en dat het verstikkend werkt. Geef aan dat je volwassen bent en je eigen keuzes kunt maken en dat je het fijn zou vinden als ze die zou respecteren.
(Bij het lezen van het topic zie ik dat je dat inmiddels hebt gedaan. Heel goed

)

Los daarvan proef ik in jouw verhaal heel veel afstand naar je partner qua gevoel maar dat je graag je relatie wilt laten slagen. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk en als je niet meer gelukkig met hem bent bevrijd je hem juist door er een punt achter te zetten, zodat hij (uiteindelijk) verder kan gaan met iemand die wel voor 100% voor hem gaat en gelukkig met hem is.

Verder geef jij aan dat hij de meeste dingen onbelangrijk vindt, ondanks dat ze voor jou belangrijk zijn. Dat lijkt me heel lastig.

Zo te lezen heb jij je keuze al gemaakt, maar vind je het nog moeilijk om die keuze uit te gaan voeren. Geef jezelf ook een beetje tijd om daar aan te wennen

**Geplaatst**: 18-06-18 10:48

Geplaatst: 18-06-18 10:48

Ik zat met een relatie van 3,5jaar en hij had de eerste paar jaren ook geen verantwoordelijkheidsgevoel. Pas de laatste maanden begon dat stilaan door te dringen (28 jaar en nog steeds geen middelbaar diploma, dan maar begonnen aan de hogeschool maar daar buisde hij jaren aan een stuk en eindelijk begon het goed te komen)
Ik twijfelde ook enorm maar heb het uiteindelijk gedaan gemaakt en ik ben heel tevreden over mijn keuze. Ik voelde me vastgezet door iemand die duidelijk niet zo gemotiveerd en ambitieus was als ikzelf en ik wist dat dat mij vroeg of laat het zuur ging opbreken. Als student maakt het allemaal niet zoveel uit wat je werk/studiesituatie is maar intussen ben ik bijna afgestudeerd en hij zit nog in zijn 1e jaar hoewel mijn opleiding 4 jaar duurde en de zijne maar 2...
Ik zou het zo praktisch mogelijk bekijken en zo veel mogelijk naar de toekomst kijken wat je nu echt wil.
In zulke zaken moet je egoïstisch zijn en niet bang zijn dat je iemand kwetst. Anders zit je zelf ongelukkig in een relatie, al heb je dat vaak pas nadien echt door.