Lekker serieus titel voor het onderwerp he
Het zit zo. Mijn audi A6 van 2000, ondertussen 18 jaartjes jong en 385000 kilometer op de teller is gisteren afgekeurd door de keuring (België).
Rubbertjes van de ophanging voor moeten vervangen, lampje moet gemaakt worden en ondanks dat de lampenstand in de auto juist staat - staan de lampen toch te laag. Mijn nummerplaat is zo oud dat hij vaal is en opnieuw aangevraagd moet worden.
Er staat wat speling op de ophangingsassen en lekt eigenlijk constant wel een heeeeel klein beetje olie/koelvloeistof.
En er zouden nieuwe bandjes op moeten, al is dit een waarschuwing en geen verplichting. Net zoals de speling op de assen en het lekje dus dat zijn kosten die ik niet per se moet doen, nu, maar waarschijnlijk volgend jaar wel.
Al bij al voor een paar honderd euro rijdt mijn beestje weer als een tierelier.
Maar ja, 18 jaar is niet meer heel erg jong. Zuinig is hij ook niet meer zo... En sinds de keuring van vorig jaar in Juni 2017 is er ongeveer 600-800 euro in gekropen voor leidingen die verduurd zijn, dieselpomp waarvan de rubber verduurd is en dus lekt, dieselpomp die gereviseerd is geworden. Al bij al zou er in een jaar tijd dus ongeveer 1000 euro in steken om hem weer goed te laten rijden.
Nu zal je denken... wat doe je moeilijk. Naar de schroot rijden die handel en een nieuwe kopen.
Maar ja, voor 1000 euro heb ik geen auto gekocht, wel deze gemaakt.
En je kent dat wel. Je beestje die je 3 jaar lang overal naar toe brengt, nooit in panne staat, lekker droog is in de regen en lekker warm in de winter. Lekker warm in de zomer met de raampjes open neem ik er graag bij
Je persoonlijke vuilbak - kledingkast - pashokje - restaurant.
Een ruimte koffer waar ik in een keer al mijn zakken paardenvoer in kwijt kan. De radio en boxen die nog erg goed werken, en lekkere bass geven.
De heerlijk zachte zetels en het stuur dat helemaal glad is geworden door gebruik. De velletjes die ik van de pook heb getrokken als in een haast aan de verkeerslichten sta.
Je kent het wel, dat beestje dat iedere ochtend trouw op de oprit staat te wachten om je weer te brengen waar je heen moet.
Lekker sentimenteel, maar ik ben vast niet de enige die eigenlijk geen afscheid kan nemen van zijn of haar auto. En na serieus wikken en wegen, overleggen met de garagist wat wijs is - hem toch maar weer laten maken om een jaartje door te crossen.
Dus wie is er nog zo slecht in afscheid nemen... van zijn vertrouwde autootje
) opgehaald werd voor de sloop. Het ging serieus geld kosten om hem door te laten rijden. 
Mijn splinternieuwe C1tje is ook een leukje hoor. Maar t is niet Bram.
