Bokt.nl

ElineS schreef:

Oh, ik herken het heel erg! Daarom dat ik ook geen relatie heb, omdat de andere partner meer wilde en wel meer tijd wilde investeren en meer tijd eiste. Dat snap ik helemaal, zo werkt het vaak in relaties, maar ik ben echt wel meer op mezelf en daar het type niet voor - en dus vond ik het beter het af te breken.

Ik vind 1x in de week elkaar zien, in het weekend, meer dan voldoende. Ook elke dag goedemorgen schatje en slaap lekker schatje over de app werd ik chagrijnig van.. Sowieso de hele dag dat geapp hoeft voor mij niet.. Dat standaard zoenen als hij me thuis afzette en dat standaard "ik houd van je, ik mis je".. Het was zo.. Geforceerd en teveel.

Dat terwijl ik echt echt wel verliefd was, maar ik ben gewoon heel zelfstandig en onafhankelijk. Ik houd ook van alleen zijn en kan dus ook niet zo heel goed tegen de verwachtingen in een relatie. Al dat koetsjie-koe en constant samen moeten zijn overal, met elkaar in contact moeten zijn en de kritiek als je een beetje buiten de norm doet - vond ik heel irritant.

Ik had het hartstikke fijn met hem als we samen waren, maar soms was ik druk en dan wilde hij 's avonds om 8 uur nog even langs komen, samen gezellig een filmpje kijken, maar dan was ik al de hele dag in de weer, en wilde ik gewoon mijn eigen ding doen en om 10 uur alleen in bed knallen, met mijn eigen ruimte en plek. Dan had ik geen zin in hem. Dat begreep hij dan niet.

Dat bracht frustratie bij hem. Hij wilde zoveel mogelijk tijd door brengen samen. Ik niet. Dus het werd tijd voor eerlijkheid en daarna zijn we uit elkaar gegaan. Ik was dol op hem, maar hoe ik een relatie zie paste niet bij hoe hij een relatie zag.. En ik merkte dat ik me met de tijd steeds meer ging irriteren aan hem, omdat hij dingen wilde, omdat hij een intensiviteit zocht in de relatie, die ik niet wilde. Dus ook als hij belde of appte, dat ik met mijn ogen rolde en het soms urenlang negeerde tot ik zin had om te reageren. Niet omdat ik niet gek op hem was, maar omdat ik daar geen behoefte aan had; hij wel, en hij dat probeerde te blijven door drukken.

Dus ondanks dat het mij heel veel verdriet heeft gedaan - want verliefd was ik - leek het mij beter het af te breken.

Dat betekend niet dat jij dat hoeft, maar wel dat je eerlijk moet zijn aan hoe jij een relatie ziet en wat jouw verwachtingen zijn in een relatie. Liefde alleen is niet altijd genoeg..

En laat je niet gek maken door de mensen die zeggen dat je egoïstisch bent of dat het meer friends with benefits relaties zijn. Onzin.

Niet iedereen wil of heeft hetzelfde idee van een relatie. Mooi dat iemand anders elke dag belt/appt, zijn partner elke dag wil zien en zich een dag of nacht zonder niet kan voorstellen. Als jij iemand vind die ook datzelfde idee heeft over een relatie, mooi toch... Maar niet iedereen is hetzelfde. Niet iedereen heeft exact zulke behoeftes. Dat heeft niets te maken met hoeveel je van iemand houd of hoeveel je verliefd bent. Verliefd zijn betekend niet meteen dat je koste wat kost elke seconde met iemand wil door brengen. Voor veel wel, maar voor velen ook niet.

TS moet iemand vinden die met haar op 1 lijn staat en dit ook oké vind. Misschien dat haar partner met een goed gesprek meer tot die lijn kan komen, misschien ook niet.. En dan is het zaak om te kijken of het wel eerlijk is naar hem toe om verder te gaan of niet.

ElineS schreef:

Oh, ik herken het heel erg! Daarom dat ik ook geen relatie heb, omdat de andere partner meer wilde en wel meer tijd wilde investeren en meer tijd eiste. Dat snap ik helemaal, zo werkt het vaak in relaties, maar ik ben echt wel meer op mezelf en daar het type niet voor - en dus vond ik het beter het af te breken.

Ik vind 1x in de week elkaar zien, in het weekend, meer dan voldoende. Ook elke dag goedemorgen schatje en slaap lekker schatje over de app werd ik chagrijnig van.. Sowieso de hele dag dat geapp hoeft voor mij niet.. Dat standaard zoenen als hij me thuis afzette en dat standaard "ik houd van je, ik mis je".. Het was zo.. Geforceerd en teveel.

Dat terwijl ik echt echt wel verliefd was, maar ik ben gewoon heel zelfstandig en onafhankelijk. Ik houd ook van alleen zijn en kan dus ook niet zo heel goed tegen de verwachtingen in een relatie. Al dat koetsjie-koe en constant samen moeten zijn overal, met elkaar in contact moeten zijn en de kritiek als je een beetje buiten de norm doet - vond ik heel irritant.

Ik had het hartstikke fijn met hem als we samen waren, maar soms was ik druk en dan wilde hij 's avonds om 8 uur nog even langs komen, samen gezellig een filmpje kijken, maar dan was ik al de hele dag in de weer, en wilde ik gewoon mijn eigen ding doen en om 10 uur alleen in bed knallen, met mijn eigen ruimte en plek. Dan had ik geen zin in hem. Dat begreep hij dan niet.

Dat bracht frustratie bij hem. Hij wilde zoveel mogelijk tijd door brengen samen. Ik niet. Dus het werd tijd voor eerlijkheid en daarna zijn we uit elkaar gegaan. Ik was dol op hem, maar hoe ik een relatie zie paste niet bij hoe hij een relatie zag.. En ik merkte dat ik me met de tijd steeds meer ging irriteren aan hem, omdat hij dingen wilde, omdat hij een intensiviteit zocht in de relatie, die ik niet wilde. Dus ook als hij belde of appte, dat ik met mijn ogen rolde en het soms urenlang negeerde tot ik zin had om te reageren. Niet omdat ik niet gek op hem was, maar omdat ik daar geen behoefte aan had; hij wel, en hij dat probeerde te blijven door drukken.

Dus ondanks dat het mij heel veel verdriet heeft gedaan - want verliefd was ik - leek het mij beter het af te breken.

Dat betekend niet dat jij dat hoeft, maar wel dat je eerlijk moet zijn aan hoe jij een relatie ziet en wat jouw verwachtingen zijn in een relatie. Liefde alleen is niet altijd genoeg..

En laat je niet gek maken door de mensen die zeggen dat je egoïstisch bent of dat het meer friends with benefits relaties zijn. Onzin.

Niet iedereen wil of heeft hetzelfde idee van een relatie. Mooi dat iemand anders elke dag belt/appt, zijn partner elke dag wil zien en zich een dag of nacht zonder niet kan voorstellen. Als jij iemand vind die ook datzelfde idee heeft over een relatie, mooi toch... Maar niet iedereen is hetzelfde. Niet iedereen heeft exact zulke behoeftes. Dat heeft niets te maken met hoeveel je van iemand houd of hoeveel je verliefd bent. Verliefd zijn betekend niet meteen dat je koste wat kost elke seconde met iemand wil door brengen. Voor veel wel, maar voor velen ook niet.

TS moet iemand vinden die met haar op 1 lijn staat en dit ook oké vind. Misschien dat haar partner met een goed gesprek meer tot die lijn kan komen, misschien ook niet.. En dan is het zaak om te kijken of het wel eerlijk is naar hem toe om verder te gaan of niet.

MelanieB schreef:

Exact dit. Maar voor sommigen is het in hun hoofd onmogelijk om zo te kunnen zijn in een relatie. Zoveel mensen. Zoveel wensen.
Gelukkig heb ik een partner die er hetzelfde over denkt. Heerlijk.

Marit schreef:

Het is niet aan TS om te bepalen of haar vriend beter 'verdiend' of niet. Dat kan haar vriend altijd nog prima zelf bepalen. Haar vriend weet blijkbaar van de situatie en hoe de TS hier in staat. Dus als hij zelf vind dat hij meer liefde verdiend of nodig heeft, dan is hij degene die opstapt 'Hem zijn vrijheid terug geven', alsof hij een huisdier is zonder eigen wil die je vrij kan laten? Kom op zeg, die jongen kan ook zelf nadenken als ie niet tevreden is dan kan hij zelf besluiten er een eind aan te maken. TS vind de situatie prima zo, dus voor haar is er geen actie nodig.

CalipsoLover schreef:

Marit schreef:

Het is niet aan TS om te bepalen of haar vriend beter 'verdiend' of niet. Dat kan haar vriend altijd nog prima zelf bepalen. Haar vriend weet blijkbaar van de situatie en hoe de TS hier in staat. Dus als hij zelf vind dat hij meer liefde verdiend of nodig heeft, dan is hij degene die opstapt 'Hem zijn vrijheid terug geven', alsof hij een huisdier is zonder eigen wil die je vrij kan laten? Kom op zeg, die jongen kan ook zelf nadenken als ie niet tevreden is dan kan hij zelf besluiten er een eind aan te maken. TS vind de situatie prima zo, dus voor haar is er geen actie nodig.

Dit is iets dat ik al het gehele topic mis: de vriend van TS is ook zelf oud en wijs genoeg om zelf te beslissen of hij dit wil of niet. Zeker als hij al zolang met haar samen is. Als je hier echt ongelukkig van wordt, dan zet je daar een punt achter. Zoals ik eerder zei, in een relatie ben je met twee.

Sunnda schreef:

Je vriend kan niet ruiken dat 'ik mis je' niet gemeend is. Dat ts van binnen zich irriteert als hij in haar buurt is op stal en dat ze zich naar voelt als hij het weekend komt.....

love_western schreef:

Toen ik geen vriend had, was ik ook gewoon gelukkig. Een relatie hoort een toevoeging aan mijn leven te zijn, geen verplichting omdat het moet.

karuna schreef:

Iemand vroeg of iedereen dan maar zo klef is? Antwoord kan ik duidelijk geven nee absoluut niet. Ben totaal niet romantisch, handjes vasthouden niet aan mij besteed. Heb flink behoefte aan eigen plek en eigen tijd. Op eigen bank met eigen afstandsbediening.

Maar wat me toen nekte was simpelweg dat ik voor vanzelfsprekend werd beschouwd. Het gevoel dat er oprecht interesse in me was, iemand blij was me te zien te spreken leek te ontbreken. En volledig wederzijds respect leek scheef te zijn. Ik doe heel graag dingen voor mensen maar heb daarin wel geleerd, ga niet standaard uit van ooh zij doet het wel of vindt het wel goed. Dat zal nooit meer gebeuren, daarin ben ik harder geworden.

Overigens ben ik niet degene geweest die de scheiding heeft aangevraagd. Vreemd genoeg is dat nooit in me opgekomen. En achteraf merkte ik pas hoeveel ik mezelf was kwijt geraakt. Mijn frisse fruitige drukke levenslustige mezelf. Die heel goed voor zichzelf kan opkomen. maar daarvan was eigenlijk nagenoeg niks meer over.

Dus ts zelfs al is deze manier van omgaan voor jullie beiden ok. Respecteer de ander en neem hem niet vor vanzelfsprekend aan. dat is bijna het ergste wat je iemand kan aandoen.

PerleB schreef:

Kuggur schreef:

Dan is het de vraag hoeveel waarde jij aan de relatie hecht. Ik denk dat je bezig bent naar je partner te communiceren:"vrij weinig".
En dat zou kunnen betekenen dat hij eieren voor zijn geld kiest, en je uitspraak, " Ik heb hem ook al letterlijk verteld dat ik niet iemand/een lief nodig heb om gelukkig te zijn, ik kan perfect alleen gelukkig zijn" doet vermoeden dat jou dat dus niets uitmaakt.
Je maakt niet de indruk dat zijn aanwezigheid een gewaardeerde toevoeging aan je leven is, en ik vraag me af hoe eerlijk dat is naar hem toe.

Hij is zeker wel een gewaarde toevoeging in mijn leven. Hij is mijn rotsblok in mijn drukke leven, zorgt er op zijn manier voor dat ik rust vind in mijn leven.
Maar ik ben met of zonder lief gewoon even gelukkig. Ik ken mensen die, als ze geen lief hebben, helemaal in zak en as zitten omdat ze niet alleen kunnen zijn. Dat heb ik niet, als ik alleen ben en dus geen vriend heb, ben ik even gelukkig (denk ik).

_Dominique schreef:

love_western schreef:

Toen ik geen vriend had, was ik ook gewoon gelukkig. Een relatie hoort een toevoeging aan mijn leven te zijn, geen verplichting omdat het moet.

Niemand hier zegt dat een relatie een verplichting is. Wat een onzin opmerking.

Maar door de toevoeging van mijn relatie in mijn leven ben ik wel nóg gelukkiger. Ik was gelukkig zonder hem, maar nu met hem is alles net wat completer en mooier (roze wolk alert).

_Dominique schreef:

Dat is zeker waar! Uitzonderingen buiten beschouwing gelaten. Maar ik snap het dat mensen die vrijgezel zijn graag wel een relatie zouden willen hebben.

superpony schreef:

Aan de andere kant is het ook heel rot en misschien niet zo goed als je partner zonder jou heel ongelukkig is. Wij kunnen scheiden of een van ons kan overlijden en dan kan je elkaar vreselijk missen, maar je moet wel door kunnen. Zelfs samen, moet je zonder elkaar kunnen zijn en functioneren. Als ik alleen gelukkig kan zijn als mijn man en ik iets samen doen, is het ook niet goed. Ik verwacht ook niet dat hij de hele dag aan mij denkt of mij loopt te missen. Ik weet dat hij wel veel aan me denkt, maar dat is wel op een gezonde manier.

Alles gaat om balans.

Sonja_vR schreef:

Maar gelukkig zijn hoort toch ook niet van een ander af te hangen?
Er is maar 1 persoon die dat kan regelen en dat ben je toch echt zelf

RoyceMack schreef:

Sonja_vR schreef:

Maar gelukkig zijn hoort toch ook niet van een ander af te hangen?
Er is maar 1 persoon die dat kan regelen en dat ben je toch echt zelf

Hoe zou jij je voelen als jouw partner tegen jou, in een serieus gesprek, zegt dat ie jou eigenlijk niet nodig heeft om gelukkig te zijn?
Je hebt toch een relatie omdat je iets toevoegt in elkaars leven? Iets wat je niet in je eentje kunt bereiken? Een soort hoger level van verbondenheid, samen groeien als persoon en als stel. Zoals TS het nu projecteerd lijkt haar vriend mooi en lief en leuk op de momenten dat het haar uitkomt. Dat werkt niet zo in een serieuze relatie.