nynke55 schreef:En dat was dus mijn vraag aan Romy. Jij lost het liever zelf op en ik zou ook niet snel iets tegen een vreemd kind zeggen (op die ene keer na, toen een kind met bordjes op elkaar aan het timmeren was en moeders in geen velden of wegen te bekennen was.) Daarentegen luid het spreekwoord: vreemde ogen dwingen, en kan een buitenstaander soms gemakkelijker tot een drammend kind doordringen dan de ouders. In sommige volksbuurten worden de kinderen door de hele wijk opgevoed en bij sommige culturen ook. Hier is het blijkbaar notdone. Waarom eigenlijk niet?
Als we met de vriendengroep op stap zijn, heb ik er absoluut geen probleem mee dat mijn vrienden mijn zoontje terechtwijzen of iets duidelijk maken. Maar zij kennen hem, kennen zijn voorgeschiedenis en de situatie op dat moment.
Als vreemden zich zouden moeien met hoe ik het op dat moment in een winkel aanpak, krijgen zij niets van het voorgaande mee, en dat zou me storen.
Maar dit is misschien wel heel off-topic, tijd voor een apart topic?